Ontmoeting met een clanlid

Het was een mooie warme dag en Steelpaw ging even rusten bij de zonnerotsen er was die dag gelukkig een koele wind aan het waaien waardoor de warmte aangenaam en verdraagbaar werdt. Steelpaw liep richting de rotsen en was van plan om op de hoogste rots te staan. Hij sprong van rots naar rots sommige waren tamelijk scherp en sommige heel glad. Steelpaw moest nu op een grote springen en nam een kleine aanloop en sprong op de rots, Hij gleed naarbeneden en een irritant geluid kwam voort toen zijn nagels over de rots schaapte. Met zijn achterpoten kon hij zich nog net van de rots afzetten en hij sprong achterover naar een lager rots waar hij op landde zonder krasje. Hij zette zich nogmaals af en sprong op een nog hogere rots en zo ging het een tijdje door uiteindelijk kwam hij op de hoogste rots en lied hij voor de grap een kreet horen " MWRAAA" galmde een stukje rond de rotsen en het geluid was weer weg. Vanaf de hoge rots kon je een stuk bos zien. Steelpaw genoot van het uitzicht en zag een kat verderop lopen. Hij zag niet precies wie het was maar toch riep hij vriendelijk "hoi, hoe gaat het?!"

Honeypaw had een klein waterratje gevangen, het beestje had een nest in het hoge gras vlak bij de rivier en de zonnerotsen gemaakt. Het was er zo druk mee dat ze het makkelijk kon verrassen. Ze at het zwijgend op, ze had erge honger en honger zou haar concentratie niet ten goede doen, dus ze kon het beter nu opeten en daarna nog meer gaan vangen. Ze zette haar vacht op tegen de kou van de ochtend. De zon had nog niet echt veel tijd gehad om het landschap te verwarmen. Ze zou dicht bij de zonnerotsen blijven, haar favoriete plekje, als het dan wat warmer was kon ze daar uitrusten. Maar voor nu, de prooi werd nu wakker en moest voedsel gaan zoeken, zij hadden ook honger. Dat maakte dat ze risico's namen. Het perfecte moment om te jagen vond ze zelf. Ze duwde het gras wat opzij met haar neus en snoof de bekende geur op, de geur van een gewone muis. Deze kon ze ook vangen, dat zou dan de eerste prooi worden die ze zou meenemen voor de clan. Ze liet zich in de jachthouding zakken. Het zachte gras onder haar poten zorgde ervoor dat ze nauwelijks geluid maakte. Het muisje was inderdaad druk bezig met voedsel te verzamelen, zoals ze al voorspeld had. Haar honingkleurige staart wiegde zachtjes in de lucht terwijl ze nader sloop. Ze maakte zich klaar voor de sprong, totdat ze achter zich een soort oerkreet hoorde. De muis vluchtte weg, geschrokken van het geluid. Ze kneep haar ogen geërgerd tot spleetjes en draaide zich om.

Ravenpaw dwaalde al een tijdje rond in het Thunderclan Territorium. Hij was er nog niet heel bekent dus had besloten om op onderzoek uit te gaan. In een aardig snel tempo rende de zwarte kat door het struikgewas. Nieuwblad was aangebroken dus het bos zag er weer prachtig uit, iets waar Ravenpaw van genoot. Na een tijdje naderde hij de zonnerotsen. Een plek waar hij als kitten eens was geweest. Hij keek op toen hem kat hem aansprak. Hij zat op een hoge rots. 'Hallo!' riep Ravenpaw naar hem terug. De kater was duidelijk van de Thunderclan. Ravenpaw besloot naar hem toe te gaan. Hij sprong op de rotsen en klauterde zo naar de hoge rots. 'Met mij gaat het goed. En met jou?' vroeg Ravenpaw hem. Zijn grote ogen keken hem vriendelijk aan terwijl hij de kater bestudeerde. Hij keek dan op van een andere poes die in het woud rond liep. De poes was duidelijk op jacht en kreeg nu Ravenpaw's aandacht. Hij staarde naar haar jacht en wachtte af of deze zou lukken.

Steelpaw keek naar de zwarte kater. 'Hallo!' riep de kater naar Steelpaw terug. De zwarte kater kater was duidelijk van de Thunderclan. De zwarte kater ging naar hem toe. Hij sprong op de rotsen en klauterde zo naar de hoge rots. 'Met mij gaat het goed. En met jou?' vroeg de zwarte kater aan Steelpaw. Zijn grote ogen keken hem vriendelijk aan. Steelpaw keek vriendelijk terug en zei" Met mij gaat het ook goed. Ik ben Steelpaw en jij?" Steelpaw ging zitten en zijn nieuwsgierigheid won van zijn beleefdheid en hij vuurde een paar vragen erachteraan. "Hoe oud ben je? , Wie is je mentor? , Naar wie kijk je?" Hij keek naar waar de kater keek en zag Honeypaw lopen en riep keihard"Heey Honeypaw kom eens kennismaken met... Hij gaat ze naam nu vertellen!".

Honeypaw keek omhoog naar de rotsen. Het was Steelpaw die de prooi had weggejaagd, ach hij had wel vaker zijn vreemde buien. Maar hij kon maar beter een goede reden hebben om zo te schreeuwen. "Heey Honeypaw kom eens kennismaken met... Hij gaat ze naam nu vertellen!". Klonk het van boven de rotsen. Honeypaw's blik werd nu nieuwsgierig. Inderdaad, er was een kat die ze nog niet goed kende. Ze had hem wel eens gezien maar nog nauwelijks gesproken. Ze rende op de Zonnerotsen af. Al snel maakte het zachte gras onder haar poten plaats voor zand. Ze schudde even de modder en het zand uit haar vacht voordat ze omhoog sprong. Haar nagels gleden even weg tegen de zonnerotsen. Ze had een van de gladdere stenen uitgekozen, niet handig maar goed, ze zou omhoog komen. Ze probeerde dezelfde techniek uit als die ze gebruikte om in bomen te klimmen. Ze klapte de nagels van haar achterpoten uit en begon zo omhoog te krabbelen. Al snel vonden haar achterpoten groeven om haar nagels in te zetten en zo kon ze omhoog klauteren. Uiteindelijk stond ze op de eerste rots. Nu was de klim een stuk makkelijker geworden, ze hoefde nu minder afstand af te leggen van rots tot rots. Ze glimlachte rustig en sprong weer. Na een tijdje stond ze bij Steelpaw en Ravenpaw. 'Hallo, ik ben Honeypaw' Miauwde ze vriendelijk en ze boog haar kop even begroetend naar Ravenpaw.

Ravenpaw richtte zijn blik weer op de kater zodra hij begon te praten. De bruin wit gekleurde kater stelde zich voor als Steelpaw, een leerling net als Ravenpaw zelf. Dat had hij eigenlijk ook wel gedacht aangezien hij nog niet oud genoeg leek voor een warrior. 'Ik ben Ravenpaw.' antwoord hij dan op Steelpaw's vraag. 'Mijn mentor is Brambleclaw. Hoe heet die van jou?' Ravenpaw kijkt hem nieuwsgierig aan. 'Ik keek trouwens naar de kat die je riep. Honeypaw heet ze?' zegt hij dan. Zijn staartpuntje staat omhoog als teken dat hij nieuwsgierig is. Hij merkte dat de poes, die Steelpaw geroepen had omhoog kwam naar de hoge rots. Na het moeilijke gedeelte van de klim, spring ze van rots tot rots en kwam ze uit eindelijk boven aan de rots. Ze stelde zich voor als Honeypaw. 'Ik ben Ravenpaw.' stelt hij zichzelf aan haar voor. Zijn mondhoeken krullen eventjes omhoog. Dan gaat hij zitten. 'Wie is jou mentor?' vraagt hij aan Honeypaw.

Steelpaw stond dichtgenoeg bij Ravenpaw om iets te zeggen zonder dat Honeypaw het hoorde maar toch zei hij het expres hardop "Ravenpaw zag ik je mondhoeken krullen toen je Honeypaw zag. Sweet love is in the air." Hij zat het half te zingen en sprong voor de zekerheid uit hun buurt om eventuele verontwaardigde uithalen te voorkomen. Hij zei"Dat maakt toch niks uit ik heb ook een vriendinnetje. Mijn mentor is kestrelwing." Hij keek de 2 katten en wachtte op hun reacties. Hij rekte zich uit en genoot met zijn ogen dicht van de zon en de heerlijke bries die over zijn vacht waaide. Hij was blij en vrolijk en wachtte op elke gelegenheid om een grap temaken over een van de twee. Hij deed zijn ogen open en keek nogmaals nieuwsgierig naar Ravenpaw.

Honeypaw ging zitten en boog haar kop beleefd, 'Aangenaam kennis te maken Ravenpaw, mijn mentor is Spottedtail,' Miauwde ze vriendelijk, ze krulde haar staart rustig om haar voorpoten heen, ze stenen waren nog een beetje koud dus ze probeerde ze weer op te warmen. Ze keek weer op naar Ravenpaw. Ze draaide haar oren naar Steelpaw die ineens begon te schreeuwen. 'Ravenpaw zag ik je mondhoeken krullen toen je Honeypaw zag. Sweet love is in the air.' Hij zong het half. Wat zei hij? Ze viel van schrik bijna van de rots waar ze op zat en ze hield even geschrokken haar adem in, 'Steelpaw!' Miauwde ze geschrokken, ze haalde naar hem uit met ingeklapte klauwen, maar hij was al weg gesprongen. 'Pestkop! Pas maar op dat je niet van de rotsen afvalt, ben benieuwd of je je naam dan nog steeds eer aan doet,' Miauwde ze, met een licht plagerige ondertoon in haar stem, haar ogen twinkelden van de pret, ze hoopte dat Steelpaw het niet al te erg op zou vatten. Ze sloot haar ogen even en genoot van de warme zonnestralen die haar vacht opwarmden. Haar vacht glansde honingkleurig in het zonlicht. De wind woelde zachtjes door haar vacht heen. Ze ademde even diep in en uit, genietend van de geuren van het bos en ze opende haar ogen weer. Ze draaide haar kop weer naar Ravenpaw keek hem nieuwsgierig aan, ze hield haar hoofd ietsjes vragend scheef. Ze was benieuwd of hij nog wat over zichzelf zou vertellen.

'Steelpaw!' Miauwde Honeypaw geschrokken, ze haalde naar hem uit met ingeklapte klauwen, maar Steelpaw was al weg gesprongen. 'Pestkop! Pas maar op dat je niet van de rotsen afvalt, ben benieuwd of je je naam dan nog steeds eer aan doet,' Miauwde Honeypaw, met een licht plagerige ondertoon in haar stem.
"Geen zorgen Honey deze poten zijn al vaak gekneusd,verwond en 2 waren gebroken. Steelpaw is mijn naam en mijn poten doen die eer aan. Kijk maar" Hij begon te springen en sprong weer op de bovenste rots. Hij keek hun aan en zei"Moet je zien. 1...2...3..." Hij sprong van de hoogste rots naar beneden en maakte een paar salto´s als extra en toen hij landde krijste hij verschrikt van pijn. "AAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Hij ging al schreeuwend op zijn zij vallen. "AAAAAAHHHHHHHHHH!"

"Ravenpaw zag ik je mondhoeken krullen toen je Honeypaw zag. Sweet love is in the air." zong Steelpaw half. Ravenpaw keek Steelpaw even geërgerd aan. 'Het was gewoon vriendelijk.' zegt hij, kort richtte Ravenpaw zijn blik op Honeypaw. Hij gaf Steelpaw een duwtje, tenminste dat wilde hij doen maar de kat was al weg gesprongen waardoor Ravenpaw op de grond belandde. Met een beschaamde blik in zijn ogen krabbelde hij snel overeind. Honeypaw haalde naar hem uit maar mistte omdat hij ook al bij haar was weg gesproken. 'Pestkop! Pas maar op dat je niet van de rotsen afvalt, ben benieuwd of je je naam dan nog steeds eer aan doet,' miauwde Honeypaw plagerig. Hij schrok toen Steelpaw naar de rand van de hoge rots afliep. "Moet je zien. 1...2...3..." zei de kater. Ravenpaw keek hem aan en bleef kijken of de kat het inderdaad zonder verwondingen haalde. Maar toen de kat de grond raakte krijste hij van pijn. 'Steelpaw!' riep Ravenpaw geschrokken. De zwarte kat sprong via een veilige weg naar beneden en rende op Steelpaw af. 'Gaat het?!' vroeg hij geschrokken.

Honeypaw legde haar oren achteruit toen Steelpaw naar de rand van de rots liep en rare sprongen probeerde te maken. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer maar haar snorharen trilden wel geamuseerd van zijn vreemde kreten. 'Pas nou op Steelpaw, wie weet gebeurd er wat.. Doe niet zo gevaarlijk,' Miauwde ze nerveus, ze wist niet veel van medicijnen dus ze wou liever niet dat er iets zou gebeuren. Ze keek Ravenpaw even bezorgd aan. Haar snorharen stopten met trillen toen ze de pijnkreten hoorde. Ze keek geschrokken naar Steelpaw, 'Steelpaw!' Ze kwam als een pijl uit een boog overeind en ze keek naar beneden. Zo voorzichtig mogelijk, om zichzelf niet ook te bezeren klom ze naar beneden. Ze keek even om of Ravenpaw ook kwam maar ze richtte zich daarna weer op Steelpaw. Als laatste kwam de gladde rots. Haar poten raakten het zachte zand met een klein plofje. Ze keek op toen Ravenpaw naast haar terecht kwam, maar veel tijd besteedde ze daar niet aan. Ze snelde over het zand dat om de zonnerotsen lag heen richting Steelpaw. Ze kwam glijdend tot stilstand. 'Steelpaw, gaat het? Waar doet het pijn? Kun je je nog bewegen?' Miauwde ze bezorgd. Haar oren had ze plat achteruit gelegd en haar nekhaar stond overeind, ze wist haast niks van medicijnen, behalve het kleine beetje dat ze van Winterpaw had geleerd, maar dat was niet genoeg om Steelpaw te helpen.

Steelpaw kreunde van de pijn en mompelde "Ikh hep op mijn tonng gebetee" Hij stond op alsof er niks aan de hand was en zei "Honeypaw je bent aardig bezorgd voor iemand die me net probeerde te slaan. Ravenpaw jammer, volgens mij vindt ze mij leuk." Hij sprong al lachend op en maakte grote sprongen terwijl hij zich doodlachte. Hij begon idioot te dansen en zong "laughing here, laughing there, laughing ev-er-ywhere" Hij rolde over de grond en iedereen kon die lach horen. Zonder het te merken was hij zonder te kijken tegen een rotswand aangerold en toen hij merkte dat hij nergens naar toe kon sprak hij een paar woorden "Holy f(.)ck" Hij keek naar de twee katten en slikte. "Is het te laat om voor genade te vragen, zo ja dan heb ik pech, zo nee zou ik het toch niet vragen" Hij keek naar de twee katten en stak zijn tong uit.

Ravenpaw duwde met zijn neus tegen Steelpaws kop om te kijken of hij antwoord geeft. 'Steelpaw, gaat het? Waar doet het pijn? Kun je je nog bewegen?' hoort hij Honeypaw bezorgd vragen. 'Moeten we hem niet naar het kamp brengen?' vraagt Ravenpaw die Honeypaw aanstaart met zijn groene ogen. 'Misschien heeft hij wel erge verwondingen.' mompelt hij onzeker. Zijn oren lagen in zijn nek en ze keek Steelpaw bezorgd aan. 'Steelpaw? Kan je antwoorden?' vraagt hij. Hij keek op toen Steelpaw wilde geven. "Ikh hep op mijn tonng gebetee" zegt de kater. Ravenpaw kijkt hem nu verontwaardigt aan. 'Ik dacht dat er iets met je was.' snauwt hij naar de kater. Hij gaat zitten, ergens toch wel opgelucht dat er niets met hem is en zijn geklets negerend.

Honeypaw sprong wat achteruit toen Steelpaw op sprong, was dit allemaal een grapje? 'Honeypaw je bent aardig bezorgd voor iemand die me net probeerde te slaan. Ravenpaw jammer, volgens mij vindt ze mij leuk.' Steelpaw begon weer te lachen. Honeypaw keek hem zuur aan, 'Is het erg om bezorgd te zijn om een clanlid? Volgens mij had ik je beter van de rots af kunnen duwen' Miauwde ze en ze stak haar tong uit. Ze klapte haar nagels een paar maal in en uit, Steelpaw begon toch al aardig op haar zenuwen te werken. Ze keek Ravenpaw even aan, zou hij erg last hebben van Steelpaws grapjes? Zij was er nu al wel aardig aan gewend, maar hij kende Steelpaw niet zo lang. 'Let maar niet op die rotsspringende idioot, volgens mij zitten er gewoon een paar steekjes bij hem los' lachte Honeypaw. 'Is het te laat om voor genade te vragen, zo ja dan heb ik pech, zo nee zou ik het toch niet vragen' Klonk het bij de rotswand. Honeypaw draaide haar kop om, 'Nah, je bent het niet waard,' Miauwde ze rustig en ze stak haar tong uit naar Steelpaw. Ze tilde haar poot op en likte die rustig schoon. Daarna haalde ze die over haar wang en haar oor. Het was een te mooie dag om je te druk te maken vond ze. Het zachte zand begon al aardig op te warmen door de zon. Dat betekende vast dat de zonnerotsen ook warm werden. Ze sprong op de eerste de beste rots en ging daar rustig liggen.

Steelpaw schudde wild zijn kop en hij keek weer normaal en zei"sorry voor dat allemaal alleen ik weet nog hoe je mij op die bijt mieren nest had laten liggen zonder dat ik het wist dus dit was wraak. Maar nu ga ik me weer normaal gedragen. En ik zei je toch mijn poten zijn heel sterk en de achterste poten het sterkst." Toen pas besefte hij dat wat hij zei een dubbele betekenis had en hij wende zijn hoofd af waar 5 seconden een bloos op zat. Hij keek hun weer aan en was weer normaal. Hij zei "Ik heb verder een keer zo gedaan en dat was toen Sunpaw ja zei toen ik vroeg of ze later mijn partner wou worden." Hij keek vriendelijk naar Honeypaw en toen naar Ravenpaw. Hij ging ook naar een rots en ging daar op liggen en zei "Lekker warm, Ik denk dat ik zo vanuit de bomen de rivier in ga springen dat is lekker en koel."

'Let maar niet op die rotsspringende idioot, volgens mij zitten er gewoon een paar steekjes bij hem los' hoorde hij Honeypaw zeggen. De zwarte kat grinnikte eventjes en knikte instemmend. 'Alles zit bij hem los.' zegt hij met een grijnsje. Hij richt zijn blik kort op Steelpaw die zijn tong naar hen uitsteekt. Ravenpaw doet het zelfde. Net zoals Honeypaw merkte Ravenpaw dat het zand opwarmde en de zonnerotsen dus ook warm moesten worden. Hij volgde de poes naar een van de rotsen en sprong hierop. Hij liet zich op zijn zij neer ploffen en genoot van de zon die op zijn zwarte vacht scheen. Ondertussen begon hij zijn vacht schoon te likken beginnend bij zijn rug. Hij keek op toen Steelpaw begon te praten. 'Mag je daar wel komen?' vraagt Ravenpaw toen hij besloot de rivier in te springen.

Honeypaw keek even naar Ravenpaw en snorde geamuseerd van zijn opmerking. 'Tja' Reageerde ze. Ze rekte zich daarna rustig uit op het warme steen, ze hield van de warmte van de zonnerotsen, daarom was ze hier ook zo vaak. Ze spitste een oor en ze keek naar Steelpaw, 'Kijk maar uit dat rivierclan je niet ziet, maar ja, ik denk niet dat ik je kan tegenhouden.' Miauwde ze ontspannen en ze legde haar kop op haar poten. Het was te rustig om je druk te maken dus ging ze zelf heerlijk relaxen. Zelf hield ze niet zo van water, het duurde een tijdje voordat je weer droog was en water was meestal koud. Ze hield veel meer van de warmte, zoals de zonnerotsen. Ze kwam weer overeind en gaapte, ze mocht niet in slaap vallen, dan was ze de hele dag sloom en sliep ze vannacht niet meer, en als ze bleef liggen, zou ze zeker in slaap vallen. Het was haar al vaker overkomen, van ervaring leer je. Ze luisterde rustig naar het geklots van de rivier tegen de zonnerotsen en naar het knisperen en ritselen van de boombladeren. Ze vond het een geweldige plek. Het was hier zo vredig en rustig, maar toch ook gezellig. Ze keek even naar Steelpaw, zou hij het echt gaan doen? Ze vouwde haar staart om haar voorpoten, het begon een beetje een gewoonte te worden maar ze lette er niet op, het was fijn om te doen en dan zat je staart niet in de weg.

"De rivier is nog bij ons gebied dus reken maar van ja." Steelpaw stond op en zei "Er zit niks bij me los ik moest nog wraak op Honeypaw nemen. Oh er zit een ding bij mij los en dat is mijn zelfbeheersing. Bij een gevecht kan ik me niet beheersen als ik geen vriendin had gehad lag ik nu dood op het donderpad of dood in het bos of dood bij de vierboom. Nu ik denk heeft Sunpaw me al 1.2.3..4.5.6 6 keer het hachie gered. vier keer tegenover de schaduwclan, een keer tegenover een vos en een keer tegenover een hond en ohja een keer was ik op het donderpad op monsters aan het springen vanuit bomen telt dat ook?" Hij keek hun aan alsof het normaalste zaak van de wereld was en begon zijn poot te likken en dacht wat maakt het uit en hij sprong de rivier in en was razendsnel terug gesprongen en zei "geef nu maar antwoord, nu ik ben afgekoeld"

Na een uitgebreide wasbeurt van zijn lichaam ging Ravenpaw overeind zitten. Hij luisterde aandachtig naar Steelpaws verhaal. 'Dan moet ik maar nooit met je vechten hé. Of je vriendin moet je weer helpen.' Ravenpaw kijkt de kater geamuseerd aan. Hij likte zijn poot en haalde deze over zijn kop heen. Dit herhaalde hij een paar keer. Na een paar minuten blaast er een stevige wind door zijn zwarte haren. Ravenpaw richt een blik op de lucht die steeds verder bedekt word met donkere wolken. Niet veel later valt er een druppel op zijn neus. Ravenpaw haalt deze weg met zijn poot. 'Ik denk dat het weer betrekt.' zegt hij en inderdaad vallen er niet veel later meer druppels uit de lucht. Een diepe donder klinkt door de lucht.

Honeypaw keek Steelpaw vriendelijk aan, 'Nou, ik denk dat je maar blij mag zijn dat je Sunpaw aan je zijde hebt, jullie passen ook zo goed bij elkaar! Maar.. hoe krijg je het voor elkaar om zo vaak in de problemen te komen?' Er zat oprechte nieuwsgierigheid in haar stem en ze keek hem nieuwsgierig aan. Ze stond op, al vond ze het jammer dat ze dat deed en ze keek naar beneden naar Steelpaw, 'Hoe bevalt het zwemmen?' Vroeg ze, een zachte rilling liep over haar rug als ze aan het koude water nadacht, voor geen goud zou ze in de rivier springen. Ze had het nog niet eens doorgehad dat de lucht betrok. Ze vond het hier veel te gezellig, ze had niet op gelet. Totdat er een druppel op haar oor landde. Ze bewoog even met haar oor uit irritatie voordat ze door had dat het een druppel had. Langzaam keek ze omhoog naar de lucht, en haar vrolijke gezicht betrok net als de wolken. Ze had gehoopt vandaag lekker lang te gaan jagen, maar het zag ernaar uit dat dat niet ging gebeuren. Ze liet haar oren wat hangen. 'Nou.. dan kan ik het jagen ook wel vergeten.' Miauwde ze teleurgesteld. Haar nekharen vlogen overeind toen een flits de hemel verlichte en haar ogen werden even groot. Onweer, natuurlijk, dat ook nog wel. Als ze ergens een hekel aan had dan was het onweer. Ze sprong snel van de zonnerotsen af. 'Ik denk dat we beter ergens kunnen gaan schuilen' Stelde ze voor.

Onderwerp: Re: Ontmoeting met een clanlid