Angel Without A Conscience

Wat was dit een dag. Smokegaze wist zeker dat hij na de sharing tongues perfect zou slapen. Zelfs in de clan cavern, want als zoon van Butterstar en de warrior die hij was, had Smokegaze toch wel een status hoog te houden. De dag was in ieder geval geslaagd, meer dan geslaagd, hij had het gevoel een goede vriendin gemaakt te hebben, of wie wist wat nog meer. Dat was voor Smokegaze zelf nog niet duidelijk, in ieder geval. De wasbeer was verjaagd en de aanval die Chillybreath had uitgevoerd was gewoonweg prachtig geweest. Zoals verwacht had ze er bescheiden op gereageerd en lachte Smokegaze weer. "Zo bescheiden," murmelde hij zachtjes, waarna hij zachtjes met zijn kop schudde. Hij vond het oprecht een mooie eigenschap. Smokegaze had het niet op arrogantie, totaal niet. De kater zelf was ook niet arrogant en zou zelf in haar situatie ook bescheiden gereageerd hebben. Natuurlijk wist hij wel beter, maar dat hoefde hij toch niet te uiten. Zelfvertrouwen was prima, maar arrogantie ging te ver. Zoals eigen wel te voorspellen was kreeg hij een compliment terug. "Bedankt," reageerde hij licht snorrend."Dat was ook de bedoeling," vervolgde hij en zette dat jeugdige grijnsje weer op. Smokegaze ging terug naar de rots en sprong er op. De laatste zonnestralen verlichtte deze nog, dus het werd tijd om zo droog mogelijk te worden voor ze terug zouden keren naar de Clan Cavern. Chillybreath bevestigde dit. "Kom naast me," miauwde Smokegaze rustig. "We kunnen onze vachten wel een handje helpen, als je wilt?" Ja, daarmee bedoelde hij elkaar schoonlikken, wat eigenlijk niet meer dan normaal was, maar toch vroeg hij het nu en voelde daarbij een lichte onzekerheid in zich opborrelen. Waar was dat nou weer voor nodig? Smokegaze was helemaal geen onzeker type.

Chillybreath

De wasbeer was weg en het was tijd om wat te rusten. Naja, rusten? Om hun vachten helemaal droog te krijgen. De kater murmelde iets zachtjes, waarna hij zacht zijn kop schudde. Wat? Als hij het zo zachtjes zei dan kon ze het ook niet horen eh… Maar oke, blijkbaar was het iets wat ze niet echt mocht horen, dus dan was het alleen maar logischer dat ze niet mee mocht luisteren. Ja, dat zou haar conclusie dan zijn. Daar zou ze het op houden ook. ”Bedankt,” klonk er licht spinnend van de kater af, die waarschijnlijk wel blij was met het compliment dat ze gaf. Wie vond het niet fijn om complimenten te krijgen right? Dat zouden niet heel veel katten zijn, dus een compliment geven was nooit een verkeerde keuze. Het lag er echter alleen aan waarop je een compliment gaf. ”Dat was ook de bedoeling,” klonk er met een jeugdige grijns van de kater af, waardoor ze even zachtjes grinnikte. Die jeugdige grijns maakte het gewoon af, weet je? Smokegaze was inmiddels weer terug gegaan naar de rots en ging erop liggen. Nou, dat maakte het ook wel makkelijk hm? ”Kom naast me,” mauwde de kater, waardoor Chilly even zachtjes glimlachte en rustig naar de rots liep om er op te liggen, redelijk dichtbij de kater. Wel met een gepaste afstand, dat niet al te groot was eigenlijk. Ze lag nog net niet tegen hem aan, om het maar zo te zeggen. ”We kunnen onze vachten wel een handje helpen, als je wilt?” klonk er van de kater af, waardoor Chilly even slikte. Was dat niet het plan geweest zodra de kater vroeg of ze naast hem kwam liggen? Ze glimlachte warm naar de kater en knikte rustig. ”Anders denk ik dat onze vachten nog niet droog zullen zijn als we terug moeten..” sprak ze even en keek naar de kater, waarna ze wat naar voren leunde om voorzichtig te beginnen met de vacht van de grotere kater te likken. Vooral de plekken waar de kater zelf niet bij zou kunnen komen, zouden haar grootste aandacht krijgen. Mochten ze toch nog eerder weg moeten om welke reden dan ook, dan kon de kater zichzelf tenminste nog redelijk droog likken op de plaatsen waar hij zelf wél bij kon.

Ɓσ

Het maakte ook niet uit dat Chillybreath niet had gehoord dat hij haar opnieuw bescheiden genoemd had. Hij liet echter wel zien hoe je ook met complimenten om kon gaan. Accepteren en bedanken, er blij mee zijn. Een compliment was namelijk een goed iets, het gaf je zelfvertrouwen een boost en dat was goed. Je hoefde er niet arrogant van te worden, zolang je er maar goed mee omging, er niet mee uit ging sloven of er te lang in bleef hangen. Met een goed gevoel ging Smokegaze terug naar de rots en sprong er boven op, om vervolgens Chillybreath naast hem uit te nodigen. Het werd tijd dat ze gingen opdrogen, aangezien ze daarnet hadden gezwommen. Wat kon er ook veel gebeuren op zo'n simpele dag. Straks bij de sharing tongues had Smokegaze in ieder geval weer genoeg te vertellen. Al zou het waarschijnlijk vooral over de wasbeer gaan. Het was namelijk ook belangrijk dat je dingen voor jezelf hield. Je eigen, persoonlijke herinneringen. Misschien voelde Smokegaze zich wat verlegen, of ongemakkelijk toen hij Chillybreath vroeg om elkaar te helpen bij het drogen van elkaars vachten. Het was niet meer dan normaal, maar toch vroeg hij het en toen kreeg hij er een onbekend, vreemd, maar niet per se onaangenaam gevoel bij. Gelukkig reageerde Chillybreath een heel stuk nuchterder. "Daar heb je een punt," sprak hij met een glimlach. Hij volgde het voorbeeld van Chillybreath en begon ook bij haar de moeilijkere, bereikbare plekken droog te likken. Pluk voor pluk, met lange, stevige halen, wat waarschijnlijk best aangenaam aan kon voelen. Het werkte wel, en waarschijnlijk zouden de twee relatief droog terug komen in de Clan Cavern, aangezien ze ook nog de reis terug hadden om af te leggen.

Chillybreath

Ze wilde er gewoon uit zien als een bescheiden poes, ze accepteerde het compliment wel, alleen ze uitte het anders. Natuurlijk, een compliment was voor Chillybreath geweldig om te horen onder dat masker. En ze wist zeker zelf ook wel hoe goed ze was. Maar oké, dat kon ze natuurlijk niet zomaar uiten tegen de kater. Ze deed er zoveel mogelijk aan om het tegenovergestelde te spelen van wat ze was, dan was er de kleinste kans dat ze per ongeluk haar echte gedachten zou uitspreken dan als ze iemand compleet anders zou bespelen. Het drooglikken van de vachten was een dagelijks ding geweest in het kamp. Had ze misschien wat terug houdend moeten spelen? Was dat beter geweest in een situatie zoals deze? Aan de andere kant was het inderdaad iets.. normaals? ”Daar heb je een punt,” klonk er van de kater af, waarna hij al snel haar vacht begon te likken. Dit soort dingen had ze nooit erg gevonden, nee nog anders, ze genoot er altijd van als katten haar vacht likten. Tenminste, alleen als het katten waren die ze nog een beetje mocht. Katten uit andere clans mochten dat dus echt niet doen, no way. Of nog een uitzondering: Haar moeder. Die mocht honderd procent niet aan haar vacht komen. Ze begon dan ook te spinnen, genietend van de kater die haar vacht aan het drooglikken was. Ze kon het niet laten, ze genoot er oprecht van en daardoor kon ze het spinnen ook totaal niet weglaten. Ze slikte even, waardoor het spinnen voor een moment werd onderbroken, waarna ze even stopte met het likken van de kater. ”Wat denk je wat de Clan gaat vinden over dat beest die we zijn tegen gekomen?” vroeg ze even, nog zacht spinnend, aan de grotere kater. Ze moest gewoon ergens over praten, anders wist ze niet zeker meer wat ze verder moest doen en hoe ze moest gaan reageren op de kater.

Ɓσ

Smokegaze voelde zich uitgerust, ontspannen en vermaakt. Dat was belangrijk op z'n tijd, want een burnout was het laatste wat je hebben kon als warrior zijnde. Hij merkte dat hij graag nog eens, en daarna nog eens, en zo voort, zijn tijd met Chillybreath door zou willen brengen. Hij wist het bijna zeker. Maar omdat hij geen kater van haast was, van alles stel op sprong doen, nam hij de tijd en wilde hij gewoon rustig nog eens een dag met haar door brengen. Zien of het dan hetzelfde bleef. Tijdens het vacht droog likken merkte hij ook dat hij een stuk tederder was. Chillybreath begon te spinnen en zo begon hij ook te spinnen. Zijn droogde zijn vacht en hij de hare. Ze rook goed, merkte hij ook op. Waarom merkte hij alles zo sterk op en voelde hij zich er goed door? Het antwoord lag er al, maar die ging hij zichzelf nog niet geven. Hij hield zichzelf verward, gewoon omdat hij... bang was? Chillybreath stopte ineens met likken en stelde hem een vraag. Smokegaze zelf stopte ook en dacht na. "Ik heb geen flauw idee, het is niet dat het dier een échte bedreiging was... ook al beet het in mijn staart," miauwde hij, waarna hij het laatste zinnetje er ietwat lachend achteraan voegde. Stom beest. Het was fijn dat de situatie comfortabel en gemakkelijk bleef. Het was ook bijzonder dat het zo kon. Hij glimlachte bij die gedachten en gaf Chillybreath daarna nog wat vervolg likken. Haar vacht begon al aardig droog te worden, merkte hij op en hij vermoedde dat het zelfde voor de zijne gold. Ook begon de zon nu echt wel te verdwijnen en werd het nodig tijd dat ze eens hun weg terug zouden maken naar de Clan Cavern.

Chillybreath

Ze kon hier best aan wennen, als ze eerlijk was. Ze vond het nog niet eens zo erg dat het Smokegaze was die dit deed. Er waren ergere katers? Right? Op dit moment dacht ze dat wel eigenlijk. Maar oké, ze zou niet toegeven aan dat lichaam van haar. Het was instinct, hormonen, alles door elkaar. En daarom zou ze al helemaal niet toegeven aan dit soort dingen. Toen de vraag kwam van haar wat de clan zou vinden over het beest, stopte Smokegaze ook met het stoppen met het likken van haar vacht, was het even stil. Ze stopte dan ook langzaam met spinnen, al was het wel fijn. ”Ik heb geen flauw idee, het is niet dat het dier een échte bedreiging was… ook al beet het in mijn staart,” klonk er van de kater af, de laatste zin met een lachje toegevoegd. Ze grinnikte even en spinde zachtjes toen de kater haar weer wat begon te likken. ”Zou het kittens iets aan willen doen?” vroeg ze even zachtjes aan de kater, waarna ze zijn halflang-harige tabby vacht weer begon te likken. Ze sloot haar ogen genietend en keek na een tijdje op naar boven. ”De dag is zo snel voorbij gegaan…” sprak ze even met een zachte glimlach tegen de grotere kater. Het was verbazingwekkend hoe snel een dag voorbij kon gaan. Zelfs voor haar was dat iets nieuws, dat het zo snel kon gaan. Maar dat was waarschijnlijk meer omdat ze het nog niet eens zo erg vond bij deze kater in vergelijking met andere katten? Wie zou het zeggen.

Ɓσ

Chillybreah grinnikte op zijn opmerking en haar volgende vraag zette hem wel weer aan het denken. Of het dier kittens wat aan zou kunnen doen. Of jonge apprentices. Hij zweeg even en knikte vervolgens langzaam. "Misschien wel," miauwde hij bedenkelijk. Hij schudde kort met zijn kop. Dit moesten ze gewoon even aangeven bij Butterstar en Panthergrowl en de clan op de hoogte brengen van deze wezens en dan kwam het wel goed. Het was niet dat de clan katten geen gevaren gewend waren. Daarbij mochten apprentices niet zomaar de Clan Cavern uit en mochten kittens al helemaal niet de clan cavern uit. Apprentices hadden of toestemming of begeleiding nodig, afhangend van de leeftijd. Hij likte rustig door en Chillybreath begon weer te spinnen. Bij haar opmerking glimlachte hij zachtjes. "Inderdaad," murmelde hij rustig. En het was waar. Het was vroeg op de middag geweest toen ze er vandoor waren gegaan en nu naderde het einde van de dag alweer. Hij stopte met likken en verklaarde dat de vacht van Chillybreath wel droog genoeg was. De zon begon te verdwijnen en de Sharing Tongues zouden straks beginnen, dus stond Smokegaze op. "Kom, laten we maar terug gaan naar de Clan Cavern," miauwde de kater en rekte zijn poten uit, waarna hij zijn vacht schudde, die al een stuk droger was. Nog even dat stuk terug lopen en er zou bijna geen spoor van water meer in zijn vacht te bekennen zijn. Het voelde wel weer verfrissend, lekker schoon en vers. Er zou bijna geen nut meer zijn aan de Sharing Tongues, al hield het meer in dan alleen elkaar vachten schoon maken. Er werden ook roddels gedeeld, nieuwtjes, verhalen, et cetera, maar er werd ook gezamenlijk gegeten. "Ohja, we moeten onze vangst niet vergeten mee terug te nemen," herinnerde Smokegaze zich.

Chillybreath

Het was weer even stil toen ze de kater de volgende vraagstelling gaf. De kater knikte na een tijdje, natuurlijk kon dat beest kittens pakken. Het was sluw, zoals toen het in de staart van de tabby had gebeten. Wat voor haar hilarisch was, maar voor de kater een stuk minder. Beetje leedvermaak, ze moest er bijna van grinniken zodra ze eraan dacht. Dat was iets waar ze echt nog heel lang aan kon denken. ”Misschien wel,” klonk er bedenkelijk van de kater af. De kater schudde kort met zijn kop na die woorden, waardoor Chilly even naar hem keek. Misschien zou hij wel voorstellen om het te vertellen aan Butterstar en Panthergrowl, iets wat natuurlijk wel een beetje logisch was. Maar dat had ze zelfs niet gedaan als ze alleen met het beest was geweest. Dan had ze het gewoon lekker laten gaan. Het beest kon haar toch niet doden en een paar kittens minder, ah dat maakte toch niet uit. Een paar kittens minder ging de clan niet dood aan. De kater begon te glimlachen bij de opmerking dat de dag zo snel voorbij ging. ”Inderdaad,” murmelde de kater rustig tegen haar. De kater stopte weer met likken, waardoor ze even slikte. Ze had graag gewild dat de kater langer door was gegaan, maar helaas. Er kwam een einde aan. De kater stond op, waardoor Chilly al snel zijn voorbeeld volgde. Het was tijd voor de sharing tongues, niet waar? ”Kom, laten we maar terug gaan naar de Clan Cavern,” sprak de kater, waarna hij zich uitrekte en zijn vacht schudde. Chilly sprong rustig van de rots af en glimlachte zachtjes naar de kater. Hun vachten waren, gelukkig, goed gedroogd. Dan was het niet helemaal nutteloos geweest. Nouja, zo erg vond ze het nou ook weer niet, want ze had wel genoten. Misschien wel iets meer dan dat ze moest. ”Ohja, we moeten onze vangst niet vergeten mee terug te nemen,” Ze grinnikte even en schudde haar kopje. Zeker niet, want anders was al die moeite die ze had gedaan voor niks geweest. Dat was gewoon niet fijn voor al die sprintjes die ze had moeten trekken. Het enige wat ze dan wel weer zag aankomen, was dat zodra de sharing tongues zouden beginnen, dat ze dan soort van gesplitst zouden worden. Daar konden ze niet echt iets aan doen, natuurlijk, maar andere katten moesten ook aandacht krijgen right? Zo zag zij dat tenminste. ”Laten we die dan snel ophalen, dan kunnen we daarna door naar de sharing tongues.” sprak ze met een warme glimlach tegen de kater.

Ɓσ

Ja, misschien was dat beest wel instaat geweest om kittens te doden, dus als zoon van de Riverclan leider voelde hij zich dubbel verantwoordelijk om Butterstar en Panthergrowl op de hoogte te brengen en ook extra goed voor de clan zelf te zijn. Het was dan misschien niet zo, maar hij had het gevoel zichzelf, ook al was hij een bastaard zoon, dat alsnog extra hard zijn best moest doen. Hij had een status hoog te houden en niet alleen voor hem, maar ook voor Butterstar en de rest van de clan. Dat idee had hij tenminste en echt erg vond hij het niet. Het was niet zo dat hij er mee wilde pronken, maar het zou toch wel extra hard aankomen als de zoon, ook al was hij de bastaard zoon, de warrior code brak, of iets dergelijks. Na het wassen stelde hij dan ook voor om terug te gaan naar de Clan Cavern. Het werd hoogtijd. Chillybreath sprong van de rots en glimlachte naar hem. Smokegaze voelde iets in zijn buik opdat moment en glimlachte terug, het nieuwe gevoel verder compleet negerend. Hij volgde haar voorbeeld en sprong ook van de rots af. Smokegaze bedacht zich ook dat ze hun prooi niet moesten vergeten. Hij vroeg zich af hoe de clan naar hun zou kijken wanneer ze samen, misschien wat aan de late kant, de Clan Cavern binnen zouden komen. Zouden er geruchten en roddels ontstaan? Wie wist. Chillybreath miauwde om hun prooi te gaan ophalen en daarna door te gaan naar de sharing tongues en Smokegaze knikte instemmend en liet dit maal Chillybreath voor gaan. Hij had genoeg 'leiding' gegeven vandaag. "We moeten wel écht opschieten mochten we op tijd willen komen," maar zo'n drama zou het ook weer niet zijn als ze wat later de sharing tongues binnen kwamen.

Chillybreath

De kater glimlachte terug naar haar toen ze glimlachte, waarna de kater ook van de rots af sprong. De kater knikte op haar voorstel om eerst de prooi snel op te halen, om daarna terug te keren naar de cave voor de sharing tongues. Aan de zon te zien zouden ze hoe dan ook te laat komen. Misschien als ze zouden rennen en de prooi zouden laten liggen dat ze op tijd konden komen, maar anders? Zag Chilly al dat dat niet het geval zou zijn. De kater liet haar voor, waardoor ze even zachtjes grinnikte. Was hij het leiden zat? ”We moeten wel écht opschieten mochten we op tijd willen komen,” klonk er van de kater af, waarop Chilly even speels naar hem keek. Oh? Maar was te laat komen dan echt zo’n probleem of wilde hij gewoon van haar af? ”Ze zullen vast niet moeilijk doen als we ietjes later komen.” sprak ze met een glimlachje tegen de kater, waarna ze rustig verder liep. Misschien zouden er wel roddels ontstaan, als ze later én samen naar binnen zouden komen. Maar wie gaven er om roddels? Als zij lol hadden, dan was dat maar zo. En ze waren alleen maar te laat omdat dat beest er opeens tussen kwam. Anders waren ze eerder droog geweest en ook eerder terug gegaan. Waarschijnlijk. Daar ging ze dan vanuit. Ze keek even met een zachte glimlach naar de kater, maar keek vervolgens weg naar de grond en beet haar lip. ”Ik wil je bedanken voor vandaag…” sprak ze met een zachte glimlach, zonder naar de kater te kijken. Zo was het goed, blijven weg kijken voor nu. ”Het was echt heel leuk.” sprak ze, waarna ze even een blik op de ander legde. Ze glimlachte ietwat onschuldig naar de kater, wat je ook als een beetje verlegen kon opvangen. Ze kon best een beetje schattig en onschuldig doen voor de kater.

Ɓσ

Smokegaze hoorde haar wel grinnikte en volgde haar toen ze begon te lopen. "Hoezo grinnik je?" Vroeg Smokegaze ietwat uitdagend. Oh hij had er niks mis mee, maar hij wilde de vraag gewoon stellen en haar antwoord horen. Smokegaze besefte dat als ze niet opschoten dat ze dan écht te laat zouden komen. Zou dat heus niet veel uitmaken, dat wist hij wel. Vragen zouden ze wel krijgen als ze met z'n tweeën terug kwamen en maar één prooi. Maar ze kwamen tenminste terug met een prooi en een dagje vrij was niks mis mee, zeker niet omdat de anderen ook al zoveel deden en hijzelf al zoveel had gedaan. Hij had ook een dagje vrij, hij had niks opgedragen gekregen. Daarom knikte Smokegaze ook instemmend toen Chillybreath haar antwoord gaf. Ze haastte zich ook niet, ze liepen rustig op een fijn tempo. Met haas een dag afsluiten was ook niet fijn. De prachtige poes keek hem aan, maar vervolgens weer weg en omlaag naar haar poten. Smokegaze kreeg een vragende blik, maar de woorden volgde al snel en die vragende blik veranderde in een oprechte, warme glimlach. "Ik ben blij dat je het leuk had en wil jou ook bedanken," snorde hij terug en streek zachtjes zijn schouder langs de hare, een zacht, subtiel gebaar. Haar glimlachje was zacht en subtiel en kwam verlegen op hem over. Hij voelde zijn gezicht warm worden, maar hield dit keer haar blik wel vast, om pas daarna weer naar voren te kijken. Het zou toch wat zijn als hij uitgerekend nu tegen een boom aan zou lopen, of struikelen, aangezien in dit gebied niks vlak was. Zelfs The Highlands niet. "Ja, ik vond het echt een fijne dag, zo" samen. De vlaktes hier gingen omhoog en omlaag. En het was nu ook een stuk donkerder, niet alleen omdat de zon onder begon te gaan, maar ook omdat ze niet meer bij dat open plekje waren. Zouden ze die ooit weer terug vinden? Het was een mooi plekje. Een stuk verder op, wat dichter bij de Clan Cavern, op hun route terug, lag hun prooi, hun aardeekhoorntje. Dus Smokegaze hield ook goed hun geuren in de gaten die ze als een soort spoor hadden achter gelaten.

Chillybreath

De kater begon haar te volgen, in plaats van zij hem. ”Hoezo grinnik je?” klonk er uitdagend van de kater af, waardoor Chilly even speels naar de kater keek en haar tong even uit stak. ”Geheimpje.” sprak ze speels tegen de kater. Geen problemen om hem een beetje te plagen. Dat kon nooit kwaad, dat plagen. Ze liepen rustig verder en de kater knikte op haar opmerking dat ze het waarschijnlijk niet heel erg vonden als ze wat later waren. Ze konden er redenen voor verzinnen, zat redenen, maar de echte reden zou ze stil houden. Of Smokegaze dat zou doen, was zijn keuze. Al dacht ze ergens wel dat de kater dat niet zou doen. Zo ver ze had gezien, zat de kater niet zo in elkaar. En dat was goed. ”Ik ben blij dat je het leuk had en wil jou ook bedanken,” klonk er spinnend van de kater af, waarna de kater langs haar schouder streek. Ze glimlachte zachtjes toen de kater haar blik vast hield, wat ze niet eens zo erg vond, maar al snel keek de kater weer naar voren. En zij daarbij ook. Het was natuurlijk opletten in dit gebied hier, het was verre van recht hier. Als alles even vlak was, was het geen probleem geweest, maar nu was dat toch echt wel een andere kwestie. ”Ja, ik vond het echt een fijne dag, zo” klonk er van de kater af, waardoor ze even instemmend knikte en ze zacht glimlachend verder liep. Gewoon… vredig. Ze liep echter wel iets dichterbij de kater, de rest van de clan zou toch wel beginnen met de roddels. Vooral als ze bij de sharing tongues zouden merken dat ze een beetje naar elkaar roken. Dan was je niet alleen maar aan het jagen. ”Klaar om te rennen?” vroeg ze even speels tegen de ander, haar ogen uitdagend op de kater gericht. ”Ik zal beloven niet te sprinten.” sprak ze plagend en stak haar tong een beetje uit naar de kater.

Ɓσ

Ze had gegrinnikt nadat hij haar voor had gelaten en Smokegaze had gevraagd wat er was. Zoals hij had kunnen verwachten ging ze het niet zomaar vrijgeven en antwoordde ze dat het een geheimpje was. Oh? Smokegaze gaf haar een speels tikje. "Oh is dat zo?" Reageerde hij al even speels en uitdagend en keek haar ook op die manier aan. "Deel je geen geheimpjes met mij?" Vroeg hij vervolgens melodramatisch gekwetst. Natuurlijk hoefde Smokegaze het niet per se te weten. Maar met wat speels uitdagen was toch niks mis?
Ze liepen door en het was even stil. Chillybreath had haar aangekeken en vervolgens fijne woorden uitgesproken. Smokegaze was fijn met haar reactie en had haar dat ook verteld. Ze liepen dicht bij elkaar en hun vachten raakte elkaar regelmatig aan. Het was fijn, vredig en voelde goed. Hij genoot er ook van, dat wist hij wel. Hij voelde van alles maar niet elk stukje gevoel gaf hij aandacht, al genoot hij er wel gewoon van. Het was fijn zo, erg fijn. De roddels kwamen wel en hij wist dat hij naar haar zou reuken en andersom. Waarschijnlijk zou zijn moeder ook vragen krijgen, maar dat maakte niks uit, al wist hij nu al niet goed wat hij zou moeten antwoorden. Misschien zou Butterstar ook wel helemaal niks zeggen of laten blijken, daar zag hij haar ook wel voor aan. En daar kwam de actie weer. "Zeker!" Reageerde Smokegaze. Een uitdaging zou de kater dus écht niet uit de weg gaan. "Spint maar hoor!" Lachte Smokegaze en gaf haar geen kans om af te tellen, want hij zette zelf al vaart in. Ja, ze was sneller, dus Smokegaze vond dat hij recht had om een voorsprong, toch? Hij sprintte zo hard als hij kon, zijn uithoudingsvermogen was dan wel weer hartstikke goed, dus als hij zich daar aan vast klampte. Ja, super snel, ook al deed hij zijn best ging gewoon niet, maar volhouden, daar zat zijn kracht.

Chillybreath

De kater gaf haar een speels tikje, waarop Chilly hem speels aan keek. ”Oh is dat zo?” klonk er speels en uitdagend van hem af, waarop ze even knikte. Natuurlijk. ”Deel je geen geheimpjes met mij?” klonk van hem, melodramatisch. Ze grinnikte even en knikte even plagerig. ”Nope~” sprak ze met een speelse glimlach. Het was niet erg belangrijk om te weten, maar dat er zo geplaagd werd was wel leuk.
Het was rustgevend, om zo te lopen. Alleen was het wel weer wat meer tijd voor actie moest ze zeggen, want na dat liggen en die lichte actie met dat beest, was ze wel weer toe aan wat beweging. En ze dacht dat dat misschien ook wel het geval zou kunnen zijn met Smokegaze, dus wie weet right? Misschien was hij ook wel echt even toe aan het rennen, in dat geval zou het alleen maar goed zijn dat ze nu zouden gaan rennen. Waren ze ook weer even wat energie kwijt. Wie weet wat er die avond nog ging gebeuren, maar ze verwachtte niks dus dan mocht wat meer energie kwijt spelen ook niet zo erg zijn. ”Zeker!” klonk er van de kater af, waardoor Chilly even grijnsde. Oh, ze zou hem zo weer inmaken. ”Sprint maar hoor!” klonk er lachend van Smoke af, waarna hij zelf al begon te sprinten. Hey, hey, hey. Dat was niet eerlijk! Chilly zette zelf ook een sprintje in, proberende om de kater in te halen, wat niet het lastigste moest zijn. Het was namelijk makkelijker voor haar om hem in te halen dan andersom. Het duurde dan ook niet al te lang voordat ze er voorbij was en begon te lachen. Ze keek even achterom en stak haar tong uit, waarna ze helaas wel na een tijdje in vaart moest minderen, haar uithoudingsvermogen was dan ook niet als één van de beste, maar oké. Maar ze kwamen ook alweer in de buurt voor de prooi die ze hadden begraven, waardoor het misschien ook maar beter was dat ze wat in vaar minderden.

Ɓσ

Natuurlijk ging hij er niet makkelijk achter komen. Ze ging het niet vrijgeven, ze zou volhouden en bij haar punt blijven en dat was wat hij aan haar waardeerde, ook al ging het om iets stoms en speels. Smokegaze reageerde, "flauw hoor," waarna hij zijn neus in de lucht stak en even zijn ogen sloot. Daarna lachte hij. "Waarschijnlijk grinnikte je gewoon omdat ik zó grappig ben," miauwde hij met een plagerige knipoog. Hij ging heus niet zichzelf de hemel in prijzen, maar met een beetje dollen was niks mis mee. Ook al ging het over jezelf.
Smokegaze keek nog even over zijn schouder. Ja, het plekje waar ze hadden gezeten zag hij nog, maar raakte wel steeds verder achter hem. Ergens vond hij het jammer dat de dag zo snel voorbij was gegaan. Maar het was ook weer een teken van een goede dag. Na de sharing tongues zou hij er waarschijnlijk nog even op uit moeten met een patrouille en daarna kon hij zijn nest in kruipen, dus hij vond het wel best. En nu was het tijd voor wat meer actie. Chillybreath daagde hem uit om te gaan rennen en Smokegaze stemde er mee in. Hij begon, nam een voorsprong, maar zoals verwacht haalde Chillybreath hem gewoon doodleuk in. "Lach maar!" Riep hij haar achterna. Hij klemde zijn kaken op elkaar en probeerde nog steviger vooruit te gaan, maar dat lukte gewoon niet. Hij zou haar later wel weer treffen. Smokegaze stak zijn tong ook uit toen Chillybreath dat naar hem deed en zij verminderde haar vaart. Smokegaze kwam langzaam weer naast haar terecht. "Begint het dametje moe te worden?" Vroeg hij plagend. Hij besefte ook dat ze weer terug bij het aardeekhoorntje kwamen die zij begraven had. Smokegaze zou het wel opgraven, als een echte kater. Eerst maar weer het exacte plekje vinden, dus minderde hij nu ook zijn vaart. "Laten we het aardeekhoorntje maar eens opzoeken," miauwde hij en minderde nog meer zijn vaart toen hij nu ook de vage geur van aardeekhoorn oppikte. Ja, hier moest het beestje ergens gevangen en begraven zijn.

Chillybreath

De kater reageerde met een flauw hoor, waarna de kater zijn neus in de lucht stak en zijn ogen sloot. Echter lachte hij al snel weer, gelukkig maar. ”Waarschijnlijk grinnikte je gewoon omdat ik zó grappig ben,” klonk er met een knipoog van de kater af, waardoor ze weer even moest grinniken. ”Je bent lachwekkend, dat is het gewoon.” sprak ze plagend tegen de kater.
De kater probeerde haar nog in te halen, maar de kater zou moeten begrijpen dat het hem niet meer zou lukken. Zij was de snelste en dat moest hij maar accepteren ook. Haha. ”Lach maar!” riep de kater haar achterna, waardoor ze alleen maar harder moest lachen. Het was ook een geval apart die Smokegaze. Toen ze echter haar vaart weer verminderde kwam de kater al snel weer naast haar. Gemeeeen. Ze had wel overduidelijk gewonnen, ja toch? Zij vond van wel en dat was het belangrijkste. Dat nam niemand van haar af, zelfs Smokegaze niet. ”Begint het dametje moe te worden?” klonk er plagend van de kater af, waardoor Chilly even ietwat hijgend naar de kater keek. Ze had niet alles meteen op dat stukje moeten zetten, dan was ze er nu veel beter vanaf geweest. Maar ze moest hem gewoon inhalen, dat moest gewoon van haar competitieve deel. ”Nee, ik dacht aardig te zijn en je niet helemaal achter te laten.” sprak ze plagend, wat overduidelijk niet waar was natuurlijk. Uiteindelijk waren ze ongeveer op de plek waar ze hun prooi hadden gevangen, waardoor Smoke terecht opmerkte dat ze naar het beestje moesten zoeken. Chilly keek rond naar iets wat ze zou kunnen herkennen, maar alles leek zo erg op elkaar hier. Het was gewoon vreselijk. ”iets hier vinden is drama.” sprak ze met een zacht glimlachje.

Ɓσ

Dat zou het zijn, Smokegaze was gewoon een lachwekkende kater. Serieus nemen? Ho maar, nee, daar was hij veel te grappig voor. Smokegaze grinnikte en zei daarna niets meer. Daarna waren ze gewoon door gelopen en werd het even stil, en fijn, en vredig. Ze waren blij met deze dag en dankbaar en dat deelde ze met elkaar. Intussen waren ze ook closer gaan lopen en raakte elkaars vachten elkaar. Tot dat het te lang zo door ging en het weer tijd werd voor wat actie. Chillybreath daagde hem daarom ook uit en Smokegaze ging die uitdaging maar wat graag aan. Ze rende en rende. Chillybreath haalde hem gemakkelijk in en daagde hem uit, plaagde hem zelfs. Smokegaze stak zijn tong terug uit. Toen vertraagde de poes wat en wist Smokegaze weer naast haar terecht te komen. Daar maakte hij een opmerking over. "Oh wat ben je ook een schat," reageerde hij toen op haar woorden en lachte. Ja, een schat was ze zeker. Maar nu was het niet op die manier bedoeld. Had hij het dan al eens op die manier bedoeld? Gezegd nog niet, in ieder geval. Hij wist zelf ook wel dat Chillybreath gewoon moe was geworden, maar daar zei hij niks over. Je kon tenslotte niet overal de beste in zijn. Ze geraakten op de plek waar het eekhoorntje ergens begraven moest liggen. Chillybreath leek het echter niet meer te weten. Smokegaze ademde de lucht in en keek om zich heen. Een stuk verder op zag hij modder wat er nogal losjes uit zag. "Gevonden," verklaarde hij daarom ook en stapte er naar toe en begon het beestje uit te graven. Zijn poten waren nu enorm modderig en daarom schudde hij ze ook uit. Heerlijk. Hij nam het beestje in zijn bek en liep terug naar Chillybreath en legde het aardeekhoorntje voor haar neer. Zij had het beestje tenslotte gedood, niet hij. "Aan jou de eer om hem de grot in te dragen, het is tenslotte voornamelijk jouw vangst," daar ging hij weer, aangezien ze daar eerder ook al om hadden gestreden. Geweldig.

Chillybreath

De kater zei niks meer naar haar opmerking, waardoor ze rustig verder liepen. Vachten raakten elkaar aan, ze waren dichtbij elkaar. En geen van beide leek het erg te vinden. Nu vond Chilly het in de eerste plaats niet zo erg, maar oké. Maar na een tijdje, was het toch wel wat meer tijd voor actie. Te langzaam ging het, het mocht wel iets sneller gaan. Lopen was niet haar favoriete ding, moest ze zeggen. Dus wat actie mocht heel erg. ”Oh wat ben je ook een schat,” klonk er van de kater af, waarna hij lachte. Oh, als hij toch eens wist wat ze allemaal dacht.. Dan zou hij dat waarschijnlijk niet meer vinden. Zelfs als hij het als een grapje zei, was ze verre van een schat. Heel ver. Echter vond ze de prooi niet meer terug, dus had ze het een beetje bij Smokegaze gelegd. De kater ademde de lucht in en keek om zich heen, waardoor Chilly zijn blik volgde en al snel zag zij ook al het hoopje liggen waar hun prooi onder lag. Of eerder, haar prooi. ”Gevonden,” klonk er van de kater af, waarna hij naar de plek liep. De kater begon het beestje uit te graven, het was helemaal modderig geworden, niet echt frisjes dus. De poten van de kater waren ook helemaal modderig, dat arme, arme ding. De kater legde de prooi neer voor haar, waardoor ze even knipperde. Wat? Hij had zichzelf vies gemaakt om het aan haar te geven? Dat was ook niet echt logisch. Als zij het was, dan had ze het aangewezen voor de ander, of zelf terug gebracht. Maar dit? Dit was nieuw voor haar. ”Aan jou de eer om hem de grot in te dragen, het is tenslotte voornamelijk jouw vangst,” klonk er van de kater af, waarop ze even slikte en haar kopje schudde met een zachte glimlach. ”Draag jij hem maar naar binnen,” sprak ze met een zachte glimlach tegen de kater. De kater had een grotere imago te verdedigen dan zij, zij moest gewoon een beetje lief zijn. Dus problemen zou zij er niet echt mee krijgen. ”Je hebt namelijk je poten vies gemaakt om de prooi op te graven. Ik heb hem al kunnen begraven en zonder jou had ik hem ook nooit gevangen.” sprak ze, waarna ze even de prooi wat naar hem toe schoof.

Ɓσ

Smokegaze had de prooi gevonden, de aardeekhoorn. Deze groef hij op, waardoor zijn poten helemaal onder de modder zaten. Met de aardeekhoorn ging hij naar Chillybreath toe en gaf haar de eer om deze mee te dragen in de grot. Het was tenslotte voornamelijk haar vangst en hij gunde het haar dan ook om met de eer te strijken. Dit vertelde hij haar dan ook. Ze stemde er echter niet mee in, waarop Smokegaze een kleine frons op zijn gelaat kreeg. "Het is jouw vangst," miauwde hij feitelijk. Bij de volgende woorden lachte hij. "Nou zeg," weer iets waarbij ze 'botste', Smokegaze wilde haar de eer geven het beestje naar binnen te dragen, maar zij zag het weer anders. Hij lachte nog een keer snuivend, "vooruit dan," miauwde hij en pakte vervolgens het kleine eekhoorntje op. Hij wenkte met zijn kop dat ze dan wel terug konden wandelen naar de grot, die niet heel erg ver meer was van waar ze nu waren. Smokegaze had stralende ogen en je kon duidelijk aan hem zien dat hij had genoten van deze dag, dat hij tevreden was. Het was ergens ook jammer dat de dag alweer zo goed als voorbij was. Maar de Sharing Tongues zou intussen wel begonnen zijn en was het voor hun tijd om terug te gaan naar de grot. Ze kwamen niet met lege poten thuis, dus dat was ook mooi.

Chillybreath

Het was maar goed dat Smokegaze de prooi had gevonden, anders waren nu háár poten vies geweest in plaats die van Smokegaze. En daar was ze best wel blij mee, aangezien als ze de keuze had haar poten toch liever wel schoon hield. De kater fronste even lichtjes toen ze koppig was over het feit dat de kater de prooi naar binnen moest brengen. ”Het is jouw vangst,” sprak de kater. Ja, dat was zeker waar, maar hey als zij zei dat hij het naar de cave moest brengen dan moest hij dat maar doen ook. Daar zou ze koppig over blijven zijn. Dus kwam ze met haar volgende argument, waardoor de kater even moest lachen. ”Nou zeg,” klonk er van de kater af, waardoor ze even onschuldig naar hem glimlachte. Lief toch? Ze dacht toch zo erg aan de kater. ”vooruit dan,” sprak de kater, waarna de kater de prooi op pakte en Chilly even triomfantelijk naar hem glimlachte. Als hij het dan alsnog niet had geaccepteerd was ze gewoon weg gelopen en zo koppig als ze was gewoon niet meer terug gaan naar de prooi. Dan was de kater vanzelf wel weer de prooi gaan halen. Ze was gewoon een beetje koppig, daar kon ze verder niet veel aan doen. Nu alleen nog maar dat kleine stukje lopen naar de cave en hopen dat ze de sharing tongues niet al teveel zouden storen met hun binnenkomst, want waarschijnlijk was die inmiddels wel weer begonnen.

Ɓσ

[Topic uit]

Onderwerp: Re: Angel Without A Conscience