[GATHERING] Heed the darkness that creeps near

De bruine kater liep langzaam met de meute mee naar de vier grote bomen die voor de vier clans stonden. Hun leider en deputy splitste zich af en iedereen was vrij te gaan en staan waar ze wouden. Wolfheart liet zijn ogen kalm rond de menigte van katten gaan en keek rond. Hij observeerde en luisterde. Tallstar was als verrader van ShadowClan bestempeld, een van hen was zelfs overgelopen naar de andere kant. Een kwalijke zaak. Wolfheart wist zelf niet goed wat hij zou doen als Stallion ineens zomaar zou verdwijnen. Zou Amberstorm alles dan oppakken? Acorndust, de deputy van ShadowClan leek het tot nu toe goed te handelen, maar wie zei dat hij niet langzaam aan het afbreken was. Vanbinnen? In zijn hoofd? Butterstar had besloten de Heatherfields terug te geven aan WindClan. Zoals het hoorde, zonder gevecht. Een nobele keuze, eentje die veel eerder gemaakt had moeten worden zonder alle onnodige doden.

Maar toen de kater zijn blik nog een keertje rond liet gaan viel zijn blik stil op een kat. Eentje die hij kende, uit een andere clan. Het was de poes die zijn konijn had gestolen, een aantal nachten geleden. Wolfheart besloot op haar af te stappen. Hij maakte zeker dat hun blikken elkaar kruisten. Ze zouden elkaar herkennen. "Hallo wolvenmeisje uit ShadowClan. Nu ontmoeten we elkaar zonder dat er een grens tussen zit." hoewel hij in eerste instantie boos was geweest over het konijn moest hij toegeven dat het een slimme zet geweest was. Ze was slim. "Ik ben Wolfheart, WindClan warrior. No hard feelings over dat konijn van laatst, goed?" stelde hij zich toen voor aan haar.

Tag: Wolfpaw

Zijn eerste Gathering! Het was een hele opgave om er te komen, maar hij was voor nu vooral blij dat iets had om zijn gedachten van af te leiden. Immers sinds Mistgaze was terug gekeerd en het nieuws bekend was geworden dat ze was vastgehouden door Bloodclan, wist hij niet wat hij er van moest denken. In zijn gedachten was Firedance zijn moeder, maar diep in zijn hart wist hij dat hij Mistgaze een kans moest geven. Hoe graag hij het ook wilde ontkennen. Met een zachte zucht liep de kater verder en keek voor zich uit. Het maanlicht verlichte zijn al lichte vacht en en liet er een kleine schittering in verschijnen. Hij wist, uit verhalen, dat Starclan katten een vacht gevuld met sterren hadden. Hoe zou dat staan met zijn lichte vacht? Vast prachtig, daar was hij zeker van!
Flintpaw keek langs zijn leader heen toen ze bij de grote bomen, de Fourtrees, waren aangekomen en merkte al snel dat er een enorme hoeveelheid katten aanwezig waren. Hij zag vanuit zijn ooghoek een flame point apprentice die hij herkende als Pepperpaw, de kattin die hij het Thunderpath had leren kennen. Hij liep een paar stappen naar voren toe en keek zijn ogen uit. Dit was geweldig! Met een grote grijns op zijn gezicht zetten Flintpaw zich af en op een vlugge pas liep hij naar voren toe. Tussen alle katten door, keek hij zijn ogen uit, maar zijn blik viel op twee apprentices die zaten te kletsen. Hij snoof eventjes, rook de geuren van Riverclan en Windclan. Als hij hen zou leren kennen, kon hij een apprentice van elke clan! Snel wandelde hij in de richting van de twee. "Hallo!" zei de stevige kater vrolijk terwijl hij zijn fluffy achterwerk in het gras plante.

[Tag: Stormpaw & Gorsepaw]

De medicine cat apprentice was gaan staan toen Thornstar uitgesproken was: de Thunderclan leader had zoals vaak niks belangrijks te melden. Prima voor hem, want dat betekende dat het tijd was om weer te vertrekken. De tom zat hier vandaag met tegenzin, totaal geen trek om te zitten in een kringetje terwijl hij veel aan zijn kop had. Ongedurig probeerde de tortie maine coon de blik te vangen van Acorndust, zoekend naar zijn teken dat ze konden vertrekken, maar in plaats van dat begon er weer katten te spreken. Eveningglow als eerste: die een roddel had gehoord dat Sinclaw de nieuwe commandant was van Bloodclan. Argwaan schoot zijn blik naar de deputy van Thunderclan maar voor hij zijn zegje kon doen werd hij onderbroken door de rest. Geïrriteerd liet de tom zich weer ploffen op zijn kont en duwde zijn oren in zijn dikke pluizen nek. Ondertussen was er iemand naast hem komen zitten, een oud patiënt zelfs. De tom keek op en draaide zijn brede hoofd naar de witte she-cat. "Hey Kind," Mompelde de medicine cat apprentice terug tegen de ander toen deze hem fluisterend begroet had. Zijn blik gleed van de witte she-cat naar een gestalte veder op: Beechresin. De tabby vertrok zonder maar iets te zeggen. Hm. De tom kneep even zijn ogen samen maar negeerde voor de rest het gedrag van zijn ex vriendin. Ze zou waarschijnlijk ook gewoon naar Indigokit gaan, tenslotte was het ook haar nacht om bij de kitten te zijn. Bloodpaw richtte zijn aandacht op Panthergrowl die iedereen vroeg om stil te worden, want Butterstar kwam met iets belangrijks.. Zijn wenkbrauw trok op. De Riverclan leader had gesproken met Starclan en een prophecy ontvangen. Oh great. Ook dat er nog eens bij. Haar stem was net zoals daarnet, kapot en versleten. Dit was geen verkoudheid.. Bloodpaw keek naar Kindred om te zien hoe zij reageerde voor hij weer naar de oude Riverclanner luisterde. Ze gaf haar rang door aan Panther- maar pas wanneer het bos veilig was. Lame. Het klonk alsof Panthergrowl niet zonder haar de clan beschermen kon. Daarna kwam dan eindelijk de prophecy boven water. De tom vond het sowieso al apart dat een Leader deze bericht gekregen had en niet Chivysniff of Coyotepaw maar wie was hij om te oordelen. Starclan had vast wel weer een vage reden gehad.

Wat ook vaag was was de prophecy zelf. Het klonk nog edgy-er dan hij nu op het moment was. De tom trok zijn neus krullend op en zwiepte met zijn dikke staart. Hij leunde kort naar Kindred om zijn woorden enkel met haar te delen. "Zou Butterstar waanbeelden hebben?" Vroeg hij haar. Toen Stallionstar reageerde opperde hij op dat deze prophecy misschien kon slaan op Sinclaw en Talllstar. Bloodpaw zuchtte. Sinds wanneer werd dit besproken op de gathering? Wanneer werd dit besproken met de Leaders en niet met hun med cats? Waarom vertelde Chivy dit niet? En als Riverclan dit al wist.. waar was hun plan om het woud te beschermen tegen deze zogenaamde vergif?

_{Net als de andere had Nettlepaw haar oren gespitst om Butterstar te kunnen verstaan, boven alle andere uit. Ze kneep haar ogen dicht door de inspanning die het haar kostte om elk woordje van de she-cat te kunnen horen. "Starclan.. is naar mij gekomen." Ze liet een zacht, maar geschokt geluidje horen. Een bericht van StarClan? Dat onderwerp lag altijd al gevoelig bij Nettlepaw. Diep van binnen was ze nog steeds verdrietig dat zij nooit met haar ouders zou kunnen spreken. "In het verliezen van meerdere levens, tijdens dit verlies, heeft Starclan mijn stem genomen. Ik draag op mij, de straf van heel Riverclan en Windclan, voor de nutteloze oorlog en doden die hierbij gevallen zijn. In licht van deze begaande zonde, heb ik besloten de Heatherfields terug te keren aan de rechtmatige eigenaren." Nettlepaw trok met haar oren. Die hele oorlog was een smerige aangelegenheid geweest. Ze had nooit haar geloof in Starclan verloren, maar het deed haar toch iets om te weten dat Starclan iemand had gestraft. Als thunderclanner stond zij totaal buiten de rivaliteit tussen Windclan en Riverclan, maar als ze de verhalen mocht geloven waren er veel doden gevallen.. en Riverclan was begonnen.. Ze hoopte hen nooit tegen te komen in een gevecht, want straks zouden ze haar ook dood maken. Nettlepaw moest haar best doen om haar aandacht niet te verliezen. Sinds Rabbitpaw was Nettlepaw bang geworden voor de dood. Het was zo bruut geweest, onverwachts en snel. Niet zoals de verhalen.. "Daarnaast, zal ik aanstalte maken om mijn rang over te dragen aan Panthergrowl." Nettlepaw keek naar de grijze kater die naast haar zat. Panthergrowl van Riverclan zou nu leider worden.

Overal om haar heen begonnen katten te praten met elkaar bij dat nieuws, maar iets aan Butterstar haar blik liet Nettlepaw weten dat er misschien nog meer kwam. Ze wierp een korte blik op Lionpaw en Pepperpaw, maar zei niets. "Echter zal dit niet zijn, zo lang het woud nog niet veilig is. Starclan is naar mij gekomen." Opnieuw? Schoot er meteen door Nettlepaw haar hoofd heen. "Met een prophecy die ons ieder aangaat, en ons smeekt tot verbinding.. De prophecy." Een Prophecy! Echode het in haar hoofd "De prophecy luid;”

Heed the darkness that creeps near.
Heed the purge that will begin
Seeping into the forest slowly.
Poisoning the clans from within

Blood will turn the forest red.
Lie low in order to thrive
Stay aware of who your allies are.

Or none of the clans will survive"

Die woorden lieten een vuile nasmaak achter bij de grijze she-cat. Ze moest meteen opzij kijken naar Pepperpaw. Het leek erop dat de profetie de druppel was die de emmer deed overlopen bij haar, ze zag er vreselijk uit.. Nettlepaw sloeg haar staartje om haar vriendin heen. Ze wist zelf ook niet echt wat ze moest zeggen. Ze wilde tegen Pepperpaw zeggen dat ze altijd haar ‘ally’ zou blijven, en haar nooit wat aan zou doen. Maar op dat moment werd ze zich bewust van Lionpaw die naast hen zat. Die dwaas ook, waarom bemoeide zij zich altijd met andermans zaken. Ze wierp Lionpaw een lichtelijk geërgerde blik. Nettlepaw was echter nog lichtelijk uit haar doen door de profetie en richtte dus haar aandacht maar weer op de leiders. Ze had geen flauw benul wat het betekende. Starclan, waarom moesten ze altijd zo cryptisch zijn? "De leiders weten vast wel raad hiermee, Thornstar is slim en Eveningglow is sterk," Oh ja.. Pepperpaw die was natuurlijk Shadowclan. "Ehh.. en ik denk dat Acorndust ook heel kundig is." Voegde ze er haastig aan toe met een schaapachtige grijns.

Tag: Lionpaw, Pepperpaw}

In stilte was de smoke poes meegelopen met haar Clangenoten. Erg op haar gemak voelde ze zich niet maar toch was ze meegegaan. Het gevoel van onveiligheid voerde de boventoon in haar lichaam, de katten om haar heen leken het ook niet zo te vertrouwen. Geen kat wist waar Tallstar heen was gegaan en dat stemde haar niet vrolijk. Ze zette haar nekharen op en liep de open plek op om vervolgens aan de zijkant van alle katten te gaan zitten. Zo in het midden zaten de katten die zich beter voelden dan alle andere katten. Kort snoof ze en richtte ze haar aandacht op de Leaders die elk hun zegje deden en toen was Acorndust aan de beurt die alle geheimen open en bloot neergooide voor alle Clans. "Idioot" siste ze zacht en sloeg geïrriteerd met haar staart. Tallstar kom soms ook een idioot zijn maar dit was ook dom om te doen. Voordat er te veel reactie op kwam werd er een aankondiging gedaan dat er een Profecy was en al vrij snel volgde deze ook.

”Heed the darkness that creeps near.
Heed the purge that will begin
Seeping into the forest slowly.
Poisoning the clans from within

Blood will turn the forest red.
Lie low in order to thrive
Stay aware of who your allies are.

Or none of the clans will survive"

miauwde de RiverClan Leadster. Voor een paar tellen viel iedereen stil om haar heen. Wat was dit voor grap? Ze trok met haar oren en keek om zich heen hoe de andere katten de boodschap ontvingen.

Tag: Niemand

"You will never know what will come from your actions
but if you do nothing, no results will be made" - lionpaw

Pepperpaw leek niet goed te weten hoe ze moest reageren op wat er allemaal gezegd werd daarboven. Lionpaw begreep haar wel, ze had namelijk hetzelfde gevoel... Maar ze was dan ook nog te jong om hier een deftige grip op te hebben. Echter gingen haar haren toch lichtelijk omhoog staan bij de blik van Nettlepaw. Wat was haar probleem? Ze vernauwde haar ogen dan ook. "Heb je iets verkeerds gegeten ofzo, Nettlepaw? Als ik niet beter wist, dan lijkt het wel alsof je me de hele tijd al vies aankijkt." miauwde ze dan ook vlakaf, haar Clangenoot een doordringende blik gunnende. De woorden die ze vervolgens tegen Pepperpaw sprak zorgde er dan ook voor dat ze haar kopje wat kantelde. Het leek wel alsof ze liever met Pepper in een Clan zat. Zou ze Eveningglow hierover moeten aanspreken? Maar tegelijkertijd wou ze ook weer niet dat haar Clangenoot in de problemen kwam. Het was echter iets waar de rossige kattin alles behalve tegen kon, en dat was achterbaksheid. En wat Nettlepaw nu deed leek meer op pestgedrag dan wat anders. No way dat Lionpaw zomaar over haar heen liet lopen.
Met haar blik nog steeds vernauwd keek ze terug richting de leiders. Haar oortje bleef echter deels gericht op de twee naast haar, zich alles behalve op haar gemak voelende. En dit kwam niet enkel en alleen door de onheilspellende profetie.

TAG: Pepperaw & Nettlepaw #dramaaa

_{White hield zich afzijdig. Alles was veel te veel hier, veel te veel katten en veel te veel indrukken. Hij wou het niet, maar hij hoopte.. Telkens zag hij mama in het kamp. Hij bleef haar zien, bleef haar ruiken en voelen. Maar of het echt was, dat wist hij niet. Het katje begon aan zichzelf te twijfelen. Hij had het gevoel dat het echt was, maar niemand anders zag haar en niemand anders rook haar. Zelfs zijn grote zus Wolfpaw niet. Dus was hij in constante twijfel. Niet goed wetend wat waar was en wat niet. Opnieuw rook hij haar, hij rook haar. Zijn ogen verwijdden zich. Zelfs hier rook hij haar, haar geur achtervolgde hem. Mama... Het moest wel haar zijn, hij rook het zo goed, kon haar geur proeven op zijn tong. Hij snelde naar zijn zus toe. "Wolfpaw, Wolfpaw ik ruik mama," begon hij, zoals hij al vele keren gedaan het in het kamp. Hij rook haar altijd maar hij wist het zeker nu. Hij rook haar. "Ik ruik Sinclaw!" miauwde hij toen wat harder, zodat zijn omgeving het ook horen kon. Gelukkig was de prophecy net verteld dus riep hij nergens belangrijks doorheen. "Ik ruik Sinclaw," herhaalde hij met bonkend hart. Hij voelde ieders ogen op hem. Maar het was waar, hij rook haar.
@Everyone}

Soundwave

_{_{Soundwave zuchtte maar knikte begrijpelijk op de woorden van de kater. Ze had medelijden met hem. 'Maak je geen zorgen het is al goed.' haar stem was zacht maar zoet terwijl ze hem een waterig glimlachje gunde. 'Mijn naam is Soundwave by the way.' stelde ze haarzelf voor, dat was wel zo netjes niet waar? Vooral nu. Weer klonk de stemmen van de leiders en aandachtig luisterde de jonge poes. Maar iets veelbelovend was het niet. De kattin kreeg een verdrietige gloed in haar ogen, waarom zat de wereld ook zo in elkaar? Het moest toch allemaal anders kunnen, beter? Ze werd uit haar gedachtes gehaald door het geroep van een clan genoot. Maar...hoorde ze dat wel goed?
@Icecream}}

De apprentice stelde zich al snel voor als Stormpaw. Hij leek.. wel oké? Niets zoals hij had voorgesteld bij de gevaarlijke, enge RiverClanners die hun territorium kwamen afpakken, hun katten vermoorden en zo uit de rivier kwamen springen. Maar alsnog was hij doodsbenauwd en vertrouwde de kater voor geen seconde. ‘Ik ben Gorsepaw,’ piepte hij toen zachtjes. Toen miauwde hij al snel dat het begon, waardoor hij meteen zijn kaken op elkaar zette en naar de vier, nee vijf, stoere katten op de steen keek. Het was meteen een vreemd schouwspel. Totdat opeens een andere jonge kater zich bij hun aansloot. Een grijs, witte kater. Hij rook weer compleet anders, nog vaag bekend voor hem. Hij stonk niet naar modder, dus dit moest een ThunderClanner zijn. ‘Hoi,’ kwam er zachtjes uit zijn bekje. Iedereen leek zo ontzettend zelfverzekerd. Gorsepaw was dat helemaal niet. Hij voelde zich ontzettend klein. Daar waas hij in zijn clan groot was, waren deze twee apprentices enorm vergeleken met hem.

Maar de gathering begon, dus hij durfde nog niet langer tegen de anderen te spreken. Zijn vader begon. Nog nooit had hij hem zo gezien, zo serieus, de baas van iedereen. Hij vertelde over de RiverClan, waarbij Gorsepaw zijn haren weer wat omhoog kwamen en hij een blik naar de RiverClan apprentice keek die naast hem zat. Snel keek hij weer voor zich, totdat hij opeens gefluister in zijn oor hoorde of het waar was dat Sabrefur dood was. Ja, dat vertelde papa toch net! Hij keek toch met grote ogen naar de ander, waarna hij knikte. ‘J-ja, hij is in-’ meteen kapte hij zijn zin af. Hij mocht niets vertellen, daar had papa hem nog voor gewaarschuwd. Hij keek beschaamd bij hem weg. En spitste zijn oren voor de rest van de gathering, alsof er niets gebeurd was. Het werd al snel een gekkenhuis. De ShadowClan leider was weg, een kat naar BloodClan. Commander? Wat was dat. En als kers op de taart nog een hele onheilspellende prophecy. Gorsepaw werd heel klein. Meteen had hij het gevoel alsof het onheil hem elk moment kon bespringen. Zijn ogen waren groot, meteen begonnen de katten de discussiëren waar het op kon slaan. Voor Gorsepaw was er geen twijfel mogelijk, er zou bloed vloeien en dat maakte hem doodsbang. Hij wilde naar papa toe. Naar mama! Maar hij zat aan de grond vastgenageld naast twee vreemdelingen. Toen iemand schreeuwde dat Sinclaw er was, kwamen zijn haren helemaal overeind en sprong hij overeind. Dit kon niet goed zijn.

Tag: Stormpaw, Flintpaw

Settleddust keek naar de poes die toch wel begripvol was. Hij knikte een keer afwezig, waarna het hoge woord eindelijk kwam. Butterstar zou spreken in plaats van haar deputy. En een huiverige stem kwam over de vlakte. Ze sprak dat ze snel haar rang op wilde geven, maar nog niet voordat de prophecy was geweest. Een huivering ging over zijn rug heen toen de woorden over de vlakte gingen die onheil voorspelden. Zijn oren gingen naar achteren. Er leek een golf door de katten te gaan. Zijn ogen waren als schoteltjes toen hij Seamist weer aankeek. Duidelijk wist ze er nog niets van, dit was net zo goed nieuws voor haar als de rest van de katten. Hij hield zijn hart vast. Moesten ze nu samenwerken? Wat was dit. Het klonk heel slecht. Heel erg slecht. Onbewust duwde hij een keer geruststellend zijn schouder tegen Seamist aan. De rest van de leiders begon alweer te kletsen alsof het doorgaande zaken waren, alsof het gewoon ging over de hoeveelheid prooi. Hij schudde ongelovig zijn kop. Hij wilde naar huis, hij wilde naar het kamp. Dit kon er ook nog allemaal wel bij. Was ShadowClan wel sterk genoeg hiervoor? Of zouden ze door de chaos één voor één weggewerkt worden.

Tag: Seamist

Bloodpaw trok met zijn oor toen hij zijn blik weer op de leaders richtte. Stallionstar was begonnen over Tallstar en Sinclaw en dat de prophecy misschien wel op hun sloeg. Als dat zo geweest was dan zou Starclan nooit verteld dat het hele woud in gevaar was. Het kon gewoon simpelweg nooit dat er maar specifiek twee katten waren die z'n dreiging alleen konden vormen. Er was meer aan de poot dan enkel die twee verraders. Thornstar kwam met een betere suggestie: het ging om heel Bloodclan. Dat klonk al een stuk realistischer dan wat de Windclan leader had voorgesteld. Acorndust ging ook tegen de gevlekte tom in. Mooi. Acorndust liet meteen weten hoe het zat. De tom raakte echter afgeleid toen een nieuwe geur in zijn neusvleugels prikte. De med cat app kneep zijn wenkbrauwen samen en hief zijn kop. Snel nadat hij de geur opgemerkt had hoorde hij Whitepaw's stem. De jonge apprentice had Sinclaw geroken. De grote tortie stond direct op en zette zijn dikke vacht driegend overeind. Acorndust was ook alert geworden en vroeg als Whitepaw het zeker wist en als iemand anders ook de geur opgevangen had. Bloodpaw richtte zijn vurige blik op de deputy. "Ik ruik haar ook." Sprak hij direct. zijn lip opgekruld in een grauw. "Ze is in de omgeving." Reageerde hij op Eveningglow toen ze vroeg waar haar geur vandaan kwam maar hij kon haar exacte locatie nog niet bepalen. "Acorndust, er loopt een moordenaar rond, de kat die Innerstar vermoord heeft! Ze heeft mogelijk nog wel meer katten van het leven beroofd en hier nog nooit voor hoeven te boeten. Dit is onze kans: De open plek is gevuld met warriors van vier clans, laten we haar zien wat er gebeurd als je de warrior code breekt!'' De tom duwde zijn ogen vol in die van de deputy. Hij staarde hem in zijn ziel aan. De woede borrelde in hem op. Hij had hard genoeg gesproken dat alle high ranks en de rest van de katten hem hadden kunnen horen. Dit was voor Innerstar, dit was voor Lionstep, dit was voor Shadowclan, voor Starclan! "Nu!" De tom duwde zijn nagels in de grond. Acorndust moest wat doen. Het interesseerde hem ook geen reet wie om die zwart witte trut had gegeven, het was tijd dat ze voor haar daden zou boeten. Hij had Starclan beloofd om de slachtoffers te wreken. Dit was zijn kans! Dit was Shadowclan's kans!

TAG: Acorndust, Eveningglow + (indirect andere katten)

Hij was opgelucht dat zijn zus zijn naam mooi vond, want had ze dat niet gevonden, dan had hij misschien een andere naam moeten vragen bij Thornstar en dat wilde hij toch niet hoeven doen. Hij luisterde verder naar wat er gezegd werd en het was dus inderdaad waar dat Tallstar vertrokken was. Dit deed hem toch wel even fronsen, want welke leider zou zijn clan nu in de steek laten? Hij wist vrij zeker dat hij het zelf nooit zou doen ondanks dat hij een familielid in een andere clan had. Er waren te veel katten in Thunderclan die hij dat niet aan zou willen doen. Toch was dit nog niet alles en had Butterstar nog wat te zeggen. Zijn haren gingen overeind staan bij het horen van de prophecy en hij liet zijn blik naar Crowcall gaan. Wat had dit te betekenen? Waren ze veilig? Of kwam er iets dat het einde zou betekenen? Hij wilde er het liefst niet aan denken, maar wat als ze geen keus hadden in wat er ging komen? Voor hij echter de kans had om er wat over te zeggen tegen zijn zus reageerden de leiders erop, gevolgd door een apprentice die opmerkte dat hij Sinclaw had geroken. "Is SInclaw echt hier?" Sprak hij luid genoeg voor Crowcall om hem te horen, maar niet voor de andere katten. Wat betekende het als Sinclaw echt hier was? Zou er dan wat gaan gebeuren op dit moment? Shadowclan's medicine cat apprentice leek er in ieder geval al een mening over te hebben en vertelde er ook nog eens bij dat Sinclaw Innerstar vermoord had. Was dit allemaal waar? Waarom had Shadowclan er dan niks aan gedaan? "Maar als ze Innerstar vermoord heeft, waarom heeft Shadowclan niks gedaan?" Het was iets dat je dan toch binnen je eigen clan op zou lossen leek hem, maar Sinclaw had die clan vrijwillig verlaten, niet om een andere reden.

Tag: Crowcall

Hij glimlachte toen ze zich ondanks zijn onbeholpen gedrag toch nog netjes aan hem voorstelde. “Aangenaam.” Sprak hij daarom ook warm. Op deze manier gaf ze hem een kans om opnieuw te beginnen en die greep hij graag aan. Alleen toen maande Panthergrowl hen tot stilte. Hij keek op naar zijn deputy en zijn oudtante die het woord wilde nemen. Het baarde hem elke keer weer zorgen als hij haar krakende stem hoorde. Hij was dol op Butterstar, al was hun relatie, nou ja vrij lastig. Toen de prophecy over haar lippen gleed werden zijn helderblauwe ogen groot. Ze had het nog niet eerder met de Clan gedeeld en zijn hart begon in zijn borstkas te timmeren. Toen begonnen ShadowClanners te roepen dat ze Sinclaw roken. Waardoor de adrenaline direct door zijn lijf heen schoot. Meteen alert schoot zijn blik over het open veld. Hij moest terug… Hij moest zien of het oké was met Shrimpkit en Hermitkit. Die BloodClanners kwamen toch niet terug om ook zijn andere pleegkittens te stelen? Paniekerig kwam hij overeind en keek bijna wanhopig naar Soundwave en toen naar Panthergrowl. Mocht hij terug, hij moest ze beschermen!

@Soundwave en @Panthergrowl

Otterfreckle

She stared through the window at the stars

_{Otterpaw had het cynisme van de kater voor haar totaal gemist en knikte dan ook met enthousiasme. “Ja dat meen ik wel! Nooit in een plas water gekeken?” besloot de chocolate lynx te vragen aan de kater voor haar. “Mijn naam is Otterpaw van Windclan! Aangenaam Ravenpaw van Shadowclan!” snorde ze vervolgens, waarna ze afgeleid werd door het praten van de leiders boven hen. Otterpaw draaide haar oortje wat naar achteren bij het horen over de oorlog. “Riverclan heeft mij de rivier in getrokken bij die oorlog,” fluisterde ze naar Ravenpaw, “maar ik was helemaal niet bang hoor!” Nee, totaal niet. Ze was heel dapper! Al zag ze er absoluut niet dapper meer uit toen Butterstar de prophecy vertelde. “Ik denk dat het Riverclan is, want zij zijn gemeen,” piepte ze, proberend haar angst iets te verbergen.

TAG: Ravenpaw}

Seamist

And then came the night of the first falling star

_{Seamist voelde zich zeer onprettig bij de huidige situatie. Alles in Riverclan stond te veranderen, als ze überhaupt de volgende volle maan zouden halen met de onheilspellende prophecy die boven hun hoofd hing. Huiverig haalde de driekleurige kattin adem, prompt uit haar gedachten getrokken door een duwtje van de kat naast haar. Ze richtte haar tweekleurige blik op Settleddust en lachte wat nerveus naar de kater. “Nou.. uhm.. leuk om je ontmoet te hebben voordat we allemaal doodgaan?” miauwde ze, proberend een grapje te maken van de situatie, maar haar toon was verschrikkelijk nerveus.}

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw voelde haar pootjes beven terwijl ze de woorden nog een keer omdraaide in haar koppie. Blood wil turn the forest red, stay aware of who your allies are… Rilling na rilling na rilling liep over haar rug heen. De leiders spraken erover door alsof het een theekransje was, maar Pepperpaw had moeite om op haar voetjes te blijven staan na de prophecy. De woorden lieten haar maar verward achter, verward en bang. Wat moesten ze met een dergelijke prophecy? Het kon niet over haar papa gaan immers want haar papa was goed.. toch? Ze rilde opnieuw en keek op naar Nettlepaw, wie aangaf dat de leiders hier wel wat mee konden. De flamepoint apprentice knikte stilletjes. Dat moest wel.. Dat kon niet anders.. Maar oh wat miste ze haar papa toch…

Pepperpaw schrok op toen Lionpaw ineens een opmerking maakte naar Nettlepaw, dat ze de hele tijd vies naar Lionpaw keek. Pepperpaw knipperde verbijsterd met haar ogen. Deed Nettlepaw dat? Met een in de war gebrachte blik keek ze van Lionpaw en Nettlepaw en weer terug. Ze was op dit moment zo in zichzelf gekeerd dat alles om haar heen haar totaal niet opviel, best egocentrisch eigenlijk, maar het kon er allemaal niet bij. Pepperpaw kon er echter niet lang bij stilstaan, aangezien Whitepaw enthousiast begon te roepen dat hij Sinclaw rook. Pepperpaw’s pels rees overeind, al wist ze niet goed waarom. Angst? Opwinding? Verlangen? Zou ze haar papa weer zien als Sinclaw hier ook was? Zouden ze haar vertellen dat het allemaal een stomme vergissing was van de clans? Met koortsige ogen keek ze rond

TAG: Nettlepaw, Lionpaw, (Indirect Whitepaw)}

Settleddust zijn afgeleide blik ging door de menigte katten. Er leek een golf over de vlakte heen te gaan. Hij probeerde een zinnig woord uit de menigte te halen, maar er leek paniek te zijn. Vooral toen Sinclaw haar naam was gevallen en er beweging in de menigte leek te komen. Settleddust wilde ergens weer verdwijnen tussen zijn clangenoten, maar hij probeerde zichzelf kalm te houden. De knappe poes naast hem wist hem weer even terug te halen naar zijn huidige plaats. Haar cynische humor kon hij wel waarderen, dus ondanks de chaos kwam er een lach over zijn lippen rollen. ‘Als het aan mij ligt gaan we nog even niet dood, alsjeblieft,’ sprak hij met trillende snorharen. Hij keek haar kort aan. Zij was iemand die hij nodig had, die hem gegrond kon houden. Waarom leek dat hem altijd te overkomen bij de verkeerde persoon?

_{Stormpaw - Riverclan
Stormpaw maakte een mentale notitie om in het vervolg niet na te denken over het politieke klimaat, als hij iemand nieuw ontmoette uit een andere clan zou hij het bij zijn eigen verstand houden. Gorsepaw leek echt niet op zijn gemak, dat terwijl beide apprentices elkaar nog nooit wat hadden gedaan. Hij knikte zacht terwijl Gorsepaw zichzelf voorstelde, al trok hij met zijn oren toen de zwart witte kater zich plots leek te bedenken en midden in zijn zin stopte. Op datzelfde moment voegde een langharige apprentice zich bij hen. “Hallo daar,” Miauwde Stormpaw terwijl hij zijn heldere ogen onderzoekend over de thunderclanner liet gaan. Lange vacht, lichtblauwe ogen, lichter dan de zijne, met hier en daar een grijze tekening in zijn vacht. “Ik ben Stormpaw, en dit is Gorsepaw.” Stelde Stormpaw zichzelf voor, waarna hij naar Gorsepaw knikte zijn blik niet voor één moment afhalende van de thunderclanner.

Tag: Gorsepaw, Flintpaw

Nettlepaw
Nettlepaw haar donkere ogen gleden direct naar Lionpaw. Ah, het sprak! Wat een verassing, de rossige she-cat was toch oplettend genoeg om Nettlepaw haar niet zo subtiele blikken op te merken. “Dat heb jij dan heel goed gezien, Lionpaw.” Reageerde ze bitsig. Was het nu echt zo veel gevraagd om even een moment samen met haar shadowclan vriendin te hebben? Zonder dat die bemoeial haar neus in andermans zaken ging steken. Ze draaide haar oren naar achteren en keek Lionpaw recht aan. Die uk kon ze wel aan, ze ging niet toestaan dat Lionpaw haar moment ruïneerde. De plotse stem van een shadowclan apprentice verderop trok haar aandacht weg van Lionpaw. Sinclaw? Nettlepaw stond op en keek om zich heen. Als Sinclaw hier al was dan zou Nettlepaw haar onmogelijk kunnen zien. Allemaal katten stonden om haar heen, te veel om overheen te kijken. “Nou van mij mogen ze komen, die Bloodclanners,” Mompelde Nettlepaw terwijl haar haren overeind rezen. Van binnen voelde ze hoe de angst zich als een klauw om haar hart sloeg. De laatste keer dat ze een Bloodclanner tegen het lijf was gelopen toen was Rabbitpaw dood gegaan, en zij zelf ook bijna. Maar nu was ze met haar clan, met Pepperpaw, omringd door allemaal sterke warriors. Dan zou ze toch niet bang horen te zijn? Waarom wil ik dan zo graag terug rennen naar huis en me verstoppen in mijn nest? Dacht Nettlepaw. Ze zou nooit laten zien dat ze bang was, en al helemaal niet nu Pepperpaw er in zo’n staat bij zat. Ze moest sterk zijn voor haar vriendin.

Tag: Pepperpaw, Lionpaw}

"Starclan.. is naar mij gekomen." De zachte, krakende stem trok haar aandacht. Het was Butterstar. "In het verliezen van meerdere levens, tijdens dit verlies, heeft Starclan mijn stem genomen." Zou het niet gewoon iets zijn waar Acefray wat aan kon doen? Blijkbaar niet, anders zou hij dat wel hebben gedaan. Hopelijk. "Ik draag op mij, de straf van heel Riverclan en Windclan, voor de nutteloze oorlog en doden die hierbij gevallen zijn." De flamepoint gaf een knikje naar de Windclan leader. "In licht van deze begaande zonde, heb ik besloten de Heatherfields terug te keren aan de rechtmatige eigenaren." Stukken grond werden nooit gegeven tenzij er iets belangrijks aan de hand was. "Op een nieuwe samenwerking." Okay, leuk en al, niet dat het ook maar enig verschil voor haar zou uitmaken. Wat ze wilde weten was wat Starclan had gezegd. Of was het enkel over haar stem? "Daarnaast, zal ik aanstalten maken om mijn rang over te dragen aan Panthergrowl." Riverclan zou dus binnenkort een nieuwe leider krijgen. Hey dan hoefde ze misschien niet meer bang te zijn, uiteindelijk was de enige die ze toch stiekem wel eng vond, Butterstar geweest. Rousebell hield zich stil tijdens het geroezemoes maar lette aandachtig op zodra Butterstar opnieuw begon te spreken. "Echter zal dit niet zijn, zo lang het woud nog niet veilig is. Starclan is naar mij gekomen." Dat was dus hetgeen waar ze op zat te wachten. De zilvertabby ging wat rechter zitten voor de leader opnieuw kon spreken. "Met een prophecy die ons ieder aangaat, en ons smeekt tot verbinding.. De prophecy." Butterstar haalde een keer goed adem voor ze verder ging. "De prophecy luid; Heed the darkness that creeps near. Heed the purge that will begin. Seeping into the forest slowly. Poisoning the clans from within. Blood will turn the forest red. Lie low in order to thrive. Stay aware of who your allies are. Or none of the clans will survive." Zoals gebruikelijk was het vaag en onheilspellend. Wat ze er uit kon halen met haar ervaring aan Starclan-dialect was vrij simpel. Er ging is grims gebeuren, langzaam maar zeker. Iets in de clan, wat niet anders kon zijn dan een of meerdere katten, die giftig zouden zijn. Er moest voorzichtig gehandeld worden maar wel samen gebleven. Het klonk als iets heel anders dan de vorige keer, dat was in ieder geval zeker.

"Hey Kind," mompelde de medicine cat apprentice een begroeting terug. De leaders spraken verder. Butterstar sprak, haar stem klonk vreemd. Anders dan heesheid die ze bij andere katten had gehoord. Wat vreemd dat zoiets kon. Het verbaasde haar dat een clan een stuk gebied aan een andere clan gaf. Dat had ze nog nooit zien gebeuren maar blijkbaar was het ook mogelijk. Vervolgens vertelde Butterstar dat ze haar gang ging afstaan maar pas als het veilig was. Veilig? Was het ooit echt veilig in dit woud? Vervolgens kwam de prophecy die ze had gekregen van Starclan. Werden die normaal niet juist aan de medicine cats gegeven in plaats van de leaders? "Zou Butterstar waanbeelden hebben?" fluisterde Bloodpaw haar toe. Ze was dus niet de enige die twijfels hierbij had. "Mogelijk, het klinkt wel vaag genoeg voor Starclan." De katten op de rots gingen door met hun gesprek. Dit keer dat het mogelijk op Tallstar en Sinclaw zou slaan. De twee waren altijd al wat eigenaardig geweest. Maar op die manier? In haar ogen niet. Sinclaw was niet veel anders geweest dan haar eerste mentor en Tallstar was gewoon apart - apart maar op een vrolijke manier - met de danslessen die ze van hem had gekregen. Er werd gezegd dat Sinclaw werd geroken en zodra ze zich focuste pickte Kindred de geur ook op. "Ik ruik haar ook", sprak ze luid genoeg voor de omringende katten om te horen. Dit kon geen toeval zijn. Bloodpaw spoorde aan op een aanval. Of ze zich daarbij kon aansluiten wist ze niet goed. Sinclaw was immers de partner van haar vader, kon ze zich daar tegen verzetten. Aan de andere kant was de kattin een verrader en verdiende ze het om gestraft te worden.