Shake that

De kleine was zeer serieus voor een jonge warrior. Verfrissend, zeker voor Tall die nog nooit in zijn leven een hele dag serieus had doorgebracht. Eerlijk was hij ook van mening dat het zijn dood zou betekenen als hij het wel zou doen, dus in die zin was het maar goed dat de kater niet te vaak lang achter elkaar serieus was. Dat was de ander wel genoeg voor hun beide. Zodra hij het verhaal hoorde snapte Tall echter beter waarom het zo serieus was. Met toenemende verbazing luisterde de kater naar de ander. Ten eerste: Wat verschrikkelijk dat Amber het zo had moeten doormaken, dat had nooit mogen gebeuren. Ten tweede: Waarom had Demonslayer hier nooit wat over gezegd? Dan konden meer clanleden de kater in de gaten houden. Wel maakte het verhaal voor een mooie romcom. "Wat heftig," Wist Tall uiteindelijk te antwoorden. "Hoe gaat het nu?" Met Amber, Demon zou het wel overleven.

De ander leek even na te denken over de consequenties van dat hij dit verteld had, maar Tall zou hem zo kunnen verzekeren dat er niets ergs met Demon zou gebeuren. De grote kater had de kleine gered, en dat was een heldendaad, dan kon Tall heus door de vingers zien dat de ander het niet aan hem verteld had. Was vast ook in bescherming van Amber geweest, niemand zou hetzelfde naar de rode kater kijken als ze wisten wat Tall nu wist. "Kan ik me voorstellen, maar je weet dat dat niet hoeft toch?" Mauwde hij, en keek de ander onderzoekend aan. "Wat Demon toen deed was een goede daad, een die nodig was, en een die hem de kans gaf boven zichzelf uit te stijgen," Dus in die zin zou Demon dankbaar moeten zijn. Het was maar hoe je de dingen bekeek.

De ander leek het compliment leuk te vinden, maar tegelijkertijd ook wel te denken dat de meeste katten de grote kater fout inschatten. Tall haalde mentaal zijn schouders op, kon zijn, maar je moest er maar mee om weten te gaan, en hij wist toevallig dat hijzelf daar minder goed in was dan de kater tegenover hem.
Ondertussen was de zon de lucht al rood aan het kleuren, en daalde de temperatuur flink. De kater keek eens rond in de hoop wat prooi te ruiken, maar zag ademwolkjes verschijnen door de temperatuur en werd daardoor op andere gedachten gebracht. "Het wordt al later," Mauwde hij naar Amber. "Zou je op weg naar het kamp nog wat willen jagen? Dan ga ik de grens bij Thunderpath nog even bekijken, katten hadden melding gedaan van vreemde geuren," Op deze manier zouden beide wat nuttigs doen en geen kou vatten. Bovendien vond Tall het niet erg de grens in zijn eentje te inspecteren, het was een goed moment om de gedachten op een rijtje te zetten.

De jonge kater bedankte hem voor de tijd en Tall knikte groetend, de woorden van bemoediging verbaasden hem kort even, aangezien hij niet verwacht had dat deze jonge kater al zo erover na zou denken, maar het deed hem goed dit te horen. Dankbaar glimlachte hij dan ook, "Ik hoop het," Antwoordde hij, knikte ten afscheid en liep richting de Thunderpath grens, eens zien welke geuren de anderen het over gehad hadden.