Ontmoeting met een clanlid

Honeypaw kon de slaap niet vatten, telkens zag ze de vlammen voor zich, ze was erg geschrokken door wat er gebeurd was. Ze hoorde Ravenpaw woelen, zou hij ook niet kunnen slapen? Ze probeerde zelf te kalmeren en ze gaapte zachtjes. Ze hoorde dat iemand opstond. Slaperig opende ze haar ogen en ze zag nog net Ravenpaw uit de apprentice den verdwijnen. Hij kon blijkbaar ook niet slapen. Honeypaw sloot haar ogen weer maar toen Ravenpaw maar niet terug kwam en ze besloot dat ze toch niet kon slapen stond ze zelf ook op. Ze stapte voorzichtig tussen de nesten door en uiteindelijk stond ze buiten. Ze knipperde een paar keer met haar ogen. Het maanlicht viel fel in haar ogen nadat ze in de donkere apprentice den had gelegen. Ze schudde de overgebleven stukjes moest van haar nest uit haar vacht. 'Kan je niet slapen? Ik in ieder geval niet.' Miauwde ze voorzichtig en zachtjes om niemand wakker te maken. Daarna gaapte ze diep. Ze ging zitten op het koele gras en ze wachtte zwijgend op zijn reactie. Het was ondertussen tot haar opluchting gestopt met regenen al was het gras nog steeds vochtig. Ze zette haar vacht op tegen de koele wind maar de kou trok nog altijd in haar vacht.

Ravenpaw staarde zwijgend over het kamp. Hij dacht na over wat er vandaag was gebeurd. Een van zijn eerste dagen als Apprentice en het ging gelijk al zo fout? En was de sterrenclan misschien boos? Maar waarom zouden ze dat dan zijn? Vele vragen schoten door zijn hoofd. Een van de andere redenen waarom hij niet kon slapen. Er ging veel om in zijn hoofd. Hij zette zijn gedachten ergens achter in zijn hoofd en besloot van de rust te genieten. Het geluid van het vuur en de donder gonsde nog na in zijn oren. Hij keek op toen hij Honeypaw hoorde praten. 'Kan je niet slapen? Ik in ieder geval niet.' hoorde hij haar voorzichtig miauwen. Ravenpaw keek de oranje kat aan en schudde zijn hoofd. 'Nee ik kan niet slapen.' zei hij zachtjes. Een koude windvlaag deed hem bibberen. Mij haar negeerde het en zetten slechts zijn vacht op die niet droog genoeg was om de koude wind tegen te houden. Hij keek weer even naar Honeypaw. 'Het was me toch een dag vandaag.' mompelde hij zacht tegen haar. Hij keek haar even aan en staarde naar weer naar de maan, zijn ogen samen geknepen voor het felle licht.

'Het was me toch een dag vandaag.' Mompelde Ravenpaw zachtjes. Honeypaw knikte instemmend. 'Ik had nooit verwacht dat dit ging gebeuren toen ik vanochtend ging jagen.. Ik had niet zo lang weg moeten blijven..' Ze miauwde erg zachtjes en ze had haar oren schuldig platgelegd en ze volgde zijn blik richting de maan. Op de een of andere manier stelde het kalme licht haar gerust. Ze zwiepte zwijgend wat met haar staart in de lucht. 'Zou Bluestar erg boos zijn?..' Miauwde ze zachtjes en met een schuldige blik. Ze had haar schouders wat laten hangen. Ze was de scherpe toon in Bluestars stem nog niet vergeten. Ze kon het eigenlijk diep van binnen niet geloven dat het nu zo rustig kon zijn in contrast met de paniek die ze nog niet zo lang geleden had gevoeld. Zwijgend likte ze haar poot schoon, de regen had het grootste gedeelte van de viezigheid al wel weggespoeld maar het was nog niet zo schoon als ze wou. Haar poten begonnen hun originele witheid weer terug te krijgen terwijl ze ze schoonmaakte. Even dacht ze dat ze de donder nog hoorde in de verte maar ze bedacht zich dat dit waarschijnlijk verbeelding was.

'Ach, je kunt er toch niets aan doen. Wat gebeurd is, is gebeurd Honeypaw. Er valt niets meer aan te veranderen. Dus er over in zitten heeft geen zin. Het enige wat je kunt doen is van je fouten leren. En dat hebben we denk ik allemaal wel gedaan.' zei de zwarte kater zacht. Hij staarde Honeypaw met zijn groene ogen even aan en glimlachte even flauwtjes naar haar. 'Zou Bluestar erg boos zijn?..' hoorde ze haar zacht miauwen, ze keek schuldig. 'Ik denk dat ze wel vind dat we ons lesje hebben geleerd. Tenminste dat hoop ik, maar ik denk niet dat ze nog boos is.' antwoordde Ravenpaw. Hij likte zijn pijnlijke poot eventjes en liet deze daarna weer slap hangen. Hij keek naar Honeypaw die haren poten aan het wassen was. 'Ohjah, die waren wit.' grapte hij eventjes. Zijn niveau van praten was nog steeds niet hoger dan het fluisteren. Hij legde zich neer in het gras dat nat was van de regen die hier niet lang geleden was neer gevallen.

'Ik denk dat ze wel vind dat we ons lesje hebben geleerd. Tenminste dat hoop ik, maar ik denk niet dat ze nog boos is.' had Ravenpaw geantwoord. Honeypaw knikte zachtjes, ook haar stem was nog steeds slechts een fluistering, 'alsof ik ooit nog eens het kamp uit ga als het onweert of gaat onweren..' Ze rilde van kop tot staart toen ze terug dacht, 'het scheelde echt zo weinig..' miauwde ze zacht, haar stem trilde een beetje terwijl ze de gloeiende alles verterende vlammen weer voor zich zag. Het had het bos binnen een mum van tijd in de as kunnen leggen. Ze keek nog even een keer naar het zand tussen haar poten maar daarna keek ze weer omhoog. Het maanlicht weerkaatste in haar ogen terwijl ze omhoog keek en haar vacht begon zijn oude glans weer terug te krijgen terwijl ze het schoon en droog likte. Eindelijk was ze klaar met haar poten maar daarna hoorde ze Ravenpaw's stem. 'Ohjah, die waren wit' grapje hij. Honeypaw keek met een zwakke glimlach op en stak even haar tong uit, 'die waren inderdaad wit' Miauwde ze zachtjes maar bevestigend. Ze keek naar Ravenpaw's poot, 'het lijkt me toch echt verstandig als je morgen naar Winterpaw gaat' Miauwde ze zachtjes maar wel met een bezorgde toon. Zijzelf bleef zitten en ze bestudeerde de sterren in de lucht. Ze sloot haar ogen even terwijl de wind zachtjes aan haar vacht trok.

Steelpaw liep glazig de Apprentice den naar buiten en verliet het kamp zonder te kijken. Daar buiten gaf hij over en staarde glazig naar buiten en na een tijdje liep terug het kamp in en zei"Oh hoi, ik had jullie niet gezien." Hij trilde een beetje. Hij droomde iets vreemds hij zat te lopen en plots raakde een bliksemschicht hem in zijn rug en die was afkomstig van een kat. Hij was waker geworden bedekt met zweet. Hij keek weer naar hun en zei "Ik droomde dat ik weer getroffen werd door de bliksem. Het voelde zo echt." Zijn ogen stonden glazig en hij hoesste even. "Die bliksem schicht voelde raar net alsof ik bij me staart werd geraakt door een klauw maar dan heel erg hard maar zonder nagels." Hij schudde zijn hoofd enzijn ogen stonden normaal en Steelpaw genoot van de kou die avond. Het hielp tegen die brandende jeuk.

Ravenpaw grinnikte eventjes toen Honeypaw haar tong naar hem uitstak. Hij keek dan weer naar het kamp. Zou Bluestar al terug zijn? Vast wel. 'Het lijkt me toch echt verstandig als je morgen naar Winterpaw gaat' hoorde hij Honeypaw zeggen. Hij keek even naar haar en dan naar zijn poot. 'Ik ga morgen naar Winterpaw met Steelpaw.' antwoordde hij instemmend. 'Misschien is hij wel gebroken, ik hoop het niet.' maar Ravenpaw dacht toch het ergste. Hij keek op toen Steelpaw de Apprentice den uit kwam lopen. Hij trilde. "Ik droomde dat ik weer getroffen werd door de bliksem. Het voelde zo echt." hoorde Ravenpaw de kater zeggen. Steelpaw hoestte en Ravenpaw keek hem bezorgd aan. "Die bliksem schicht voelde raar net alsof ik bij me staart werd geraakt door een klauw maar dan heel erg hard maar zonder nagels." ging de kat verder. Ravenpaw keek hem even bedenkelijk aan. 'Misschien heb je een trauma opgelopen.' mompelde hij. Hij bestudeerde Steelpaw. Hij zag er niet echt gezond uit. 'Kunnen we niet beter nu naar Winterpaw gaan met jou?' vroeg Ravenpaw aan hem.

'Misschien is hij wel gebroken, ik hoop het niet.' Miauwde Ravenpaw. Honeypaw schudde haar hoofd, 'Ik heb Winterpaw horen zeggen dat je gebroken poten niet kunt bewegen, maar jij zei dat je ermee kon rennen en dat lijkt me bewegen' Antwoorde ze op een zachte toon. Ze draaide haar oren en daarna haar hele kop naar Steelpaw, ze had niet doorgehad dat hij ook wakker was. 'Ik droomde dat ik weer getroffen werd door de bliksem. Het voelde zo echt' Miauwde Steelpaw. Honeypaw legde haar oren wat bezorgd achteruit, dit was niet goed, dit kon niet wachten. 'Kunnen we niet beter nu naar Winterpaw gaan met jou?' Vroeg Ravenpaw aan Steelpaw. Honeypaw besloot zich in het gesprek te mengen, 'Het lijkt me handiger als we nu gaan,' Miauwde Honeypaw met een bezorgte maar nog steeds zachte toon, 'als we Winterpaw kunnen vinden' voegde ze er stilletjes aan toe. Zou ze in de apprentice den zijn? Ze was haar niet opgevallen. Of zou ze in de medicine cat den zitten? Ze keek zoekend in het rond.

'Ik heb Winterpaw horen zeggen dat je gebroken poten niet kunt bewegen, maar jij zei dat je ermee kon rennen en dat lijkt me bewegen' antwoordde Honeypaw op een zachte toon. Ravenpaw keek opgelucht. 'Misschien is hij dan gewoon gekneusd en kan ik er met een paar dagen weer zonder pijn mee rennen.' Ravenpaw glimlachte eventjes bij de gedachten. Hij hoopte het zo. Hij richtte dan zijn blik weer op Steelpaw. Ravenpaw was bezorgd om hem, en niet zo'n beetje ook. Hij richtte zijn blik op Honeypaw. 'Ik denk dat ze in de Medicine cat den zit. We kunnen daar eerst kijken.' zei hij tegen haar. Hij vroeg zich af wat Steelpaw precies zou hebben. Hij was bang dat het iets ernstigs was, wat zou er dan met hem gebeuren. Ravenpaw hinkte op de kat, die hij nu wel zijn vriend kon noemen wat hem betreft, af en keek hem bezorgd aan. 'Kom mee we gaan naar Winterpaw.'

(maken we een nieuw topic in de Medicine Cat Den ofzo?)

'Kom mee we gaan naar Winterpaw.' Zei Ravenpaw naar hem. Steelpaw liep achteruit en zei"Misschien is het beter zo maar wacht even" Hij ging even snel weg en gaf over en kwam terug en zei "Een trauma heb ik waarschijnlijk niet, Ik heb gezien hoe me ouders voor mijn ogen werden vermoord. Dus waarschijnlijk geen Trauma" Hij liep naar Rapenpaw en zei "Dankje dat je zo ongerust bent om mij. je bent een echte vriend." Hij liep richting medicijn den alleen bleef even staan en pikte een vreemde geur op nu pas rook hij dat hij naar verbrande prooi rook "Ruik ik al de hele tijd naar vebrande prooi?" Hij ging stil zitten en wachtte op een antwoord van Honeypaw of van Ravenpaw. Spontaan stelde hijnog een vraag "Dit is de eerste keer dat ik mezelf ruik, wat is mijn normale geurspoor eigenlijk?"

"Dankje dat je zo ongerust bent om mij. je bent een echte vriend." zei Steelpaw tegen hem. Ravenpaw glimlachte. 'Jij bent ook een echte vriend.' miauwde hij. Hij hinkte achter hem aan naar de Medicine Cat Den. Hij keek op toen Steelpaw bleef staan. "Ruik ik al de hele tijd naar vebrande prooi?" vroeg de kat. 'Ja, zo ruik je al de hele tijd.' zei Ravenpaw, hij keek de kat grinnikend aan. Hij keek op van de volgende vraag van Steelpaw. "Dit is de eerste keer dat ik mezelf ruik, wat is mijn normale geurspoor eigenlijk?" vroeg hij. 'Normaal stink je.' plaagde Ravenpaw. Er stond een brede grijns op zijn gezicht en zijn groene ogen keken Steelpaw vrolijk aan. Hij duwde de kat dan weer omhoog. 'Kom op, lopen naar de Medicine Cat den. Je hebt hulp nodig.' hij hinkte voor hen uit en keek op Winterpaw inderdaad in de Medicine Cat den te vinden was.

Onderwerp: Re: Ontmoeting met een clanlid