Shake that

De kater rende in een interessant tempo achter een pluisje aan. Het moet er voor leken, en practically iedereen die bij zijn verstand was, gek uit hebben gezien. Een grote kater die staart naar een onduidelijk punt in de lucht terwijl hij een soort huppelhiphopzijlingspas aan het doen was. Maar, hij was nog niet gek aan het worden, want de kater was gewoon bezig met spullen verzamelen voor de medicine cat, en dat daar soms een of ander pluisje voor belangrijk bleek te zijn was mogelijk. Helaas voor hem kon het ook zijn dat de kater, Acefray, hem gewoon keihard voor de gek hield. Dat kon zo zijn. Desalniettemin was het nu Tall die op een rare manier door het territorium rende.

- Amberhunt first

En... Hij was gesnapt. Op zich te verwachten aangezien dit een territorium was waar meerdere katten leefden die als basisregel hadden om op elkaar te letten, dus in die zin deed de observeerder zijn baan beter dan Tall, maar aan de andere kant was het maar de vraag of die hem niet beter kon helpen dan bestuderen. "Dankjewel," Antwoordde Tall, niet helemaal doorhebbende dat dit niet echt een passend antwoord was op de vraag van de ander. Hij was druk bezig oke, multitasken was niet altijd zijn ding.

De kater bleef achter het pluisje aan huppelachtigen, maar stopte heel even om de jonge warrior aan te kijken toen die zijn vraag stelde. "Ik ben op missie," Mauwde hij, en knikte er daadkrachtig bij. Een uitzonderlijk belangrijke missie, namelijk het redden van de clan zo wist hij zeker. Misschien kon Amberhunt hem er trouwens wel mee helpen. "Heb je tijd over?" Vroeg hij daarom ook, maar keek meteen weer omhoog, het pluisje in het oog houdende. Straks vloog het weg en was al zijn inspanning voor niets geweest.

Oke, beetje anticlimax. De ander had het pluisje in no time te pakken, en stak het naar de grotere kater uit. Tall keek hem even aan met een 'are you kidding me' blik, maar bedacht zich toen dat hij niet echt gezegd had dat het voorzichtig moest. Oh whatever, Ace moest blij zijn met wat hij kreeg. "Ik ben kruiden aan het verzamelen voor Ace, en dit pluisje schijnt van een of andere betekenis te kunnen zijn betreffende genezing," Supervaag, maar hopelijk duidelijk genoeg voor de kat tegenover hem.

Even eerlijk, het ging inderdaad precies zoals Ace voorspeld had. De ander bleef zo beleefd als het maar kon, terwijl hij toch op een nette manier bracht dat Tall keihard voor de gek gehouden was. Nu ging de weddenschap in, namelijk, hoe lang Tall de ander zou kunnen laten geloven dat hijzelf ervan overtuigd was dat het echt een medicijn was. Als de kater het voor elkaar zou krijgen om Amber te laten geloven dat het pluisje een medicijn was zou hij vanavond het beste bed krijgen, op Ace. Anders zou hijzelf onder Ace moeten en dat was ontiegelijk warm. "Kijk," Begon hij dan ook, heel voorzichtig het pluisje uiteindelijk aannemende. "Dat dacht ik eerst ook," Tegemoetkomen, dat zou zijn verhaal geloofwaardiger maken.

Oke, om eerlijk te zijn vertrouwde hij de blik in de ogen van zijn gesprekspartner niet, want die keek hem iets te indringend en tegelijkertijd ook nieuwsgierig aan. Vandaar dat de kater daaruit concludeerde dat het mogelijkerwijs lastiger dan gedacht zou worden, maar dat maakte niet uit, hij hield van uitdagingen. Vandaar dat hij op de vraag van de ander verontwaardigd keek, en verwoed knikte. "Are you kidding me?!" Mauwde hij even dramatisch, "Natuurlijk!" Volgde erachteraan, maar nog geen uitleg want daar moest hij over nadenken.

De ander was helemaal in de mood blijkbaar want plots was er een neus tegen die van hem. Tall had er niet echt problemen mee, so what als een apprentice besloot dat ze vrienden waren? Hij had inmiddels zoveel katten met wie hij vrienden was, er kon altijd een bij, alleen maar gezellig! De kater hoopte alleen niet dat Amber meer ideeën had dan dat. Ten eerste: hij was te jong. Ten tweede: hoe awkward zou dat zijn en bovendien had Ace die plek al. Als Tall gay was dan, wat hij naar eigen idee nog niet was. "Wat afgesproken?" Vroeg hij, de totale onschuld spelende, mede omdat hij op het moment hard aan het nadenken was over hoe Amber het gebaar bedoelt had, waardoor hij de draad sowieso even kwijt was.

Hij was nog steeds druk bezig met verward zijn, toen de ander antwoordde. Eerlijk, dat antwoord maakte het niet duidelijker, maar gelukkig voor Tall was hij nu alweer terug bij dat hij wist waar het over ging, en dus maakte hij een soort 'o' met zijn mond, en haalde zijn schouders op, zat een goed punt in. "True word," mauwde hij, en dacht er even over na. "Hoe zou je het acteren?" Ware filmmakers hielden ook altijd castings, waarom Tall dan niet?

De ander had er nog best over nagedacht, of niet en hij was gewoon een geboren professional in dit soort zaken, wat toch een beetje verontrustend was zo vond Tall. "Oke wacht," Mauwde deze, en ging er eens goed voor staan, "Ik ben Ace jij bent.. nou ja, jij bent jij," Hij knikte dat Amber mocht beginnen met zijn poging tot overtuigen, dan zou de leider het hem wat lastiger maken door vragen te stellen.

Een knik luidde het begin van acte nummer een in, en Tall zette zijn meest Ace-achtige blik op. Oftewel, hij zorgde ervoor dat zijn vacht nog wat fluffiger leek en maakte zichzelf wat dikker. Ace on point. Bij het horen van de eerste zin boog hij zijn hoofd schuin en keek even met grote ogen - wat Ace vaak deed naar zijn idee - om vervolgens de andere kant op schuin te draaien. "Heeft Tall zijn verstand teruggevonden, of hebben we het over iets anders?" Imiteerde hij de stem van zijn vriend, en keek Amber vragend aan. Tot nu toe deed de jongeling het goed.