Devils Daughter ||

Expres omgedraaid, om het betweterige meisje niet meteen in de haren te vliegen, luisterde ik naar haar commentaar. ‘Dat is een leeftijds grens, die houd je wel tegen.’ Ik zuchtte, diep. ‘Daarom hebben wij dit,’ begon Fred. ‘Verouderings drank.’ Maakte George de zin compleet. Een zelfgenoegzame lach liet mijn gezicht wat vrolijker blijken.
‘Eigen keus..’ Mompelde Hermione met zo’n irritante waarschuwing in haar stem. De tweeling haakte de armen in elkaar en dronken zo het drankje op. Tot ieders verbazing gebeurde niks, dus haalde George zijn schouders op, en ze sprongen samen over de blauwe, zwevende lijn. Er gebeurde niks. Iedereen begon te juichen, en lachen.
Ik klapte in mijn handen, maar dit zwakte als snel af toen de tweeling met een enorme kracht uit de cirkel werden gerukt. Ze lagen samen op de grond, en iedereen was doodstil. We gingen in een kring om ze heen staan, en zagen grijze haren verschijnen. Iedereen barstte in een luid gelach uit, en ook mijn lach schalde ongegeneerd door de hal.
Ron klapte onder zijn gelach een aantal keer in zijn handen, en ook Harry hield het niet meer uit. Fred en George waren elkaar in de haren gevlogen, en iedereen keek vol plezier toe, tot de deuren van de hal nogmaals open gingen.
Viktor Kruml stapte met twee vrienden naar binnen, hij liep zo door de blauwe straal heen en gooide zijn briefje in het blauwe vuur. Het verdween bijna direct. Een luid applaus vulde de kamer, en ik keek droogjes naar Ron die aanbiddend naar hem keek. ‘Dude, nog even en mensen denken dat je gay bent.’ Wierp ik hem scherp toe. Ook al was de geamuseerde toon in mijn stem af te leiden. Hij keek me met een melodramatische blik aan, en daardoor schoot ik in de lach.
Ook hij liet een korte grinnik ontsnappen. in de tussen tijd richtte ik mijn blik door de hal. In de deuropening stond iemand, een gedaante die me niet aanstond. Terwijl ik er heen liep, haalde ik mijn wand ongezien uit mijn gewaad, de rest verbaast achter latend.
Het puntje van mijn bijna zwarte wand drukte tegen Igor Karkarov’s keel aan, en duwde hem de gang op, waarna hij ruw tegen de muur werd geduwd. ‘Hoe durf je?’ Spuugde ik naar hem. ‘Wat?’ Zei hij met onschuldig grijnsje, dat zijn gelende tanden blootstelde.
‘Hoe durf jij mijn vader dingen wijs te maken, waar geen woord van waarheid in zit?’ Niet merkend dat Harry mee aan het luisteren was, drukte ik mijn wand dichter tegen zijn keel. ‘Je weet, dat ik tot dingen in staat ben, Igor. Slechts één woord tegen mijn lieve papsie, en je bent er geweest.’ Het was nu mijn beurt om te grijzen, zijn handen trilde waarna hij zich zelf uit de voeten maakte. Ik draaide me om, om terug naar de groep te lopen.

Harry, Ron en Hermione waren al teruggelopen naar de leerlingenkamer, toen ik nog even bleef zitten bij Ginny en de rest. Maar al snel had ook ik me geëxcuseerd, en stapte nu door het portret van de dikke dame. De verwoedde stem van Harry maakte me nieuwsgierig, dus bleef ik in het kleine, donkere halletje staan.
‘… Zoals ik al zei ze is gevaarlijk! Haar tweede naam ‘Nagini’ hij kwam me zo bekend voor! En laatst had ik die vreemde droom weer. Over you know who, Voldemort noemde zijn slang Nagini, Hermione!’ Een zware druk op mijn borstkast, liet me hevig ademen. Mijn handen begonnen te trillen, en ik slikte een paar keer om mijn droge keel weg te krijgen.
Doodsbenauwd wachtte ik op de reacties. Tot mijn verbazing was het niet Hermione die antwoordde, maar Ron. ‘Kom op Harry, je denkt toch niet.. echt? Ik bedoel Nagini als naam komt toch wel vaker voor?’ Mijn hart begon harder te bonken.
‘Oh, natuurlijk, het komt ook vaker voor dat een leerling Igor Karkarov staat te bedreigen op de gang? Zeggend, dat ze maar één woord tegen haar vader hoeft te zeggen, en hij is er geweest?’ Nee.. Nee. Nee. Nee. NEE! Hij mocht het niet gehoord hebben, het kon niet. Een traan gleed over mijn wang, waarom moest hij alles aan zijn vriendjes doorlullen? Harry had alles al van me afgepakt, alles. Hij had mijn vader voor 13 jaar lang weg laten zijn. Ik zou het hem nooit vergeven, hij zal er voor boeten. Woedde liet een brok in mijn keel verschijnen, en juist op dat moment draaide ik me om, en stapte in het zicht van het vervloekte drietal.