Twisted zat vol met zorgen voor zijn vader en de Clan. Zijn sterke vader, Leader, nu ziek. Wie weet wie er allemaal nog meer ziek zouden worden. Het was een kwestie van tijd natuurlijk. Gelukkig hadden ze twee andere Medicine Cats nu, eentje ervaren genoeg. Tenminste, dat hoopte hij. Maar hij had wel vertrouwen in haar. Met een warrig hoofd kwam Twistedheart op Fourtrees terecht, jagend op een eekhoorntje. Het was niet de plek waar hij normaal zou jagen, maar het beestje was in plaats van een boom - dom eekhoorntje - de open plek op gerend. Twisted had alleen het beestje in gedachte en merkte niet hoe akelig dicht hij bij de grens aan de overkant kwam. Met een grote, krachtige sprong, sprong hij naar het diertje toe. Helaas voor hem was het hem te snel af en schoot weer weg. Twisted mompelde binnensmonds en was vastberaden om het te vangen. Zijn Clan had alle prooi nodig, zeker nu er ziekte heerste. Dit is het minst wat hij kon doen. Als hij nou gewoon dat eekhoorntje te pakken kreeg. Intussen was hij al een stuk verwijderd van de grens, en helaas niet de goede kant op...

[GESLOTEN]

Met een gebaar van haar staart commandeerde Crystalstar haar Apprentice om stil te staan. Ze spitste haar oren en tuurde door de bomen die Fourtrees omringden. Haar neusvleugels trilden lichtjes toen ze de maar al te bekende geur opving, blijkbaar op háár territorium. "Kom. Fluisterde ze Hermitpaw zachtjes toe, terwijl ze op de plek van de geur of begon te lopen. Het kostte hen niet veel moeite de Shadowclankat te vinden. De bruine kater spurte zonder op te letten het gebied in. "Halt!" Bulderde Crystalstar's stem hard door de bomen, om hen heen vlogen een paar vogels verschrikt op. Met een dominante pas liep ze tot dicht op de kater toe, ervoor zorgend dat ze tussen hem en Fourtrees stond zodat hij niet kon ontsnappen. Zijn gezicht kwam haar bekend voor, maar ze kon het nog niet plaatsen. "Je naam, clan en excuus, nu. Commandeerde de leader met samengeknepen ogen.

De geur kwam pas zijn neus binnen toen hij de harde stem hoorde. Twistedheart bevroor in zijn houding en zag tot zijn spijt het eekhoorntje aan hem ontsnappen. De kater zuchtte zachtjes en kwam overeind. Hij draaide zijn kop en slikte toen hij de harde blik van de RiverClan Leader zag. Nu pas realiseerde hij zich dat hij een heel eind van de grens verwijderd was. Hij hoorde nauwelijks haar vraag, pas toen hij een stem achter zich hoorde kwam hij weer wat bij de werkelijkheid. Hij wierp een snelle blik over zijn schouder om daar een boze jonge kater te zien. Allebei de katten waren stevig en groot, maar Twisted was groter - en ook een stuk breder. Toch dacht hij er niet over om een gevecht aan te gaan. 'Ik uh..' De kater slikte zenuwachtig en boog wat naar beneden om te tonen dat hij geen dreiging was. 'H-Het spijt me, Crystalstar. Ik realiseerde niet dat ik de grens over was..' Oh hij kon de boze woorden van zijn vader al horen. Hoe teleurstellend hij zou zijn, hoe teleurstellend de Clan zou zijn. 'Ik zal snel weer vertrekken, het zal niet meer gebeuren, dat beloof ik.'

Hermitpaw hielp haar zowaar, hij stelde zich op aan de andere kant van de grote kater, zodat die omsingeld was. Ondertussen had de Shadowclankat haar in de gaten. Hij stamelde wat, maar leek haar vragen te zijn vergeten. Natuurlijk had hij de grens niet opgemerkt, het gebruikelijke excuus. En hoewel Crystalstar hem eerst geloofde, deed iets in zijn stem haar iets anders bedenken. Die stem, dat gezicht.. kon dit één van zíjn kinderen zijn? "Helaas, ik kan je niet nog direct laten gaan.." Miauwde ze, terwijl ze een rustige glimlach opzette die compleet gefabriceerd was. Het besef had haar een nieuw plan gegeven, een plan dat haar kon helpen de kwestie Shadowclan op te lossen. "Ik wil dat je meekomt naar mijn kamp, zodat ik je rustig wat vragen kan stellen. Niks bijzonders, daarna ben je vrij om te gaan." Ze sprak sereen en rustig, alsof ze accepteerde dat hij geen bedreiging was en echt alleen wat simpele vragen wilde stellen. "Als je nu vrijwillig meekomt, zal ik Acornstar niks vertellen." Voegde ze er aan toe om hem te overtuigen, tegelijkertijd probeerde ze de blik van Hermitpaw op te vangen, hij moest begrijpen wat ze wilde.

De woorden die de Leader sprak gaven hem geen hoop. Hij trok zenuwachtig met zijn oortjes. Meekomen naar het RiverClan kamp? Dat was niet gebruikelijk, een beetje raar. Twisted wist het niet hoor. Hij draaide zijn oren naar achter toen de jonge kater sprak, maar hield zich naar de grijze poes gericht. Hij wilde niet dat zijn vader, zijn Leader, het zou weten wat hij deed. Maar het was een oprechte vergissing geweest, een stomme fout die hij als Warrior niet mocht maken. Ergens voelde hij de angst van verbanning naar boven borrelen, maar dat schudde hij weg. Hij moest bij zijn Clan blijven, hij wilde niet met hun mee. 'Dat lijkt me niet nodig, Crystalstar,' miauwde hij, een beetje nerveus, maar wel zeker van zijn zaak. 'Ik vertel het hem liever zelf dan dat ik mee moet naar het kamp. Ik kan nu gaan en dan gebeurd er nooit meer zoiets, dat beloof ik op StarClan.' Een zwaar wegende belofte, maar hij meende het. 'E-En als je me vragen wil stellen, dan kan dat ook hier.'

De poes vertelde de Apprentice dat hij rustig aan moest doen, Hermitpaw was dus zijn naam. Twistedheart had zichzelf nog helemaal niet voorgesteld, maar dat leek nu ook niet zo'n goed moment om te doen. Het was geen gezellig kletspraatje, het werd juist erg onaangenaam. 'Sorry, ik heb echt liever dat je even met me meekomt. Het zal niet lang duren, maar ik moet je echt een op een spreken. Het is belangrijk.' Twisted wiebelde onzeker met zijn oortjes. Waarom wilde ze dat per se? Was het zo belangrijk? Het was niet gebruikelijk dat een Warrior meegenomen werd naar het kamp, juist het tegenovergestelde; zo ver weg mogelijk. 'Misschien is het de enige manier om een conflict tussen onze clans te voorkomen.' De Warrior fronste, zijn kopje bewoog lichtjes opzij. 'Conflict? Wat voor conflict?' Hij wist niets van een conflict, er was toch niets tussen hun Clans gebeurd? 'I-Ik snap niet waar je het over hebt, Crystalstar. Ik zou graag terug willen..' Hoewel hij groot was en een waardig tegenstander zou zijn voor de poes, wilde hij in geen geval intimiderend overkomen.

Bijna voelde ze zich slecht over de manipulatie, deze kater leek oprecht een zachte ziel. Had Starclan haar niet iemand kunnen geven die een beetje harder was? Die haar met minder respect behandelde, zodat ze zichzelf met meer zekerheid kon vertellen dat dit allemaal juist was. Maar natuurlijk moest ze verder, voor Riverclan, en zodat Acornstar voor eens en voor altijd zou zien hoe serieus zij te nemen was. Als dit echt zijn zoon was, zoals zij verwachtte, dan was dit het diepste dat zij hem kon raken zonder een klauw naar hem uit te strekken. En dan was het jammer dat het zo'n lieverd was, maar ze moest het zien als bijkomende schade. Crystalstar veinsde een kort zuchtje. "Ik wil dit ook niet, wat was je naam ook alweer? Maar ik denk dat Acornstar en ik niet meer tot een overeenkomst zullen komen. Daarom wil ik graag met iemand praten die bij een ander inzicht over de situatie kan geven, voordat ik overga op een echte oorlog." Sprak ze met een prachtig gespeelde spijt in haar stem, alsof ze álles zou doen om het conflict tussen haar en Acornstar te verzachten. Verder bleef ze ongelofelijk vaag, alsof het écht alleen voor zijn oren benoemd was. Opnieuw keek ze Hermitpaw aan, deze keer overduidelijk zodat ook de Shadowclankater het zou zien. "Mijn apprentice hier zal ervoor zorgen dat je bij aankomst in ons kamp geen problemen zult krijgen met andere clanleden, dat je wat te eten krijgt, en dat je snel weer op weg bent naar huis. Doe mij alsjeblieft deze gunst, en je zult beloond worden." Ze hield haar toon rustig en vrijgevend, alsof het nog steeds een keuze was. Maar zij wist dat er nu teveel gezegd was om hem nog zomaar te laten gaan, hij kwam hoe dan ook mee.

De poes zuchtte zachtjes en vertelde hem dat ze dit ook niet wilde. Hij draaide zijn oortjes toen ze vroeg hoe hij heette. Had hij dat niet gezegd? Blijkbaar niet. Hij slikte toen ze verder vertelde over een oorlog. Nerveus wiebelde hij met zijn oren. Een oorlog? Daar had hij niets van meegekregen, van niemand niet. 'O-oh.. Ik.. Ik ben Twistedheart.' Hij had even getwijfeld bij zijn naam, maar het kon niet veel kwaad, toch? Het was maar een naam... De poes keek langs hem heen naar haar Apprentice, die er blijkbaar voor zou zorgen dat hij veilig zou zijn in het kamp en eten kreeg. Twisted keek om naar de jonge kater, die er overduidelijk niet veel zin in had, maar er toch mee instemde. De Warrior zuchtte, hij had er ook geen zin in natuurlijk. Hij richtte zich weer naar de Leader. Twisted zat vol twijfels. Hij wilde niet mee, maar als er sprake was van oorlog.. Waarom ze het hem niet nu kon vragen vond hij nog steeds vreemd, maar toch... Als hij een oorlog kon voorkomen... Hij zou niets zeggen ten nadelen van ShadowClan, dat nam hij zichzelf in ieder geval al aan, maar dat was toch een overbodige aannemen. Die beloning boeide hem verder niet, zolang hij het woud maar kon helpen. Als hij maar geloofde dat hij zou helpen met deze, vreemde, actie. Hij haalde diep adem en knikte langzaam. 'O-oké... Ik zal wel even.. Mee gaan, dan...' miauwde hij twijfelend. Was dit het goede om te doen?

De RiverClan Leader dankte hem hartelijk dat hij meewilde. Twisted gunde haar een kleine, nerveuze glimlach. Hij moest maar zien wat er allemaal zou gebeuren en wat hem allemaal voor vragen gesteld gingen worden. De Apprentice ging al naar het kamp toe om aan te kondigen dat hij er aan zou komen. Twisted volgde hem terwijl hij weg ging, waarna hij zijn groene en gele ogen weer op Crystalstar richtte. 'Maak je maar geen zorgen, dit zal echt niet lang duren.' De kater knikte. Even schoot weer door zijn kop om te vragen waarom hij dan helemaal mee moest, als het toch niet lang ging duren, maar hij weerhield zich ervan. Hij had nu al ingestemd, het was ook een beetje lullig om weer van gedachte te veranderen. Hij knikte enkel naar haar en kon een weemoedige blik naar de overkant van de grens niet weerstaan.

Toch moest hij echt mee. Een zucht verliet zijn bekje terwijl hij met de Leader mee liep. Hij keek wat om zich heen, toch wel een beetje nieuwsgierig hoe het RiverClan territorium er uit zag. 'Ik zal je niet in spanning laten afwachten.. Ik neem trouwens aan dat jij Acornstar's zoon bent?' werd hem plots gevraagd. Het klonk achteloos, maar hij kon het niet helpen verbaasd te kijken - en een beetje wantrouwig te zijn. Twisted had een goed hart, maar toch voelde hij zich niet op z'n gemak met dit hele gedoe. 'Uh.. Ja.. Hoezo?' Maakte dat heel veel uit dan?

De twijfels kwamen toch weer wat meer naar boven borrelen. Misschien had hij zijn naam niet moeten zeggen. Toch verwierp hij die gedachten weer. Het was maar een naam. En daarbij, hij kon nu toch niet meer terug. Het had geen zin om daar zorgen over te hebben. 'Omdat deze zaak met je vader te maken heeft, ik wil graag een overleg met hem, maar weet niet goed hoe ik dat nu moet aanpakken. Er is veel spanning tussen ons, zie je?' De kater fronste. Hij had geen idee dat er spanningen tussen de twee waren. En hoezo had ze hem nodig voor een gesprek? Twisted wist zeker dat hij wel eventjes met de poes wilde praten. 'Hoe is het eigenlijk met Acornstar?' Oei, een lastige vraag. De kater slikte even en haalde zijn brede schouders op. 'Het gaat goed hoor.' Hij was gelukkig niet dom genoeg om te vertellen dat hij ziek was, net als andere Clangenoten.