Catnip Carriers

De pijn in zijn achterpoot ebde langzaam weg, wat de kater de kans gaf om Claw en zijn helse clan een flink te vervloeken. In zijn hoofd natuurlijk, no way dat hij zijn ex-aoorentice zou blootstellen aan de woorden die hij op dit moment schreeuwde in zijn hoofd. Hij was in ieder geval fiks boos op de grote zwarte kater, die hem zwaar verwond had in het gevecht bij de Burnt Sycamore, waardoor Tall nu nog steeds met een blessure liep. Ace wist er van af, en zei dat het met de tijd hopelijk goed zou komen, maar in zijn ogen zag Tall dat hij op z'n minst een litteken zou krijgen, en dat deed toch wel pijn.
De stem van Wind deed hem opschrikken uit zijn gedachten, en meteen toverde hij een stralende glimlach tevoorschijn. De pijn was inmiddels ook niet meer in zijn ogen te zien, in plaats daarvan keerde de twinkeling terug. Tall knikte. "Alle oke," Waarna hij zijn schouders rechtte en het omheinde stuk in beende, eerst catnip, dan kijken wat Ace verder voor hem kon doen.

De vraag die na een stilte gesteld werd was legit, want eigenlijk wist Tall het ook niet exact. Ja, het was groen, maar dat was bijna alles hier, bovendien zou de poes hem waarschijnlijk uitlachen om dat antwoord. Then again, niet geschoten is altijd mis. Daarom trok de kater zijn meest wijze gezicht, en keek haar aan. "Het is groen.." Begon hij, en opende zijn mond om meer te zeggen. Meteen kwam hij erachter dat hij serieus geen idee had, kruiden waren niet zijn ding oke! "Enneuh, met die informatie zou je het aan de geur moeten kunnen vinden," Baf, had hij het toch mooi even verandert naar een training. Als iemand een prijs voor aanpassingsvermogen moest hebben was hij het wel.

De poes reageerde positief op zijn awesome antwoord, wat hem op zijn beurt weer vrolijk maakte. Het was leuk om te zien hoe serieus ze aan het werk ging met zijn slechte uitleg, eigenlijk was het ook een show-off maar hey, was dat niet de reden dat hij zich met haar kon identificeren? Het was leuk en aardig dat ze familie waren, maar de kater herkende ook gewoonweg heel veel van zijn eigen karaktertrekjes terug in de poes, wat hem telkens weer een warm gevoel gaf. Was het zo geweest als zijn kittens hadden geleefd? En daarover, wist Wind überhaupt dat hij kittens had gehad? Wist iemand dat naast Littlestream en Innerstar? Als ze het wisten zeiden ze er niet veel over. Verzonken in deze gedachten vergat de kater helemaal om antwoord te geven op het goede nieuws van Wind.

Oke. Het was ergens ook vragen om problemen, met een poes op pad gaan en dan stil zijn. Niet helemaal eerlijk natuurlijk, die vergelijking, want als iemand bekend stond om praten was het Tall wel, maar toch. Het kwam er uiteindelijk op neer dat de kater zich kapot schrok toen de ander plots voor hem verscheen en in zijn gezicht praatte. Hij vloog een halve meter de lucht in, en kwam hijgend neer. Daarna schoot hij een geamuseerde blik naar Wind met verontschuldiging erin verscholen. "Alles goed," Bestond de verhouding hier nu uit, vragen of het goed ging? Hij voelde zich haast bejaard man.

Natuurlijk moest hem dit overkomen bij zijn oud apprentice, verschrikkelijk. Gelukkig genoeg was Wind aardig en maakte ze er geen gigantisch punt van, in plaats daarvan herhaalde ze ongeveer wat ze net zei en kon de kater snel knikken in de hoop zo zijn afwezigheid goed te maken. Dat kon hij dus wel vergeten, want al snel volgde de plagende opmerking. Tall rolde dramatisch met zijn ogen en stak zijn tong naar de poes uit. "Dat zijn toevallig wel heel belangrijke dingen om over na te denken," Mauwde hij quasi hooghartig terug, de plagende twinkeling in zijn ogen.

Hij kon haar nieuwsgierigheid in de blik zien die ze hem toewierp, en ook de reactie gaf dat weer. Tall liet het varen, als ze iets wilde weten moest ze het vragen, zo niet dan niet. Zoals ze bijna meteen deed eigenlijk, want de poes had geen idee welk deel van de plant ze nodig hadden, en als Tall eerlijk was hij ook niet. "Laten we hem maar voorzichtig uit de grond trekken," Mauwde hij langzaam, "Voor als Ace de wortels nodig blijkt te hebben," Dat zou wat zijn, als ze zo op reis waren geweest om uiteindelijk met het foute thuis te komen.

Hij keek even toe terwijl Wind al begon met het uitvoeren van het bedachte plan, en koos toen zelf ook een plant uit. Zijn blik ging van de ene plant naar de andere, en uiteindelijk viel zijn blik op een mooie grote. Met een glimlach liep Tall erheen, en begon rustig de wortels uit te graven, toch wel fijn dat Wind mee was, want ondanks zijn domme acties en slechte concentratie, liet ze hem niet vallen. Nu maar hopen dat de rest van Shadowclan dat ook niet zou doen, want de kater wist niet zeker of hij het hen kwalijk kon nemen als ze dat deden.

Oke, dit was het punt waarop hij de plant tussen zijn tanden moest pakken en het ergens neer moest leggen. Het was een simpele opdracht, en dus ook makkelijk uit te voeren. Toch was de kater huiverig hieraan te beginnen, want hij had gekke katten gekke dingen zien doen, en altijd was deze plant erbij betrokken. Vandaar dat hij een hap adem nam, de plant pakte, en er zo snel mogelijk mee naar een bladerhoop rende om het daar weer uit te spugen. Ook spuugde hij op de grond in de hoop zo het sap uit zijn mond te krijgen. Noem hem maar paranoïde, maar met zijn ex-leerling erbij zou het hem niet overkomen dat hij high werd. Hopelijk.

Hij was iets te druk bezig met zijn eigen probleem van sap uit zijn mond krijgen om meteen door te hebben hoe het met Wind was. Sterker nog, de planten lagen goed en wel netjes op een hoop voor hij zijn hoofd naar haar keerde en eens glimlachte. Missie ge-.... Holy Starclan!!
Die blik in de ogen van zijn ex-apprentice melde hem al genoeg, ze was verloren, hij kon niets meer voor haar doen, ze was gedoemd. Hoe moest hij weten of je dit spul nog uit je systeem kon krijgen?! Ace was de medicine cat, hij niet! Sterker nog, het was duidelijk gemaakt dat hij nul aanleg had voor kruiden, nul, zero, n-u-l. Toch stond hij hier, met een apprentice - pardon him - ex-apprentice, die high was en wie wist wat ze allemaal zou gaan doen? Hell, de hele clan wist wat zijn ouders deden toen ze dit op hadden..

Zijn leven was voorbij, het was nu zeker. De poes zo ziende kon de kater er overtuigd van zijn dat hij vermoord zou worden, als het niet was door Inner voor het slecht opletten op de jongere warrior, dan wel door Wind zelf wanneer ze erachter kwam hoe hij haar had gezien. Oh my. Maar hey, als het dan toch zijn laatste momenten waren, dan kon hij er maar beter voor zorgen dat ze nuttig waren. Een por in haar zij zou het vast wel doen. Dus dat deed hij, de poes een fikse por geven. Misschien was het een tovermiddel, en anders was het toch niet alsof deze middag vreemder kon worden dan hij nu al was.