[Sharing Tongues] In hard times, you need good friends

Verveeld zijnde keek Lightkit over haar schouder naar de queens. Ze waren luid aan het praten tegen elkaar en aan het lachen. Ze hadden geen oog voor de kittens, maar Lightkit wist wel beter dan daar nu gebruik van te maken. Bronzemask was immers nog altijd boos over het feit dat ze buiten het camp was gegaan. Ze was benieuwd of haar vader er al over had gehoord. Nee, haar pleegvader. Ach wat. Voor haar gevoel was Cloudgaze haar echte vader. Ze had echter expres niks gezegd tegen Bronzemask over dat, want anders zou ze het direct gaan rapporteren aan hem en dan zou hij haar misschien niet eens meer willen als dochter. Haar mondhoeken trokken zich al ontevreden naar beneden bij dat idee en ze keek naar haar poten. Ze wilde zo graag een vaderfiguur hebben en een deel in haar wenste dat Cloudgaze haar échte vader was, maar dat was hij niet. En dat zou hij ook nooit worden. Maar was het niet genoeg dat het voor haar gevoel wél zo was? Ze wilde dat hij trots naar haar zou kijken als ze apprentice zou worden en haar alles zou leren als ze warrior werd. Dan werd ze misschien net zo’n wijze senior warrior als hij. Lightkit schrok op toen Cloudgaze’s kopje plotseling in de nursery verscheen en hij haar riep. ‘Papa!’ bracht ze blij uit. Ze negeerde de samengeknepen ogen van de queens terwijl ze naar hem toe rende en hem begroette door haar neusje even in zijn borstvacht te duwen. ‘Ik zou niets liever willen,' sprak ze tegen hem en vrolijk zijnde rende ze voor hem uit. Zo kon hij in ieder geval niet direct over Harekit en haar beginnen als hij het al zou weten. Ze keek naar het aantal katten die zich verzameld hadden en toch wel iets geïntimideerd door dat uitzicht rende al wat meer naar haar pleegvader toe en wachtte tot hij een teken gaf waar ze naartoe konden gaan. ‘Sommige zien er toch wel wat eng uit,’ fluisterde ze zachtjes tegen haar pleegvader terwijl haar oogjes naar de andere katten keken. ‘Maar ik ben niet bang,’ ging ze vervolgens dapper verder. ‘Ik ben een stoere kitten!'

Crowfur zat in de nursery de vacht van zijn dochter te likken toen hij Cloudgaze hoorde roepen naar Lightkit. Het was de reactie van Lightkit die de zwarte tom op liet kijken. Huh? Hij dacht dat Stormfrost de vader van Lightkit was? Niet dat hij de tom hier veel had gezien of zo. Misschien was dat de reden dat Cloudgaze had besloten om Lightkit onder zijn hoede te nemen? Crowfur grinnikte. Dan kreeg de tom er nog gratis twee toms en één she-cat erbij, want Lightkit was natuurlijk niet de enige van het nestje. Maar hij respecteerde de senior warrior wel dat hij het wilde doen; de crèmekleurige kitten klaagde immers vaak dat haar vader er niet was en dit was een mooie oplossing. ‘Welterusten,’ fluisterde hij zijn dochtertje toe toen hij merkte dat haar ogen gesloten waren. Hij gaf haar een liefdevolle lik over haar kop en ging toen zo stilletjes mogelijk naar buiten. Hoewel Lightkit jonger was dan Leopardkit, wilde Crowfur haar nog niet meenemen naar een Sharing Tongues. Hij wist hoe een druktemaker ze soms kon zijn en om die reden leek het hem beter als ze gewoon lekker ging slapen. Bovendien had ze er ook heel erg slaperig uitgezien en dus dacht dat zwarte tom dat ze sowieso niet mee wilde komen naar de Sharing Tongues. Hij zag Apricotheart verderop alleen zitten, maar herinnerde zich hun niet bepaald vriendelijke gesprek en hield afstand van haar. In plaats daarvan ging hij naar de fresh-kill pile, koos een prooi uit en nam deze mee naar een plek vlak voor de warriors’ den. Zo kon hij altijd nog naar binnen gaan als hij de Sharing Tongues zat werd. En dus begon hij rustig te eten waarna hij zijn blik rond liet gaan en wachtte tot iemand naar hem zou komen.

Er kwam inderdaad iemand naar hem toe, maar niet iemand die hij had verwacht. Verbaasd zijnde keek hij naar zijn eigen dochtertje die opeens naar buiten kwam rennen. Hij onderdrukte een zucht. Ze had natuurlijk gemerkt dat hij weg was gegaan van haar en wilde graag weten waar hij naartoe was gegaan. Crowfur onderdrukte een zucht, maar kon het niet laten om te snorren toen zijn dochter zich tegen hem aandrukte. Hij verborg zijn neus even in haar vacht en snoof haar herkenbare geur op. Telkens als hij haar zag, begreep hij niet waarom de RiverClan she-cat niet voor haar wilde zorgen. Het ergste was dat ze binnenkort een leeftijd zou krijgen dat hij het moest uitleggen aan haar. Ze had tot dusver nog niet bepaald naar haar moeder gevragen, maar daar zou waarschijnlijk snel verandering in komen. Crowfur had voor nu het excuus dat hij dat wel zou vertellen als ze ouder was, maar op een gegeven moment zou ze toch de waarheid willen weten. Hij had eerst overwogen om haar te vertellen dat haar moeder dood was, maar dat leek hem ook weer te bruut. De kans dat ze hem zou gaan haten als hij haar dan de waarheid vertelde, was vrij groot. De tom keek haar met een strenge blik aan. ‘Leopardkit, ik dacht dat je in de nursery zou blijven slapen.’ Maar zijn blik werd al snel zacht. Ach. Zo erg was het niet, toch? Crowfur keek op toen hij Cloudgaze’s stem hoorde en draaide zijn kopje naar de crèmekleurige kitten. Oh oh. Hij wist dat zijn dochter vrij jaloers kon zijn op het vlak van kittens die tegen hem praatten. Hij hoopte dat ze zich een beetje zou gedragen. ‘Heb je het niet te koud?’ vroeg hij zorgelijk aan zijn dochter. Ze had een dikke vacht, maar toch… ‘Lust je misschien wat van papa’s prooi?’ Hij had de prooi een beetje aan de kant geschoven, maar nu schoof hij het uitnodigend naar haar toe.

Lightkit drukte haar pels dicht tegen die van Cloudgaze aan toen de tom op gelijke hoogte met haar ging zitten. Ze keek op toen een kitten al roepend naar buiten kwam gerend en kreunde inwendig toen ze Leopardkit herkende. Ze vond de kitten niet bepaald aardig; ze had ongeveer een soort karakter als die van Blossomkit. Blossomkit kon ook soms heel onaardig doen tegen andere kittens en dat kon de zwart-witte she-cat ook wel goed. Om die reden had Lightkit zich nog niet echt de moeite genomen om met de kitten te spreken. Ze draaide haar kopje naar Cloudgaze toen deze haar iets uitlegde en gaf een knikje ten teken dat ze het begreep. Ze hoopte dat ze binnenkort snel zou groeien. Eigenlijk moest ze haar broers en zusje nog steeds over Cloudgaze vertellen, maar ze was een beetje bang voor hun reactie. Misschien dat Tigerkit en Otterkit zich er niet veel van aan zouden trekken, maar Blossomkit zou het vast niet goedkeuren. De kitten schudde wild met haar kopje toen Cloudgaze zijn voorstel deed. Ze merkte dat Crowfur hun richting in keek en ging een beetje dichter tegen Cloudgaze aan zitten. Gelukkig richtte Crowfur zijn aandacht alweer op zijn dochtertje en had Leopardkit haar tot dusver nog niet opgemerkt. ‘Nee, ik zit liever alleen bij jou,’ murmelde de kitten tegen hem. ‘Ik vind Leopardkit niet zo aardig,’ voegde ze er stilletjes aan toe. ‘Ze is zo bazig en ze kan soms zo gemeen doen tegen andere kittens.’ En ze moest ook toegeven dat ze lichtelijk jaloers was op het feit dat Leopardkit een vader had die zo goed voor haar zorgde. Maar die jaloezie was nu niet meer nodig; Cloudgaze zou vanaf nu voor haar zorgen. ‘Papa?’ Ze keek Cloudgaze vragend aan. ‘Wanneer ga je me eens een keertje uit het camp meenemen? Ik ben al bijna drie moons.’ Dat was nu niet echt helemaal waar, want ze was nog maar recent geleden twee moons geworden. Maar dat wist Cloudgaze niet. Haha. Toen er een koude bries door het camp ging, kroop Lightkit dicht tegen Cloudgaze aan zodat zijn pels de hare verwarmde. Ze snorde zachtjes en besloot om zijn geur goed in zich op te nemen zodat ze het altijd zou herkennen.

‘Natuurlijk niet,’ mauwde hij direct. ‘Ik had alleen gedacht dat je sliep. Maar ik vind het goed dat je hier bent. Alleen je blijft niet te lang op. Papa gaat ook niet al te laat slapen. Maar voor deze éne keer mag je bij papa blijven tot hij gaat slapen.’ Hij glimlachte naar haar. Ze wist dat hij er niet tegen kon als ze haar ogen zo groot naar hem opzette. Hij was blij dat haar ogen zijn kleur hadden en niet die van de RiverClan she-cat; haar witte vlekken in haar pels deden haar al genoeg denken aan zijn ex-partner. Hij keek niet bepaald uit naar het moment dat hij Leopardkit moest vertellen over haar echte moeder; dat haar moeder haar niet wilde hebben omdat ze te ambitieus was en dat ze haar in de steek gelaten had. En dat Leopardkit daar nooit over mocht praten met een andere kat dan hem of Crowcall omdat ze anders uit de Clan gezet konden worden. Leopardkit was zelfs nog zo jong dat Everstar kon beslissen dat ze beter af was als ze bij haar moeder in RiverClan was. Hoe later Everstar het uitvond, hoe beter het zou zijn voor het lot van Leopardkit en zichzelf. En als de leader het dan toch uitvond, wilde hij de volledige straf op zich nemen. Zijn dochter kon hier niets aan doen. Crowfur werd uit zijn gedachten gehaald door Leopardkit die de prooi probeerde. Het was hem ontgaan hoe ze zich gedragen had naar de andere kitten toe, maar één blik in de richting van Lightkit en Cloudgaze leerde hem genoeg: ze zouden hun niet joinen. Misschien maar beter ook. Dit was de eerste keer dat hij eens een avond volledig bij zijn dochter kon zijn zonder kans te hebben weggeroepen te worden door het één of ander. ‘En?’ vroeg hij. ‘Is het lekkerder dan melk?’ Hij grinnikte. ‘Want ik hoop dat dat wel zo is. Dit zal namelijk je voedsel zijn vanaf nu. Je hebt binnenkort geen melk meer nodig.’ Hij gaf haar een lik over haar kopje. ‘En als je oud genoeg bent kun je de prooi voor jezelf vangen. Papa zal je wel leren hoe je dat moet doen, hoewel je natuurlijk ook goed naar je mentor moet luisteren als je die krijgt.’ Hij had al medelijden met haar mentor. Hij zag zijn dochter er nog wel voor aan om een keel op te zetten omdat haar vader haar niet kon trainen en ze moest luisteren naar iemand anders.

Crowfur snorde zachtjes toen hij merkte dat zijn dochter haar voedsel leek te appreciëren. Mooi zo. Hij likte liefdevol het bloed van haar neusje weg en schoof de prooi helemaal naar haar toe. ‘Eet maar,’ mauwde hij. ‘Papa heeft genoeg gehad.’ Dat was niet helemaal waar, maar hij wilde niet eten als zijn dochter honger zou hebben. Hij maakte zich soms zorgen over haar eetgewoonten; ze leek niet bepaald blij te zijn met het melk van de queens. Hij zag haar er nog echt voor aan om er gewoon niet meer te gaan drinken. Hij hoopte dat de queens een beetje overweg konden met haar koppige karakter. Maar hij nam aan dat ze hem ook wel goed genoeg kenden om te weten dat hij kwaad zou worden als ze zijn dochter lieten uitsterven van de honger. Gelukkig hadden ze haar direct in hun nest opgenomen en hadden ze niet al te veel vragen aan Crowfur gesteld toen bleek dat de zwarte tom het er niet echt over wilde hebben. Hij apprecieerde het enorm van hun dat ze voor Leopardkit wilden zorgen wanneer hij er niet was. Hij snapte echter ook wel dat zijn dochter een echte moederfiguur miste en dat daarom uitwerkte op de queens. Toch keek hij haar met een strenge blik aan toen ze over de queens klaagde. ‘Leopardkit,’ mauwde hij streng. ‘Je weet dat dat niet waar is. De queens vinden jouw even leuk als hun eigen kits. Je moet ze wel een kans geven natuurlijk. Als zij er niet waren dan had je niet eens voedsel gehad de eerste drie moons van je leven.’ Hij gaf haar een lik over haar kop en keek haar daarna met een warme blik aan. Hoe kon er niks aan doen: hij kon gewoon niet lang boos op haar blijven. ‘Op een dag ga je je realiseren dat zorg krijgen heel belangrijk is en dat het niet allemaal vanzelf komt. De queens die jouw helpen opvoeden, hebben besloten om je een kans te geven om je bij hun nest te voegen. En ik weet van de meeste queens daar dat ze minstens evenveel houden van een kit die niet hun eigen kitten is als van de kittens die dat wel zijn.’ Hij zuchtte. ‘Dus graag een beetje meer respect naar de queens toe. Je bent er bovendien nog maar een paar moons en dan mag je al bij de andere apprentices gaan slapen. En na nog eens zes moons wachten ben je waarschijnlijk al warrior. Dus niet zeuren.’ Hij gaf haar een plagerig zetje en keek haar uitdagend aan.

Hoewel ze met haar rug naar hem toe zat, kende hij haar al goed genoeg om te weten dat ze momenteel met haar ogen rolde en maar naar de helft luisterde van wat hij zei. Ze was dan misschien wel zijn dochter en claimde hem van alle katten als hij bij haar was, maar naar zijn advies luisteren deed ze niet graag omdat ze dat waarschijnlijk veel te veel als commentaar zag. Moest ze eens nagaan hoe fel zijn stem klonk als hij commentaar gaf aan een andere kat dan zij. Bij haar kon hij nooit heel erg boos reageren en daar maakte ze vaak handig gebruik van. Hoewel ze behoorlijk een attitude had voor haar leeftijd, maakte ze het ook weer niet zo te bont bij hem dat hij een behoorlijk boze stem bij haar op moest zetten. Bovendien begreep hij wel dat ze gewoon wat aandacht van hem wilde hebben en dat ze het misschien ook wel vervelend vond dat ze geen specifieke she-cat had die naar haar omkeek. Hoewel hij dat lege plaatje zo goed mogelijk probeerde op te vullen, wist hij dat het daar altijd zou zijn. En dat kon hij de RiverClan she-cat die hij zijn ex-partner kon noemen nooit meer vergeven. Ze had niet alleen hem opgegeven voor haar stomme rang, maar ook haar bloedeigen dochter. Ze moest eens weten wat ze miste! Hoewel hij op dit punt allang boos zou zijn geworden op iemand anders, bleef hij bij Leopardkit zeer rustig. ‘Leopardkit,’ mauwde hij kalmpjes, maar wel met een stem die gezag uitstraalde. ‘Je weet dat dat niet waar is. Ik ben altijd bij je als ik de kans heb. Dat ik voor de Clan moet zorgen en daarom overdag niet zo vaak bij je kan zijn is waar, maar je mag niet zeggen dat ik altijd weg ben.’ Hij gaf haar een liefdevolle lik. ‘Ik probeer een zo goed mogelijke vader voor je te zijn, prinses, maar soms gaat de Clan nu eenmaal voor. Maar je moet weten dat ik er altijd voor je zal zijn als er iets mis is of als je vragen hebt. Altijd. Al kom je me wekken midden in de nacht. Al ben je later een volwassen warrior en je hebt een probleem, dan mag je altijd bij me terechtkomen. Want ik zal altijd voor je zorgen en er altijd voor je zijn, wat er ook gebeurt.’ Hij keek haar serieus aan met zijn blauwe ogen.

Toen Cloudgaze concludeerde dat ze gezellig hier zouden blijven, kon Lightkit het niet laten om een triomfantelijke blik op de zwart-witte she-cat te werpen. Deze was weer aan het klagen tegen haar vader en Lightkit onderdrukte de neiging om met haar ogen te gaan rollen. Elke kitten in de nursery kon zien hoe veel moeite Crowfur wel niet deed om bij zijn kitten in de buurt te komen zodra hij niks te doen had. Het was alleen jammer dat zijn kitten de moeite niet op wilde merken. Of misschien ook wel, maar dat ze het niet luidop zei. Maar goed, dat was voor Crowfur om mee t dealen. Zij had haar vader om zich op te richten. Ze draaide haar kop dan ook naar hem toe en haar ogen begonnen te fonkelen toen hij in eerste instantie het idee afkeurde, maar daarna toegaf omdat hij voor zichzelf concludeerde dat er niks kon gebeuren als hij erbij was. ‘Yay!’ kon ze het niet laten om op een kitten-achtige manier te zeggen, maar haar vrolijkheid verdween als sneeuw voor de zon en haar pels voelde koud aan toen hij sprak over uit het camp gaan. Meteen schoten haar gedachten naar Harekit en Bronzemask. De she-cat had waarschijnlijk niks tegen Cloudgaze gezegd omdat ze niet wist dat Cloudgaze vanaf nu voor haar zorgde. Haar moeder wist het waarschijnlijk wel, maar ze had geconcludeerd dat als het Lightkit tevreden stelde, dat ze er niks tegen ging beginnen. En misschien vond haar moeder het ook gewoon vervelend voor haar kittens dat ze te weinig aandacht van hun vader kregen en begreep ze Lightkit’s actie ook wel. ‘Eeh…’ Ze keek haar vader schaapachtig aan. ‘Ik zal het vanaf nu beloven?’ Daarna zette ze de meest liefste kitten-glimlach op die ze had, maar haar pels prikkelde en ze keek nerveus naar haar poten. ‘Maar,’ ging ze verder om hem af te leiden van het feit dat ze al buiten het camp was geweest en om hem geen kans te geven om dat zichzelf te realiseren omdat ze het zojuist had toegegeven, ‘wanneer gaan we dan samen het camp uit? Morgen? Overmorgen? Alsjeblieft zo snel mogelijk!’ Haar ogen keken smekend op naar de tom en ze deed haar oren voor het effect zelfs in haar nek leggen.