Changes are fated to happen to everyone

Crystalstar gaf een beleefd antwoord. Twisted keek haar kort aan en zag de ontspannen glimlach op haar gezicht. Hoewel het er overtuigend uitzag voelde het alsnog niet helemaal goed. Hij was best snel in anderen vertrouwen, maar dit ging toch net ietsje te ver. En toch was hij met haar naar het RiverClan kamp aan het wandelen. Zijn gevoel zat dus een beetje dubbel. 'En de clan? Zijn jullie een beetje hersteld van dat hele voorval eerder dit jaar?' Daar had de kater wel een eerlijk antwoord op. 'Ja hoor, prima hersteld,' miauwde hij knikkend. Alleen dat ze nu weer een moeilijke tijd in gingen, maar ze waren wel hersteld van het hele BloodClan gebeuren. Al bleven de littekens natuurlijk altijd zichtbaar. Zijn dode oudere broer, andere Clangenoten.. Het was niet bepaald een makkelijk jaar geweest voor ShadowClan. 'Hoe is uh, RiverClan?' vroeg hij toen, wel benieuwd naar de Clan waar hij naartoe geleid werd. Hij vond wel dat hij ook wel een vraagje mocht stellen.

Een sneller antwoord deze keer. Crystalstar vertrouwde hem nu wel op zijn woord. Shadowclan was dus niet meer zo verzwakt als voorheen. Eigenlijk had ze dat ook niet mogen hopen, maar het zou de zaak misschien compliceren. Ze keek een beetje verbaasd op toen de kater ook nog eens een vraag terug durfde te stellen. Hoe het met "Uh-Riverclan" was. "We doen het goed. Het verlies van een leider valt elke clan zwaar. Maar we hebben ons erdoorheen gevochten, en ik zou zeggen dat we sterker dan ooit zijn." Ze kwamen al in de buurt van het kampeiland. Crystalstar had onderweg verhit nagedacht over hoe ze dit zou gaan doen, en had besloten dat Twistedheart niet té lang zou kunnen blijven. Misschien zou ze hem de nacht niet eens geven. Ze wilde haar antwoorden, en had besloten dat haar geduld op was. "Ah, daar zijn wel al. Zie je die stenen daar?" Miauwde ze behulpzaam, terwijl ze richting de steppingstones knikte. Glibberige, smalle stenen, het zou onmogelijk zijn om daar snel overheen te komen zonder in de rivier te glijden. Geen goede vluchtroute dus. "Daar kan je overheen lopen, aangezien ik niet aanneem dat je kan zwemmen."

Crystalstar antwoordde dat het goed ging met RiverClan. Twisted knikte begrijpend toen ze zei dat het verlies van een Leader elke Clan zwaar viel. Daar wist hij wel wat van ja, Tallstar had het hun niet gemakkelijk gemaakt. Maar Pantherstar was een geliefde leider geweest, van wat hij tenminste meegekregen had. 'Dat is fijn,' miauwde hij met een klein glimlachje op haar laatste zin. Twisted was een sympathieke jongen, hij zou niet ontevreden zijn over hoe gaat het gaat met anderen. Ze naderden het kamp en de grijze poes knikte naar een aantal stenen. Twistedheart slikte toen hij zich realiseerde dat hij daarover heen moest. Beter dan zwemmen, dat wel. De kater knikte en liep naar de stenen toe. Hoewel zijn balans vele malen beter was dan toen hij een Apprentice was, wist hij dat hij hier gewoon moeite mee ging hebben. Hij kon zijn nagels ook niet uitslaan en in de stenen boren, zoals dat wel bij een boomstam kan. Met veel glibberen en bijna valpartijen bereikte hij uiteindelijk toch de overkant. Toch wel nieuwsgierig, maar met nog altijd de zenuwen in zijn buik, keek hij op naar de kampwand van RiverClan.

Ze had hem. Hij glibberde en struikelde de stenen over en kwam op de andere oever terecht. Haar arme prooi, vast op een stukje land omringd door ijskoud water. Crystalstar beloofde Starclan dat ze hem zoveel mogelijk zou sparen, eerst maar eens zien wat gewone druk met Twsitedheart zou doen. Om sportief te zijn trippelde zijzelf ook over de stenen, in plaats van te zwemmen, zij het een stuk gracieuzer. "Daar zijn we dan, volg mij, en probeer niet teveel om je heen te kijken, ik wil niet dat iemand denkt dat je hem uitdaagt. Duidelijk?" Vroeg ze, alsof het een simpele kwestie was. Hermitpaw zou het bericht al hebben overgebracht, dus de clan wist dat er een buitenclanse kat aan kwam, maar ze wilde alsnog geen problemen. Crystalstar betrad het kamp, wetend dat ze gevolgd zou worden.

De RiverClan Leader stak ook via de stenen het water over. Hij had ergens verwacht dat ze gewoon zou zwemmen. Hoewel het nog steeds glibberige stenen waren ging ze er veel gemakkelijker over heen. Tja, Twistedheart was nooit de beste in evenwicht geweest. 'Daar zijn we dan, volg mij, en probeer niet teveel om je heen te kijken, ik wil niet dat iemand denkt dat je hem uitdaagt. Duidelijk?' De kater slikte en knikte gedwee. Hij wilde zeker niet iemand uitdagen, ook al was hij nog zo nieuwsgierig hoe het eruit zag vanbinnen. Met een paar aarzelende stappen achtervolgde hij de grijze poes het kamp in, zijn best doen zijn tweekleurige ogen niet op iemand te vestigen.

Onderwerp: Re: Changes are fated to happen to everyone