Devils Daughter ||

Gekalmeerd liep ik naar het drietal toe, ze compleet negerend plofte mijn kont naast Ron neer, op de rode bank. ‘Hee, Mary.’ Grijnsde Ron naar me. Ik knikte enkel, en pakte de Quibbler. De complete onzin die er in geschreven stond, liet ik aan me voorbij gaan. De spanning was om te snijden, enkel de ademhalingen waren te horen.
‘Ik weet dat je me hebt gehoord, Mary.’ Begon Harry aarzelend, mijn ogen sneden in de zijne. ‘Conclusies trekken, wat goed van je Harry, echt uitstekend.’ Terwijl de krant in elkaar zakte, klapte ik sarcastisch in mijn handen. ‘Wat bedoel je?’ Vroeg hij, oliedom. ‘Mijn moeder is dood, toch?’ Het drietal knikte op mijn vraag. ‘Onjuist, maar ook juist.’ Een zwakke grijns speelde om mijn lippen. ‘Ik ben geadopteerd, mijn echte vader zat in Hufflepuf. Mijn echte moeder heeft me bij mijn vader gedumpt, en die heeft me over gegeven aan zijn ‘oude vriend.’ Deze oude vriend, is Lucius Malfoy.’ Het was geen wonder dat de leugens zo vlot over mijn lippen speelde. Ze nu zo plotseling compleet uit mijn duim gezogen.
Een plotselinge verandering van stemming was toen de woorden Lucius Malfoy waren uitgesproken. Aangezien deze een trouwe dienaar van de heer was, en mijn vader me binnenkort bekend ging maken, kon ik me gerust voor doen als de pleegdochter van de Malfoy’s. Ze reageerde allemaal zo als ik wilde dat ze reageerden. ‘Zie je, daarom loog ik. Jullie reacties waren te verwachten.’ Een nep-snik verliet mijn mond. Hierdoor werd de arm van Ron om mijn tengere lichaam gevouwen, en trok hij me lichtjes tegen zich aan zoals zijn broer had gedaan.
Keer op keer verbaasde die aangename warmte van Ron me, het voelde zo prettig aan. Ondanks dit alles was ik te koelbloedig om warm te lopen voor een Weasley. ‘En je tweede naam?’ Mompelde Harry er nog beschaamd achter aan. ‘Weet ik veel, mijn moeder vond die naam gewoon mooi denk ik?’ Beet ik hem toe. Hij slikte.

‘Zie je? Je overdrijft!’ Riep Ron beschermend. Ik glimlachte licht naar hem en hij lachte terug, nog steeds met zijn arm rond me heen gekruld. Hermione keek met een jaloerse blik, al snapte ik niet goed waarom. Met mijn ogen naar haar gericht, draaide ze zich vol afschuw om, met de mededeling ‘ik ga naar de bibliotheek.’ Mijn blik veranderde naar droog, ‘wat heeft zij?’ Ron hield zijn schouders op, en Harry wandelde weg, waarschijnlijk naar zijn kamer. In de tussentijd waren er wat meerdere leerlingen in de kamer gekomen.
Een beetje hopeloos hing ik tegen Ron aan,de blikken negerend sloot ik mijn ogen. Toen ze weer geopend werden, kwam dit door het zachte gesnurk dat Ron produceerde. Ik grinnikte, en keek naar buiten de zon daalde al een beetje. Zo kon je zien hoe lang we in de hal hadden gezeten, een zuchtje ontsnapte uit mijn keel.
Mijn hoofd zakte op zijn schouder, en ik sloot mijn ogen. Luisterend naar zijn regelmatige ademhaling, voelde ik hoe de slaap me pakte. Dan was ik ook al snel de draad van de wereld kwijt, en zakte weg in een lichte slaap.
Weer de regels brekend, weer te dicht op iemand liggend. Maar het kon me allemaal niks schelen, ik was veel te moe om er over na te denken.

Mijn ogen werden geopend, nog een nacht zonder pyjama, gelukkig had ik mijn wand om mezelf schoon te toveren. Twee paar kijkers ontmoette die van mij, en waarneer Ron zich zelf omhoog hees nam hij mij mee. Een luide gaap verliet mijn mond, en dit liet Fred grinniken. Opeens bevatte de wereld me weer, waar kwamen Fred en George vandaan?
Ron gunde me een glimlach, maar stond daarna op, en meldde dat hij ging douchen. Vandaag zouden de lessen beginnen, alleen bij het idee al kon ik zuchtten alsof mijn wereld er vanaf hing. Met wat onhandig gestuntel wist ik mezelf staande te houden. ‘Dag,’ grijnsde ik simpel waarna mijn passen verstevigd doorgingen naar Harry en Hermione die in de bank zaten.
Ik plofte neer op de bank die tegenover de jongen en het meisje. Met een zwak, gespeeld grijnsje keek ik naar Harry. Zijn lichaam was gehuld in de zelfde, saaie outfit van Hogwarts. Het ronde brilletje op zijn neus deed zijn groene ogen groter lijken, waardoor ik besefte dat ik die ogen ergens van kende.
Hermione slaakte een vermoeide zucht, stond op en wandelde weg naar Parvati. ‘Wat hééft zij?’ Riep ik dramatisch uit.
Harry slaakte een zucht. ‘Ze is vast jaloers op jou en Ron.’ Antwoordde hij alsof het de simpelste zaak van de wereld was. ‘Wat is er met mij en Ron?’ Zei ik oprecht verbaasd. ‘Nou, ja Ron..’ Voor dat Harry zijn zin af kon maken, trilde de bank door dat de tweeling allebei aan een zijde van me neer plofte. De amandelkleurige ogen van Fred boorde in de mijne, ‘goedemorgen.’ Zei de tweeling in koor. Een oprechte glimlach speelde met mijn zachtroze lippen.
Bij het idee aan de oprechtheid schrok ik, het geen wat ik niet merkte, was dat de tweestrijd in mezelf groter werd. Aan de ene kant wilde ik bij hen zijn, bij de gene die zich vrienden van me noemen. Aan de andere kant wilde ik mijn vader trots maken, bij hem zijn na die 13 jaar weer goed genoeg ‘ontwikkelt’ had om me te verzorgen. Waar waren de dagen van ‘mijn grote voorbeeld gebleven’? Toen Ron van de trap af kwam in zijn mantel, stond Harry ook op. Ik volgde zijn voorbeeld en zei gedag tegen de tweeling. Die knikte enkel.
Samen met Ron en Harry liep ik door de gangen van Hogwarts, niet wetend waar Hermione uithing stapten we door naar de eerste les van vandaag. Toverdranken, gegeven door professor Severus Snape. Eenmaal in het muffige, donkere klaslokaal nam ik plaats tegen over Harry en Ron. Een gedaante voorin de klas kwam naar ons toe geparadeerd, zijn zwarte mantel was als een schaduw. Zijn ogen boorden in de mijne, terwijl hij nors snoof.

Hij wist het, die blik. Mijn vader moest het verteld hebben, ik keek hem terug aan. ‘Weet je het?’ Vroeg ik onschuldig, hij leek de hint te begrijpen en knikte langzaam. Het was slechts een kleine beweging, waarna hij weer door stapte. Met zijn liniaal in zijn hand, die hij er af en toe tegen aanklapte. Toen de klas compleet was, begon hij met spreken. Neutraal, zijn toon bot en eentonig. Die man gaf me de kriebels, al wist ik niet waarom.
Plotseling voelde ik een windvlaag, en tot mijn verbazing zat Hermione pal naast me. ‘Hey,’ zei ze, vriendelijk dit keer. Verbaasd ontmoette mijn ogen die van haar. ‘We zijn verkeerd begonnen,’ glimlachte ze als antwoord op mijn blik. Ik knikte instemmend, ‘friends?’ Vroeg ze. Ik knikte, en liet ook mijn lippen sieren met een lachje. ‘Friends.’