Angel Without A Conscience

Wat was dit een dag. Smokegaze wist zeker dat hij na de sharing tongues perfect zou slapen. Zelfs in de clan cavern, want als zoon van Butterstar en de warrior die hij was, had Smokegaze toch wel een status hoog te houden. De dag was in ieder geval geslaagd, meer dan geslaagd, hij had het gevoel een goede vriendin gemaakt te hebben, of wie wist wat nog meer. Dat was voor Smokegaze zelf nog niet duidelijk, in ieder geval. De wasbeer was verjaagd en de aanval die Chillybreath had uitgevoerd was gewoonweg prachtig geweest. Zoals verwacht had ze er bescheiden op gereageerd en lachte Smokegaze weer. "Zo bescheiden," murmelde hij zachtjes, waarna hij zachtjes met zijn kop schudde. Hij vond het oprecht een mooie eigenschap. Smokegaze had het niet op arrogantie, totaal niet. De kater zelf was ook niet arrogant en zou zelf in haar situatie ook bescheiden gereageerd hebben. Natuurlijk wist hij wel beter, maar dat hoefde hij toch niet te uiten. Zelfvertrouwen was prima, maar arrogantie ging te ver. Zoals eigen wel te voorspellen was kreeg hij een compliment terug. "Bedankt," reageerde hij licht snorrend."Dat was ook de bedoeling," vervolgde hij en zette dat jeugdige grijnsje weer op. Smokegaze ging terug naar de rots en sprong er op. De laatste zonnestralen verlichtte deze nog, dus het werd tijd om zo droog mogelijk te worden voor ze terug zouden keren naar de Clan Cavern. Chillybreath bevestigde dit. "Kom naast me," miauwde Smokegaze rustig. "We kunnen onze vachten wel een handje helpen, als je wilt?" Ja, daarmee bedoelde hij elkaar schoonlikken, wat eigenlijk niet meer dan normaal was, maar toch vroeg hij het nu en voelde daarbij een lichte onzekerheid in zich opborrelen. Waar was dat nou weer voor nodig? Smokegaze was helemaal geen onzeker type.

Het maakte ook niet uit dat Chillybreath niet had gehoord dat hij haar opnieuw bescheiden genoemd had. Hij liet echter wel zien hoe je ook met complimenten om kon gaan. Accepteren en bedanken, er blij mee zijn. Een compliment was namelijk een goed iets, het gaf je zelfvertrouwen een boost en dat was goed. Je hoefde er niet arrogant van te worden, zolang je er maar goed mee omging, er niet mee uit ging sloven of er te lang in bleef hangen. Met een goed gevoel ging Smokegaze terug naar de rots en sprong er boven op, om vervolgens Chillybreath naast hem uit te nodigen. Het werd tijd dat ze gingen opdrogen, aangezien ze daarnet hadden gezwommen. Wat kon er ook veel gebeuren op zo'n simpele dag. Straks bij de sharing tongues had Smokegaze in ieder geval weer genoeg te vertellen. Al zou het waarschijnlijk vooral over de wasbeer gaan. Het was namelijk ook belangrijk dat je dingen voor jezelf hield. Je eigen, persoonlijke herinneringen. Misschien voelde Smokegaze zich wat verlegen, of ongemakkelijk toen hij Chillybreath vroeg om elkaar te helpen bij het drogen van elkaars vachten. Het was niet meer dan normaal, maar toch vroeg hij het en toen kreeg hij er een onbekend, vreemd, maar niet per se onaangenaam gevoel bij. Gelukkig reageerde Chillybreath een heel stuk nuchterder. "Daar heb je een punt," sprak hij met een glimlach. Hij volgde het voorbeeld van Chillybreath en begon ook bij haar de moeilijkere, bereikbare plekken droog te likken. Pluk voor pluk, met lange, stevige halen, wat waarschijnlijk best aangenaam aan kon voelen. Het werkte wel, en waarschijnlijk zouden de twee relatief droog terug komen in de Clan Cavern, aangezien ze ook nog de reis terug hadden om af te leggen.

Smokegaze voelde zich uitgerust, ontspannen en vermaakt. Dat was belangrijk op z'n tijd, want een burnout was het laatste wat je hebben kon als warrior zijnde. Hij merkte dat hij graag nog eens, en daarna nog eens, en zo voort, zijn tijd met Chillybreath door zou willen brengen. Hij wist het bijna zeker. Maar omdat hij geen kater van haast was, van alles stel op sprong doen, nam hij de tijd en wilde hij gewoon rustig nog eens een dag met haar door brengen. Zien of het dan hetzelfde bleef. Tijdens het vacht droog likken merkte hij ook dat hij een stuk tederder was. Chillybreath begon te spinnen en zo begon hij ook te spinnen. Zijn droogde zijn vacht en hij de hare. Ze rook goed, merkte hij ook op. Waarom merkte hij alles zo sterk op en voelde hij zich er goed door? Het antwoord lag er al, maar die ging hij zichzelf nog niet geven. Hij hield zichzelf verward, gewoon omdat hij... bang was? Chillybreath stopte ineens met likken en stelde hem een vraag. Smokegaze zelf stopte ook en dacht na. "Ik heb geen flauw idee, het is niet dat het dier een échte bedreiging was... ook al beet het in mijn staart," miauwde hij, waarna hij het laatste zinnetje er ietwat lachend achteraan voegde. Stom beest. Het was fijn dat de situatie comfortabel en gemakkelijk bleef. Het was ook bijzonder dat het zo kon. Hij glimlachte bij die gedachten en gaf Chillybreath daarna nog wat vervolg likken. Haar vacht begon al aardig droog te worden, merkte hij op en hij vermoedde dat het zelfde voor de zijne gold. Ook begon de zon nu echt wel te verdwijnen en werd het nodig tijd dat ze eens hun weg terug zouden maken naar de Clan Cavern.

Chillybreah grinnikte op zijn opmerking en haar volgende vraag zette hem wel weer aan het denken. Of het dier kittens wat aan zou kunnen doen. Of jonge apprentices. Hij zweeg even en knikte vervolgens langzaam. "Misschien wel," miauwde hij bedenkelijk. Hij schudde kort met zijn kop. Dit moesten ze gewoon even aangeven bij Butterstar en Panthergrowl en de clan op de hoogte brengen van deze wezens en dan kwam het wel goed. Het was niet dat de clan katten geen gevaren gewend waren. Daarbij mochten apprentices niet zomaar de Clan Cavern uit en mochten kittens al helemaal niet de clan cavern uit. Apprentices hadden of toestemming of begeleiding nodig, afhangend van de leeftijd. Hij likte rustig door en Chillybreath begon weer te spinnen. Bij haar opmerking glimlachte hij zachtjes. "Inderdaad," murmelde hij rustig. En het was waar. Het was vroeg op de middag geweest toen ze er vandoor waren gegaan en nu naderde het einde van de dag alweer. Hij stopte met likken en verklaarde dat de vacht van Chillybreath wel droog genoeg was. De zon begon te verdwijnen en de Sharing Tongues zouden straks beginnen, dus stond Smokegaze op. "Kom, laten we maar terug gaan naar de Clan Cavern," miauwde de kater en rekte zijn poten uit, waarna hij zijn vacht schudde, die al een stuk droger was. Nog even dat stuk terug lopen en er zou bijna geen spoor van water meer in zijn vacht te bekennen zijn. Het voelde wel weer verfrissend, lekker schoon en vers. Er zou bijna geen nut meer zijn aan de Sharing Tongues, al hield het meer in dan alleen elkaar vachten schoon maken. Er werden ook roddels gedeeld, nieuwtjes, verhalen, et cetera, maar er werd ook gezamenlijk gegeten. "Ohja, we moeten onze vangst niet vergeten mee terug te nemen," herinnerde Smokegaze zich.

Ja, misschien was dat beest wel instaat geweest om kittens te doden, dus als zoon van de Riverclan leider voelde hij zich dubbel verantwoordelijk om Butterstar en Panthergrowl op de hoogte te brengen en ook extra goed voor de clan zelf te zijn. Het was dan misschien niet zo, maar hij had het gevoel zichzelf, ook al was hij een bastaard zoon, dat alsnog extra hard zijn best moest doen. Hij had een status hoog te houden en niet alleen voor hem, maar ook voor Butterstar en de rest van de clan. Dat idee had hij tenminste en echt erg vond hij het niet. Het was niet zo dat hij er mee wilde pronken, maar het zou toch wel extra hard aankomen als de zoon, ook al was hij de bastaard zoon, de warrior code brak, of iets dergelijks. Na het wassen stelde hij dan ook voor om terug te gaan naar de Clan Cavern. Het werd hoogtijd. Chillybreath sprong van de rots en glimlachte naar hem. Smokegaze voelde iets in zijn buik opdat moment en glimlachte terug, het nieuwe gevoel verder compleet negerend. Hij volgde haar voorbeeld en sprong ook van de rots af. Smokegaze bedacht zich ook dat ze hun prooi niet moesten vergeten. Hij vroeg zich af hoe de clan naar hun zou kijken wanneer ze samen, misschien wat aan de late kant, de Clan Cavern binnen zouden komen. Zouden er geruchten en roddels ontstaan? Wie wist. Chillybreath miauwde om hun prooi te gaan ophalen en daarna door te gaan naar de sharing tongues en Smokegaze knikte instemmend en liet dit maal Chillybreath voor gaan. Hij had genoeg 'leiding' gegeven vandaag. "We moeten wel écht opschieten mochten we op tijd willen komen," maar zo'n drama zou het ook weer niet zijn als ze wat later de sharing tongues binnen kwamen.

Smokegaze hoorde haar wel grinnikte en volgde haar toen ze begon te lopen. "Hoezo grinnik je?" Vroeg Smokegaze ietwat uitdagend. Oh hij had er niks mis mee, maar hij wilde de vraag gewoon stellen en haar antwoord horen. Smokegaze besefte dat als ze niet opschoten dat ze dan écht te laat zouden komen. Zou dat heus niet veel uitmaken, dat wist hij wel. Vragen zouden ze wel krijgen als ze met z'n tweeën terug kwamen en maar één prooi. Maar ze kwamen tenminste terug met een prooi en een dagje vrij was niks mis mee, zeker niet omdat de anderen ook al zoveel deden en hijzelf al zoveel had gedaan. Hij had ook een dagje vrij, hij had niks opgedragen gekregen. Daarom knikte Smokegaze ook instemmend toen Chillybreath haar antwoord gaf. Ze haastte zich ook niet, ze liepen rustig op een fijn tempo. Met haas een dag afsluiten was ook niet fijn. De prachtige poes keek hem aan, maar vervolgens weer weg en omlaag naar haar poten. Smokegaze kreeg een vragende blik, maar de woorden volgde al snel en die vragende blik veranderde in een oprechte, warme glimlach. "Ik ben blij dat je het leuk had en wil jou ook bedanken," snorde hij terug en streek zachtjes zijn schouder langs de hare, een zacht, subtiel gebaar. Haar glimlachje was zacht en subtiel en kwam verlegen op hem over. Hij voelde zijn gezicht warm worden, maar hield dit keer haar blik wel vast, om pas daarna weer naar voren te kijken. Het zou toch wat zijn als hij uitgerekend nu tegen een boom aan zou lopen, of struikelen, aangezien in dit gebied niks vlak was. Zelfs The Highlands niet. "Ja, ik vond het echt een fijne dag, zo" samen. De vlaktes hier gingen omhoog en omlaag. En het was nu ook een stuk donkerder, niet alleen omdat de zon onder begon te gaan, maar ook omdat ze niet meer bij dat open plekje waren. Zouden ze die ooit weer terug vinden? Het was een mooi plekje. Een stuk verder op, wat dichter bij de Clan Cavern, op hun route terug, lag hun prooi, hun aardeekhoorntje. Dus Smokegaze hield ook goed hun geuren in de gaten die ze als een soort spoor hadden achter gelaten.

Ze had gegrinnikt nadat hij haar voor had gelaten en Smokegaze had gevraagd wat er was. Zoals hij had kunnen verwachten ging ze het niet zomaar vrijgeven en antwoordde ze dat het een geheimpje was. Oh? Smokegaze gaf haar een speels tikje. "Oh is dat zo?" Reageerde hij al even speels en uitdagend en keek haar ook op die manier aan. "Deel je geen geheimpjes met mij?" Vroeg hij vervolgens melodramatisch gekwetst. Natuurlijk hoefde Smokegaze het niet per se te weten. Maar met wat speels uitdagen was toch niks mis?
Ze liepen door en het was even stil. Chillybreath had haar aangekeken en vervolgens fijne woorden uitgesproken. Smokegaze was fijn met haar reactie en had haar dat ook verteld. Ze liepen dicht bij elkaar en hun vachten raakte elkaar regelmatig aan. Het was fijn, vredig en voelde goed. Hij genoot er ook van, dat wist hij wel. Hij voelde van alles maar niet elk stukje gevoel gaf hij aandacht, al genoot hij er wel gewoon van. Het was fijn zo, erg fijn. De roddels kwamen wel en hij wist dat hij naar haar zou reuken en andersom. Waarschijnlijk zou zijn moeder ook vragen krijgen, maar dat maakte niks uit, al wist hij nu al niet goed wat hij zou moeten antwoorden. Misschien zou Butterstar ook wel helemaal niks zeggen of laten blijken, daar zag hij haar ook wel voor aan. En daar kwam de actie weer. "Zeker!" Reageerde Smokegaze. Een uitdaging zou de kater dus écht niet uit de weg gaan. "Spint maar hoor!" Lachte Smokegaze en gaf haar geen kans om af te tellen, want hij zette zelf al vaart in. Ja, ze was sneller, dus Smokegaze vond dat hij recht had om een voorsprong, toch? Hij sprintte zo hard als hij kon, zijn uithoudingsvermogen was dan wel weer hartstikke goed, dus als hij zich daar aan vast klampte. Ja, super snel, ook al deed hij zijn best ging gewoon niet, maar volhouden, daar zat zijn kracht.

Natuurlijk ging hij er niet makkelijk achter komen. Ze ging het niet vrijgeven, ze zou volhouden en bij haar punt blijven en dat was wat hij aan haar waardeerde, ook al ging het om iets stoms en speels. Smokegaze reageerde, "flauw hoor," waarna hij zijn neus in de lucht stak en even zijn ogen sloot. Daarna lachte hij. "Waarschijnlijk grinnikte je gewoon omdat ik zó grappig ben," miauwde hij met een plagerige knipoog. Hij ging heus niet zichzelf de hemel in prijzen, maar met een beetje dollen was niks mis mee. Ook al ging het over jezelf.
Smokegaze keek nog even over zijn schouder. Ja, het plekje waar ze hadden gezeten zag hij nog, maar raakte wel steeds verder achter hem. Ergens vond hij het jammer dat de dag zo snel voorbij was gegaan. Maar het was ook weer een teken van een goede dag. Na de sharing tongues zou hij er waarschijnlijk nog even op uit moeten met een patrouille en daarna kon hij zijn nest in kruipen, dus hij vond het wel best. En nu was het tijd voor wat meer actie. Chillybreath daagde hem uit om te gaan rennen en Smokegaze stemde er mee in. Hij begon, nam een voorsprong, maar zoals verwacht haalde Chillybreath hem gewoon doodleuk in. "Lach maar!" Riep hij haar achterna. Hij klemde zijn kaken op elkaar en probeerde nog steviger vooruit te gaan, maar dat lukte gewoon niet. Hij zou haar later wel weer treffen. Smokegaze stak zijn tong ook uit toen Chillybreath dat naar hem deed en zij verminderde haar vaart. Smokegaze kwam langzaam weer naast haar terecht. "Begint het dametje moe te worden?" Vroeg hij plagend. Hij besefte ook dat ze weer terug bij het aardeekhoorntje kwamen die zij begraven had. Smokegaze zou het wel opgraven, als een echte kater. Eerst maar weer het exacte plekje vinden, dus minderde hij nu ook zijn vaart. "Laten we het aardeekhoorntje maar eens opzoeken," miauwde hij en minderde nog meer zijn vaart toen hij nu ook de vage geur van aardeekhoorn oppikte. Ja, hier moest het beestje ergens gevangen en begraven zijn.

Dat zou het zijn, Smokegaze was gewoon een lachwekkende kater. Serieus nemen? Ho maar, nee, daar was hij veel te grappig voor. Smokegaze grinnikte en zei daarna niets meer. Daarna waren ze gewoon door gelopen en werd het even stil, en fijn, en vredig. Ze waren blij met deze dag en dankbaar en dat deelde ze met elkaar. Intussen waren ze ook closer gaan lopen en raakte elkaars vachten elkaar. Tot dat het te lang zo door ging en het weer tijd werd voor wat actie. Chillybreath daagde hem daarom ook uit en Smokegaze ging die uitdaging maar wat graag aan. Ze rende en rende. Chillybreath haalde hem gemakkelijk in en daagde hem uit, plaagde hem zelfs. Smokegaze stak zijn tong terug uit. Toen vertraagde de poes wat en wist Smokegaze weer naast haar terecht te komen. Daar maakte hij een opmerking over. "Oh wat ben je ook een schat," reageerde hij toen op haar woorden en lachte. Ja, een schat was ze zeker. Maar nu was het niet op die manier bedoeld. Had hij het dan al eens op die manier bedoeld? Gezegd nog niet, in ieder geval. Hij wist zelf ook wel dat Chillybreath gewoon moe was geworden, maar daar zei hij niks over. Je kon tenslotte niet overal de beste in zijn. Ze geraakten op de plek waar het eekhoorntje ergens begraven moest liggen. Chillybreath leek het echter niet meer te weten. Smokegaze ademde de lucht in en keek om zich heen. Een stuk verder op zag hij modder wat er nogal losjes uit zag. "Gevonden," verklaarde hij daarom ook en stapte er naar toe en begon het beestje uit te graven. Zijn poten waren nu enorm modderig en daarom schudde hij ze ook uit. Heerlijk. Hij nam het beestje in zijn bek en liep terug naar Chillybreath en legde het aardeekhoorntje voor haar neer. Zij had het beestje tenslotte gedood, niet hij. "Aan jou de eer om hem de grot in te dragen, het is tenslotte voornamelijk jouw vangst," daar ging hij weer, aangezien ze daar eerder ook al om hadden gestreden. Geweldig.

Smokegaze had de prooi gevonden, de aardeekhoorn. Deze groef hij op, waardoor zijn poten helemaal onder de modder zaten. Met de aardeekhoorn ging hij naar Chillybreath toe en gaf haar de eer om deze mee te dragen in de grot. Het was tenslotte voornamelijk haar vangst en hij gunde het haar dan ook om met de eer te strijken. Dit vertelde hij haar dan ook. Ze stemde er echter niet mee in, waarop Smokegaze een kleine frons op zijn gelaat kreeg. "Het is jouw vangst," miauwde hij feitelijk. Bij de volgende woorden lachte hij. "Nou zeg," weer iets waarbij ze 'botste', Smokegaze wilde haar de eer geven het beestje naar binnen te dragen, maar zij zag het weer anders. Hij lachte nog een keer snuivend, "vooruit dan," miauwde hij en pakte vervolgens het kleine eekhoorntje op. Hij wenkte met zijn kop dat ze dan wel terug konden wandelen naar de grot, die niet heel erg ver meer was van waar ze nu waren. Smokegaze had stralende ogen en je kon duidelijk aan hem zien dat hij had genoten van deze dag, dat hij tevreden was. Het was ergens ook jammer dat de dag alweer zo goed als voorbij was. Maar de Sharing Tongues zou intussen wel begonnen zijn en was het voor hun tijd om terug te gaan naar de grot. Ze kwamen niet met lege poten thuis, dus dat was ook mooi.