Angel Without A Conscience

Smokegaze glimlachte onderwater toen hij zag dat Chillybreath met haar kop schudde en ook glimlachte. Speelsheid en gewoon een dagje zonder stress mocht ook wel eens, toch? Smokegaze was sowieso wel een kater die zijn verantwoordelijkheden nam en hij had vandaag ook zijn taken volbracht, dus nu zo samen zijn met Chillybreath was niks mis mee. Al vroeg hij zich af of het al opviel in de Cave dat zowel hij als Chillybreath er vandoor waren gegaan en nu intussen al een poosje weg waren. De zon die het open plekje belichtte werd namelijk al iets minder fel. Chillybreath zonk ook door haar poten en begon naar het water toe te 'sluipen' en kwam in het water. Smokegaze grinnikte, waardoor er belletjes om hem heen ontstond in het water. Chillybreath noemde het een onhandige positie. Smokegaze kwam iets omhoog zodat hij makkelijk kon ademhalen en zo kwam Chillybreath ook omhoog. Toen sloeg ze ineens een golf water naar hem toe. Smokegaze liet zich achterover vallen toen hij werd aangevallen door het water. "Oh? Gaan we het zo spelen?" Smokegaze lachte en sprong naar voren, waarmee er een hoop water omhoog spetterde. Smokegaze was intussen geheel doorweekt, maar hij was een Riverclan kat, hij hield van water. Als apprentice had hij de vis trainingen het leukste gevonden al had hij toen ook genoten van het vechten. Hoe kon het zijn dat Smokegaze intussen een hekel had gekregen aan vechten? Waarschijnlijk omdat hij zo goed mogelijk wilde zijn. Een voorbeeld voor kittens en apprentices. Smokegaze lachte en keek naar de prachtige kattin, benieuwd naar wat haar voglende zet zou zijn.

Dat Chillybreath wel in wat voor een watergevecht stond Smokegaze zeker wel aan. Ze was dus niet zo'n saai persoon die alleen maar warrior taken uitvoerde zonder er ook nog een beetje bij te leven. Natuurlijk, het zijn van een warrior betekende alles voor Smokegaze. Hij waarborgde zijn status, hij beschermde zijn clan en als het moest met zijn leven. Maar hij wilde ook genieten en dat deed hij nu, samen met Chillybreath en hij wist dat zijn moeder, Butterstar, dit alleen maar zou waarderen. Want hij wist zeker dat zijn moeder, zijn leider, het belangrijk vond dat haar zoon, haar warrior, ook genoot van het leven. Smokegaze was naar voren gesprongen en had er daarmee voor gezorgd dat Chillybreath helemaal nat was geworden. Maar het besef dat het straks een lastige klus ging worden om te drogen, was nog niet tot hem door gedrongen. Natuurlijk waren er andere manieren naar Rome, zoals elkaar droog likken. Smokegaze lachte en keek afwachtend naar de kattin, die hem duidelijk goed terug ging pakken. Ze sprong op hem af en Smokegaze viel achterover in het water, opnieuw, op zijn rug. Dit keer was het alleen Chillybreath die boven hem stond. Smokegaze lachte, maar zijn lach werd gedempt toen zijn kopje onder water ging. Hij stak zijn kop omhoog en proestte het uit. "Genade! Genade!" Miauwde hij lachend. Smokegaze wist een beetje naar achteren te kruipen zodat hij zichzelf makkelijker boven water wist te houden en keek vervolgens opzij. Net over de kant zag hij een raar beest op hun af komen. Wát was dat? Hij tikte Chillybreath aan met zijn neus, die nog steeds over hem heen stond. Ze hadden bezoek.

Natuurlijk zou hij niet proberen om te lachen onderwater, dat is onmogelijk, maar toch gebeurde het perrongeluk. Gewoon omdat een lach tegen houden soms hartstikke moeilijk was. Daarom schoot Smokegaze ook boven het water uit en proestte het uit, waarna hij smeekte om genade. Hij wist een klein stukje naar achteren te schuiven zodat hij zijn kop makkelijker boven water kon houden. Toen zag hij echter een vreemd beest op de kant. Hij maakte Chillybreath alert en zij vroeg naar wat het was. Ze was ondertussen van hem afgestapt en Smokegaze kwam overeind, maar hield zich nog wel laag in het water. "Het lijkt me geen prooi," miauwde hij nadenkend na de vraag van Chillybreath. Want ja, wat was het inderdaad? Het dier was een stukje groter dan een kat, maar zag er ook niet per se gevaarlijk uit. De wasbeer kwam dichter bij het water en leek zichzelf te willen wassen. "En gevaarlijk lijkt het me ook niet," murmelde hij verder. Hij besloot dat het maar eens tijd werd om weer uit het water te gaan. Aangezien de zon nog wat wat scheen, konden ze best drogen op de rots die midden in het zonnetje stond op de open plek. Hij wenkte Chillybreath met zich mee en begon zelf al met een omweg naar de rots te sluipen. Vanaf daar konden ze de wasbeer ook wel bestuderen.

Nog even en het was tijd om terug te keren naar de Clan Cavern, maar nu eerst wilde hij het beest nog goed bestuderen en zijn vacht wat laten drogen. Met een omweg sloop hij richting de rots waar hij en Chillybreath op hadden gezeten. Chillybreath vroeg of de tribe katten veel met deze beesten te maken hadden waarop Smokegaze zijn schouders op haalde. "Misschien, ik heb er nog niet één gesproken," reageerde hij. Waarom vond iedereen die tribe katten zo fascinerend en bijzonder, het was niet dat die katten veel beter waren dan zij. Ze leefden enkel in de bergen en hadden een andere manier van leven. Smokegaze sloop door en sprong vervolgens op de rots, direct ruimte makend voor Chillybreath. "Het beest trekt nauwelijks wat van ons aan," merkte Smokegaze op. Het dier leek op een soort kruising das - vos - hond - kat, zeer bijzonder. "Het heeft ook geen klauwen, zie je?" merkte Smokegaze vervolgens op. Hij zwaaide lichtjes met zijn staart, wat aantoonde dat hij het dier niet vertrouwde, maar de haren op zijn lichaam lagen plat, niet opgezet, wat aantoonde dat hij zich niet al te ongemakkelijk voelde. Ondertussen voelde de zon lekker aan op zijn natte, dikke vacht. Hij wist we zeker dat ze straks elkaars vachten moesten schoonlikken, aangezien de zon er niet lang meer zal zijn. Het was al laat op de dag en de tijd drong. Want straks zou in de Clan Cavern de sharing
tongues weer beginnen.

Chillybreath sprong naast hem op de rots en hij voelde hoe hun vachten elkaar lichtjes aanraakte. Smokegaze liet echter niet merken dat hij het door had en dat daardoor toch wel een zachte rilling door hem heen gleed. Geen onaangename rilling, nee, dat niet. Zijn vurige ogen waren op de wasbeer gericht die zich daar maar wat aan het wassen was. Smokegaze sprak zijn gedachten over het beest uit en Chillybreath reageerde daarop. De woorden die er even later op volgden zorgde er voor dat zijn blik van de wasbeer afging en terug naar Chillybreath gleed. "Maar natuurli- AU!" Smokegaze sprong van de rots af en draaide zich al in de lucht om. De wasbeer had in zijn staart gebeten en een stuk vacht er uit getrokken. Zijn ogen brandde, met tranen van vuur. En hij schaamde zich kapot. Vrijwel meteen sprong Smokegaze weer op de rots en haalde met zijn poot uit naar de snoet van de wasbeer. "Brutaal beest," siste Smokegaze, al moest dit vast amusant zijn voor Chillybreath. Hij had niet verwacht dat het beest zich zo snel en onopvallend naar hun toe kon bewegen. Het dier leek namelijk nogal lomp. Maar blijkbaar waren het beesten die snel konden zijn wanneer het hun uitkwam, maar verder rustig op vier poten liepen met een gekromde rug en een laaghangende kop. Maar blijkbaar waren ze ook brutaal en had het dier gewoon in zijn staart gebeten. Ergens wilde Smokegaze het dier aanvallen, maar omdat hij zo weinig van die beesten afwist waagde hij het er toch maar niet op.

Hoe durfde ze! Ze lachte hem gewoon uit, want dat ontging hem écht niet. Ze genoot er van, ongetwijfeld. Dit was een verhaal die zijn kit-áhum. Maar goed, Smokegaze mopperde nog even op het beest en sprong vervolgens terug op de rots. Hij hoorde haar lachje en keek naar de knappe poes met een gepijnigd gezicht. "Je geniet hier van, hé?" Sprak hij met een vernauwing van zijn ogen, al kwamen de pretlichtjes alweer terug. Want natuurlijk, als Smokegaze in haar situatie had gezeten zou hij ook gelachen hebben. Alhoewel, zou hij een poes uitlachen? Misschien als het Panthergrowl was geweest zou hij hem uitgelachen hebben. Of zijn broer, Thistleclaw. Ja, dat zou pas amusant geweest zijn. Om Thistleclaw gebeten te zien worden door een wasbeer. Chillybreath vroeg aan hem of zijn staart oké was en hij keek haar aan met een scheve glimlach, terwijl hij zijn staart naar voren zwiepte. Je kon niet echt zien dat er vacht miste, maar hij voelde het wel ontzettend branden. "Mijn staart voelt aan alsof die in de fik staat," verklaarde hij alsof hij het nieuwsbericht vertelde. Hij keek haar aan en glimlachte. Ze had een leuke lach, dat moest hij wel toegeven en hij vond het helemaal niet erg dat ze hem even had uitgelachen. Ze was tenminste niet zo'n één die direct bezorgd zou worden. Eerst lachen en pas dan zorgen maken. Want ook dat was belangrijk, kijken of de ander uiteindelijk toch wel oké was.

Nee, natuurlijk genoot Chillybreath er niet van. Ze was ook zo onschuldig als een pasgeboren kitten. Ja, vast. Het maakte Smokegaze niks uit, hij kon er om lachen, hij vond het zelfs prettig. Een kat met humor, een beetje leedvermaak, niks mis mee. Daarbij, het was wel de grote stoere kater die daarnet een enorme afgang had gehad, wat had je anders verwacht? En na wat leedvermaak hoorde weer wat bezorgdheid te komen en daar voldeed Chillybreath helemaal aan. Zo'n dag samen doorbrengen liet toch wel weer een hoop zien. Het waren dit soort momenten waarin je iemand leerde kennen. De kleine details. Maar misschien was Chillybreath ook wel een ster in het acteerwerk, dat wist hij dan ook weer niet.
"Gelukkig niet," lachte Smokegaze even toen ze vroeg of hij ervaring had met het gevoel van een brandende staart. De wasbeer liep ondertussen cirkels om de rots heen. Het beest waagde zich gelukkig niet op de rots. Vervolgens stelde Chillybreath voor om zich even te laten controleren bij een medicine cat waarop Smokegaze enkel knikte. Hij als stoere kater ging daar echt niet uitbundig op reageren, maar hij ging het ook niet als een leeghoofd afwijzen. De wasbeer stak weer zijn snoet in de lucht om ditmaal in zijn poot proberen te bijten. Smokegaze trok zijn poot terug en keek naar Chillybreath. "Zullen we het weg jagen?" Stelde hij vervolgens voor en er kwam een kleine, uitdagende en ietwat speelse grijns op zijn gelaat terecht.

Ja, echt interessant vond Smokegaze het dier niet meer. De wasbeer had een stuk vacht uit zijn staart getrokken en vervolgens ook nog geprobeerd in zijn poot te bijten. Starclan zij dank was de tweede poging compleet mislukt. Maar om te voorkomen dat er een derde poging zou komen, stelde Smokegaze voor om het dier weg te jagen, met een speelse, uitdagende grijns op zijn gelaat. Dat was leuk, iets waar hij echt wel voorin was. Hij had niet het idee dat de wasbeer zich makkelijk zou laten kennen, dus het zou een leuke, stevige klus worden. Het beest was namelijk enorm brutaal. Chillybreath vond zijn plan een goed plan, waardoor de grijns wat groter werd en het puntje van zijn staart speels op en neer begon te tikken. Chillybreath vroeg vervolgens naar wat hij voor zou stellen en nu werd de grijns op zijn gelaat nog wat breder. Smokegaze sprong van de rots af, pal voor de wasbeer. "Een gezamenlijke aanval!" Grauwde hij met een grijns. De grauw was bedoeld voor de wasbeer, die meteen tot een halt was gekomen. Smokegaze ontblootte zijn tanden en haalde een keer uit met zijn poot. De wasbeer leek verbaasd, maar het werd tijd dat het dier iemand anders ging irriteren. Ja, Smokegaze was tegen geweld, maar dat gold tegenover katten, niet tegen over andere diersoorten. Wasberen waren misschien relatief vredig, maar wanneer ze probeerde in de staarten te bijten of iets dergelijks, waren ze niet langer welkom. De wasbeer opende zijn bek en er kwam een vreemd geluid uit. Smokegaze sloeg zijn oren dreigend naar achteren en zette zijn nekharen op. Misschien niet heel indrukwekkend aangezien de wasbeer zelf één grote haarbal was. Nu was het echter tijd voor Chillybreath om haar zet uit te voeren. Hij was benieuwd wat deze poes verder nog in petto had.

Oké, zijn vacht was nog zo goed als doordrenkt met water, maar het was een stuk minder dan daarnet. Het was 'droog' genoeg om zijn nek haren op te kunnen zetten en er zelfs alsnog fluffy uit te zien. Smokegaze had stevig uitgehaald met zijn poot naar de snuit van de wasbeer en deze had toch een paar stappen terug gedaan, maar had wel zijn volle focus op de kater gericht. De wasbeer leek verward en terecht. Welke idioot beet nou gewoon een pluk vacht uit de staart van een kat? Smokegaze keek hoe Chillybreath van de rots afkwam en vervolgens met een omweg achter de wasbeer terecht kwam. Smokegaze grijnsde, maar liet verder niets merken aan dat hij haar had gespot. Hij gaf nog eens een felle, onschadelijke, tik met zijn poot om de wasbeer af te leiden. Hij had zo'n gevoel dat het niet moeilijk zou zijn om het arme beest weg te jagen. Zijn staart brandde nog steeds en dat zorgde er voor dat hij geen medelijden kreeg toen Chillybreath de wasbeer aanviel, boven op zijn fluffy rug sprong en haar nagels in de schouders boorde om vervolgens in de oor te bijten. De wasbeer maakte een vreemd geluid, het klonk wat knetterend, of iets dergelijks, maar het leek duidelijk op een soort gekrijs. Smokegaze sloeg nog eens fel tegen het die aan die vervolgens onder Chillybreath vandaan probeerde te komen. De vacht van het beest stond nu ook overeind en nu zag het beest er nog bolliger uit. Smokegaze ontblootte zijn tanden en begon luid te grauwen, hopend dat het beest nu weg ging en weg bleef. Het arme dier had nu wat wondjes wat er hopelijk voor zorgde dat deze niet snel nog eens in de staart van een kat zou bijten. "Die heeft vast zijn lesje geleerd," miauwde Smokegaze voldaan en keek met bewondering naar de poes. "Je aanval was gewoon weg prachtig," vervolgde hij, verbaasd om hoe sierlijk een aanval kon zijn. Nou, Chillybreath kon het en dat hat toch wel een indruk op de kater achtergelaten.