Catnip Carriers

De ander stopte en dat deed hem ook stoppen. De kater trok zijn wenkbrauwen op, maar legde de stengels op de grond toen hij bedacht dat ze waarschijnlijk wilde overleggen over welke weg te gaan. Op zich niet dom want dit leek niet meteen de goede weg te zijn. "Dus, oversteken of niet?" Mauwde hij rustig en glimlachte naar haar, met een sense van adventure in zijn ogen want dit deed hem denken aan toen hij en Ace rond gingen lopen.

De ander leek iets te ontspannen, dat was een goed teken want verdwaald zijn was niet het simpelste wat er was, en verdwaald zijn met iemand in paniek was nog tien keer zo erg. Hij knikte dan ook tevreden bij haar antwoord. "Oversteken dan maar," Mauwde hij, en stapte dichter naar het pad toe, zijn vacht verwaaiende door de wind van de langsrazende monsters. "En ik ken het hier ook niet," Vervolgde hij, haar opgewonden aankijkende, "Dat is het avontuur," Want, daar kon je er nooit genoeg van hebben.

De ander grijnsde naar hem, en Tall grijnsde terug. Dit was hoe het hoorde te zijn right? Al leek Wind een beetje slechte ervaringen te hebben met avontuur zo bleek uit haar uitleg wat hem met open mond liet staan en een frons op zijn gezicht. Meteen zodra ze bewoog schoot hij achter haar aan - vervloekt die poes was snel! - en keek aan de overkant de poes met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Uitleg?" Zijn broer was er niet meer, het was up to him om z'n kleine nichtje te beschermen, bovendien was ze zijn apprentice geweest en tolereerde de kater het niet als iemand haar pijn deed. Verder had ze waarschijnlijk ook na al die tijd iemand nodig om tegen te praten.

De kater merkte het verschil tussen net en nu echt wel - hij was niet dom ofzo - maar was niet van plan het zomaar te laten gaan. Bij het horen van haar vraag schoot hij echter even in de lach. "Terug moeten we sowieso want door alle drama van de random reveal van net ben ik de stengels vergeten," Serieus, niet zijn fout, moest zij maar niet random dingen gaan zeggen en dan wegrennen! De kater ging echter eerst zitten. "Maar eerst, praat," Mauwde hij, even in zichzelf in elkaar krimpende door de gigantische Smokebreath herinnering in zijn hoofd. Nope, hij was nog niet de oude dude naar wie mensen kwamen voor raad, right? Nou ja, ze kwam in ieder geval nooit voor raad..

De ander leek niet blij met hem, maar hey! Zoals eerder al zijn punt was, het was zo enorm haar fout want ze kon toch niet verwachten dat hij normaal kon nadenken als zijn protégé zomaar random drama ging spuien? Daar moest hij het fijne van weten en snel. De vraag wat hij wilde weten beantwoorde hij dan ook met een duidelijke blik dat ja, ze nu toch echt alle info moest delen of hij zou alle stengels door haar strot duwen en er zo achterkomen. Oké, misschien wat dramatisch, maar hij had er veel voor over om te weten of hij Hazelnut even wat common sense in het hoofd moest timmeren.

De poes leek zich te willen gedragen als een opstandige puber, wat een succesvolle aanpak was geweest als ze hier niet had gezeten met Mr. Puberexpert himself. Hij besloot dan ook niet te reageren op dat ze de takken pakte - al scheelde het hem een run dus, thanks! - en bleef rustig zitten waar hij zat, de poes blijven aanstarende. Was ze serieus van plan weg te lopen in een richting die ze niet kende, omdat ze haar super coole deputy niet wilde vertellen wat er mis was gegaan tussen haar en Hazelnut? Dat leek minder slim dan dat hij haar geleerd had destijds.

Het duurde maar even voor hem, en toen besloot hij stil op te staan, en zijn leerling achterna te sluipen. Ze had haar neus vol met Catnip geur, en leek zo druk na te denken, dat de kans groot was dat ze hem niet zou opmerken. Bovendien was hij een geoefend jager en niet slecht in sluipen whatsoever, wat het beter maakte om naar haar toe te bewegen, en de sprong stil te kunnen doen. Natuurlijk zou hij voorzichtig landen - hij was zwaar en zij definitely niet gebouwd om hem zo plots in eén keer op te vangen - maar de sprong was verder naar zijn idee redelijk geslaagd.

De piepende naam die uit haar mond kwam deed hem hardop lachen. "Zeg," Mauwde hij melodramatisch tegen zichzelf, "Ik dacht toch echt dat Winddancer hier net was, maar alles wat ik hoor is een muis!" En bij het woord muis begon hij haar genadeloos te kietelen. Want tsja, het leende zich er nogal voor en ze verdiende het om gelukkig te zijn.

De reactie die hij kreeg was gewenst en dus stopte hij even toen ze om genade smeekte. In die korte tijd keek hij haar quasi-onderzoekend aan, terwijl een serieuze bezorging in zijn ogen lag. Hij was de aanleiding tot de lol niet vergeten, en reken maar dat hij een gesprek zou hebben met Hazelnut, die kater was nog niet van hem af. Als Wind het hem niet wilde zeggen zou hij de kater wel gewoon overhoren. Er leidden meer wegen naar Rome.

Ze was nu in ieder geval voor helemaal niemand een bedreiging, niet precies waar hij voor ging maar een mooie bijkomstigheid. Bovendien hielp het om later nog eens terug te komen op dit onderwerp. Te lang doorpakken was niet handig, maar subtiel zo nu en dan moest kunnen. "Let's go," Mauwde hij vrolijk, en sprong weer op. Let's go was helaas makkelijker gezegd dan gedaan however, want hij had nog steeds geen idee where to.