Shake that

Hij moest zijn best doen niet heel hard in lachen uit te barsten, want het was al wel duidelijk dat dit een prima acteur was. Amber begon over het medicijn wat Tall had moeten zoeken, en dat 'Ace' dat natuurlijk wel wist. "Natuurlijk weet ik dat," Mauwde Tall, "Ik doe altijd alsof ik alles weet," Oke daar viel hij een beetje uit zijn rol, maar hopelijk kon Amber hem dat vergeven, het was voor Tall namelijk wel duidelijk dat de kater dit prima zou moeten kunnen.

De ander stelde nog even de vraag of ze het erover eens waren dat dit ging werken, en voor de show deed Tall even alsof hij moest nadenken. Toen echter grinnikte hij, en knikte resoluut. "Je bent een natuurtalent," Deelde hij de jongere kat mede, maar dacht er tegelijkertijd over na hoe gevaarlijk dat kon zijn. Nu pas zag hij de eeuwige struggles van Innerstar in, hoe je besloot wanneer wie te vertrouwen was. Een kat die zo kon liegen als Amberhunt kon een aanwinst, maar ook een vloek voor de clan betekenen.

De ander leek er inmiddels flink zin voor gemaakt te hebben, en reageerde meteen met de melding dat ze nu misschien wel terug konden gaan. De kater knikte in antwoord hierop, en draaide zich meteen om, wenkend met zijn staart. "Let's go," Mauwde hij, het was nog een best eindje naar het kamp, maar hey, meteen genoeg bonding time met de ander. Zou goed zijn, voor beiden, aangezien het goed was de clan te kennen.

Amber leek er precies net zo over te denken, aangezien de jongere kat niet schroomde om een vraag te stellen. Meteen ging hij er volledig voor, en stelde Tall de vraag die hijzelf niet echt had kunnen beantwoorden nog. Misschien dat het met druk van buitenaf, zoals nu, wel zou lukken. "Goede vraag," Begon hij langzaam, om zichzelf nadenktijd te geven. "Anders vooral, met meer problemen die anderen bij je brengen," Als deputy had niemand hem daar serieus mee genomen. Nu nog niet, maar ze hadden inmiddels weinig keus.

Bij de reactie van de ander deed hij zijn uiterste best om niet in lachen uit te barsten, dat moest Amber maar niet te hard zeggen hier in Shadowclan, waar de meest populaire opinie nog steeds een afwachtende houding jegens Tall was. De tijd van onvoorwaardelijke trouw was inmiddels voorbij, sinds Inner dood was, was er onrust in zijn clan, maar het ging in ieder geval redelijk goed. "Dat is erg aardig van je," Mauwde de kater uiteindelijk glimlachend, aangezien hij wist dat Amberhunt het meende. "Maar onthoud dat de anderen dat mogen vinden, het betekent gewoon dat ik mijn best moet doen ze te overtuigen," En dat zou hem scherp houden.

Hij moest even glimlachen toen hij nadacht over hoe hij zelf gereageerd zou hebben op zo'n opmerking, waarschijnlijk rebels en met een 'maar mijn mening is toch beter' attitude. En vaak was zijn mening ook beter mind you. Amber leek ongeveer hetzelfde te hebben, al bracht die het met een subtiel argument wat Tall even een beetje beschaamd naar de grond deed kijken. Hij had helemaal niet zo prominent willen zijn, maar met zijn per ongelukke actie op de gathering was dat plan een beetje misgegaan. "Dat is erg scherp van je," Mauwde hij bij de tweede opmerking, aangezien niet veel jonge katten dat zo door hadden. "Wie zou er ook beter te beschuldigen zijn dan ik?" Mauwde hij daarna oprecht, hij was leider, beschuldigd worden was zo ongeveer zijn taak.

De andere kat, die een stuk ouder leek dan zijn leeftijd je zou doen verwachten, leek hierover na te denken, en beantwoordde uiteindelijk bevestigend. Ja, Tall had gelijk, maar hij wilde laten weten dat hij er niet zo over dacht. Waarop Tall knikte. Het was fijn om eens in de zoveel tijd wat tegengeluiden te horen tussen zoveel negatiefs, maar aan de andere kant zou het Shadowclan niet zijn als ze niet wat te zeuren hadden. "Erg aardig van je Amber," Mauwde hij dan ook, zodat de ander in ieder geval ook wat positieve reactie van hem kreeg, want hij waardeerde het oprecht. "Trouwens," Bedacht hij zich ineens, "Is het al wat tussen jou en die ene poes?" Hij had geen idee welke poes, maar dit was zijn favoriete gesprekstwist, wanneer de ander het niet verwachtte zijn relatieleven bevragen, niets was mooier dan dat.

De ander leek eerst een beetje in de war, en toen een beetje onzeker. Betekende dat dat Tall gelijk had gehad en goed had geraden? Als dat het geval was verdiende hij een cadeau, want dat zou dan de eerste keer zijn dat hij in een keer goed had wie iemand leuk vond en wanneer.
Helaas voor hem was het ook deze keer echter fout. Aangezien de ander hem rustig mededeelde dat er geen poes was. Hierbij keek Tall een beetje beteuterd, had hij toch bijna gedacht het eindelijk eens te hebben. Het vervolg van Amber was om die reden ook wel een soort van redding. Aan de andere kant was het onverwacht, en keek Tall eerst een beetje verrast, om vervolgens breed te grijnzen. "Wat geweldig!" Mauwde hij oprecht uit, aangezien het hem echt niet kon schelen wie wie leuk vond, zolang het maar ware liefde was. "Wie is het?" Oké, op dat vlak maakte de 'wie' 'wie' vraag wel weer uit.

De kater kon zich voorstellen dat het spannend was geweest voor de jongeling om dit te vertellen. Maar al te vaak hadden katten in Shadowclan te maken met gekke conservatieve ideeën, en hoewel Tall graag nestjes zag - iets wat biologisch gezien gewoon onmogelijk was voor het nieuwe koppel - vond hij dit zeer mooi nieuws. Bovendien waren er vaak draagmoeders, al bedacht hij zich wel dat er hier regels voor zouden moeten komen, ze konden niet elke kat op elk moment missen.
Bij het horen van de naam van de gelukkige kater, hield hij even zijn kop schuin. Die? Die was veel ouder en bovendien een brompot? Maar hij knikte alsnog geïnteresseerd. Niet aan hem hierover te judgen, en hij zou er nog wel een gesprek met Demon over voeren. "Hoe is dat zo gekomen?" Besloot hij daarna, nieuwsgierig als altijd, te vragen.

De ander leek eerst bezorgd om zijn reactie, maar ontspande toen weer wat. Op zijn vraag over hoe dat zo gekomen was reageerde hij echter wat terughoudend, duidelijk bang voor een schandaal in de clan. Hierom moest Tall grinniken, alsof hij iedereen hier meteen over zou vertellen. Wel een schattige gedachte op zich. "Als ik beloof te zwijgen als het graf?" Mauwde hij de ander, een serieuze blik in zijn ogen om aan te tonen dat hij nu niet dolde met de voormalig apprentice. Hij zou zijn mond houden.