[A Path Unwalked] Fire and Blood

Tallfright werd aangewezen om haar te helpen. Mistgaze vond het goed en volgde de kater die al richting haar den liep. "Waar kan ik je mee helpen?" vroeg hij aan haar. "Kruiden tillen, zoveel als dat je kan tillen. Ik heb grotere bladeren in mijn den liggen, wikkel ze daar in en neem ze mee. We gaan ze nodig hebben als iemand gewond raakt onderweg." Ze duwde zich naar binnen. "Normaal zou ik je met alle liefde uitleggen wat wat is, maar daar hebben we nu geen tijd voor. Wees voorzichtig met sommige bladeren, die zijn fragiel. Spinnenwebben kan je gebruiken om je pakketje dicht te plakken. Kan je dat, Tallfright?" vroeg ze aan hem terwijl ze de stapel grote bladeren naar hem toegooide en zelf begon met inpakken van haar kruidenstapel.

Firedance gaf haar een hele korte, maar goede uitleg over wat er gaande was. Ze had het dus toch goed gehoord, er stond een deel van het woud in brand. Om haar heen werden verschillende dingen besproken en eventjes was ze de draad kwijt over wat er allemaal gedaan moest worden. "Word de Nursery al leeg gehaald?" vroeg ze snel, terwijl ze haar blik eventjes over het kamp liet glijden. Elders, kittens en queens waren het eerste om te evacueren, aangezien die het kwetsbaarste waren in deze tijden. De aanhoudende droogte had daar niet echt mee geholpen. Ze hoopte maar dat Slimpaw en Whitepaw bij hun mentoren waren, zodat ze zich daar eventjes geen zorgen om hoefde te maken. Die zouden zichzelf wel kunnen redden. Nu moest ze zich richtte op de rest van de clan.

Daar had hij klaar gestaan om alles op te geven. Misschien zijn leven te verliezen. Maar het bevel van Zealspark klonk anders en even glansde zijn ogen gevaarlijk. "Laat me dit ene doen Zeal.." Mompelde hij bijna smekend. Hij hoefde geen woord tegen te geven. Zealspark zou hem het toch niet toestaan. Inplaats daarvan viel zijn kop even verslagen. Hij was nergens nuttig voor. Nieteens zijn leven geven om mogelijke anderen te redden. Toch schoot haar kop even naar Winterbite. "De apprentices nemen ze mee. Maar de elders zullen mogelijk nog wat meer hulp nodig hebben?" Even zoekend keek hij naar zijn deputy voor er een flauwe grijns rond zijn lippen gleed bij Firedance's woorden. "Je meissie heeft gelijk." Grinnikte hij heel even. "Niet de held uithangen of ik neem jouw plaats zometeen nog in." Zuchtend duwde hij heel even zijn schouder tegen die van Zeal. "Kom snel oke.." Fluisterde hij even zijn stem trillend en onzeker. Daarna schoot hij het kamp uit de rode kattin volgend. "Oke, neem jij de leiding. Ik zal achteraan blijven zodat niemand achterblijft." Knikkend naar de kattin duwde hij een apprentice omhoog. "Geen tijd om te zitten gek."

"Kruiden tillen, zoveel als dat je kan tillen. Ik heb grotere bladeren in mijn den liggen, wikkel ze daar in en neem ze mee. We gaan ze nodig hebben als iemand gewond raakt onderweg." Het duurde niet lang voordat de Medicine Cat, Mistgaze, zei wat hij zou moeten doen. Hij liet haar voor en liep achter haar de den in. Hij liet zijn blik over de kruiden gaan en keek vervolgens kort naar de poes voor hem, die al druk in de weer was. Wees voorzichtig met sommige bladeren, die zijn fragiel. Spinnenwebben kan je gebruiken om je pakketje dicht te plakken. Kan je dat, Tallfright?" Hij schoof de bladeren wat dichter naar hem toe, zodat hij ze binnen pootbereik had als hij eenmaal begonnen was. "Ik zal wel moeten." mauwde hij, terwijl hij van start ging. Hij ging gewoon de rij kruiden af en zorgde ervoor dat hij toch zeker één blad gevuld had van elk kruid. Het sluiten van de bladeren ging echter iets minder vlot dan het eerste gedeelte. Hij was eerst wat aan het prutsen met een beetje spinrag, maar besloot uiteindelijk om wat meer te gebruiken. Dit ging sneller en was ook steviger. Hij had ondertussen 3pakjes gevuld en ging verder met de drie volgende. Zijn blik ging vluchtig naar de uitgang van de den. De heldere lucht van daarnet had plaatsgemaakt voor een soort lichtgrijze mist. Rook. Hij focusde zich snel terug op de kruiden en liet zijn oren wat in zijn nek zakken. Door de droogte verspreidde het vuur zich razendsnel. Hij schoof het vierde pakje opzij en ging verder met het sluiten van de vijfde. Aan zijn andere kant had hij al bladeren liggen met kruiden op. Het sluiten ging nu eenmaal wat trager bij hem, aar toch al sneller dan daarnet. "De rook hangt al in het kamp." mauwde hij vluchtig tussendoor om ook Mistgaze op de hoogte te houden. Ze zat iets dieper in de den, dus kon het nog niet gezien hebben, al had de geur van rook haar waarschijnlijk ook al bereikt.

Tag: Mistgaze
Extra: "De heldere lucht van daarnet had plaatsgemaakt voor een soort lichtgrijze mist."Rook.

Hoewel Hazelfray zeker niet één van de besten was in jagen, deed hij dit al wekenlang trouw iedere dag opnieuw. Het eten was nodig; niet alleen zijn eigen maag rommelde, maar die van alle warriors en apprentices werden al een moonlang niet gevuld. Prooi bleef weg door de droogte die al zolang aanhield, en die tevens ook zorgde voor een pijnlijke keel. Bovendien was het koud, en moest zijn lichaam flink zijn best doen om hem warm te houden. Dit kostte veel energie, en hoewel hij een sterke kater was, wist hij zeker dat hij in de afgelopen paar weken flink wat van zijn gewicht kwijtgeraakt was. Zijn ribben leken haast te tellen door zijn dunne vacht heen, die tevens ook dof geworden was. Zijn gezicht was ingevallen, en al met al zag hij er niet gezond uit. De Clan mocht nog van geluk spreken dat er geen ziekte was uitgebroken. Hij was er haast zeker van dat hij het dan niet overleven zou.
Hoewel hij wist dat de droogte voor verandering zorgde van geuren, had hij deze specifieke geur nooit eerder geroken. Het was onbekend, en Hazelfray voelde het als zijn plicht om te onderzoeken wat het was. Voorzichtig liep hij richting de geur toe, niet goed wetend wat hij verwachten moest. Van vuur had hij wel gehoord, maar hij had het nooit eerder meegemaakt. Toen hij de roodkleurige vlammen voor het eerst zag, was het enkel instinct wat hem meteen deed omkeren en rennen. Echter was hij niet snel genoeg, leken de vlammen hem in te halen, alsof zijn tempo een lachtertje was. Hij voelde de warmte aan zijn vacht trekken, en toen zijn staart pijnlijk begon te steken, wist hij dat hij niet veel kans meer had dit te overleven. Een adrenalinestoot leek door zijn lichaam heen te gaan, en met nieuw hervonden kracht zette hij zich harder van de grond af, waardoor hij sneller naar voren wist te gaan. Hard gekraak deed zijn oren paniekerig om zich heen doen draaien, en voor hij het realiseerde, viel een brandende boom voor hem neer. De kater kon niet meer afremmen door de nieuw gevonden snelheid. Hij kneep zijn ogen angstig dicht, draaide instinctief zijn kop zodat zijn ogen niet geraakt zouden worden, en knalde toen met volle kracht tegen de stam aan. Een helse pijn vertrok door zijn gezicht, en een harde schreeuw verliet zijn bek. Tranen stroomden over zijn wangen, en hoewel dit water was, leek het zout de brandwonden alleen maar meer doen prikken. Toch wist hij dat hij geluk had, gezien geen van beide ogen geraakt waren. Ze waren wel hevig aan het tranen, door zowel de pijn als de rook die plotseling overal om hem heen leek te zijn. Woest keek hij om zich heen, op zoek naar een weg uit de brandende omgeving, die nu overal rondom hem leek te zijn. Onbewust begon hij te hoesten, waardoor hij enkel maar meer rook inademde door de stoten adem die hij inhaleerde. Hij dwong zichzelf op te staan, bang voor de vlammen die overal rondom hem leken te zijn. Zijn pootkussens brandden hevig, en hij wist dat hij niet veel stappen meer zou kunnen zetten. Hij gooide zichzelf met al zijn kracht over de brandende boomstam heen, en zag toen dat een stuk voor hem nog niet verbrand was. Hij begon met rennen, en met iedere hap adem die hij uitstootte, kwam een schreeuw. Een gedeelte van zowel zijn gezicht als nek was verbrand, en zijn poten voelde hij haast niet meer. Toch bleef hij doorrennen, wist dat hij hier anders niet levend uit zou komen. Hard hijgend klampte hij vast aan dat ene punt dat hij voor hem zag, wat nog niet verbrand was. Her en der kon hij vachten onderscheiden, en hij wist dat hij bijna bij het kamp was. Een gevoel van opluchting verspreidde zich door zijn borst, tot hij zich realiseerde dat het vuur zich ook bijna bij het kamp begaf. Wie zou er allemaal zijn? Wie zou er allemaal niet zijn? Angstig duwde de kater zijn uitgeputte lichaam voort. Branch, Snow, Red... Alle katten om wie hij gaf leken voor zijn ogen te springen. Hij was zo bang, zowel voor zichzelf als voor hen, en boven alles was hij zo ontzettend moe. Zijn lichaam schreeuwde hem haast toe dat hij moest stoppen, en al zijn spieren werkten hem tegen, maar hij zette door. Hij moest wel, zijn instinct dreef hem verder en verder. Hij zou zichzelf letterlijk doodrennen als dit nodig was. De bramentunnel was plotseling een hel om doorheen te kruipen. Zijn lichaam had er altijd goed doorheen gepast, ondanks zijn grootte, maar de pijn en vermoeidheid bij elkaar zorgden ervoor dat hij niet helder kon nadenken en dat hij vast kwam te zitten. Doorns prikten door zijn huid heen, en opnieuw schreeuwde hij, een schreeuw van hulpeloosheid. Tranen rolden over zijn wangen heen en pijn trok door heel zijn lichaam.

- Tag: Iemand die hem komt redden rip

Ditmaal was het Rowanflight die haar vraag beantwoorden en al snel knikte ze. Misschien zou ze iemand kunnen vinden die haar zou willen helpen met de Elders te verplaatsen. Maar nog voordat ze iets kon doen, of überhaupt een spier kon bewegen, ging er een schreeuw door het kamp heen. Twee katten, Salmonleap en Jayflame schoten te hulp en al snel kwam ze erachter dat het Hazelfray was die knel was komen te zitten bij de ingang. De lucht begon dikker en dikker te worden en haar ogen begonnen te tranen en ze voelde hoe haar keel zich dichtkneep. Ademhalen ging lastiger en ze gromde zachtjes. Hazelfray zou haar hulp niet nodig hebben, maar ze moest wel iemand vinden om de Elders te gaan helpen. "Ik heb een warrior en een of twee apprentices nodig om de Elders te verhuizen," gingen haar scherpe stem over het kamp heen, terwijl haar ijzig blauwe ogen opzoek gingen naar katten die haar konden helpen.

Haar goudgele ogen sperden zich wijd open bij het horen van het nieuws. Voor even stond ze stijf stil. Totdat het geluid van allemaal katten haar weer terugtrokken naar het feit dat haar Clangenoten mogelijk in gevaar waren. Haar blik gleed naar Hazelfray. En even wou ze de kater helpen. Maar al gauw kwamen Salmonleap en Jayflame te hulp. Voor een korte tijd wist ze niet wat ze precies moest doen. "Ik heb een warrior en een of twee apprentices nodig om de Elders te verhuizen," hoorde ze de stem van Winterbite. Waardoor ze met gespitste oren richting de witte kattin toe trippelde. "Ik ben hier", miauwde ze haastig. Waardoor ze haar blik richting de Elders Den richtte. Ze wist niet eens precies hoe het vuur zo dichtbij het kamp kwam. Maar dat boeide even niet. Hoe nieuwsgierig ze ook was. De veiligheid van haar Clangenoten gingen altijd eerst.

+Tag Winterbite

De blauwgrijze kater leek zijn kalmte redelijk goed te behouden, zodra de Warrior bij hen kwam staan. Haar witte vacht glinsterde gezond en viel op in het kamp drukke kamp. Haar blauwe ogen stonden kalm en vastberaden terwijl ze Rowanflight in stilte steun gaf. Ze wist dat hij een goede band had met de meeste van haar familieleden waardoor ze hem geen moment uit het oog wou verliezen. Een misschien aparte redenering voor een sociaal onhandige kattin, maar ze wou gewoon haar familie zoveel mogelijk pijn besparen. Zoals elke kat dat wou, ondanks dat ze weinig sprak leek haar aanwezigheid niet onpraktisch te zijn. Ze kon zo nu en dan iets invoegen mocht het nodig zijn, al had de verlegen aangelegde kattin wel door dat Rowanflight en Firedance nu alles onder controle leken te hebben. "Weet je dat zeker Jewel..?" Vroeg de kater waarna ze hem een rustige blik gaf, eentje die vol zelfvertrouwen zat. Ze zou hem niet in zijn eentje zijn leven laten wagen. Daarbij was er nog nauwelijks een moment geweest in haar leven waarop ze haar vrolijke, karakteristieke karakter was kwijt geraakt. De kater kon weinig anders dan instemmen met de iets jongere witte kattin, waardoor ze een nerveus maar rustig glimlachje gaf. "Dat is goed Jewel. Misschien handig om aan Mistgaze te vragen hoeveel hulp ze nodig heeft." Ze knikte even en maakte aanstalten om richting Mistgaze te vertrekken toen ze hem verder hoorde spreken. De kater leek zich zorgen te maken om de veiligheid, niet dat het onredelijke zorgen waren. Elke kat hoorde zich in deze situatie zorgen te maken, immers stonden ze voor een groot gevaar dat niet met poten en tanden te verslaan was. Nee, enkel met water en water dat hadden ze niet. "Oke, dan hebben we nog even tijd. Breng de apprentices, kittens en elders naar Sunningrocks. Blijf daar tot wij er allemaal zijn. Ik zal Zealspark of Silverstar het per direct vertellen die kunnen dan de leiding overnemen. Zijn ze er nog niet en is het echt nodig steek dan de border over." Mauwde de kater naar de vuurrode kat die haar zo vaak een beetje aan haar vader deed denken. Ze wist dat het een riskante oplossing was, andermans territorium oplopen, echter hadden ze weinig keuze. Het was oorlog voeren die ze misschien nog konden winnen, of een al verliezend gevecht voeren wat alleen maar leed en wonden zou veroorzaken en voor het grootste deel de dood. Dit echter alleen als de bosbrand zich bleef verplaatsen met zijn verbazinwekkende snelheid. "Als we samen werken, snel en voorzichtig handelen komen we er allemaal levend vanaf.. Hoop ik." Jewelgleam sprong kort op Rowanflight af om hem een geruststellend tikje met haar neus te geven voordat ze haar broer Zealspark binnen zag komen. "Wat is er aan de hand?" Riep haar rosse broer en Deputy van de clan Firedance en Rowanflight toe. Waardoor de sneeuwwitte kattin hem een redelijk opgeluchte blik toe stuurde. Ze liep al richting Mistgaze die nu ook door had dat er elk moment gewonden konden vallen. Vuur was een sterke vijand van elk dier. Behalve voor de tweebenen, die leken wel eens zelf een vuur te stoken, leken niet van nature angstig te zijn voor de hete, brandende vlammen. "Rowan, ik heb twee sterke warriors nodig die mij helpen met het verplaatsen van de zieken." Klonk er, waardoor Jewelgleam op de grijs-witte kattin af sprintte. Ze was niet de sterkste van de clan, maar zeker ook niet zwak. Ze kon prima een zieke verplaatsen mocht het nodig zijn. "Katten van Thunderclan!" Klonk er luidkeels, waardoor Jewel wist dat iedereen hen had kunnen horen. "Adem onder geen voorwaarde de rook in, blijf zo ver mogelijk weg van vuur! Mocht het gebeuren dat je vacht vlam vat, rol dan! Rol zo snel als je kan over de grond en ga verder! Zoek water op!" Schreeuwde de kattin verder, die waarschijnlijk zelf nu ook machteloos stond. Een vuur blussen zat niet in hun vaardigheden. "Ik moet ook wat kruiden wegkrijgen. Als het vuur hier komt kan ik niet alles kapot laten gaan. Misschien kunnen een paar apprentices het hoognodige tillen met mij?" Vervolgde Mistgaze, waardoor Jewelgleam een snelle blik wierp op de rest van de katten. Jewelgleam besloot dat sinds Mistgaze overduidelijk hulp kreeg van anderen, ze beter bij het groepje kon blijven staan en met hun overleg beraden mocht het nodig zijn. Ze wist dat Rowanflight en Firedance hoogst waarschijnlijk de leiding verder zouden hebben en dat ze haar ogen en snelheid wel konden gebruiken. "Welke bevelen heb je al gegeven?" Mauwde haar broer terwijl zijn blauwe ogen naar Rowanflight flitsden. De blik van haar broer viel op Tallfright, een pas benoemde sterke Warrior. Die nu rond aan het kijken was naar mogelijke taken. "Ga de elders helpen! Haal kittens uit de nursery! Er valt geen tijd te verspillen." Dat was waar, Jewelgleam sloeg haar staart gespannen heen en weer terwijl ze Rowanflight aan keek. Ze moesten kijken hoeveel katten hier nu aanwezig waren en hoeveel ze nog misten. Ze was echter geen kattin om bevelen rond te roepen, dus hield ze zich zoals gewoonlijk afzijdig en stil. "Help Mistgaze met het dragen van de kruiden." Beval de kater naar Tallfright, waarna die weg liep van het groepje dat de orde probeerde te houden. "Ik heb de apprentices gevraagd of ze de queens kunnen helpen met de kits. De rest zouden kruiden kunnen dragen. De Warriors nemen de elders en zieken mee. Firedance is gevraagd of ze de grootste groep naar Sunningrocks wil brengen en eventueel de border oversteken. Al hoop ik dat het niet tot daar aan toe zal komen. Ik kan hier blijven om terugkerende katten direct door te sturen. Jewelgleam heeft aangeboden met mij te blijven. Meer hoeven er niet achter te blijven. Jewel en ik zijn snel genoeg, hopelijk, om naar Sunningrocks te komen als we er zeker van zijn dat er niemand meer hierheen komt." Verklaarde de kater. Waardoor Jewelgleam even met haar oortjes wiebelde. Ze wist dat Zealspark waarschijnlijk geen katten achter zou willen laten in de buurt van het kamp. Zeker niet als het vrienden of familie waren, wat voor beide Jewelgleam en Rowanflight het geval was. "Dat heb je goed gedaan." Verklaarde Zealspark, met een kleine glimlach voordat hij zijn kop boog en er bijna verslagen uit zag. De vrolijke Deputy was verdwenen, zorgelijk stapte ze dichter naar haar broer toe, in de hoop hem een beetje comfort te geven. Ze was altijd degene geweest die had geprobeerd haar siblings op te vrolijken met haar weliswaar aparte kunsten. "Jij gaat mee met Firedance. Ik weet dat je in staat bent goede bevelen te geven, dat heb je net bewezen. Maar het is mijn taak om ervoor te zorgen dat iedereen van de Clan veilig is." Commandeerde de rode kater, met een bijna smekende blik in zijn ogen toen Rowanflight had uitgelegd dat hij en Jewel achter wouden blijven om de veiligheid te verzekeren van de nog missende katten. Firedance kwam op dat moment in beweging en meteen draaide Jewelgleam mee. Ze wist dat haar broer waarschijnlijk beter zou focussen als ook haar leven veilig was. Ze keek hem met gepijnigde blauwe ogen aan en mauwde zacht. "Mag Starclan je beschermen, Zeal." Het waren woorden die enkel voor de kater bestemd waren.

"Kom mee Rowan, er staan katten te wachten net buiten het kamp!" Dit was zeker het geval. Katten die Rowanflight en Firedance nodig hadden om de weg te wijzen en kalm te houden. Met paniek zouden ze zichzelf verder in de nesten werken. Ook Firedance wou duidelijk dat Zealspark heel terug zou keren naar de clan. Zonder brandwonden of erger nog verzwolgen door het vuur."Niet te erg de held uithangen!" Beet ze de kater toe waarna Winterbite zich bij hen voegde. Die was duidelijk nog niet op de hoogte. Ondanks dat Firedance lichtelijk naar rook, rook. "Een deel van het bos heeft vlam gevat, we moeten hier weg," Verklaarde de rosse kattin kort, waarna ze Rowanflight een indrukwekkende blik gaf. Eentje waarvan Jewelgleam automatisch een beetje terug deinsde. Ze moest zichzelf er aan herinneren Firedance nooit een reden te geven om aan haar luistervaardigheden te twijfelen. Ook Rowanflight had nog wat toe te voegen aan het gesprek voordat hij zich omdraaide. Hij leek niet blij te zijn met het feit dat hij niet mocht blijven. Ze besloot dat ze beter bij hem kon blijven, de meeste katten hadden geen probleem met haar en nu hoopte ze maar dat ze met haar onhandige sociale skills hem niet zou irriteren. Ze kon nu enkel hopen dat haar broer wist waar hij mee bezig was. De kater schoot het kamp uit en ook Jewelgleam volgde. Ze zocht met haar ogen naar katten die hun misschien nodig hadden, bijvoorbeeld katten die in hun paniek zichzelf verwond hadden of al gewond waren en naar buiten waren begeleid. Ze zag er op het eerste ogenblik geen waardoor ze zich bij Firedance en Rowanflight voegde. "Oke, neem jij de leiding. Ik zal achteraan blijven zodat niemand achterblijft." Knikte hij naar de rosse kattin. "Geen tijd om te zitten gek." Mauwde hij vervolgens toen hij door had dat een Apprentice op zijn kont zat en niet in duidelijke beweging was. Jewelgleam nam plaats naast Rowanflight en kuchtte even om zijn aandacht te krijgen. "Ik blijf bij je in de achterhoede. Misschien een goed idee te kijken welke we missen en hoeveel katten we bij ons hebben?" Vervolgde ze haar stem zacht en vrouwelijk. Ze keek de kater met haar blauwe ogen aan. Ze was niet snel van haar zelf aangeschreven taak af te slaan. Als ze verdriet van haar familie kon verkomen dan deed ze dat en in dit geval was het zorgen dat Rowanflight zijn leven niet te ver in de waaghals legde.

-Tag: Firedance, Zealspark, Rowanflight (Winterbite & Mistgaze)
(Nu vooral Firedance en Rowanflight)

_{Toen Firedance hem toebeet dat hij niet de held moest uithangen, greens hij eventjes. Bijna wou hij zeggen 'alleen voor jou', maar hij besloot zijn mond gesloten te houden. Het was vast ook de rook die zijn brein wat tot moes had geslagen. Anders zou hij nooit zoiets gedacht hebben. Rowanflight voegde er nog aan toe dat hij hen snel moest achtervolgen, waarop de deputy reageerde met een knik. "Tot straks." miauwde hij, hopende dat hij die woorden na zou kunnen komen. Hierna draaide hij zich om, richting de krijgers den rennende en alle overige krijgers bevelende dat ze de rest moesten helpen. Hierna liep Zealspark naar de nursery, wetende dat alle elders al geholpen werden. "Is hier nog veel hulp nodig of niet? Iemand die weet of er toevallig een queen gaan wandelen was?" Zijn stem klonk zowel bezorgd als gehaast. Hij hoopte maar dat iedereen in het kamp was, of bij Firedance en Rowanflight. Het beeld van de vlammen die een van zijn Clangenoten opslokte deed zijn poten trillen. Maar hij slikte deze gedachte door en sloot even zijn ogen, terug op energie komende. Net zoals bij Claw moest hij zich sterk houden.}

Gelukkig kwam er ook nog iemand daadwerkelijk helpen. Een witte kattin genaamd Briarlight kwam haar tegemoet en ze knikte uit dankbaarheid. "Dank je, Briarlight," zei ze op een ijzig kalme toon. De witte kattin haaste zich naar de Elder Den terwijl ze zich hielt op enig andere kat die haar zou kunnen helpen. "Eerst de Elders die slecht ter been zijn, zorg ervoor dat iedereen elkaar helpt. Als er eentje lastig is, gewoon zeggen dat het een zaak van leven op dood is," zei ze snel tegen Briarlight. Ze schoot de Elder Den in en liet een waarschuwende miauw horen. "Brand in het woud, iedereen moet zo snel mogelijk in de richting van de Snunningrocks. Help diegene die slecht ter been zijn, help elkaar en wees snel. Wij zullen jullie helpen en begeleiden," miauwde ze snel, terwijl ze naar een van de elders liep en deze overeind hielp.

Tag: Briarlight @ Elder Den

Winterbird
Winterbird was in het kamp toen haar zus binnenkwam met de waarschuwing dat er vuur was ontstaan na een blikseminslag. Haar haren stonden overeind bij die woorden en voor een moment stond ze stil, het besef dat er brand was drong langzaam echt tot haar door. Ondertussen was er al vanalles om haar heen aan het gebeuren, maar ze wist dat het belangrijkste was dat ze iedereen veilig uit het kamp zouden krijgen. Ze besloot dan ook om op Zealspark af te stappen om te kijken of ze nog wat kon doen. "Kan ik nog ergens mee helpen?" Ze merkte dat er ondertussen ook al rook in het kamp was ontstaan en dat betekende dat ze iedereen zo snel mogelijk eruit zouden moeten krijgen en naar een plek waar geen rook zou zijn.
Tag: Zealspark

Dustkit
Wat er allemaal precies aan de hand was had Dustkit geen idee van, maar hij merkte wel dat er iets ernstigs aan de hand was. De kitten wist echter niet wat hij zou moeten doen en het hielp ook niet toen er katten bij de nursery in kwamen. Het enige wat hij deed was in het nest blijven liggen en met grote ogen toekijken hoe andere kittens al opgepakt werden. Hij wist echter niet of hij moest volgen of wachten tot hij ook opgepakt zou worden, maar ondertussen was er ook al geur in de lucht gaan hangen die hem niet beviel. Hij kon het niet plaatsen, maar het zorgde ervoor dat de haren van zijn vacht overeind gingen staan.

Redpetal
De kleine warrior knikte even twijfelend bij de woorden van Snowdance, die haar jongste dochter in haar bekje had. Twirldance sprak tegen Jinglekit, en waarschijnlijk zou ze Twigkit ook nog kunnen dragen. Ja, misschien moest ze zelf ook proberen twee kits te dragen, misschien zou het haar lukken. Redpetal snelde naar een ander nest toe en boog zich naar één van de kittens van het tamelijk grote nestje - Dustkit, als ze het goed had. Naast hem begon ook zijn broertje Ribkit al amok te maken. "Shh, alles komt goed..", mompelde ze zachtjes, haar stem warm en zacht. Ze hield van kittens, haar moederinstinct kwam naar boven wanneer ze tegen hen sprak. "Ik ga jullie nu optillen en naar een veilige plaats brengen." Redpetal wierp een blik op hun pleegmoeder en pikte toen de twee kittens op.

Tag: (Snowdance & Kits, Twirldance), Dustkit & Ribkit

Bloomkit
Nu opende de witte kitten haar twee oogjes verbaasd. Plotseling werd ze opgetild door haar moeder. De wereld om haar heen was chaos, ze zag een onbekende poes die tegen haar zusje sprak en ze zag haar tante bij hun nest staan, al snelde die snel weg. Bloomkit opende haar bekje, van plan een verontwaardigde piep te maken, maar er kwam natuurlijk geen geluid uit. Wat was er toch aan de hand?

Tag: Snowdance (Twirldance, Redpetal, Twigkit & Jinglekit)

Ribkit
Ribkit was niet dom, en hij had redelijk snel door dat er iets aan de hand was. De lichtgrijze kitten fronste, even een blik werpend op zijn broertje Dustkit toen die zijn haren rechtovereind gingen staan. Dus het lag niet aan hem; hij rook ook die rare, zware geur die in de lucht hing. een rosse poes kwam op hen af en vertelde hen dat alles goed kwam, en dat ze hen naar een veilige plek zou dragen. Ribkit was moe en om eerlijk te zijn, klonk dat allemaal wel goed. Hij liet zich makkelijk oppakken en stribbelde niet te veel tegen.

Tag: Dutskit & Redpetal

Morningcall
Winterbite kwam ook de den in gestormd. Morningcall knikte even naar haar en handelde toen snel. Hij boog door zijn poten en gebaarde aan de poes dat ze de elder die op zijn rug probeerde te klimmen moest helpen. Zijn naam was Smoothleg, en hij had - ironisch misschien - ooit eens een poot gebroken. Nu was hij heel slecht ter been, enorm traag, en hoewel hij het camp wel uitkon voor een langzame wandeling moesten ze nu snel doen. De elder leek in te zien dat snelheid nu het belangrijkste was en stribbelde niet tegen toen hij op de rug moest kruipen van de grote zandkleurige kater, maar het was moeilijk voor zijn oude lichaam om er nog op te raken.

Tag: NPC (Smoothleg), Winterbite, (Briarlight?), elders

Rousepaw deed haar best om er toezicht op te houden dat alle kittens veilig en wel samen met de Queens de Nursery uit werden gehaald. Toch kon ze het niet laten om zo nu en dan het kamp in te kijken om de vorderingen te checken. Het geschreeuw was minder geworden en de meeste katten voerde de taken uit die hun werden opgelegd. Kittens, Queens en Elders werden het kamp uit begeleid. Ondertussen hielpen er ook katten met de gewonden en de zieken uit haar den te halen en waren er ook een aantal met pakketjes kruiden in de weer. Toen er geschreeuw vanuit de ingang kwam sprong de Apprentice meteen op. Al snel zag ze Hazelfray vast zitten in de doorns. Dat was nog niet het ergste. Aan zijn kop te zien was de kater in aanraking gekomen met het vuur. De kittens zou vast wel goed komen met al die katten. Dit ging even voor. Snel sprintte ze richting de kater die inmiddels al door twee anderen was benaderd. Twee Warriors, Salmonleap en Jayflame waren al bezig met het bevrijden van de kater. Nu ze in de buurt kwam zag ze ook dat de schouder van Jayflame, die eerst nog buiten beeld was geweest, ook brandwonden bevatte. De Medicinecat Apprentice beet haar tanden op elkaar terwijl ze de laatste stappen richting het drietal rende. Hazelfray was al weer bijna bevrijd. "Hebben jullie hem bijna los? Hazelfray ik wil dat jij samen met Jayflame naar mij of Mistgaze gaat zodra het kamp leeg is. Zorg er voor dat het schoon blijft anders komen er grotere problemen." De twee hadden brandwonden opgelopen en ze had zo het gevoel dat Hazelfray ook rook ingeademd had. Meteen draaide ze zich dan ook om en sprintte naar haar den. Natuurlijk was het laatste beetje honing al meegenomen. Ze had dus niets om Hazelfray te geven tot ze waren aangekomen op hun bestemming. Dan pas zouden de kruiden worden uitgepakt en kon ze de honing opzoeken. Tegen brandwonden viel ook enorm weinig te doen. Het water van de rivier was veel te koud om mee te koelen en zou voor onderkoeling zorgen. Hoe kwam ze zo snel aan lauw water? Niet. Dit was zo vreselijk frustrerend. Opnieuw rende ze terug naar het drietal katten bij de ingang om te checken of Hazelfray inmiddels al vrij was. Op Hazelfray en Jayflame zou ze extra goed moeten letten. Een brandwond mocht koste wat kost niet infecteren, dat was namelijk gevaarlijker dan een gewone infectie. "Is hij al los?" riep Rousepaw vanaf een afstandje terwijl ze de katten benaderde.

Tag: Hazelfray, Salmonleap en Jayflame
Note: Granny Fee wat heb jij met het verbranden van de schouders van je karakters? X"D