Up above, made with the warmth of my )

Het leek er even op dat de twee apprentices recht op elkaar af zouden gaan, maar op het laatste moment week Branchpaw uit en dit was blijkbaar wat Redpaw precies had gewild, gezien ze nu de kans had om de achterpoten van de kater te raken. Branchpaw vocht echter terug en raakte de schouder van de jongere apprentice. Winterbird vroeg zich ondertussen af wanneer het eigenlijk een goed moment zou zijn om ze te stoppen, gezien het al even aan de gang was. Het leek er echter wel net op dat Redpaw nu betere beslissingen aan het maken was dan in het begin, dus wilde ze eerst nog toekijken hoe het verder zou gaan. Ze wachtte dan ook nog geduldig af toen ze Redpaw nogmaals richting Branchpaw zag gaan. Als ze een goed moment zou vinden, dan zou ze ze altijd nog kunnen stoppen.

Ze zaten in elkaar gedoken voor elkaar. Een watervogel scheerde over. Hij keek er naar. Helemaal afgeleid voelde hij ineens vacht over zijn buik. Sh*t. Hij werd omhoog gekatapulteerd en viel op zijn rug. Snel wou hij omhoog komen, daardoor kwam Redpaw op zijn flank terecht. Hij wist dat dit niet meer te redden was. Daarom liet hij zich verslappen. "Spijtig dat het niet omgekeerd is hé.", grapte hij, maar hij meende het niet. Hij gunde haar de winst.

Haar plan leek te werken en de kater vloog de lucht in. Hij leek zelfs wat afgeleid te zijn, dat hij zich zo makkelijk liet gaan. De kater kwam op zijn rug terecht en Redpaw sprong snel op hem af, maar hij draaide zich om waardoor ze op zijn zij terechtkwam en niet vol op zijn buik. Toch was het nog goed, ze kon zo nog winnen. De kleine poes strekte haar nek en zette heel lichtjes haar tanden in zijn nekvacht. Net genoeg dat hij het voelde, maar niet dat het pijn zou doen. Daarna trok ze terug, een grote glimlach op haar snuitje waardoor haar witte tanden zichtbaar waren. Bij zijn opmerking gaf ze hem speels een klopje op zijn schouder waarna ze voorzichtig van hem af klom. Redpaw bloosde zelfs lichtjes toen ze besefte hoe dicht hun lichamen net opeen hadden gezeten, maar ze schudde het snel weg, wat verlegen kijkend naar Winterbird. Had ze het goed gedaan?

Winterbird volgde de laatste actie nog die Redpaw deed, voor het duidelijk werd dat de rode apprentice dit gevecht gewonnen had. De beide apprentices hadden het aardig goed gedaan, ook al waren er zeker een aantal dingen waaraan ze nog konden werken. "Het zag er zeker goed uit en Redpaw, gefeliciteerd met de overwinning." Zei ze met een zachte glimlach. "Laten we bij jou beginnen Branchpaw," Begon ze. "Je techniek was goed en vanaf het begin leek je al een doel voor ogen te hebben, echter laat je je te makkelijk afleiden, anders had je bij de laatste aanval van Redpaw nog wel wat kunnen doen. Je laat je ook nog steeds verrassen door verrassingsaanvallen, dat is zeker iets waar we nog aan zullen moeten werken." Hier stopte ze, dat leek namelijk wel genoeg. Nu was het de beurt aan Redpaw, ze zou net zo eerlijk tegen de poes zijn als dat ze tegen Branchpaw was geweest. "Redpaw, in het begin kreeg ik het gevoel alsof je bang was voor het verschil in grootte tussen jou en Branchpaw. Dit zorgde ervoor dat je aanvallen wat onzeker waren. Later in het gevecht leek je er overheen te komen en toen ging het ook een stuk beter. Vooral het laatste wat je deed was een goede manier om gebruik te maken van het feit dat je kleiner bent." Ze gaf de apprentices even de tijd om erover na te denken. "Zijn er nog vragen?" Ze zou haar best doen om deze te beantwoorden als ze er waren.

Branchpaw voelde hoe de poes eraf ging. Hij bloosde lichtjes, maar krabbelde snel weer weg. De grijze kater draaide zijn kop naar Winterbird. "Laten we bij jou beginnen Branchpaw." Hij rechtte zijn rug. "Je techniek was goed en vanaf het begin leek je al een doel voor ogen te hebben, echter laat je je te makkelijk afleiden, anders had je bij de laatste aanval van Redpaw nog wel wat kunnen doen. Je laat je ook nog steeds verrassen door verrassingsaanvallen, dat is zeker iets waar we nog aan zullen moeten werken." Hij knikte. Alles was waar. Hij was afgeleid door de watervogel en hij trapte altijd in verrassingsaanvallen. Sigh. Redpaw kreeg goede commentaar. Hij bewoog zijn snorren voor haar. "Zijn er nog vragen?" Branchpaw dacht na. Er zijn nog zo veel vragen. "Waarom noemt u eigenlijk Winterbird?"

De kleine poes luisterde naar het commentaar dat Branchpaw kreeg, langzaamaan haar hart wat kalmerend en weer op adem komend. Ze was al die actie niet zo zeer gewend, en ze kon tamelijk snel buiten adem zijn - maar de realisatie van hoe dicht ze opeen zaten was vaak erger om haar hart te doen racen en haar flanken doen zwoegen. Toen begon Winterbird tegen haar. Ze knikte bij elk punt dat de poes tegen haar zei; over het algemeen was het goede commentaar. Redpaw wou een vraag stellen over hoe ze haar grootte beter kon gebruiken tegen grotere katten, maar Branchpaw was haar voor; hij vroeg waarom ze Winterbird heette.

De beide apprentices leken het commentaar goed op te nemen, maar waar ze een vraag had verwacht over technieken die ze konden gebruiken kreeg ze de vraag waar haar naam vandaan kwam. Dit verraste haar ergens wel, gezien het zeker niet eentje was die ze had verwacht. Ergens vond ze dit niet echt een vraag die nu relevant was, maar ze besloot hem toch maar te antwoorden. "Niet een vraag die ik had verwacht, maar Winter komt van mijn grootmoeder Winterstorm waarnaar ik vernoemd ben en voor het bird gedeelte weet ik niet precies, kan zijn voor hoe ik jaag of iets dergelijks, zou je aan Silverstar moeten vragen." Het eerste gedeelte had ze van haar moeder gehoord en ze was dan ook zeker trots om die naam te mogen dragen. Het laatste gedeelte wist ze echter niet waar het precies vandaan kwam, Silverstar had er vast wel een reden voor.

Een grijnsje lag op zijn lippen. Hij liet zich vallen op zijn rug en keek naar boven. "Het is een coole naam." Hij dacht aan zijn moeder die daar boven was. De exacte kopie van deze poes. Alleen had zijn moeder groene spikkeltjes in haar ogen gehad. Wijsheid van het woud. "Ik denk dat je -bird word genoemd omdat je sierlijk ben." Hij keek haar aan en op zijn gezicht ontplooide zich een warme glimlach. Zijn hoofd viel opzij naar Redpaw. "Ja toch?"

Winterbird legde uit waar haar naam vandaan kwam en Redpaw knikte, ook al had zij het niet gevraagd. Het was best interessant om te horen waar haar naam vandaan kwam. De opmerking over haar achtervoegsel -bird, dat ze niet wist waarom ze die had, deed haar denken aan haar eigen warriornaam. Wat zou Silverstar haar geven? Misschien gewoon iets als Redfur, wat zowat de saaiste naam was die je je kon inbeelden. Haar voorvoegsel was ook niet echt origineel, maar ze was daar niet boos om. Glowstick had haar haar naam gegeven, en ze was er trots op. Ze hoopte gewoon dat haar achtervoegsel later iets moois werd. De kleine poes was in gedachten verzonken en keek op toen Branchpaw opeens haar iets vroeg. Wat had hij gezegd? De jonge apprentice wou het niet vragen en knikte daarom maar.

Een compliment over haar naam krijgen gaf haar zeker een warm gevoel. Ondanks dat het van haar apprentice kwam. Ergens hoopte ze dat Branchpaw gelijk had over het laatste gedeelte van haar naam en ze vond het zelf ook zeker logisch klinken. Redpaw leek het er ook mee eens te zijn door het knikje dat ze gaf. "Het zou zeker kunnen duiden naar sierlijkheid." Zei ze instemmend. "Hebben jullie voorkeuren voor hoe je hoopt genoemd te worden?" Besloot ze te vragen, wie weet hadden beide apprentices er al wel ideeën over.