Crescent Beam {Oceanbreeze}

De relatief jonge Deputy stond rustig op vanuit haar nest. Ondanks dat ze zich zorgen maakte om de felle regen, was ze ook blij dat de droogte voorbij was. Of dit beter was, was nog maar net de vraag; toch had ze het idee dat ze wel even opgelucht kon adem halen. Ze had geen droge mond meer, maar met het natte weer kwamen er vele andere gevaren op de loer. Zoals verkoudheden, griepjes en natuurlijk andere ziekten die vooral de kittens en Elders konden raken. Katten die in dit geval qua verantwoordelijkheid vooral op haar en Everstar's schouders rustten. Met name de kittens hield ze zorgvuldig in de gaten en weer bedankte ze Starclan voor het feit dat ze niet alleen hierin was. Bronzemask, degene die ze misschien wel een van haar beste vrienden kon noemen; zorgde voor een groot deel van de kittens en hoewel ze ook nog Warrior taken droeg was het toch hulp die niet gemist kon worden. Oceanbreeze zelf had al de meeste taken voor die dag uitgevoerd of voorbereid waardoor ze nu een momentje rust had. In deze rust liep ze de Nursery uit om even een frisse neus te halen. Ze moest wel oppassen dat ze geen kou vatte maar met haar dikke vacht zou dat vast wel loslopen. Rustig stapte de slanke en prachtige zilverachtige kattin de open plek op. Daar zag ze een bekende gevlekte kattin, Bronzemask zitten. Rustig zetelde ze zich naast haar, nadat ze haar zacht spinnend een vriendschappelijk neusje had gegeven.

"Hoe gaat het met je? Bevalt het als deputy?" Mauwde haar goede vriendin vragend waardoor de jonge Queen en Deputy even knikte. Het beviel haar wel al was het voor haar natuurlijk een verrassing geweest, meestal werden katten die net geen Young Warrior meer waren en de rang van Queen bedroegen géén Deputy. Toch was zijzelf er wel een geworden. Hoewel ze trots deze rang droeg, was ze ook moederlijk en bezorgd. Immers waren er vele grote problemen in de clan, zoals nu deze regen. "Het bevalt me wel, echter is het een zware en verantwoordelijke taak. Eentje die ik zo goed mogelijk uit wil voeren, daarbij heb ik natuurlijk ook nog de kittens." Ze sprak zonder nijd over de kittens, het was duidelijk hoeveel ze voor haar betekende. Oceanbreeze wist dat Bronzemask wasrschijnlijk dé kattin was die het begreep. Langzaam trok ze met haar oortje waarna ze haar kop boog en haar poot even likte. "Dus al met al gaat het prima. Hoewel, de regen baart me toch enige zorgen." Dat laatste mompelde ze bedenkelijk terwijl ze haar vriendin met een vriendelijke blik aan keek. "Hoe gaat het met jouw en de familie?" Vroeg ze toen voorzichtig.

De gevlekte kattin leek haar vragen niet vervelend te vinden, hoe kon het ook anders. Ze waren goede vriendinnen geworden door alle dramatische ervaringen die ze in de clan hadden gehad en waarvan de nasleep nog goed voelbaar was. Oceanbreeze vroeg haar naar de rest van de familie van haar mentor en van Bronzemask zelf. "Met Quietstep gaat het beter, hij praat in ieder geval weer met mij," verklaarde de Warrior waardoor ze langzaam knikte. Dat was goed nieuws, de hele familie had een zware klap te verduren gehad en zover zijzelf door had waren Quietstep en Amberpaw degene geweest die er het meeste moeite mee hadden. Amberpaw was tevens de Apprentice van Bronzemask en waarschijnlijk nu een pootvol. Immers was ze niet gelukkig en zou het haar niet verbazen als ze dat zou afreageren op haar mentor. Bronzemask was ook familie van Amberpaw en dus hoopte ze maar dat het een beetje rustig verliep. "Amberpaw heeft het nog niet geaccepteerd, en dat snap ik heel goed." Ging de gevlekte kattin verder waardoor Oceanbreeze stilzwijgend knikte. Iedereen begreep het wel, al hoopte ze zeer zeker dat Amberpaw zich snel beter zou voelen. Immers had de jongere kattin niets verkeerd gedaan, was ze haar moeder verloren doordat die een keuze maakte. Eentje waar zoveel over te zeggen wou, was het goed of fout. Het leek een van de slechtste keuzes van Brindleleaf ooit. Oceanbreeze had haar mentor goed gekend, en wou er liever niet over oordelen, want Brindleleaf was een sterke kattin geweest en had haar vaak geholpen toen ze nog nerveus was. Ze kon natuurlijk nog steeds nerveus zijn, maar het was stukken beter dan toendertijd. "Maar ik heb het gevoel dat ze het mij kwalijk neemt. Tijdens de trainingen is ze altijd zo.. hoe breng ik dit vriendelijk, gemeen." Verklaarde Bronzemask waardoor er een frons op haar gezicht verscheen. "Dat klinkt niet al te best, is het een idee dat ik met haar spreek. Misschien een training geef? Misschien vrolijkt het haar wat op." De meeste Apprentices voelde zich heel wat als er een Deputy was die naar ze omkeek. Dus hoopte ze dat het voor Amberpaw ook zo zou werken. "Maar dan heb ik je wel nodig om op de kittens te passen," vervolgde ze plagerig.