IN MY REMAINS

Haar flanken gingen zachtjes op en neer. Haar wond werd verzorgd en bloed trok zich terug. De grote kattin lag languit voor tientallen minuten. Later zou ze Routnose moeten bedanken voor haar leven te redden en haar vader te gaan halen. Een pootje trok. Gedempte stemmen drongen haar oren weer binnen. Ze werd langzaam wakker. Het waren mannelijke stemmen. Ze registreerde niet wie of wat ze zeiden, maar er leek een vrouwelijke stem bij hun te voegen en nog een. Het bleef eventjes stil. Chivysniff pompte haar longen vol lucht en gaf een diepe zucht terug aan de atmosfeer. Ze opende haar ogen. Alles was wazig, alsof ze heel diep had geslapen. Knipperend werd alles scherper. Ze voelde de stekende pijn bij de bovenkant van haar nek en kop. Het was nat en koud, haar ogen gingen naar de hemel. Regen. De wolken zagen er verscheurd uit. Net zoals de Warrior Code die nu aan zovele poten lag. Starclan was boos.

Tag: (Routnose) Tallstar, Panthergrowl, Coyotepaw & Littlepaw

Tallstar was nog niet klaar voor zover hij kon zien, maar hij ging er vanuit dat de kater er ook niet te lang over zou doen om weer terug te komen bij de heuvel. Settledpaw had ondertussen de vaart erin gezet richting de plek en hij kon de apprentice wel begrijpen. Dit moest geen prettig gezicht zijn geweest om te zien als gevecht. Hij volgde zijn apprentice snel naar de heuvel en koos een plek uit waar hij het hele strijdgewoel kon overzien. Er lagen te veel stille lichamen, dat was hem wel duidelijk en de meesten leken maar gewoon door te blijven vechten. Ook al waren er een aantal die gestopt waren, maar dat waren meestal degene die rond een lichaam waren of zelf te gewond waren om verder te vechten. Zijn blik viel op Tallstar, hopende dat de kater snel terug zou komen, want dan konden ze kijken wat ze gingen doen en wat het beste zou zijn om te doen.

Tag: @Settledpaw

"Heeft je mama je niet geleerd dat liegen niet mag?" klonk er terug van zijn tegenstander. Stormwind keek hem onverschillig aan. "Prima, ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Jij hoeft het niet te geloven natuurlijk. Your loss." zei hij sarcastisch voor hij naar voren schoot. De kater ontweek zijn aanval maar hij schoot door zijn snelheid die hij gemaakt had ook meteen verder. De nagels die achter hem aan volgde grepen zich meer vast in vacht. Enkele plukken werden losgetrokken en gingen mee met Stallionheart. De kater siste toen het haar uit zijn flank getrokken werd. Hij draaide zich om, om uit te halen met zijn poten naar de borst van de kater achter hem. Hij zou de deputy niet weg laten komen zonder wat goede verwondingen.

Tag: Stallionheart

Voor hij de kans had gehad om iets te doen bij Butterstar zag hij in zijn ooghoeken nog een kat erbij komen. Alleen deze was duidelijk kleiner dan een warrior. Voor een moment wachtte hij af wat de apprentice ging doen, maar deze ging naar Everstar in plaats van naar hem. Hij nam kort afstand van Butterstar om de situatie goed te bekijken, maar hoopte met heel zijn hart dat Evergreen de apprentice niet aan zou vallen. Hij stapte zo snel als hij kon naar voren en probeerde zijn tanden in het nekvacht van de apprentice te zetten om haar zo weg te trekken bij Evergreen. Hij wilde niet dat er zo'n jonge apprentice zich in dit gevecht ging mengen, dat zou niet goed aflopen, dan zou ze mogelijk de zoveelste dode zijn.

Tag: @Butterstar @Evergreen @Rookpaw

Het duurde gelukkig niet lang zoals hij had verwacht voor Tallstar terug kwam. Riverclan was duidelijk niet van plan om op te geven en hij ging er vanuit dat Windclan dat ook niet ging doen. Niet zonder dat ze dat zouden doen. "Windclan lijdt ook veel verliezen en Oceanstar is nergens te bekennen." Begon hij. Niemand leek te weten waar ze was van de windclanners en hijzelf had haar ook niet gezien. "Niemand hier lijkt überhaupt te weten waar ze naartoe is." Dit was alles dat hij had uitgevonden. Het was niet van belang wie dit gevecht zou winnen, want in zijn ogen had niemand gewonnen. "We moeten dit stoppen." Sprak hij dan ook en liet zijn blik naar Tallstar gaan.

Tag: @Tallstar

Hoe verstandig was het om Tallstar dit alleen te laten doen? Niet waarschijnlijk, vooral als hij van plan was om zich eerst midden in het gevecht te mengen. Ergens wilde hij hem volgen om er ook zeker van te zijn dat hij niet weer wat doms deed. "Probeer geen leven te verliezen!" Riep hij de leider nog wel na, want wie weer wat er gebeurde als hij zich midden in het gevecht gooide. Hopelijk zou Tallstar voor een keer verstandig zijn. Hij begon dan ook zelf richting Panthergrowl te lopen, terwijl hij Tallstar in de gaten hield. Vlak voor hij bij Panthergrowl was zag hij hoe Tallstar besloot dat het verstandig was om tegen Stallionheart aan te springen. Dacht Tallstar nu echt dat het handig was om tegen een kat die aan het vechten was te springen als je met ze wilde praten? Een zucht verliet zijn bek terwijl hij zijn tocht voortzette naar Panthergrowl, hopende dat Tallstar niet dom genoeg was om een gevecht met de Windclan deputy gestart te hebben. "Panthergrowl," Begroette hij de riverclan deputy, niet goed wetend wat verder te zeggen. Hij kon moeilijk over het weer beginnen, dat zou tenslotte iets zijn dat Tallstar zou doen en het was nou niet echt bepaald prettig dat het maar bleef regenen en zijn vacht daardoor aan zijn lichaam plakte.

Tag: @Tallstar @Panthergrowl

Eenmaal op de heuvel voelde het alsof hij weer adem kon halen, maar zijn ogen werden steeds aangetrokken door het gekrijs op het slagveld. Settledpaw staarde met open ogen. Hij kon nog steeds niet geloven dat dit zo uit de hand had kunnen lopen. Maar hij was blij dat hij weer op een veilige afstand was. Hij vond het maar niets. Het duurde even, maar al snel verscheen zijn leider ook weer op het toneel. Hij constateerde dat er verliezen geleden werden, maar ze niet op wilde geven. Acorndust deed report van wat zij hadden gezien. Oceanstar spoorloos, grote verwarring op het slagveld. WindClan verdedigde natuurlijk hun huis, daar hadden ze alle recht toe, maar toen ging dit gevecht verder dan grenzen of territorium. Acorndust kreeg al snel een opdracht om de RiverClan deputy in de gaten te houden en Tallstar zou de WindClan deputy onder handen nemen. Settledpaw hoopte ergens dat hij terug naar huis zou worden gestuurd om versterking te halen, maar zijn persoonlijke missie was alles behalve dat. Hij moest weer het slagveld in, met Acorndust gelukkig, maar hij moest informatie verzamelen. Settledpaw slikte en keek vervolgens zijn leider vastbesloten aan. ‘Oké, Tallstar,’ kwam er uit zijn keel. Hij knikte en al snel verdween Tallstar weer, waarna Acorndust hem nog het bijzonder goede advies gaf dat hij moest proberen geen leven te verliezen. Nee, joh! Settledpaw focuste zich vervolgens weer op zijn taak. De jonge kater haalde diep adem. Dit kon hij wel.
Settledpaw volgde Acorndust de heuvel weer af. Met zware poten kwam hij het slagveld weer op, waar de geur van angst en bloed hem begroette. Elke vezel in zijn lijf wilde omkeren en wegrennen, maar hij dwong zichzelf door te gaan. Hij had een missie! Hij móest! Acorndust begroette de grote, grijze RiverClan deputy. Settledpaw nam aan dat deze andere poezen erbij Chivysniff was, de RiverClan medicine cat, hoewel ze meer dood dan levend leek en de apprentice die hun bericht had gestuurd in ShadowClan kamp was blijkbaar Coyotepaw, die duidelijk van slag was. Was dat dan de medicine cat apprentice? En pas toen zag hij zijn zusje erbij staan. Ze was gewond, maar ze zag er nog redelijk gaaf uit. Oh StarClan, gelukkig was ze oké! Zijn zicht was even wazig, voordat hij verward met zijn kop schudde. Oké, focus. Hij had een missie van Tallstar. ‘Hoi,’ miauwde hij eerst onzeker. Iedereen leek meer bezig te zijn met de halfdode medicine cat, die waarschijnlijk ook voorrang had, natuurlijk… ‘Uhm.. T-tallstar vroeg hoe RiverClan ervoor stond.. Staat!’ Settledpaw voelde frustratie in zich opborrelen. Kon hij dit niet even normaal doen? Settledpaw probeerde Littlepaws blik te mijden. Ze hadden vorige keer hartstikke ruzie gehad. Maar hij kon het niet laten om steeds naar haar te blijven kijken. Dit had RiverClan haar aangedaan. Als ze gewoon in ShadowClan was gebleven…

Tag: Eerst Acorndust en Tallstar
Dan Littlepaw, Coyotepaw, Chivysniff – Acorndust, Panthergrowl

Blijkbaar had Tallstar besloten dat hij het niet waard was om een goede uitleg te kregen. Het enige wat hij kreeg was dat de ShadowClan leider een afspraak had gemaakt met Butterstar en meer niet. Voordat Panther hierop kon reageren, kwam Coyo tussen hen in, en zette een grote bek op tegen hen allebei. En hij had daar bewondering voor, maar haar woorden waren dwaas. Een oorlog werd niet zomaar gestopt, als ze hem nu stopten zou dit geen goede gevolgen hebben.

Maar Tallstar had het lef om er grappend op terug te reageren. Het was duidelijk dat de leider zijn Medicine Cat apprentice totaal niet serieus nam, en de situatie nog minder. "Tallstar," waarschuwde hij laag, maar de ander ging er al vandoor. Dit was een oorlog tussen RiverClan en WindClan en de dwaaste idioot mengde zich hier nu in. Tallstar was misschien een leider, maar geen oorlogsvoerder. Hij was nog maar een kind, een kater die nog te weinig in zijn leven had meegemaakt om hier kennis van te hebben. Hij had misschien verliezen geleden, maar geen oorlogen meegemaakt als RiverClan dat had gedaan. Met een boze grauw dauwde hij zijn nagels in de grond. Toen viel zijn blik op zijn dochter. Chivy werd wakker.

Met een opgeluchte maar vooral emotionele snik boog hij over haar heen, gaf haar een lik over haar wang. "Hé meisje," murmelde hij warm waarna hij met een blik vol vaderliefde naar haar keek. Ze zag er verdwaasd uit. Gedesoriënteerd. Het beangstigde hem, maar in ieder geval was ze wakker. Ze zou dit overleven, dat moest nu wel, toch?

Een schreeuw trok zijn aandacht. Een ijselijke angst kroop door zijn aderen heen. Want de naam die hij gehoord had, dat was een naam die net zo dicht bij zijn hart lach als de naam Chivysniff. Zijn ogen schoten in paniek van kat tot kat, op zoek naar de naam, zijn andere kleine meisje, Rookpaw. Die zo klein was, zo fragiel, maar met zoveel spirit in d'r. Die zich zonder twijfel in zo'n gevecht zou stortten, die niet zou terugschrikken van de hoeveelheid doden. De kater trok spierwit weg toen hij haar zag, bij Butterstar, vechtende tegen Evergreen en een andere WindClanner die hij vaag herkende als Panthersoul. Hij keek Coyote aan, gaf haar één duidelijke opdracht; "Blijf bij Chivy, wat er ook gebeurt," en moest toen weg. Het voelde verschrikkelijk om zijn ene dochter te moeten achterlaten voor zijn andere, maar hij had hier geen keuze in; Rookpaw was nu in groter gevaar dan Chivy was.

Met een grauw stortte hij zich terug het strijdgewoel in, waarna hij vrijwel meteen een klap op zijn kop kreeg van een WindClanner. Kort knipperde hij, verrast door de aanval, maar negeerde de kat toen en ging door. Bloed droop langs zijn gezicht heen, een piep kwam in zijn oor. Maar hij duwde door. Hij zou bij zijn dochter geraken voor er iets fout kon gaan. En toen zag hij één van de katten zijn dochter vastpakken. Zijn ogen vergroten zich waarna zijn snelheid verhoogde. "LAAT MIJN DOCHTER LOS JIJ MONSTER," schreeuwde hij woedend, nee, ziedend, waarna hij zijn klauw met alle macht langs de nek van de kater probeerde te laten gaan, in de hoop dat hij zo Rookpaw los zou laten. Niet zijn meisje, niet zijn kinderen. Hij kon er niet nog meer kwijt raken.

- @Butterstar @Evergreen @Panthersoul @Rookpaw

Een reactie kreeg hij niet van de deputy, in plaats daarvan schoot deze terug het strijdgewoel in. Waarom had Tallstar hem nou net deze taak gegeven om ervoor te zorgen dat de andere deputy niks doms zou doen? Een zucht ontsnapte terwijl hij zijn blik nog kort naar Settledpaw liet gaan, maar hij ging er vanuit dat zijn apprentice hier wel veilig zou zijn. Hij zette zich af en begon achter de riverclan deputy aan te rennen. Hij had niet echt een idee waar de kater naar aan het rennen was, maar al snel genoeg merkte hij het groepje katten op waar ook Butterstar bij was. Een apprentice leek het een goed idee gevonden te hebben om zich in het gevecht te mengen en een Windclanner leek haar in zijn ogen gewoon weg te willen trekken van de andere windclanner, maar het werd hem al snel duidelijk dat dit de dochter van Panthergrowl was. Niet het slimste om te doen dus, maar dit gevecht mocht niet nog langer doorgaan en als hij het goed had was de kat waarna Panthergrowl uithaalde ook nog eens de broer van Oceanstar. De deputy haalde uit naar de nek van de windclanner, waar de klauwen ook raakten, omdat de windclanner dit duidelijk niet verwacht had. Bloed welde op en hij hoopte dat het niet al te ernstig was, maar hij wist dat hij wat moest doen voor de deputy de kans had om de windclanner nog harder aan te vallen. Hij zette zich af en probeerde de riverclan deputy aan de kant te duwen met zijn lichaam. "Panthergrowl, hij probeerde haar alleen maar weg te trekken!" Hopelijk kreeg hij de aandacht van de deputy. In ieder geval zou hij proberen om zijn lichaam tussen die van Panthergrowl en Panthersoul in te houden.

@Panthergrowl & @Panthersoul

Lizardpath, die eerder de wonden van Chivysniff had ingewikkeld met Spinrag, verschoot van de reactie van haar vriendin. "Gaat je niets aan Lizardpath!" Haar oren zakten in haar nek bij de onverwachtte reactie van de medicine cat. "Verdwijn uit mijn ogen, jij en je clan zijn Starclan niet meer waardig." Ze kon ergens de reactie wel plaatsen, maar ze kon niet vatten waarom ook zij gedoemd was in haar ogen. Alle medicine cats waren een éénheid en daar leek met de aanval van Northdrift een einde aan gekomen zijn. Ze schuifelde dan ook naar achteren om haar de ruimte te geven en keek wat wazig naar wat er verder gebeurde. Routnose snelde te hulp en schoot vervolgens weg om de Riverclan deputy te halen. Wat er verder gebeurde ging heel snel. Enkele warriors raakten in discussie en leken het gevecht kort te staken, al mocht dat niet voor iedereen blijken. Een eindje verder zag de Medine cat in een groep aprentices, een lichaam op de grond liggen. Riverclan mocht dan wel zeggen dat ze zich aan de warrior code hielden, maar daar kon de poes niets van zien. Doden leken in bosjes te vallen en niemand leek zich aan de code te houden. De regen liet ook weten dat Starcln hier alles behalve blij mee was. Nadat ze enkele katten de vlugge eerste hulp had gegeven, schoot de poes naar voren, richting de apprentices, waar ze meteen controle deed bij het levenloze lichaam van Littlepaw, een Windclan apprentice. Opnieuw een jong leven. Ze vroeg zich wel af waarom Starclan dit in hemelsnaam in eerste instantie had toegelaten, hoe konden ze zovele katten bij zich roepen. De zwart-witte poes richtte zich op de Riverclan apprentices rond zich en de jammerende witte rivercln apprentice. "Verman jullie, draai jullie om, zoek je mentor op en laat de warrior code nog eens door jullie hoofd gaan." Mauwde de poes strikt. Haar oren lagen in haar nek terwijl ze half over Littlepaw was gaan staan, ter bescherming van Littlepaws' lichaam. Ze haalde kort haar lip op in een grom om aan te tonen dat ze niet moesten gaan discusiëren met haar. Ze had nog genoeg te doen. Als de warriors hun gedrag niet konden intomen, hoe konden ze er dan van uitgaan dat hun apprentices zich wél aan de warrior code konden houden?! Ze wachtte even en trok vervolgens Littlepaw weg uit de menigte katten, naar de andere katten die hier het leven hadden gelaten. Momenteel waren dat al 8 (!) katten. Ze schudde zachtjes haar kopje. Even ging haar blik naar boven, naar de donkere lucht, wetende dat Starclan aan het discussiëren was over dit slachtveld. Zo kon je het wel noemen. "Stallionheart!" mauwde ze luid. De kater was in gevecht met een Riverclanner en was zo gefocust dat hij de drama om zich heen niet leek te zien. "Dit moet stoppen! Straks ligt heel Winclan in de medicine cat den!" Haar ogen waren groot en alert. Er was een moment dat je je moest terugtrekken, dat moment had men eerder moeten zien aankomen. Ze hadden zich na de eerste dode moeten terugtrekken. Deze wraakaanvallen zorgden alleen maar voor meer dood en verderf.

Tag: Apprenticegroep, Littlepaw, Stallionheart (direct)

Lijstje voor Medicine Cats: