Backup system failed

Hij bleef trillen maar deed meer zijn best voor het ademhalen toen de poes hem niet verliet maar hem probeerde op te beuren. Haar stem klonk als een soort echo doordat zijn kop in haar vacht verstopt zat, maar wist hem daardoor des te meer te kalmeren. Het feit dat ze hem over haar blindheid vertelde deed hem een paar keer verbaasd ademhalen, iets waarvan hij daarvoor niet wist dat het mogelijk was. Toen het echter eindigde met een les kon hij een schamper lachje niet onderdrukken, al wist hij dat de poes het goed bedoelde. "Niet bij mij Slate," Mauwde hij zacht, en schudde zijn hoofd. "Niet bij mij.." Misschien wel de reden, en misschien ook dat Starclan er achter zat, maar het was niet om van te leren. Dat geloofde hij niet zo snel. Deze persoonlijke aanvallen, de test met hem zeggen dat Sin de moordenaar was. Hem opzadelen met twijfels en geheimen. Alsof hij daar niet al genoeg van had.

Even wilde hij boos worden op Starclan maar bedacht zich toen dat hij bij Slate lag en dat die wel even genoeg boosheid had gezien voor een tijdje. "Ik had de muis trouwens uitgezocht weet je," Mauwde hij, zacht maar meer trillend, onzeker. Wat er net voorgevallen was moest vast over gepraat worden maar beginnen met de muis leek hem het best. "Hij..." Hij had willen zeggen dat de muis de beste van de prooistapel was geweest maar dat leek relatief irrelevant nu, dus eindigde hij maar met een zucht. Dat was veiliger.

Haar uitleg en poging tot hem beter laten voelen door door te gaan op het punt van Starclan deed de kater kort even met de ogen rollen, maar hij vond het lief dat ze het probeerde. Ook toen ze zijn muis perfect noemde sloeg hij even triomfantelijk met zijn staart en glimlachte. In ieder geval nog iets goeds gedaan vandaag.

Zijn ademhaling werd alweer wat rustiger en zijn hoofd wat leger. Voor zichzelf zette de kater even alles op een rijtje, om vervolgens te besluiten dat hij een grote aansteller was en de tijd van zichzelf én Slate aan het verdoen was. Vandaar dat hij nog eens diep inademde en toen rechtop ging zitten. Wel nog tegen Slate aan maar niet meer met zijn hoofd diep in haar vacht verstopt. Er was meer te doen dan paniekerig zijn. "Mooi," Antwoordde hij, zijn stem nog wat zwakjes maar duidelijk dat hij zichzelf aan het herpakken was. Zin om erover te praten had hij niet meteen, in plaats daarvan kwam de welbekende frons terug op zijn gezicht om iets uit het gesprek met Wolf. "Weet jij trouwens of Wolf ergens mee zit?" Ehm, anders dan met hem that was. Al hoopte hij dat Slate daar nu niet over zou beginnen. Hij had niets tegen bemoeienis maar wel als het met hem was.

De poes had haar muis nog steeds niet aangeraakt, wat hem deed vermoeden dat die toch minder perfect was dan ze hem verteld had. Aan de andere kant hadden ze nu andere dingen te bespreken dan haar leugen om bestwil en besloot de kater het eerst maar even bij Wolf te houden. Niet in de minste plaats omdat Slate hem net begon te antwoorden en hij oprecht nieuwsgierig was. Bij haar opmerking over zijn 'geweld' tegen Wolf keek hij even unimpressed en gaf haar een zacht schouderduwtje. Not Fair, hij had... vaderlijke liefde getoond. In ieder geval de enige vaderlijke liefde die hem ooit was getoond. Kon hij er wat aan doen dat hij er verder weinig van af wist? Heck, zijn liefdesleven was zo'n rotzooi dat zelfs Starclan zich ermee bemoeide.

De eerste opmerking naast de schouderduw negerend besloot hij in te gaan op de tweede en knikte. "Dat is het gekke, ik krijg het idee van wel maar weet niet precies wat," Hij zuchtte even, reken maar dat dit hem nog wel even bezig ging houden. "Het lijkt iets met Sin te maken te hebben," maar even achterwege latende hoe hij dat precies dacht, een van zijn minder flattering moments. Waren er best veel de laatste tijd.

Toen ze haar muis verloor en zelf piepte als een toen Tall haar aanstootte voelde de kater zich even schuldig en schoof het beestje snel weer zo dat ze het snel kon terugvinden. "Sorry," Mompelde hij wat schaapachtig, en ging snel door naar zijn vraag over Wolfpaw in de hoop minder dom te doen in de toekomst. Zou waarschijnlijk niet gebeuren maar Tall was nu eenmaal een kat vol hoop en het kostte hem meer moeite niet te hopen dan de frustratie wanneer het niet uitkwam.

"Hmmm," Mauwde hij nadenkend, toen de poes antwoord gaf over Wolf. Ook hier had hij gehoopt en kwam de frustratie op van het toch fout hebben. "Want ze leek echt met Sin in haar maag te zitten," Terwijl de poes op andere dagen haar moeder juist de hemel in prees. De kater was verward, hoe zat dat? De vraag van Slate miste hij dan ook volledig en vragend prikte hij zijn oren in de lucht - nope, hij kon niet terug in de tijd luisteren. "Hmm?" Hmm-de hij vragend, nog steeds nadenkend over Wolf, met wie hij het later ook weer goed moest maken.

Ze verzekerde hem er nog eens van dat ze echt niets gehoord had, maar Tall geloofde dat inmiddels wel. Toch hoopte hij dat ze er later op terug zou komen bij de poes, zodat ze konden uitvogelen of ze jeugdzorg moesten fiksen. Hij bood zich aan, maar reken maar dat Wolf daar geen zin in had. Evenals dat Slate inmiddels geen zin meer leek te hebben in gedoe, en over eten begon. Tall keek even van haar naar de muis en schudde zijn hoofd. "Geen honger," Mauwde hij, naar halve waarheid. Zijn muis lag ergens buiten, vergeten door het drama met Wolf. Hij had inmiddels er geen zin meer in, dat telde ook toch? "Zou je wel een oogje op...-" Hij staakte even zijn zin en dacht na "Nou ja, haar in de gaten willen houden?" Ze vertrouwde Slate nu sowieso meer dan hem, dus misschien kon die meer achterhalen.

Hij fronste even toen de poes wat teleurgesteld klonk, in zijn hoofd zijn antwoorden nalopend waar hij iets teleurstellends had gezegd. Toen dat teveel hits opleverde was hij niet alleen een beetje depressief geworden over zijn eigen acties, maar besloot hij ook de zoekterm aan te passen naar 'zeer teleurstellend' en hoewel hij niet de beste was in sociale interactie, stond er niets tussen waarvan hij zich kon herinneren dat Slate het zich nu kon aantrekken. Vol verwarring keek hij dan ook naar de poes en besloot - toen ze zelf de muis liet liggen - dat eten hem zou helpen denken. Sneaky sleepte hij het ding naar voor zich en nam met zijn gebruikelijke subtiliteit een hap. Het hielp hem weinig. Met volle mond draaide de kater zich naar de poes en schudde zijn hoofd. "Wik swap wet nwiet," De duidelijkheid zelve.