[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies

Hij had zijn vraag naar niemand in het specifiek gesteld, voornamelijk omdat dat ook helemaal niet nodig was in een omgeving als deze. Ze stonden toch redelijk op elkaar dus waarom niet? Iemand die wilde reageren zou dit ook vast doen. En dat gebeurde ook zeker, namelijk in de vorm van een windclanner. Hij moest even diep graven om haar naam omhoog te duikelen uit de diepte van zijn verstand, windclan warriors waren namelijk niet een van de meest gebruikte hersenspinsels, maar deze kattin was van rond zijn leeftijd. Leeftijdsgenoten waren vaak toch makkelijker om bij te blijven, en zo deze ook, Rabbitcharm was haar naam. Ze kwam naast hem zitten en plaagde wat. En aangezien hij hier voor de verandering was om aanspreekbaar te zijn, ging hij erin mee. Nog altijd ietwat moeilijk te verstaan door zijn zachtere spreekstem, maar hij deed zichtbaar zijn best om zichzelf hoorbaar te maken, iets waardoor hij een tikkeltje ongemakkelijk oogde. Zijn stem was zo kwijt in de ochtend. “Meneer Riverclanner is mijn vader, noem me Arcticwolf” Antwoorde hij terug op dezelfde toon. “Ik probeer in te halen, ik loop achter op het laatste nieuws” Nee haast had hij niet, maar hij waardeerde zeker de informatie die hij kreeg zelfs al was deze niet de verste op de prooistapel. Want dit was iets waar op vooruit geborduurd kon worden. Deze interesse aan roddels was dan ook zeker een invloed van buitenaf. Naar zijn zinnen liet hij dit allemaal aan zichzelf voorbij gaan. “Die man gaat al een tijd mee, misschien dat het volk gesproken heeft voor hem” Suggesteerde hij. Rabbitcharm stelde hem een beschuldiging gebracht als vraag. Maar hij liet niks merken, hij kreeg hier nog niet eens de tijd voor toen een apprentice hun vergezelde. Een Thunderclanner, maar meer dan dat kon hij haar ook niet plaatsen. Hij knikte simpelweg bij haar stelling. Sinds hij vader was geworden had een zekere tolerantie en begrip zich gevormd voor de jeugd. Iets wat lichtelijk doorschemerde in zijn antwoord. “Daar zijn ze immers naar vernoemd, naast jachtgrond is dat hun voornamelijke functie” Neem kinderen, het maakt je ineens zeer educatief. Maar richting andere nieuwsgierige warrior zou hij dit minder zijn, “Echter draag ik geen uitgesproken mening over een hoop stenen” Je vroeg hoe het beviel, hier is je antwoord. Geniet ervan schoonheid. Kleintje sprak weer op en de kater tuurde naar de verhoogde bomen, zijn kop iets gekanteld. “Een leider is alleen afwezig met ziekte of verwonding, maar aangezien zijn deputy niet zijn plek inneemt zou hij nog wel komen” Hij behield de vraag in zijn stem, zelfs al wist hij dat de vogels over de eerste optie zongen. Maar mogelijk konden ze dit zelf wel zien.

Tag: Rabbitcharm, Juniperpaw

Een boze stem liet hem verbaasd omkijken. Bluepaw? De laatste keer dat ze elkaar zagen hadden ze de grootste lol, zonder ook maar enige vijandigheid. En nu zwiepte haar staart boos heen en weer. Nee, hij kon niks verkeerd gedaan hebben. Na haar een paar tellen met een domme, verwarde blik aangekeken te hebben klikte het opeens. Ze had het over Twistedheart. "Hé, ik bepaal dat niet." Verdedigde hij zich. Een angst bekroop hem dat ze zijn geur bij de grens had geroken. Hij was er immers bij toen de ShadowClanner naar hun kamp geleid werd. Maar zelfs dan was het niet zijn fout. Wat moest hij doen dan, niet naar zijn leader luisteren? "Niet zo kreefterig jij." Suste hij haar met een schaapachtig lachje. Dit was niet het moment om te ruziën. Hij vond haar ook veel te lief en onschuldig om problemen mee te zoeken.

Tag: Bluepaw

IRON MIGHT WEEP

BUT IT DID NOT BREAK

Dit was zijn eerste Gathering. De vorige keer was op zijn 6 moons geweest en toen was hij nog geen apprentice, maar ook niet alle apprentices mochten mee dus hij liep met een gespannen blik achter de groep aan. Het was een paar dagen geleden dat hij Hollypaw had gevonden en hij wilde eigenlijk het liefste niets met Riverclan te maken hebben. Hij had duidelijk hun geur geroken. Stagtine sprak hen even toe. De zwarte, slungelige kater wiebelde met zijn oortjes. Spion spelen, dat kon hij wel. Hij wilde eigenlijk liever plezier maken en verhaaltjes vertellen, maar als Stagtine het zei...

Hij schraapte zijn keel en wandelde naar haar toe met zijn borst vooruit gestoken. Ze was een Shadowclan apprentice en ze was héél knap! Hij wilde haar charmeren met een paar coole woorden, zoals papa tegen mama soms sprak. Eggpaw begon goed. "Hallo! Wat brengt een e-h... een eh m-m-m-m..." Hij liep rood aan onder zijn korte zwarte vacht. Help!

@ Scarletpaw

thunder
struck

[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 Dciy1bz-ebec0a1e-a5af-419f-866e-005571186009

c o p p e r t u s k [GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 Dciy1p8-7e38ade1-e768-4354-a79c-84fd86e5c5b0

[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 Ztut955

Bah. Gathering. De kater snoof en werd haast misselijke van alle clangeuren bij elkaar. De enige reden dat hij hier was, was om Stagtine te steunen en omdat hij toch wel graag hoorde over hoe die verdomde visvreters gedurfd hadden een apprentice van hen te doden. Met lompe passen begaf de kater zich naar de open plek, nog één kort knikje gevend aan hun nieuwe leader. Niet al te subtiel ontweek hij alle Riverclanners door hen een goede duw aan de kant te geven. Eenmaal een rustigere plek gevonden bemerkte hij dat er een windclanner was. De grote Thunderclanne trok één wenkbrauw op en bekeek de ander zonder schaamte. "Jij bent de deputy van Windclan?" hij zag eruit als een te gespierde apprentice met z'n formaat. Een schamper lachje ontging hem. Lekker bezig die hazenvreters, arme stakkes.

Tag:Blazesong

Note: Hoi!! Ik merk dat er heel veel open katten staan, dus als je nog een gesprekspartner zoekt, deze katten zijn alleen: Dreamdust, Ravenpaw, Lilypool, Shadowrush, Raptordash, Smouldertongue, Hedgepaw

[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 Dceo2qr-44995109-1d50-430e-b0b2-a317d41bdaf8

Starts so soft and sweet may still become a wolf

radish root

Een scharlakenrode poes trippelde met haar clan mee. Haar gezicht was best onleesbaar en mysterieus. Ze hield van roddels, ze had sinds ze de eerste keer mee was gegaan naar een Gathering nooit meer eentje gemist. Soms werd er wel vreemd gekeken, want het was even belangrijk om als warrior ook het kamp te beschermen. Toch had ze nu ook haar plekje kunnen claimen. Ze kwamen aan als de laatste clans. Hmpf, ze had liever wat observatietijd voordat ze haar prooi uitkoos. Toen ze het dalletje betrad werden haar ogen bijna magnetisch getrokken naar een rode vacht. Radishroot poefte haar vacht wat op en stapte zelfverzekerd op hem af. Ze glimlachte, haar typische scheve lach met dimpeltjes. "Hey hallo!", miauwde ze.

#chattingwithsmouldertongue

Note: deze katten zoeken nog een gesprekspartner; Dreamdust, Ravenpaw, Lilypool, Shadowrush, Raptordash, & Hedgepaw

when the autumn moon is bright

[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 Rabbit10

Haar oortjes draaiden naar voren om de ander beter te verstaan over het geroezemoes. Iets aan zijn manier van spreken leek onnatuurlijk en Rabbitcharm vroeg zich af waarom. Ze kon het moeilijk plaatsen, maar ze had de riverclanner dan ook enkel eerder op gatherings gezien. Zijn poging tot humor werd echter gewaardeerd met een zacht gegniffel. "Wel, aangenaam Arcticwolf, zoon van meneer riverclanner - ik ben Rabbitcharm," ze maakte een kleine buiging. "Een windclanner inhalen? Succes," Oké, genoeg gegeind. Haar beschuldiging werd in de wind geslagen en bovendien onderschept door een vrolijk ogende thunderclan apprentice. De Windclanner begroette haar met een vriendelijke glimlach en een knikje. Ze kantelde haar hoofd even vragend, misschien had ze het toch bij het verkeerde eind gehad. Maar toch... Haar blik gleed af naar de knappe Riverclanner, wiens grijze vacht licht leek te geven in het maanlicht. Oh, hij gaf niet veel kwijt, maar misschien wel als ze hem zag in een... Andere context. De uitnodiging lag al op haar tong toen ze deze door moest slikken. Wolfstar. Betekende hij dat ze zit nooit meer kon doen? Was het vreemd dat ze het alsnog wilde? Ze keek weg, moest haar gedachten op een ander pad zetten. Nu was dat niet waar ze aan hoefde of wilde denken. "Hm, wel vreemd dat hij zo achter blijft," opperde ze. "Misschien is het toch de leeftijd, oude man dat het is,"
Tag: Juniperpaw & Arcticwolf

[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies - Pagina 2 D9qgc1k-83b9005e-2a8d-4efb-b704-863d970e9e81

Werd ze nu echt zo oud? Dat het haar zoveel moeite kostte om op dit tijdstip wakker te worden? De poes zuchtte, maar in geen enkele weerspiegeling kon ze grijze haren zien, enkel de donkere cirkels onder haar ogen. Haar leeftijd kon ze niet beschuldigen, dus kwam ze overeind en zorgde ze ervoor dat ze er enigszins vertoonbaar uitzag. Met een geforceerde glimlach neusde ze tussen de oren van haar apprentice en samen liepen ze met de groep mee. "Hey, als je de kans krijgt moet je Pepperpaw even gedag zeggen, ze is volgensmij wel op je gesteld," murmelde ze hem warm toe en kon het niet laten om toch een lik over zijn kop te geven. Hij was inmiddels veel te groot, groter dan haar, maar dat weerhield de medicine cat er niet van. Ze wist ook wel dat hij haar niet nodig meer had, maar ach... Gewoon, alsnog, om te laten weten dat ze van hem hield.
Met zachte pootstappen en een geheven kop probeerde ze zich een weg te banen tussen de grotere katten om haar heen. Zij wilde eigenlijk ook graag haar Shadowclan meisjes even zien, maar het was nogal moeilijk boven anderen uit te komen met haar formaat. Zoals altijd liep ze dan ook weer met haar kop in de wolken en botste per ongelijk tegen een gevlekte poes aan. "O-oh, excuus, sorry!" sprak ze haastig, haar oren in haar nek.

Tag: Falconpaw, Dreamdust.

note: deze katten zoeken nog een gesprekspartner; ravenpaw, lilypool, shadowrush, raptordash, & hedgepaw

when i need to

I'll bare my bloody fangs

WOLF-BLOOD

Het kostte haar letterlijk al haar zelfbeheersing om niet de kop van de eerste de beste Riverclanner tegen de stenen te smijten. Rot beesten, vieze etterbakken dat het waren. De vacht op haar rug was al overeind, nog voordat ze waren aangekomen. Vanaf hier kon ze de drukte al zien, al die geuren al ruiken. Er hing spanning in de lucht en ze wist dat vanavond anders zou verlopen dan de andere gatherings. En het kwam allemaal door hun vissletje. Wolfblood snoof en kon haar grijze figuur vanaf hier al onderscheiden, als enige op de rots. Haar poten tintelden om te gaan, om te horen wat er vanavond besproken zou worden - maar iets hield haar tegen. Acornstar was zwaar buiten adem, nog lang niet volledig hersteld van zijn ziekte. Toen hij het teken gaf om te gaan was ze al van plan zich af te zetten, toen ze zich toch bedacht. Ja by Starclan, ze kon hun leader hier ook niet half stikkend achter laten. De poes gromde geërgerd en ongeduldig, waarna ze zich toch met tegenzin omdraaide naar haar leader. Naast hem ging ze zitten, alleen het puntje van haar staart liet haar ongeduld zijn. "Ik ga met jou mee," bromde ze. "Laat maar weten als je kan," en maak het snel, als het even gaat.

Tag: Acornstar

gemaakt door kiki

Hij was zo blij dat Routnose er weer was. Niks tegen Lizardpath, maar die had in de nursery gelegen en hij had zich op sommige punten dan ook wel redelijk.. alleen gevoeld. En het was ook duidelijk geweest dat hij aardig op de proef gesteld werd door Starclan misschien wel door alle gebeurtenissen die gebeurd waren in de clan de afgelopen tijd. Hij zag het wel aan haar, dat ze moe was. Dat ze minder in haar vel zat. En hij wilde er met haar over praten, maar iedere keer leek niet het juiste moment te zijn. Een brok was wel in zijn keel, dit zou de eerste gathering zijn terwijl zijn moeder - die normaal wel haar moel open zou trekken bij een gathering - er niet bij zou zijn door haar verbanning. Wolfstar had ook gezegd dat hij het zelf zou gaan aankondigen. Toen de woorden van de leader zijn bek had verlaten keek hij even kort naar de grond toe, hij kon nog steeds niet geloven dat ze niet meer in de clan was. Rout drukte een neus tussen zijn oren, ondanks dat hij inmiddels groter was geworden dan dat zij was, waarop hij zacht en warm naar de poes glimlachte. Als hij Rout niet had gehad, wist hij oprecht niet hoe hij alles nog vol had kunnen houden na alles. "Hey, als je de kans krijgt moet je Pepperpaw even gedag zeggen, ze is volgensmij wel op je gesteld," klonk er warm van zijn mentor af, waarop hij warm naar haar glimlachte en even knikte. De poes gaf hem, moederlijk als altijd, een lik tussen zijn oren en Falcon keek kort met sprankelende oogjes naar zijn mentor. Wie kon er nou niet van Routnose houden? Hij kon zich best indenken dat de katten van ShadowClan jaloers waren op het feit dat ze Routnose hadden. "Ik hoop het, ik heb haar al een tijd niet gezien." sprak hij zacht grinnikend tegen zijn mentor. "Veel plezier, ik zie je zo." sprak hij tegen haar met een glimlach, waarna hij kort zijn kopje tegen haar aan drukte en door de menigte heen begon te lopen. Hij zag vele katten van de andere clans al aanwezig en veel van zijn clangenoten leken nog alleen te zijn. Zijn ogen vielen op een ShadowClanner die nog alleen leek te zijn, iets jonger dan hij was als hij moest gokken. Socializen met andere clans, nu het kon. En hij kon altijd opletten wanneer Pepperpaw er was, of eerder, waar ze was. "Hallo," sprak hij met een vriendelijke glimlach tegen de zwarte kater, terwijl hij zijn staart vriendelijk omhoog hield. "Het ziet ernaar uit dat het weer druk is, niet?" sprak hij met een zachte grinnik terwijl hij, wel met iets afstand, van de zwarte kater ging zitten.

tag: Ravenpaw

Have fun around take all your time!

You got nothing to worry about!

Het leuke van de Gathering was dat je meestal niet lang hoefde te vervelen, er was immers een hoop gezelligheid. Al leek dat deze nacht wel een stukje minder te zijn en de spanning tussen Riverclan en Thunderclan was wel enigszins te merken. Vreemd genoeg leken de Shadowclanners nou ook niet zo blij te zijn met de katten van de rivier. Man, wat was er toch allemaal aan de hand? Gelukkig leek niet iedereen er last van te hebben en hij zag dat Juniperpaw met een Riverclanner en Windclanner in gesprek was. Zelf zat hij nog even alleen, nadenkend over zometeen, totdat er een poes op hem afstapte. Ze leek zeker van haar zaak en had hem gekozen als gesprekspartner. "Hoi daar''begroette hij haar vriendelijk terug, gelukkig hadden ze geen mot met haar clan. "Wat was jouw naam nou weer?''hij probeerde het te herinneren, maar er kwam nu even niks in hem op wat kloppend leek. Het was iets wat in de grond groeide. Carrot? Het paste wel bij haar vacht, maar dat was het niet.

To:Radishroot|| Words:-|| Notes:-

girlwhowaited @ (cttw)(shine)(tcb)

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw mocht wellicht niet geheel op zijn gemak zijn, tussen zoveel katten. Echter was hij zich ook bewust van het feit dat deze Gathering belangrijk was. Immers kon hij niet vertrouwen op zijn Clangenoten om hem te beschermen, en wist hij niet of er meer katten waren die er geheimen op na hielden. Geheimen waar hij anders niet achter zou komen. Het was niet dat hij een kat van een andere Clan zou gaan uithoren, maar meer dat de slanke kater zeker wilde zijn van wat zijn Leader en de andere Leaders zouden bespreken. Daarnaast moest hij ooit laten zien dat hij geen zwakkeling was en wat was beter dan zijn schouders te rechten en toch naar een plek te gaan die hem stiekem toch wel een beetje nerveus maakte.

Zijn passen waren niet al te snel, wellicht ook omdat de jonge kater een verwonding had gehad. Als bijna verdronken zijn zo genoemd kon worden, want hoewel er geen littekens op zijn gezonde vacht stonden, waren die duidelijk aanwezig op zijn hart. Ooit zou hij afscheid moeten nemen van zijn Clan. Daar kon hij bijna niet onderuit maar hij wachtte nog, hopende dat Starclan hem als kat onder de sterren zou accepteren. Dat hij toch bij zijn familie kon blijven, bij Bluejay en de andere katten die hij langzaam aan in zijn hart had gesloten. Zelfs al had hij dit zelf niet door. Zijn tweekleurige ogen gleden langs de verzamelde katten terwijl hij de geur van Windclan op zocht, en ook de geur van Routnose. De kattin die hen zo goed had geholpen. Zijn passen stokten toen hij haar niet kon vinden, maar wel een al wat oudere kater. Een Elder wellicht. Hij schraapte zijn keel voordat hij voorzichtig op de oude kat af stapte. 'Excuseer mij, zou ik bij jouw mogen zitten?' Zijn stem klonk zacht en respectvol. Zeker niet zo daadkrachtig als de meeste Shadowclanners bekend om stonden. Zo fel, zijn ogen gleden nog maals rond maar met zoveel katten kon hij de Medicine Cat van Windclan niet zo snel uit de groep pikken.

Tag: Shadowrush (zoekend naar Routnose)

He began to fly.

Elfje

Honor
has been the reward for what she gave. To honor with hymns and panegyrics those who are still alive is not safe

Honorpaw was eindelijk oud genoeg om een Gathering te volgen. Hoewel ze al een aantal Moons Apprentice was geweest had ze tot nu toe nog niet voldoende geleerd om daadwerkelijk aanwezig te mogen zijn. Ook al zat ze nog in een periode van rust, nadat haar vader was overleden en zijn opvolger Leader was geworden, wilde ze toch aanwezig zijn op dit moment. Ze had Hermitpaw gevolgd tot een zeker punt op de open plek voordat ze op zoek was gegaan naar een andere kat om bij te zitten.

Een Windclan Apprentice leek nog eenzaam te zijn waardoor de parelgrijze kattin naar hem toe stapte en haar kont naast die van hem plantte. 'Hoi,' Klonk er zachtjes, melodieus ook al klonk ze nooit zo lief en vriendelijk als Shrimppaw. Voornamelijk omdat de parelgrijze kattin gehard was door enkele ervaringen en een meer beschermende natuur had. Ze was te fel om stil te zitten terwijl anderen katten waarvan ze hield pijn te laten doen.

-Hedgepaw (Hermitpaw gevolgd tot aan de open plek)

✵

Storkpaw Hello, welcome home

Zenuwachtig had Storkpaw naar Wolfstar geluisterd toen hij zijn zegje deed, over het vuur en Amberstorm. Beide waren onderwerpen die ze moesten vermijden, wat ze ook wel van plan was. Dit was een bijzonder moment voor haar en ze wou liever niet denken aan wat er allemaal gebeurd was. Tijdens de tocht naar de Fourtrees liep ze stilletjes naast Hedgepaw, denkend over wat ze zou tegenkomen. Ze was tot nu maar een kat van een andere clan tegengekomen, Eaglepaw, zou hij er ook zijn? De vier bomen kwamen in zicht en voordat ze het wist liepen ze de open plek op. Storkpaw stond even stil en keek om zich heen. Zoveel onbekende katten in een plek, het was wat overweldigend. Ze probeerde Hedgepaw terug te vinden, maar die was al verdwenen in de menigte. Misschien moest ze iemand zoeken om mee te praten, wat de meesten hier leken te doen. Helaas zag ze niemand waar ze op af durfde te stappen, want ze vond dit allemaal nogal eng. Dus bleef ze zitten waar ze zat en keek ze maar een beetje naar de anderen. Hopelijk zou de gathering snel starten.

-open

Elfje

Starts so soft and sweet may still become a wolf

radish root

Zijn blik ging over haar heen en hij vroeg haar naam. Radishroot was zelf aan het gissen hoe hij heette, ze had hem hier ook al een paar keer gezien. "Mijn naam is Radishroot... en jij bent ehm... Smoulder...?" Ze kon niet op zijn hele naam komen, het enige wat in haar hoofd sprong was Smoulderlicker, maar dat zou het vast niet zijn. Ze grinnikte bij haar eigen gedachten en liet haar blik nu gaan naar waar de leiders stonden. "Thornstar en Acornstar zijn er niet, komen ze wat later?" Ze had trouwens ook gemerkt dat Eveningglow er niet was, maar ze had gehoord dat ze zwanger was, dus misschien lagen er nu al wel kittens aan haar buik.

#chattingwithsmouldertongue

Note: deze katten zoeken nog een gesprekspartner; Lilypool, Storkpaw & Raptordash

when the autumn moon is bright

Het was weer tijd voor een gathering. Op de vorige gathering was ze nog normaal, maar nu.. Wist ze het niet goed. Een kleine stilte doorkruiste haar kop toen ze in de grote groep kwam te staan van katten. De stemmetjes in haar kop waren stil, er was niks om te horen of om te zien van ze. Ze lieten haar eindelijk eens met rust. Maar tegen totale stilte kon de poes niet, want anders- anders was er wat mis. Dat kon ze niet toelaten, dat kon ze niet laten gebeuren. De kattin stapte rustig door de groep katten door, hopend dat niemand tegen haar zou beginnen praten. Al die clangeuren die haar neus binnenkwamen deden haar ongemakkelijk voelen en ze probeerde zich gewoon neutraal te gedragen. Normaal, zodat ze niet verdacht werd van iets. Ze kwam hier om te luisteren, niets meer. De kattin had een plekje achterin gepakt, waar ze een beetje ruimte had voor zichzelf. Hopelijk. "Hmph", liet ze er zachtjes uit. Ze voelde zich niet zo goed hier. Teveel katten, veel teveel.

+Open

above the smokestacks

Eens in de volle maan kon Shatteredice haar kinderen zien. Dan was er een dag dat er vrede heerste tussen iedereen en zij haar gezin weer in haar armen kon nemen. Haar staart stond fiers in de lucht toen ze mee stapte met haar nieuwe clangenoten. Riverclan zat dan wel niet in haar bloed maar door hun daden naar haar toe, na al hun hulp, was Shatteredice één geworden met hun. Windclan bestond niet meer in haar, ze was een Riverclanner en ze was trots. Ze mistte haar thuis niet, niet na wat er allemaal gebeurd was. Het enige wat ze naar verlangde waren haar kinderen. Ze wou hem beschermen, vooral omdat ze wist wat voorn kwaads er leefde in haar vorige clan. Één van haar kinderen was er al onderdoor gegaan, door hem.. en ze zou niet toekijken en afwachten tot hij haar andere kinderen in zijn klauwen zou grijpen. Haar plan was duidelijk gemaakt met Crystalstar maar vandaag was niet de dag om hun plan te starten. Vandaag waren er andere zaken die opgelost moesten worden voor Riverclan en voor Shatteredice was vandaag ook de dag dat ze alle clanzaken vergat en zich enkel focuste op haarzelf en haar gezin. Ze stroomde samen met de rest van de Riverclanners de heuvel af en mengde zich in de groepjes die er al zaten. Wolfheart was er ook, zijn gore lucht hing al in de lucht. Ze moest haarzelf op de tong bijten om niet lichamelijke agressie te tonen. Nee, ze bleef kalm, ze bleef rustig. Ze ademde eventjes rustig uit en liep toen door. Ze zocht de omgeving af naar andere bekende Windclan geuren. Heatherpaw? Ze rook haar niet.. Antpaw misschien? Ze werd teleurgesteld. Haar werd een beetje rusteloos. Waarom waren haar kinderen er niet? Wouden ze niet komen? Waren ze omgepraat door de Windclanners omdat ze haar beschuldigde dat zíj de slechterik was in dit verhaal? Had Wolfheart of Daintywhiff hen te grazen genomen? Haar hart begon luid in haar borst te bonzen. Ze had Daintywhiff gelukkig niet gezien, beter maar ook voor haar. Ze had anders die kreng meteen achter één van de vierbomen getrokken en haar een pakslaag gegeven. En het was Wolfheart's geluk dat hij nu daar als leader stond, want anders had hij dezelfde lot gedeeld. Haar staart zwiepte wat zenuwachtig heen en weer. Ze scande nogmaals het gebied af, bijna wanhopend zelfs. Gelukkig viel toen haar zoontje op. Of beter gezegd, zoon. Wat was hij gegroeid zeg.. zo groot al en zo sterk. Hij zou al bijna medicine cat worden, of wie wist was hij het al. Haar blauwe oogje was op hem gericht. Ze wachtte nog eventjes geduldig af omdat hij met andere katten in gesprek was maar haar hart bleef hard bonzen. Ze moest hem spreken. Ze moest te horen krijgen dat alles goed met hem ging maar ook met haar andere kindjes. Nadat Falconpaw zich mengde met een normale Shadowclan apprentice durfde ze hem eventjes te storen. Ze liep op de twee katers af en glimlachte lichtjes toen ze nog een paar kleine metertjes van hem afstond. ''Falconpaw?'' Mauwde ze. ''Ik wil jullie beide niet storen maar.. zou ik eventjes me zoon mogen stelen?'' Sprak ze daarna vriendelijk. Ze wou niet zomaar hun gesprek afhaken maar ze wou wel eventjes met Falconpaw zijn. Toen ze zijn aandacht volledig kreeg liep ze een klein stukje weg zodat ze niet middenin de kring stond. De she-cat draaide zich om en haar blauwe oog was licht waterig. ''Ogh jongen toch.. je bent zo gegroeid.'' Ze glimlachte trots. ''Gaat alles goed met je? Ik heb het vuur gezien.. Zijn, zijn jullie ongedeerd weg gekomen? Jij- en je andere siblings?'' Vroeg ze ongerust. Ze moest weten dat alles goed was met hun, anders zou ze nooit meer rustig kunnen slapen zolang ze in Riverclan verbleef.

@Falconpaw

i will do what queens do,

I will rule

Ravenpaw was rustig het veld ingelopen. Acornstar was nog achter gebleven, hij wist niet waarom maar misschien dat hij zo meteen pas aan zou sluiten bij de rest. Hij ging wel bij de rest van de katten zitten en al snel kwam er een apprentice op hem afgestapt. Hij herkende de kater van de vorige gathering, maar wist niet goed waarvan. Hij had hem ergens zien zitten. De kater tegenover hem kwam vriendelijk op hem af en Ravenpaw knikte naar hem. "Hallo," begroette hij hem terug. Nu pas viel het kwartje. Toen hij zijn geur kon ruiken. Dit was een van de medicine cat's van WindClan. Ja. De apprentice van Routnose. Maar hij was zijn naam kwijt. "Het ziet ernaar uit dat het weer druk is, niet?" sprak de rode kater tegen hem. Hij keek rond de menigte katten. "Ja, het is ontzettend druk." Ravenpaw bedacht zich even. "Er hangt spanning tussen de clans. Ik weet niet of deze gathering rustig gaat verlopen." mauwde hij toen op monotone toon. ShadowClan had ruzie met RiverClan na het geintje dat hun leider geflikt had. Ravenpaw wist dat het in confrontatie kon eindigen.

Zijn blauwe ogen ontmoette die van de WindClanner. "Ik ben Ravenpaw trouwens." vertelde hij toen. In de hoop dat de kater uit tegenreactie ook zijn naam aan hem zou vertellen, want die was hem totaal ontglipt. Het duurde niet lang voordat een oudere poes bij hen kwam staan. Vertellend dat ze zo blij was om zijn gesprekspartner te zien. Ze identificeerde zich als zijn moeder. Maar.. Ravenpaw fronste toen ze verder tegen hem begon te praten. De poes had toch gezien dat zij nu samen in gesprek waren? Hij snapte niet waarom ze nu perse met haar zoon moest praten. "Je kan toch gewoon in je eigen clan straks weer met je zoon praten?" mauwde de kater toen kalm. Zijn gezicht stond uitgestreken en expressieloos terwijl hij Shatteredice aankeek. Waarom moest ze perse nu met hem praten? Kon ze hem niet alleen laten tijdens de Gathering en hem straks weer gewoon in WindClan spreken? Maar toen ze verder sprak kon hij ongeveer opmaken wat de bedoeling van het gesprek was. Ze had het over het vuur in WindClan alsof ze er zelf niet bij geweest was. Dat betekende dat deze kater zijn moeder in een andere clan zat. Heh. Hadden ze meer gemeen dan hij dacht.

Hedgepaw kon niemand bekends vinden; het leek erop dat hij Storkpaw in de menigte was kwijt geraakt. Het maakte hem wat nerveuzer, zeker toen er al gauw genoeg iemand op hem af kwam. Het was een grijze kattin, nog steeds een apprentice, albeit wat ouder als hem. Toen ze dichterbij kwam rook hij de geur van Riverclan. Hij wist niet zo goed wat hij van de andere clans moest denken, zoveel katten had hij nog niet ontmoet buiten Windclan, dus schonk hij haar een vriendelijke glimlach. Het gad geen nut om haar nors af te gaan wijzen, daarnaast zat dat ook niet in hem. Ze kwam naast hem zitten en groette hem zachtjes. Hedgepaw draaide zich lichtelijk naar haar toe, om beter een gesprek te kunnen houden. “Hallo. Ik ben Hedgepaw, en jij?” Misschien was het niet de allernetste manier van voorstellen, maar ze waren beiden nog kinderen, misschien tieners.

Tag: @Honorpaw

Eaglepaw

Enthousiast liep Eaglepaw richting de fourtrees, het was volle maan, dus tijd voor een gathering. Zijn mentor had eindelijk besloten dat hij oud genoeg was om mee te gaan, en die kans zou hij niet laten liggen. Natuurlijk was hij al vaker hier bij de hoge rots en de vier grote eiken geweest, maar nog nooit ‘s nachts, en zeker niet met alle andere clans. Dit was dus een kans om nieuwe katten te ontmoeten, en andere clans te leren kennen. Meteen toen hij de menigte katten in liep, raakte hij Manewolf “per ongeluk” kwijt. Nu hij verlost was van haar, kon de apprentice doen wat hij wilde. Maar er waren zoveel katten, dat het moeilijk was om een gesprekspartner te vinden. De meeste gezichten kende hij niet, zeker niet die van de warriors. Opeens viel zijn oog op een poes die hij wel kende, Storkpaw. De meeste katten waren al aan het praten met elkaar, maar zij zat alleen, waarschijnlijk te wachten op de leiders. Eaglepaw besloot er maar naar toe te lopen, aangezien iedereen elkaar al leek te kennen, en niemand tijd voor hem had. ’Hallo Storkpaw.’

Tag: @Storkpaw

El4a

De hoeveelheid katten was zo verwarrend. Ze had dit nog niet eerder meegemaakt en het was ergens best wel overweldigend. Voor het eerst wilde ze dat haar moeder mee was, maar dat was ze niet. Ze wilde bijna een plekje ver van de andere katten weg gaan zoeken toen ze ineens iemand dichtbij hoorde praten, maar wat hij probeerde te zeggen was haar niet duidelijk. Ze hield haar kop dan ook wat schuin en keek de apprentice vragend aan. "Hallo?" Ze had ondertussen geleerd dat ze dat als beste eerst kon zeggen, ook al begreep ze nog niks van wat er gaande was.

Tag: Eggpaw