Angel Without A Conscience

Vervolg op The Mountain and the Viper. Eerste post voor Smokegaze!

Buiten de grot voelde Smokegaze meteen een soort druk van zich af komen. Geen drukte, geen last, geen massieve muren om hem heen, dat was zoveel beter. De frisse, zomerse lucht die hun ontvingen was ook genoeglijk. De twee katten liepen weg van de grot en hun omgeving bestond nu uit bomen, massieve bomen die oneindig hoog de lucht instaken. Chillybreath sprak tegen hem dat ze hoopte snel een eigen territorium te kunnen vinden, waarop Smokegaze knikte. "Ik hoop hetzelfde," miauwde hij rustig terwijl takjes onder zijn poten kraakten en hij goed oplette met waar hij zijn poten neerzette, omdat de grond oneven was. "Veel vertrouwder," reageerde hij dan ook en keek weer naar Chillybreath. "Ik mis een fatsoenlijke rivier om te vissen, vlakke land waarbij je je poten niet breekt als je die ook maar even verkeerd neerzet, geen roofvogels die weerloze apprentices te grazen nemen..." want aan de vossen, dassen en honden hadden ze hun poten al vol genoeg gehad.

Toen Smokegaze de blik van Chillybreath zag, hoe haar ogen somberder gingen staan toen Smokegaze had gesproken, had hij meteen spijt. Misschien was het vandaag even een dag om niet stil te staan bij alle sombere dingen, maar om gewoon even te genieten? Chillybreath sprak haar hoop uit waarop Smokegaze instemmend knikte. Chillybreath sloot haar ogen en Smokegaze besloot om zachtjes haar rug met zijn staart aan te raken, een teken dat ze niet alleen was, zeker niet. De woorden die vervolgens uitsprak zorgde er voor dat er een licht zuchtje over zijn lippen rolde en zijn ogen wat bedroefd werden. Hierna schudde hij met zijn kop en forceerde vervolgens eeen glimlach op zijn gelaat. "Kom, laten we kijken of we nog een mooie plek kunnen vinden hier, misschien een plek waar we kunnen jagen, of iets dergelijks," sprak hij. Smokegaze wilde even genieten en eigenlijk mocht hij Chillybreath wel, dus graag samen met haar.

Het droevige, zware onderwerp verdween, Starclan zijn dank, want het leven was al zwaar genoeg om ook nog eens de goede dagen te vullen met zware onderwerpen. Ja, de dood van Ravenpaw was vreselijk, Panthergrowl en Silvercloud waren hun zoon kwijt, Butterpact zijn apprentice, Tinkerpaw haar beste vriend en de clan een potentiële apprentice. De grote vraag was ook of katten die hier stierven ook gewoon naar Starclan vinden, aangezien dit een andere sterrenhemel was.
Chillybreath stemde in met zijn idee en het gevoel van vreugde bekroop hem, iets jeugdigs, iets waar hij gewoon echt behoefte aan had. Genoeg gepiekerd, genoeg moeilijke dingen, nu was het tijd voor ontspanning en vermaak. Chillybreath glimlachte en Smokegaze glimlachte ook. Hij besefte dat de poes waar hij mee optrok leuk was en mooi, maar liet nog niet meer tot hem doordringen. Bij de volgende woorden snorde hij even. "Je hebt een goed hart," merkte Smokegaze op. De verbaasde klank in haar stem ontging hem niet toen ze de volgende woorden uitsprak. "Maar of het verstandig is..." hij zuchtte. "Kom, laten we het maar niet over zorgelijke onderwerpen hebben, het is vandaag een mooie dag," miauwde hij. Zijn vurige ogen gingen naar het bladerdek. "Al kunnen we de zon niet zien schijnen, hier" merkte hij op met een opgetogen lach. Hieruit kwam een idee. "Laten we dat eerst maar eens opzoeken, een plek in dit bos waar de zon wél schijnt," dat leek Smokegaze een fijn idee. Misschien konden ze daar prooi vinden die ook opzoek was naar zonlicht.

De reactie op zijn gemeende compliment begreep hij niet helemaal, maar dan begreep Smokegaze poezen sowieso niet heel goed, dus besteedde hij er geen verdere aandacht aan. Het was verder een prima dag, dus wilde hij het verder niet over moeilijke onderwerpen hebben, hij was toe aan ontspanning en dit gaf hij aan bij Chillybreath. Hij was blij dat ze hem wilde vergezellen. Dus stelde hij voor om samen opzoek te gaan naar een zonnige plaats, wat moeilijk ging worden gezien de dichtbegroeide bladerdek. Ergens moest een gat te vinden zijn, ook al waren de bomen gigantisch hoog. Chillybreath complimenteerde hem en zei dat katten echt bij hem moesten zijn als het ging om goede ideeën. "Nou zeg," reageerde hij bescheiden en wiebelde met zijn oren. Vervolgens vroeg ze welke kant ze op moesten gaan, waarop met zijn staart zwaaide. "Recht zo die gaat," lachte hij. "We treffen het vanzelf wel, laten we ondertussen ook onze oren open houden voor..." Smokegaze kwam tot een halt en gaf een sein met zijn staart, waarmee hij aangaf dat Chillybreath zijn voorbeeld moest volgen. "...prooi," vulde hij zijn onafgemaakte zin aan.
Daar, een stuk verder op zat een aardeekhoorntje. Geen alledaagse prooi voor een Riverclan kat, maar niets was meer alledaags sinds ze aan de journey begonnen waren. Hoe eekhoornsoorten gevangen moesten worden, wist Smokegaze dan ook niet helemaal, maar met teamwork moest het vast goed komen, dus keek hij naar Chillybreath. "Jij linksom, ik rechtsom? Ik denk dat jij sneller bent, dus ik jaag de eekhoorn naar jou toe," fluisterde Smokegaze vrijwel onhoorbaar, maar luid genoeg voor de poes om hem te verstaan.

Het plan om het aardeekhoorntje te vangen was gemaakt en in werking gezet. Chillybreath ging linksom en Smokegaze begon rechtsom van de chipmunk te sluipen. Sluipen in dit gebied was een stuk lastiger. De grond was oneven en er waren veel meer steentjes en kiezeltjes die de jacht konden verpesten. Poot stap voor poot stap kwam Smokegaze dichterbij. Zijn vurige ogen waren recht op de chipmunk gebrand. Hij kwam dichterbij en wierp vervolgens een blik op zijn back-up, Chillybreath. Zij stond klaar, klaar om het aardeekhoorntje eventueel te vangen. Smokegaze versnelde zijn tempo en begon dichterbij te sluipen. Zijn jachthouding en technieken op het land waren al slecht, maar in de bergen nog een stuk slechter. Maar het ging prima en het zou vanzelf wel werken. Want in verhouding met een Riverclankat was hij nog relatief goed in het land jagen. Zoals verwacht ging het niet makkelijk. Smokegaze maakte de sprong, maar nog voor hij lande, schoot de chipmunk weg en zoals gepland in de richting van Chillybreath, al week het beestje iets meer naar links, dus was de kans van mislukken nog steeds aanwezig. Smokegaze achtervolgde het beestje nog even en wachtte vervolgens af of het Chillybreath ging lukken. Want ook al zat er niet veel vlees aan een aardeekhoorn, deze zou het buikje van een Queen toch wel weer vullen.

Ze was snel en de kater volgde terwijl zij rende. De knappe poes reageerde zo direct, bewoog zich zo sierlijk, waarbij haar prachtige vacht danste bij elke beweging die ze maakte. Smokegaze volgde, lette goed op met waar hij zijn poten plaatste. Hij was lang niet zo snel als Chillybreath was. Smokegaze mistte hierdoor dan ook de vangst van de poes. Hij kwam dichterbij en hijgde. Wel zag hij dat de poes het aardeekhoorntje gevangen had. Dat was mooi, nu had Riverclan was meer te eten. Smokegaze vertikte het namelijk om zijn vangsten, of de vangsten waarin hij deel uit had gemaakt, te geven aan katten van andere clans. Ja, tijdens de Journey had hij een vis gegeven aan Quietstep, maar dat hield niet in dat hij ineens maatjes was met elke kat uit elke clan. "Je bent wonderbaarlijk snel," merkte Smokegaze op terwijl hij Chillybreath benaderde. Naderhand wierp hij zijn blik op haar poten, waar het nog leven aardeekhoorntje lag. "Dank aan Starclan voor dit leven," murmelde hij, waarna hij afwachtte op de zet van Chillybreath om het dier naar de andere wereld te helpen.

Hijgend was Smokegaze bij Chillybreath aangekomen en had opgemerkt dat ze wonderbaarlijk snel kon rennen. Hierop reageerde ze enorm bescheiden. "Nou, je mag gerust zeggen dat het niet zo is," reageerde Smokegaze met een glimlach en wierp vervolgens een blik op de prooi. Hij wilde bijna zeggen dat Chillybreath wel een Windclanner leek als het ging om rennen, maar dat kon ook een belediging zijn, om je clangenoot te vergelijken met een andere clan. Echter vroeg haar volgende opmerking er toch om. "Dat betwijfel ik," miauwde hij daarom ook en knipoogde. Chillybreath beëindigde het leven van het aardeekhoorntje en merkte op dat er weer een Queen kon eten, waarop Smokegaze knikte met een glimlach. "Laten we het ergens begraven," beantwoorde Smokegaze haar vraag en begon weer te lopen. "Maar serieus, je bent snel en het was mooi gelukt," complimenteerde hij de poes nog eens. Want hij meende het en bewonderde het ook oprecht. Hij zal dat eekhoorntje nooit gevangen kunnen hebben zoals zij dat had gedaan. En wanneer ze dat eekhoorntje begraven hadden, konden ze opzoek gaan naar een fijne, zonnige spot, al wilde Smokegaze zelf ook nog wel graag een prooi vangen om mee terug te nemen naar de Clan Cavern. Ontspanning moesten ze namelijk wel verdienen.

Chillybreath begroef snel het aardeekhoorntje en kwam daarna weer naast hem lopen. Op zijn compliment reageerde ze opnieuw bescheiden. "Zonder mij was het je ook wel gelukt," reageerde hij, zeker van zijn woorden. Smokegaze lette goed op met waar hij zijn poten neerzette, terwijl hij af en toe zijn omgeving scande. De kater ging schuin een stukje naar beneden en ging links langs een dikke boom, want hij meende dat het daar lichter werd en dat had hij goed. Hij keek even naar Chillybreath toen zij begon te spreken. Ze leek ineens nerveus, of iets in die trant en daardoor begon Smokegaze zich wat ongemakkelijk te voelen. De woorden begonnen zachtjes over het krijgen van kittens, dat dat nu niet slim was. Vervolgens begon ze over een mate en het krijgen van kittens met die gene. Smokegaze zweeg even. Niet goed wetend wat te reageren. "Ik denk dat het pas verstandig is om kittens op deze wereld te zetten, wanneer er een vaste plek is om te leven," miauwde hij, zeker van elk woord die hij uitsprak. Een mate nemen onder deze omstandigheden leek hem dus niet verstandig, want hij wist wat er kon gebeuren als iemand een mate kreeg. Dan werden ze close en dan kwamen er verlangens en zwaktes en dan waren ze op een mooie avond een keer samen en dan werden ze maar closer en closer en voor je het wist groeide de buik van de poes en kwamen er kittens. Kittens waren belangrijk voor de clan, maar dan moest het wel kunnen en nu kon het niet. Als ze door moesten trekken... en dat kittens mee nemen, het was al lastig met de kittens die er waren. "En binnen de clan is zeker belangrijk... We mogen nu dan met zijn allen onder één dak leven, dat houdt niet in dat de clans verdwenen zijn," miauwde hij instemmend met dezelfde grinnik in zijn stem/ "Ik zelf zou in ieder geval niet samen kunnen met een Windclan poes, een Thunderclan poes of een Shadowclan poes," vervolgde hij. Waarom ging het hier eigenlijk over? Op de één of andere manier voelde hij zich wel ongemakkelijk bij dit onderwerp samen met de prachtige Chillybreath.

Smokegaze lachte even toen Chillybreath niet van hem aan wilde nemen dat het zonder hem ook wel gelukt was. "Oh hou toch op, je weet heus wel dat jij het ook alleen had gekund," reageerde hij en gaf zachtjes, een plagerige duw tegen haar flank aan. Bij de volgende woorden grinnikte. "Oké, vooruit dan," reageerde hij. Ja, ze hadden het beestje ook samen als een echt team gevangen. Het was een prima potje samenwerken geweest. Chillybreath bleef dicht bij hem, terwijl ze samen door liepen. Ze gingen nu een stukje bergafwaarts, want Smokegaze had een wat lichter deel gespot en daar wilde hij heen, in de hoop een klein, open plekje te vinden met wat zon. Het gespreksonderwerp was veranderd naar kittens, waar Smokegaze ergens licht ongemakkelijk van werd. Misschien omdat hij gierende hormonen door zijn lichaam had zitten omdat hij zichzelf best wilde voortplanten. Maar daarvoor moesten de omstandigheden ideaal zijn en de poes zelf ook. Zijn naam was Smokegaze, niet Smoketear. Smoketear was zijn vader en hij was het soort kater geweest die van de ene partner naar de ander was gegaan. Zo zou Smokegaze dus nooit worden. Smokegaze sprak openlijk zijn mening uit over kittens onder deze omstandigheden en kittens met katten uit de andere clan. Chillybreath sprak uit zelf ook geen kittens te willen van een kat uit een andere clan. Smokegaze glimlachte, maar keek haar nu even niet aan. De volgende woorden moest Smokegaze echter even laten bezinken terwijl ze door liepen. Onzekerheid, dat kon misschien inderdaad een reden zijn om kittens te nemen."Maar waarom zal je je zelf voortplanten wanneer de toekomst van dei kittens niet eens zeker is? Nooit kan je de toekomst van je kittens zeker weten, maar... ik weet het niet." Bij haar volgende woorden vernauwde hij zijn ogen. "Wie weet," murmelde hij maar. Hij rechtte zijn rug en hoopte een einde aan het gespreksonderwerp gemaakt te hebben. Hij zag in de verte al wat meer licht en wenkte Chillybreath mee, waarbij hij zijn tempo een beetje versnelde. Ergens wilde hij wel voorstellen om hier een klein wedstrijdje van te maken, maar dat sprak hij niet uit. De grond was oneven, dus het kon gevaarlijk zijn. Intussen gingen ze weer een stukje bergopwaarts.

Smokegaze vond de mentaliteit van Chillybreath zeer nobel. Hun gedachtes over kittens kwamen aardig overeen. Haar mening vulde de zijne aan en andersom. De woorden die Chillybreath dan ook uitsprak over haastende koppels met het krijgen van kittens en hoe ze vertelde hoe zijzelf het liever zag. Smokegaze was het er mee eens en besefte dat hij en Chillybreath dus op één lijn zaten. Hij merkte dan ook dat hij zich daardoor nog wat ongemakkelijker ging voelen, maar liet dit niet zien. Oké, klaar met dit onderwerp. Smokegaze rechtte zijn rug en begon door te lopen. Hij had ligt opgemerkt en wenkte Chillybreath met zich mee, waarna hij zijn tempo ook nog eens versnelde. Chillybreath zag dit als een uitdaging en ook zij versnelde haar pas. Smokegaze keek over zijn schouder en probeerde nog sneller te gaan, maar hij moest ook letten met waar hij zijn poten neerzette. Chillybreath was sneller en Smokegaze raakte daardoor dus al snel achterop. "Zo snel als de bliksem!" Riep hij Chillybreath na, terwijl de kater zichzelf forceerde nog sneller te gaan, maar dat lukte niet. Hij struikelde bijna over een steen, maar wist het net te ontwijken. Daardoor ging de kater nog wat langzamer. Ondertussen kwamen ze al dichter bij het plekje waar de zon wel scheen. Het was hem gelukt het te vinden, en dat gaf de kater toch wel een geslaagd gevoel. En als hij goed luisterde hoorde hij ook een stromend beekje in de buurt. Water. Verkoeling, precies waar hij behoefte aan had. Smokegaze zijn poten raasden over de grond, maar stiekem had hij eigenlijk al opgegeven om de poes voor hem in te halen, want dat kon zijn dood nog wel eens worden.