[A Path Unwalked] Fire and Blood

Branchtrove

Branchtrove was sinds gisteren warrior. Hij was dus net verhuisd in de warriorsden. Hij lag ergens helemaal achteraan. Daarom dat hij alle commotie niet hoorde. Hij lag nog vredig te slapen. Sinds hij gisteren een Vigil had gehouden, had hij tot de namiddag vrijaf gekregen. Dat benutte hij door te slapen. Zijn dromen waren liefdevol, maar veranderde langzaam naar enge dromen. Dit was onbewust. Op het einde viel hij in een kolkende rivier. Met een schok werd Branchtrove wakker. Hij begon direct al te hoesten. Wat? Hij zag bijna niets, een zwarte mist hing door heel de den. Angstig zocht hij zich een weg naar buiten. Hij zag veel hoestende katten, maar door zijn slaperige kop zag hij niet super veel. Ook door de mist die er hing. Pas toen hij doorhad dat het camp werd geëvacueerd, besefte hij dat er vuur was. Hij zag niemand herkenbaar, tot hij plots Redpetal zag. Ze had twee kittens tussen haar bek. Vlug liep hij op haar af. "Ik help," proestte hij. Hij nam een kitten van haar over en wandelde naar een gat in de wand. Daar was het vuur minder hard.

Tag: Redpetal, etc.

Frostykit

Een kleine wit-grijze kitten piepte angstig. Hij was 2 moons oud, maar had duidelijke achterstand. In zijn koppie was ie nog maar 2 weken. Hij kon niets zien door een zwarte mist. Trillend piepte hij nog luider. Puur op instinct wankelde hij ergens naar toe. Hij liep stug door en volgens hem was hij al een heel deel overgestoken. Zijn intuïtie zei hem naar warmte toe te gaan. En daar ging hij dus ook op af.

Tag: Starclan

Dapplepelt was direct in actie geschoten bij het nieuws dat zich als een lopen vuurtje, hoe ironisch, door het kamp verspreidde. Hij schoot meteen naar de Nursery, omdat deze den het dichtste bij hem lag, en liet zijn blik gaan naar de kittens die al uit de den werden begeleid. De temperatuur in het kamp kon men duidelijk voelen stijgen. Hij knikte goedkeurend en was net klaar om de elders te gaan helpen, toen hij angstig gepiep hoorde. Hij draaide zich meteen om in de richting van het gepiep en zag een kitten in de dikke warme rook lopen. Dapplepelt liep bijna automatisch achter de kitten aan graaide de kitten blindelings van de grond af. De rook belemmerde zijn zicht namelijk. De kitten hing leveloos te bengelen, maar op dit uiterste moment wist Dapplepelt niet dat de kitten er niet meer was, dat hij zich bij Starclan had gevoegd. Pas toen hij het de doorntunnel uitliep, weg van het kamp, merkte hij dat de kitten nog geen enkele kik had gegeven. Zijn ogen werden groot, waarna hij zich omdraaide, zoekend naar Mistgaze of Rousepaw. Hij zette de kitten kort neer. "Ik heb Mistgaze of Rousepaw nodig!" mauwde hij luid, hopend dat zij nog iets zouden kunnen betekenen voor deze kitten, wiens naam hij niets eens met zekerheid kon zeggen.

Tag: Frostykit + omstaanders (Mistgaze/Rousepaw)

Jayflame’s schouder brandde verschrikkelijk, maar hij deed zijn uiterste best om het te negeren terwijl hij Hazelfray probeerde te bevrijden uit de doorntunnel. Had hij even geluk dat Salmonleap was komen helpen. Met hun tweeën zou het vast wel beter gaan om de tom te bevrijden. Als de tom er niet zo gehavend had uitgezien, had hij waarschijnlijk wel tegen Salmonleap gezegd dat deze Hazelfray mocht bevrijden terwijl hijzelf zich ging bekommeren om de elders. Maar hij wilde zijn vorige mentor niet in de steek laten. Niet nadat hij Jayflame zo goed had geholpen om warrior te worden. De tom onderdrukte een zucht terwijl hij doorns begon door te bijten met zijn tanden omdat het anders gewoon niet lukte. Hazelfray had het echt goed voor elkaar gekregen om vast te komen zitten, zeg. Maar hij kon het ook wel begrijpen dat de tom in paniek was nadat zijn gezicht zo toegetakeld werd door het vuur. Hij wilde zijn mentor niet in zijn gezicht aankijken omdat hij zichzelf niet van zijn stuk wilde brengen, maar het feit dat Rousepaw bij hun kwam staan zei hem eigenlijk al genoeg. Hoewel Hazelfray er erger aan toe was dan hijzelf, werd hem ook opgedragen om naar Mistgaze of Rousepaw te komen zodra ze op bestemming aangekomen waren. En plotseling leek dat moment nog ver weg te zijn. De pijn in zijn schouder werd precies erger omdat Rousepaw hem eraan had herinnerd en Jayflame klemde zijn kaken op elkaar zodat hij zich zou blijven concentreren op zijn taak. Hij trok kort met zijn oortje toen hij de opdracht van Rousepaw hoorde, maar reageerde niet. Hij was te geconcentreerd bezig om zijn voormalige mentor uit de doorntunnel te halen. ‘Bijna,’ riep hij over zijn schouder toen Rousepaw de vraag opnieuw stelde. Hij voelde de doorns al loskomen. ‘Kom op, Hazelfray,’ moedigde hij de tom aan. ‘Probeer nu eens naar voren te stappen. Dan laten de doorns beter los.’ Hij draaide zijn kop naar Salmonleap. ‘Salmonleap, ik denk dat het beter is als jij je bekommert over een queen, kitten of elder. Het is zinloos als we ons allebei ontfermen over Hazelfray terwijl er zoveel anderen rondlopen die hulp nodig hebben. Doe wat Firedance zegt en ontferm je over één van hun, dan zorg ik wel dat het goedkomt met Hazelfray.’ Hij zou Hazelfray wel begeleiden naar de Sunningrocks.

Als een grote schaduw streek haar sneeuwwitte slanke gelaat over de uitgedroogde koude grond heen. Haar pootkussentjes schavend over de uitgedroogde gras dat de grond versierde. De oudere warrior keek voor der uit; haar giftig groene ogen starend over de landschap. Haar witte vacht was dof maar danste toch altijd sierlijk mee met de kille wind die door de bomen heen drongen. De poes nam een weg door de kale bomen dwars door de Thunderclan terratorium op weg naar het kamp. Ze had geen idee meer wat ze hier moest zoeken want jagen zat er ook niet meer in dus kon ze net zo goed aan Zeal vragen als ze nog op een patrouille of whatever kon. Er was tenslotte niks meer te vinden en dus met een tong voelend als schuurpapier in haar bek stapte de witte poes veder. Blacktear snoof de lucht op en bewoog kort met het puntje van haar oor toen de lucht anders leek te ruiken dan de afgelopen dagen. De lucht boven haar kop pakte zich samen en al snel was de hemel donker terwijl een zacht gerommel in de verte klonk. Onweer. Blacktear opende een klein stukje haar mond, inhaleerde de lucht nog eens goed om te zoeken naar een spoortje regen toen een harde klap de witte poes in een liet duiken. Ze was bijna bij het kamp maar de flits die door de lucht heen racete was niet te missen. Har koude kille groene ogen staarde verbluft naar de lucht terwijl de poes zich snel een wegbaande naar het kamp.

De oudere warrior was misschien maar net een paar kleine minuutjes in het kamp te vinden toen er een flits van oranje vacht langs haar schoot en de longen uit haar lijf begon te schreeuwen. "VUUR! HET BOS STAAT IN BRAND, WE MOETEN NAAR DE RIVIER!" Voor een fractie van een seconde bleef de witte poes vastgenageld aan de grond staan toen de woorden van Firedance haar oren binnen stroomde. Al snel schudde ze haar kop, nee ze had een tijd om hier als een standbeeld te staan, ze moesten het kamp ontruimen en wel nu! "We zitten jullie hier nog te staan in Starclans naam! Aan de slag we moeten hier weg!" Riep ze, haar giftig groene ogen werpend op de katten die vol paniek aan de grond geplakt waren. Snel draaide de poes zich om en begon richting de Elders den te rennen. Al snel kwam er een bruine doffe vacht in haar gezichtsveld die en herkende Mousetooth. Een elder van Thunderclan. Zo snel als ze kon schoot ze de bange elder te hulp en drukte haar schouder tegen de oudere poes aan om haar de andere kant op te wijzen. "Andere kant op" Mauwde ze kalm en begon de blinde elder het kampuitgang begeleiden.

Mousetooths struikelde om de seconde over haar eigen potten en losse takken op de grond en het leek dat ze wel kilometers ver weg hadden gelopen toen Blacktear de oude poes eindelijk veilig had gebracht bij de Sunningrocks "Ik kom zo terug, blijf hier" Riep ze voor ze de hazenpad terug nam naar het kamp waar ze haar hulp nu hard nodig hadden. Haar pad werd omringd door rook en knapperend vuur toen ze uiteindelijk het kamp weer had bereikt dat zich als een grote chaos had uitgebreid. Hazelfray zat onder de brandwonden en katten hoesten. Hoelang was ze weg geweest? Had Mousetooth er zo lang overgedaan dat het vuur al bijna het kamp had bereikt? Blacktear vloog de doornstruiken door en rende naar het midden van het kamp, kijkend wie haar hielp nodig had. Morningcall stormde langs haar heen met Winterbitee op zijn hielen en racete naar de Elders den. Shit, Smoothleg! Meteen rende Blacktear achter de twee aan en wurgde zich een weg door de katten. Morning was al voor over gebogen terwijl de Elder op hem probeerde te klimmen maar zonder succes. De witte poes pakte Smoothleg bij zijn nekvel en duwde de kater op haar grote zandkleurige clangenoot. "Lukt het zo?" Vroeg ze, haar witte vacht besmeerd met as van de rookwolk en piekend overeind door de zweet. "Dan ga ik nursury checken als daar nog hulp gewenst is"

Tag: Mousetooth (NPC-save) - Morningcall, Winterbite & Smoothleg (NPC)
Note: Black gaat naar de nursury toe als daar nog hulp nodig is
Als er iets niet klopt aub een PM'tje sturen <3

‘Bijna,’ riep Jayflame over zijn schouder als antwoord op haar vraag. Amper een seconde later klonk een volgende schreeuw door het kamp. "Ik heb Mistgaze of Rousepaw nodig!" Meteen draaide Rousepaw zich om en sprintte vervolgens op Dapplepelt af, de kater wie haar had geroepen. Ze moest eerst het kamp uit om bij de kat aan te komen. Dus met een wat onhandige sprong kwam ze langs het gat dat in de tunnel was ontstaan door het losmaken van Hazelfray. Voor de poten van de kater lag een klein lichaampje. Dat van Frostykit. De zilvertabby versnelde haar pas bij het aanzicht. Hijgend kwam ze aan maar dat weerhield haar er niet van om eerst de kitten op zijn zij te trollen. Niets. Helemaal niets. Geen reactie, geen ademhaling. Voorzichtig legde ze haar oor op de borst van de kitten. Ook geen hartslag. Meteen zakte de oren van de kattin in haar nek. Ze keek op naar Dapplepelt en schudde zachtjes met haar kop. Kort beet de kattin haar tanden op elkaar. "Mag Starclan je pad verlichten jonge Frostykit." Mompelde de kattin waarna ze voorzichtig een lik over de kop van het kleine lijkje gaf. Ze had zo gehoopt dat ze niemand aan dit vuur zouden verliezen. En daarbij moest het ook nog eens zo'n jong lid zijn. Vreselijk gewoon. "Dapplepelt, draag hem alsjeblief mee zodat we afscheid van hem kunnen nemen als we in veiligheid zijn." Met een knikje richting de Warrior draaide ze zich weer om, het kamp in om daar verder te kunnen helpen. Het ontruimen begon aardig op te schieten en waarschijnlijk zouden ze niet nog meer katten hoeven te verliezen aan het vuur.

Tag: Dapplepelt en Frostykit (Hazelfray, Salmonleap en Jayflame)

Redpetal
Redpetal zag gelukkig Branchtrove op haar aflopen en opgelucht ademde ze uit. Pfoeh, hij was toch al veilig. Hazelfray had ze nog niet gezien; ze was in de nursery toen hij gered werd en nu was er te veel chaos om hem op te merken. De kleine poes volgde haar partner - het idee bracht nog altijd vlinders in haar buik, zelfs in tijden als deze - door het gat in de campmuur en sprintte naar buiten, nu enkel nog Dustkit in haar bek. ze liep naar buiten, waar ze nog al enkele katten zag. Blakctear sprintte net langs haar heen terug naar het camp toen ze de kitten neerzette. Even aarzelde ze; moest ze ook terugkeren? Maar de kleine warrior besloot om hier te blijven en legde zich neer naast de kitten, kijkend waar Branchtrove bleef en ondertussen proberend om ervoor te zorgen dat Dustkit toch veilig zou zijn.

Tag: Branchtrove, Dustkit

Morningcall
Het ging te traag naar zijn mening, maar hij kon niets doen behalve de elder aanmoedigend om sneller te zijn. Smoothleg leek zelf ook gefrustreerd; zo oud was de kater nog niet, en hij vervloekte waarschijnlijk zijn lichaam omdat het niet meer deed wat hij wou. Blacktear kwam niet lang daarna terug gesneld, helemaal buiten adem; daarnet had hij haar nog een elder naar buiten zien helpen, en hij was nu alweer terug. Pfoeh, hij was snel geweest. Rook bedwelmde zijn ademhaling ondertussen en hij kuchte eventjes. De witte poes, die ook al vol as hing, hielp de elder op zijn rug en Morningcall knikte naar haar. Hij had het gevoel dat hij niet veel zou kunnen zeggen en had dan ook geen zin om het te proberen. Hij droeg de elder naar buiten en ging daar bij de groep katten staan die klaarstonden om te vertrekken.

Tag: Mousetooth & Smoothleg - NPC elders; Blacktear etc

Bloomkit & Ribkit
Worden gedragen en stribbelen niet tegen.

Tag: Snowdance & co // Branchtrove & co

Pure paniek stond op zijn gezicht getekend. Dat het vuur hier nog niet was, en dat de wind de rook enkel hierheen dreef, besefte hij nu niet. Katten kwamen aangerend om hem te helpen. Een soort waas trok over zijn ogen heen, mede dankzij de rook en het zweet dat van zijn voorhoofd druppelde. Paniek trok door heel zijn lichaam heen, en de kater hapte naar adem. Een paniekaanval had hij nooit eerder meegemaakt, en het klikte dan ook niet bij hem dat dit was wat er gebeurde. Hij hoorde maar vaag stemmen en voelde maar vaag de aanwezigheid van zijn vorige apprentice. Hij voelde wel dat hij steeds losser begon te zitten, en hiermee verdween dan ook het ergste van zijn angst. De waas bleef echter, en hij zag enkel schimmen. "Red? Snow? BRANCH?" Zijn kop bewoog heen en weer, op zoek naar de vlekken die tot zijn familie toebehoorden, maar hij leek er geen één te kunnen onderscheiden. Zijn gezicht brandde zo erg, dat het voelde alsof al zijn huid eraf gerukt werd, keer op keer opnieuw. Vaagjes hoorde hij de stem van Jayflame, maar dit riep geen reactie bij hem op. Het enige wat hij wilde was zijn familie nu. Zijn familie, voor wie hij voor een monster zou springen. En Branch, StarClan, was het erg als hij het liefste Branch wou nu? Nog liever dan zijn bloedeigen zusjes?

Tag: Jayflame

Branchtrove

Hij schoot de nursery uit met de kitten in zijn mond. Toen hij veilig en wel aan het gat met de stenen was keek hij uit naar Redpetal. Ze waren dichtbij de doorntunnel, die in laaiende vlammen stond. Pijn was te lezen in zijn ogen. Hij zag zijn geliefde huis afbranden. De dikke rookwolken lieten hem hoesten. Instinctief begon hij de kitten tegen de vacht in te likken. Hij was geen medicine cat, maar ook niet dom. Branchtrove zag Redpetal uit de nursery komen en op hen af rennen. Net op dat moment klonk zijn naam. Hij spitste zijn oren. Dat was Hazel! Het kwam van de doorntunnel. Angst greep zijn hart. Hij duwde vluchtig zijn neus tegen de hare. Ribkit kon niet achterblijven. Hij keek in het rond tot hij een rode kater zag. "Morningcall!" Hij wenkte de kater verwoed. "Wil jij deze mee naar de sunningrocks nemen?" Nadat hij dankbaar had geknikt trok hij een sprintje naar de laaiende tunnel. Hij zag Jayflame en Salmonleap trekken aan iemands vacht. Duidelijk die van Hazelfray. Voorzichtig kwam hij dichterbij. Oh no! De ene helft van het gezicht van zijn knappe vriend was helemaal weg gesmolten. "Pas op Flamieboy." Hij greep zijn vriend hardhandig bij het nekvel. Zijn grote lichaam bevatte veel kracht en die benutte hij nu ten volle. Er klonk wat geknapper en toen was hij los. "Hazel?", fluisterde hij zachtjes toen ze een eindje verderop lagen. Zijn gezicht was geen pretje om naar te kijken. Branchtrove hoestte, maar drukte zijn koude tong toch tegen het gezicht aan. Brrr geroosterde Hazelfray.

Tag: Redpetal, Ribkit & Morningcall / Salmonleap, Jayflame & Hazelfray

<sub>De kleine poes keek om zich heen en voelde angst in haar opborrelen. Intussen was er al rook ontstaan en begon het kamp steeds meer verlaten aan te voelen. De enige die ze nog zag waren Zealspark en enkele andere krijgers. Maar waar was haar pleegmoeder? In de verte zag ze echter diens bruine rug snel door de struiken verdwijnen, gevolgd door enkele kittens die haar al even vluchtig volgde. Hadden ze haar nou achtergelaten?! En bovenal, waar was haar vader Snowstorm? Pas toen hoorde ze nieuwe krijgers arriveren in het kamp. Ze leken iets van wit met zich mee te dragen, iets wat haar heel bekend voorkwam. "P-papa?" klonk haar jonge stem beverig, terwijl ze voorzichtige stapjes naar voren nam. Maar er was algauw een kat die haar weg blokkeerde, op haar neerkijkende en proberende haar weg te krijgen van het aanzicht. Maar Rootkit negeerde de bevelen en rende snel langs de oudere kat heen. "Papa? Is dat Snowstorm?!" miauwde ze nog eens. Echter werd haar groene blik geblokkeerd door de staart van de deputy. Deze wou blijkbaar ook niet dat ze zag wat er gaande was. Haar kleine lichaam begon te beven en ze voelde de grond onder haar poten sidderen. 'Wat is er gebeurd?' klonk het als volgt, waardoor Rootkit haar hangende kopje terug ophief en met waterige groene ogen toch nog een glimp van de doffe vacht probeerde op te vangen. 'We troffen hem aan vlakbij de vlammen, maar we waren te laat om nog iets te doen. We hadden nog maar net de tijd hem naar hier te brengen.' Opnieuw blokkeerde Zealspark haar zicht. Hij leek te knikken naar de krijgers en hen nog iets te zeggen, maar de wit met bruine kattin verstond niet wat er gezegd werd. 'Ik zoek nog iemand die Rootkit mee naar de Sunningrocks brengt!' riep de deputy, waarna ze weer te zien kreeg wat er gebeurde. Maar het groepje krijgers van daarnet was verdwenen, net zoals het witte hoopje vacht. "Was dat papa?" vroeg ze voorzichtig, haar wazige blik op de rosse kater werpende. Maar deze sshte haar slechts, proberende de kit wat te kalmeren door met zijn staart over haar rug te gaan. Echter was Rootkit intussen al wel oud en slim genoeg wat dat betekende. Ze zou Snowstorm nooit meer zien.... Betekende dat dan dat ze vanaf nu een volledige wees was? Zonder mama.. en papa?

Nog voordat ze kon wegzinken in een algemene depressie, was er een kat die haar mee naar buiten begeleidde. Rootkit deed niet eens de moeite om te zien wie het was of naar waar ze gebracht werd. Het scenario van haar dode vader bleef zich maar afspelen in haar hoofd. Pas toen ze enkele stemmen hoorde opdoemen, keek ze terug op en zag ze de groep katten die zich verzameld hadden. Ook zag ze Firedance, een kat die ze wel vaker bij Zealspark aantrof. Om de een of de andere reden wou ze naar de kattin toe gaan. Daarom dat ze ook plots vooruit stoof, de roepende krijger die haar naar hier had gebracht negerende. Vlak voor de rosse kattin gleed ze weer tot stilstand. "Ik ga met jou mee." sprak ze, zeker maar ook onschuldig, terwijl haar groene blik zich op iets anders richtte.</sub>

Alles leek zo snel te gaan. Zijn hart bonsde nog steeds in zijn zijn keel van het commando dat hij net over had genomen. En dan te bedenken dat hij een tijdje jaloers was geweest op zijn beste vriend. Nope, dit zou hij nooit kunnen doen. En hij was dan ook maar wat blij dat hij het uiteindelijk niet was geworden. Jewelgleam liet hem even opkijken en half bedenkelijk knikte hij. "Het kan onveilig zijn hier achteraan Jewel.. Weet je het zeker?" Iet wat zorgelijk keek hij naar de witte poes voor zijn ogen over de groep katten schoot in zijn hoofd koppen tellend. Kom op.. Ze hoefde nog maar een klein deel.
Silverstar's stem liet hem bijna opgelucht zuchten en snel knikte hij naar de tabby leider. Echter voelde hij ook een steek in zijn hart. Zou dit het tweede huis zijn dat Silverstar zou verliezen aan vuur.. Iedereen wist wel hoe hij Skyclan had moeten opgeven. Zelfs als Rowan toen nog maar een kit was geweest. Het was een pijnlijke gedachte.. "We zijn klaar om te gaan zodra de laatste katten uit het kamp zijn." Knikte hij instemmend toe en keek naar Firedance. Dit moest allemaal goed komen.. Het vuur zou het kamp niet bereiken en ze zouden allemaal veilig weer terug kunnen keren.. right?

-tag: Jewelgleam, Silverstar & Firedance

Dapplepelt keek gespannen toen toe Rousepaw de kleine kitten onderzocht. Hij hield de houding van de medicine cat apprentice in de gaten om eruit af te leiden of ze de kitten nog kon redden. De woorden die volgden, lieten echter weten dat de kitten zich al bij Starclan had gevoegd. "Mag Starclan je pad verlichten jonge Frostykit." Dapplepelt beet even op zijn lip, met het idee dat hij niet snel genoeg was geweest om Frostykit te redden. "Dapplepelt, draag hem alsjeblief mee zodat we afscheid van hem kunnen nemen als we in veiligheid zijn." De kater liet zijn blik gaan naar Rousepaw, knikte even en tilde de kitten terug op om verder te lopen naar de verzamelde groep. Hij bleef de kitten vasthouden, zette hem niet neer, toen hij aankwam bij de groep katten die rond Firedance verzameld waren. Hij liet zijn blik vluchtig over de groep gaan, niet wetend of iemand hier familie was van Frostykit, die zich ondertussen bij Starclan had gevoegd.

Tag: (Rousepaw) Frostykit★, open voor de katten die al buiten het kamp zijn.
Note: Dapplepelt heeft zich bij de groep, buiten het kamp, gevoegd met het lichaampje van Frostykit.

De pijn in haar uitgestoken pootje begon weer is lichtjes te zeuren. Met haar kopje tussen haar pootjes lag ze daar dan ook in de Nursey in haar nest. Ineens kwamen alle katten de Nursey in en pakte de kittens op. Ze tilde haar kopje lichtjes op. Wat was er aan de hand? Waar is iedereen mee bezig? Hier en daar hoorde ze wat geschreeuw, toch kon ze er niks uit op maken. Voorzichtig probeerde ze weer op haar pootjes te staan. Met een lichte, zeurende pijn in haar pootje strompelde ze voorzichtig haar nest uit. Rustig begon ze en poging te doen de Nursey uit te komen. Iets leek haar te zeggen dat ze weg moest. Echter werd het haar half in toch te veel. Ze zakte door haar achterpootjes en haar achterwerk belande op de grond. Door de totale paniek die door haar kopje ging, ging haar flanken hard op en neer. Ze had totaal geen idee wat er gaande was. Haar oogjes sloegen zich naar de grond, niet wetende wat te doen. De vreemde geur die haar bekje bereikte hielp er ook zeker niet aan mee. Wat moest ze doen? Het enige wat de kitten nog uit wist te brengen was bang gepiep. Inmiddels was de kitten zich steeds minder bewust van de wereld om haar heen, ondanks alle rook die steeds dichterbij kwam en het vuur wat nu nog in het bos was, maar ook steeds verder deze kant op kwam.




Tag: Iemand die Broken kan helpen?

Mistgaze haar blik ging naar Tallfright. "Ik regel nog iemand die met jou dit alles kan gaan tillen, daarna moet je zoveel als je kan oppakken en naar Firedance gaan om te verzamelen. Ik maak een laatste ronde om te kijken of iedereen er is." Mistgaze kroop de den uit en riep een warrior naar binnen die Tallfright moest helpen met de kruiden tillen. Daarna ging haar blik meteen naar de nursery. Het kon niet zo zijn dat iemand een kit was vergeten, maar iets in haar zei dat ze moest gaan kijken of het wel echt zo was. Toen ze de nursery naderde wist ze zeker dat er nog een kit binnen zat, het gepiep was duidelijk te horen. "Brokenkit! Kom snel!" zei ze terwijl ze naar het kleine ding toe liep en haar optilde. Ze had zich misschien verstopt waardoor niemand haar had gezien? Niet erg veel tijd om over na te denken. Mistgaze liep met de kleine kit zo snel als ze kon naar Firedance om zich bij haar te voegen.

Tag: Tallfright, Brokenkit
Note: Mist is nu bij de groep, heeft Brokenkit bij zich.

Hazelfray was los gemaakt door de katten en het kamp uit begeleid. Rousepaw liet haar ogen nog een keer over het kamp gaan. Twee Warriors kwamen met grote bladeren met daarin kruiden de Medicinecat's den uit gelopen. Mistgaze droeg nog een laatste kitten uit de Nursery. Snel racete Rousepaw nog een keer langs de Elders, Apprentice's en Warrior's den voor een laatste check. Er was niemand meer. Alleen Blacktear zag ze nog in het kamp lopen. "Blacktear, kom naar Mistgaze of mij als we veilig zijn. Voor nu is het kamp leeg dus kom!" riep Rousepaw naar de kattin waarna ze richting de uitgang van het kamp trippelde. Iedereen was weg nu toch? Ze hadden niemand over het hoofd gezien. Toch? Ja toch? Rousepaw kreeg een vervelend gevoel over zich heen bij het idee dat ze toch heel misschien iemand over het hoofd gezien zouden kunnen hebben. Maar nu moesten ze door, er was geen tijd voor gepieker. Het kamp was leeg. Of nouja bijna, de katten die er nog waren begaven zich richting de uitgang in ieder geval. En al zou dat niet zo zijn was ze niet de enige wiens schuld het zou zijn. "Hebben we iedereen?!" riep de zilvertabby zodra de katten die volgde het kamp ook uit waren. Ze wilde niet weg tot iedereen er was.

Tag: Blacktear & katten buiten het kamp