Catnip Carriers

Misschien had hij het moeten zien aankomen, misschien was hij te dichtbij gekomen. Maar ze deelden een pijn en hoe dan ook begrepen ze elkaar beter dan velen anderen van de clan. Dit was voor hem lastig om mee om te gaan, want een pijn als deze leek niemand te kunnen begrijpen, het klonk haast egoïstisch als iemand hem begreep. Maar was dat niet exact wat hij zojuist had gedaan? Het zeggen dat hij haar begreep, en opnieuw over zichzelf beginnen. De kater sloot met een zucht zijn ogen toen hij Wind hoorde spreken. Tien punten voor zijn goede handelen weer. "Juist ja," Antwoordde hij, en schudde zich eens uit waarna de laatste emoties van net zijn ogen verlieten. Nu stond er enkel nog doelmatigheid in af te lezen, als Wind dat wilde zou ze het krijgen. Als ze erover zou gaan praten zou hij luisteren, maar erover beginnen? Help. Waar waren poezen die hier wat van wisten als je ze nodig had?

De stilte bleef, maar was zover Tall het kon inschatten niet storend of vervelend. Eerder rustgevend en fijn, wat het voor hem mogelijk maakte wat extra te ontspannen. De deputy baan vergde veel van hem, plots had iedereen een mening, was hij een voorbeeld, en waren sommige gebruiken waar hij aan verknocht was geraakt misstaand. Het was een nieuwe wereld in zijn oude wereld, en de kater bemerkte dat op momenten als deze de hoge tol van de baan pas te voelen was. Hoeveel had hij überhaupt geslapen de afgelopen dagen? Minder dan normaal, en dat wilde wel wat zeggen. Niet dat dat invloed had op zijn acties, nog. Of op zijn oplettendheid, want net voor Wind hem vroeg wat het was rook ook hij de geur, en verscheen er een lichte glimlach op zijn gezicht. Gelukkig ging niet álles mis. "Dat," Begon hij rustig, en keek haar aan met een twinkeling in de ogen, "Is Catnip," Waarna zijn tempo versnelde in de richting van de geur, tijd om eens succesvol te zijn in een van zijn ondernemingen, want dat was iets waar hij de laatste tijd niet tevreden over was.

Tall had het voordeel dat hij ervarener was in dit gebied, er redelijk vaak gekomen zijnde met zowel Little als Ace. Vandaar dat hij grinnikte bij haar eerste reactie, en knikte bij haar vraag. Hij wenkte de poes naar hem toe met zijn staart. Ze was dan wel een warrior nu, maar hij zou voor eeuwig haar mentor blijven. Arme Wind, had als apprentice nooit geweten waar ze aan begonnen was hem accepterende als 'leraar'. "De kunst is om juist niet te focussen op de zoete geur, maar op de andere geuren." Mauwde hij haar, zijn stem bevlogen met de herinneringen van vroeger. "Eén daarvan zal zoeter ruiken dan de rest omdat de catnip daar dichtbij staat," Tenminste dat was het idee, eens zien of Wind ook kon uitvogelen welk van de vele geuren dat dan zou zijn. En met een beweging van zijn staart gaf hij haar aan het maar eens uit te proberen.

Het was grappig om te bemerken dat de poes ook makkelijk terugging naar haar apprentice rol, het had vast iets te maken met dat ze de band zo begonnen waren, en die vast niet zo snel veranderd zou worden. Het irriteerde Tall niet, sterker nog, het werkte fijn, net als vroeger toen alles nog goed was. Noem hem sentimenteel, maar hij miste die tijd wel een beetje, toen alles nog makkelijk was en hij niet plots heel veel verantwoordelijkheid voor de clan droeg. Gelukkig viel die verantwoordelijkheid nu mee, en kon hij zich richten op Wind, die de goede kant uit wees. Trots knikte hij, en begon er langzaam heen te lopen. Hopelijk was het genoeg voor de clan."Goedzo," Wist hij haar nog te complimenteren, voor zijn gedachten weer compleet ergens anders waren.

Hij kon de opwinding zien aan de manier van lopen van zijn vroegere apprentice, het had een soort huppel, en dat deed hem glimlachen. Het was goed om te zien dat ze niet in een put van verdriet terechtkwam, maar zo nu en dan de zorgen van zich af wist te zetten. Dat was erg belangrijk op haar leeftijd, aangezien er al genoeg dingen mis konden gaan. Dingen zoals boyfriends. Snel trok Tall een sprintje om weer met haar gelijk te lopen, en duwde vriendschappelijk zijn schouder tegen die van haar. "Dusss," Begon hij, de twinkeling fel in zijn ogen. "Al een vriendje?" Ja, die vraag was legit. Hij moest toch zeker een oogje in het zeil houden voor Thrush?

Ha! Tall wist het wel, er was dus echt iemand want anders was dat antwoord er nooit zo uitgekomen. Een grote fout van zijn vrienden, om zijn epic speurdersskills te onderschatten, want dit had hij toch maar mooi uitgevogeld. Als een ware geïnteresseerde mentor en vriend keek hij haar aan, en deed de echte wenkbrauwwiebel om aan te tonen dat dat niet geloofwaardig klonk. "Dusss," Mauwde hij, en glimlachte, "Wie is het?" No way dat ze hier zomaar onderuit kwam, dit was veel te leuk.

Hij bleef dichtbij lopen, oren gespitst, er was geen enkele manier waarop hij het antwoord zou missen, en er was geen enkele kans dat hij zich niet naar behoren zou gedragen. Helaas voor hem besloot Wind echter met een diepe vraag te antwoorden, wat Tall even deed fronsen en semi-geschokt deed kijken. Help. Hij was hier niet echt een expert in ofzo, had ze niet meegekregen hoe dramatisch hij en Little waren? Blijkbaar niet. Hij zou er ook niet over beginnen. In plaats daarvan hield hij zijn kop schuin en dacht na. "Misschien, als je altijd bij ze wilt zijn? Als alles wat ze doen mooi is, niet per se goed, maar ook niet fout?" Hij keek vragend opzij, het viel te proberen te antwoorden toch?

De kater begon te lachen toen de poes reageerde op zijn antwoord. Ze had een meer dan goed punt, hij had het dan wel niet bij iedereen, maar sommigen, zoals Wind dus, hechtten zich aan veel meer katten dan eén. Dat maakte zijn hypothese weer heel erg ongeloofwaardig, want no way dat Wind al die katten op die manier leuk vond. "Daar heb je een punt," Antwoordde hij nagrinnikend. "Misschien dan als je én je leven voor iemand zou willen geven, én naast diegene wilt slapen in de den?" Misschien was dat plausibeler, maar dat zou hem onlosmakelijk verbinden aan Acefray, wat het plots weer een stuk lastiger maakte.

Tall had moeten weten dat Starclan hem haatte, en het hem niet makkelijk zouden maken. Dat bleek wel weer toen Wind reageerde op zijn goede ideeën. Haar stem klonk niet geïrriteerd of nieuwsgierig, eerder alsof ze hem aan het klieren was, wat nog het meest plausibele van het hele gesprek was. Hij knikte bij haar eerste zin, maar keek oprecht geschokt toen hij de tweede zin hoorde. Ten eerste, kon ze gedachte lezen? En ten tweede, Ace was zijn vriend! Er was no way in hell dat hij en Ace ooit iets zouden worden, Ace had Running, Ace was niet gay, wacht. Tall was ook niet gay! Zijn ogen werden nog groter, zouden sommigen denken..? Nee toch? Onmogelijk, hij was zo mannelijk als maar kon, als hij gay zou zijn, of zou lijken, was elke andere kater dat ook.. Toch?
Daarom waren dit soort gesprekken onhandig, nog geen kwartier bezig en hij begon alweer te twijfelen aan zijn hele bestaan. Wat een gedoe.
"De relatie tussen mij en Acefray is strictly professioneel," Mauwde hij met het meest serieuze gezicht wat hij kon opbrengen - heel serieus - en hoopte maar dat ze het nu weer over Wind konden hebben. "Dusss, Hazel huh?" Hij mocht dan wel ouder zijn, maar out of the game? Never.

Het werkte! De kater moest zich inhouden het niet van de daken te gaan schreeuwen, de interesse was van hem weg en verschoven naar Wind, precies zoals zijn idee was geweest. Nu moest hij het echter niet verpesten, en bovendien verbaasde het antwoord hem een beetje. "Hoezo?" Mauwde hij, niet per se nieuwsgierig, enkel een beetje bezorgd. Had die Hazel iets stoms gedaan wat haar had pijn gedaan? Als dat het geval was zou Tall namelijk wel even een hartig woordje gaan spreken met die gozer. Niemand ging zijn ex-apprentice en nichtje zomaar pijn doen, not on his watch.