she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Schattig? Ze blies naar de kater. Ze was niet schattig, niet voor hem. Maar hij was groter en sterker en hoe graag ze het ook niet wilde toegeven, zij was nog niet goed genoeg hiervoor. Wist zij veel dat ze direct tegen warriors zou vechten? Ze had niemand anders gezien, anders had ze wel iemand van haar eigen lengte gezocht. Het bloed uit de schrammen van zijn klauwen maakte haar lange, lichte vacht al rood, maar door alles wat er gebeurde, voelde ze er nog niets van. Tijd voor pijn was later, nu moest ze wegkomen. De blik in zijn ogen, dit was teveel voor haar. En dus glibberde ze onder hem door, dit keer wel snel genoeg gedacht. Ze raakte hem nog, wat een kakofonie aan scheldwoorden teweeg bracht. Had ze hem toch mooi twee keer geraakt. Toen ze aan zijn andere kant weer overeind krabbelde, kreeg ze al snel weer een dreun tegen haar heup. Sissend keek ze achterom, waarbij ze wat opzij wankelde. Maar haar achterpoten vonden grip op de sneeuw en ze zette af, weg van hem. Zelf vloekte ze nu ook, toen ze om haar voorpoten landde en opeens een steek door haar schouders ging. Eikel, moordenaar. Maar Cotton wilde nog niet dood, dat plezier zou ze hem niet gunnen.

Tag: Eerst Ravenstrike, nu weer open</sub>

“Jij vieze, smerige-“ Ze hoorde vaag de stem van Acornstar die een speech hield tegenover de Rogues. Ze betwijfelde dat het iets ging helpen. Het waren ROGUES. Die hadden geen loyaliteit en deden alleen wat voor hen het beste was. Dit witte exemplaar leek het niet te waarderen dat haar vacht iets bloed had. De rogue haalde een paar keer hard uit maar Roughvoice wist haar poot te ontwijken. Haar tanden echter niet. De grijze warrior siste nadat ze gebeten werd in haar schouder. Eindelijk besloot de witte she-cat te vertrekken. “Dit is nog niet voorbij.” Miauwde ze woest waarna ze er vandoor ging. “Oja?! Waarom ga je weg dan? Lafaard!” De blauwe ogen van Roughvoice zochten een volgende kandidaat. Ze had een wond op haar schouder maar door de adrenaline voelde ze die niet eens. Bam! Weer een vijand die zich op haar wierp. Deze keer stonk het naar vis. Dit was duidelijk een riverclanner. Mooi. Dit waren de echte vijanden. Met een grauw schopte de she-cat naar de harige lastpak, proberend hem van haar af te duwen. Ze was geen bottom, dat was duidelijk.
@clouddancer

Hij vloog over de rogue heen en lande elegant op zijn pootjes. Verwoest door de adrenaline die door zijn aderen pompte draaide hij zich om, waardoor de nagels oppervlakkig langs zijn flank raasden en zorgde dat er wat bloed parelde op zijn huid. Hij gromde en sprong naar achteren toen Koba een nieuwe aanval richting Acornstar uitvoerde. De gestreepte kater vernauwde zijn ogen en sprong zijwaarts om zijn tanden naar het achterbeen van het vuile beest te laten gaan. Hij knapte naar diens ledemaat in een poging hem uit balans te brengen. Een oneerlijk gevecht was het zeker, maar deze rat verdiende niks minder. Brokentune zou het niet erg vinden als hij door 50 katten belazerd zou worden, het was zijn verdiende loon. De kreet van Koba zorgde ervoordat hij nogmaals uithaalde met zijn klauw, deze keer naar diens rug als waarschuwing dat hij maar beter zijn woorden kan nagaan. Hij klemde zijn tanden op elkaar en snoof even waarna zijn aandacht al snel werd gericht op de shadowclan leader die hem aansprak.
Zijn snuit vertrok even in een woest gelaat toen de ander hem benaderde, maar toen de woorden uit zijn bek kwamen, verzachte zijn expressie langzaam. Zoekend, verward en vooral verdwaasd keek de gehavende kater even naar de kater die hij zo haatte door zijn afkomst. Door hetgeen wat een kat had gedaan in zijn clan.... Maar... DIe was er nu niet meer. Tallshadow was niks meer dan een herinnering nu. Het drong dan tot hem door wat de ander voorstelde en bij dat besef begon zijn hart meteen te gloeien. Acornstar had wat hij echt willen wou, Crystalstar niet. Zij had hem lege beloftes gemaakt die hem niks waard waren. Een kleine grijns verscheen op zijn lippen waarna hij even knikte naar de ander en zijn spieren aanspande. Voor haar zou hij alles doen, voor haar zou hij al zijn normen en regels breken. Voor haar en niemand minder.

Met een luid gebulder gooide de kater zich op een kluwen van twee jonge katers en ondanks dat zijn flank lichtjes brande van de wonde die Koba had aangebrand, bewoog hij nog steeds zo soepel en behendig als normaal. Met een snelle beweging probeerde hij de licht geleurde kater vast te grijpen. De geur van vis was sterk in deze. Hij wilde hem voor zich nemen. Het zag er immers nog een jonge kater uit, beide leken er jong uit te zien. Hij kon hier beginnen, met dit kereltje een lesje te leren. Met een slag van zijn kop draaide hij zich wat zodat zijn kop niet werd geraakt mocht de ander uithalen. Met een gesis zocht hij dan ook snel naar de blik van de gestreepte shadowclanner.... Die ergens wel een beetje weg had van de kater waarmee hij zojuist een deal had gemaakt.

Tag: Koba & Acornstar - Mengt zich daarna in het gevecht Hermit x Twisted (laat me weten als jullie liever niet hebben! Dan edit ik me post!)

De kans om de ander te raken kreeg hij niet, want plots greep iemand hem in zijn nekvel vast. Geschrokken draaide hij zijn kop. Wat hij zag maakte hem nog woedender dan hij al was. Brokentune, één van die smerige rogues die Crystal in vertrouwen had genomen. Het was er geen die hij zelf had binnengehaald, maar hij herkende de verrader maar al te goed van toen ze nog in het tijdelijke kamp waren. Doelloos haalde hij naar de kater uit, maar dat was al voorzien en de ander draaide zijn kop op tijd weg. De wonden op zijn borst en wang begonnen te branden, wat hem op een manier weer kracht gaf. Wild begon hij te kronkelen zodat ze ander hem wel móést loslaten, waarna hij snel naar de ander zijn kop sloeg. Hij wierp een korte blik op Twistedheart, die behalve dom toekijken nog niks had gedaan. Ergens hoopte hij dat de kater hen zou laten, dat hij inzag hoe eerloos dit gevecht was. Dan had hij misschien nog een kans.

Tag: @Twistedheart & @Brokentune

Misschien was het hier al te vroeg voor in het gevecht, maar dan had ze maar niet aan de jonge apprentice moeten zitten. Een die er eigenlijk helemaal niet had moeten zijn, maar hij zou later uitzoeken hoe dit zich voor had kunnen doen. Daar was nu niet de tijd voor tussen al deze vechtende katten. Natuurlijk kwamen er geen woorden meer uit de bek van Crystalshell, hij had het moeten weten. Ze zou het niet toegeven, maar hij wist dondersgoed wat ze had lopen doen. En hij zou het vanzelf wel uit Brokentune krijgen, dan zou hij de volgende gathering genoeg te vertellen hebben hoe dit vandaag ook zou eindigen. Ze begon om hem heen te cirkelen en hij volgde haar met zijn blik. Zijn linkerschouder deed pijn door de beet die hij daar opgevangen had, maar dat negeerde hij voor nu. Zolang de schouder hem nog kon dragen, dan was pijn niks eerlijk. Misschien was dat wel een voordeel aan al een paar keer dood te zijn gegaan, dan had je wel ergere pijn dan dit meegemaakt. Hij spande zijn spieren aan en vernauwde zijn ogen, als ze niet als eerste ging aanvallen, dan zou het aan hem zijn. Zelf was hij ook beter in verdedigen, maar hij had ook de kracht om aan te vallen als het nodig was. Hij schoot dan ook naar voren zodra hij de kans zag en haalde hard uit naar haar kop met zijn rechterpoot. Hij schatte de kans niet groot in dat het raak zou zijn, maar het zou er hopelijk voor zorgen dat Crystalshell aan zou vallen.

Tag: Crystalstar

Het zou niet verrassend moeten zijn dat de deputy haar eerste uithaal wist te ontwijken, maar toch voelde ze wel een lichte teleurstelling. Het had het makkelijker gemaakt als ze een goede tik had weten te verkopen, maar dit maakte het gevecht misschien ook wel eerlijker. In ieder geval had ze een aantal krassen al weten te maken, het was een begin. De deputy was kleiner dan haar, maar dat betekende wel dat ze behendiger zou zijn. Toch ontweek ze daarom niet toen de ander naar haar toe kwam en haar tanden in haar probeerde te zetten. Ze duwde haar schouder stevig tegen de deputy aan, hopende haar zo naar de grond te werken. De tanden die zich daar in vast zouden bijten voor even zou ze voor lief nemen.

Tag: Blueflower

Ze hoorde het nieuwe geschreeuw, en begreep dat er meer Shadowclanwarriors waren gearriveerd, maar haar ogen weken niet van haar prijs. Dit was het gevecht waarop ze allebei gewacht hadden. Seizoenen lang hadden de twee elkaar opgehitst, maar nooit was het tot een confrontatie gekomen. En nu stonden ze hier, eindelijk. Zoals Crystalstar had gehoopt viel Acornstar uiteindelijk als eerste aan. Ze kende hem goed, en kon wel een inschatting maken van zijn capaciteiten, maar echt zien vechten had ze hem niet. Gelukkig was dat wederzijds, dus de kansen waren niet zwaar tegen haar gekeerd. Met een snelheid die ze niet zag aankomen schoot Acornstar naar voren en haalde hij uit. Direct werd het haar duidelijk dat tientallen moons meer ervaring heel wat uitmaakte. Ze wist weg te duiken en haar oren plat te leggen, maar het scheelde zo weinig dat ze zijn poot over de bovenkant van haar kop voelde glijden. Vanuit haar ineengedoken positie lanceerde Crystalstar zichzelf, en probeerde Acornstar met het dak van haar kop een harde stoot tegen zijn neus te geven.

[Acorn]

Hij had de kater nu onder zijn poot vast, maar wist niet zo goed wat nu te doen. Twistedheart was hier niet voor gemaakt en zou niet zomaar de buik van de ander gaan bewerken. Dat zouden lelijke wonden opleveren, misschien zelfs levensbedreigend. Nog voor hij verder een plan had bedacht rukte Hermit zich los. Hij kwam snel weer overeind en Twis zette zich schrap voor de volgende aanval. Maar die aanval kwam niet, van van Hermit in ieder geval. Zelf kreeg hij echter ook geen aanval. Het was een bruine Rogue die de RiverClanner had aangevallen. Twisted draaide zijn oren naar achter, verbaasd dat hij was over deze actie. Stonden de Rogue's niet aan RiverClans kant? Of had hij zich vergist? Het leek er echter niet op toen hij een gemene sis kreeg van de Rogue, die duidelijk wilde dat hij niet in de buurt mocht komen. Okay, dit was vreemd en hij wist niet wat hij moest doen. Gelukkig werd de keuze weer voor hem gemaakt, want nog een RiverClanner kwam op het toneel. Twisted haalde opgelucht adem toen hij niet aangevallen werd, maar de Rogue wel. Hermitshell was nu echter weer vrij en hoewel Twisted zo graag zo ver mogelijk van de strijd verdwijderd wilde worden, besloot hij toch zijn acties maar te forceren. Hij sprong weer op de jonge Warrior, hopend dat zijn aanval op diens schouder raak was.

Twistedheart valt @Hermitshell weer aan

Ze had duidelijk geen tijd om te controleren of haar zus ook daadwerkelijk wakker zou worden, want een van de shadowclanners kwam hun kant uit. Beschermend ging ze voor Dreamdust staan, want ze ging het niet laten gebeuren dat die aangevallen werd zonder eerst de kans te hebben om overeind te komen of wakker te worden. Ze kon dan ook moeilijk uit de weg duiken toen de oudere kater op haar af kwam, maar hem frontaal aangaan was niet verstandig. Ze schoot dan toch een stukje opzij en probeerde haar nagels over de flank van de ander te halen, hierbij vonden zijn nagels kort de zijkant van haar hals, maar lieten daar alleen wat krassen achter.

Tag: Hazelnut

Ze had met een aantal van de andere shadowclanners liggen wachten tot het teken kwam van hun deputy. Dit zou haar eerste gevecht sinds Bloodclan weer zijn en nadat ze manen in de nursery had gelegen. Ze hoopte ergens dat ze weer goed genoeg op peil was met alles, maar dat zou vannacht wel blijken. Zodra het teken dan ook kwam, schoot ze met de rest de struiken uit naar de vechtende katten toe. Ze liet haar ogen rond gaan, zoekende naar riverclanners die nog niet aangevallen werden en merkte er een op die snel was en tussen de vechtende katten door rende. Ze blokkeerde het pad van de poes, maar als dank daarvoor kreeg ze sneeuw die opstoof. Snel haalde ze er doorheen uit met haar voorpoot, hopende alsnog de riverclanner te raken. Ze ging de ander niet de kans geven om er meteen gebruik van te maken, ook al zag ze niet precies waar ze moest mikken.

Tag: Shatteredice