∆{Clanevent TC x BC}∆ One foggy morning [Inval topic]

Zijn ogen richtten zich op de groep katten die voor hun vrijheid en macht vochten. Dus ThunderClan wou het zo spelen, he? Zijn schouders gingen op en neer tegen de tijd dat hij weer tussen katten doorrende. Tornado rende af bij het zien van een rode poes met twee verschillende ogen. Ze hadden ongeveer dezelfde leeftijd. Met u=zijn klauwen uit zijn hulzen rende hij verder op de poes af. Hij krulde zijn lippen tot een grauw en deed een poging met een krachtige sprong op haar de belanden zodat hij zijn nagels in kon zetten. Zijn staart zwiepte heen en weer en hapte de richting in van haar nek. Nu nog maar hopen dat het raak was.

Sorry voor flutheid ^^"

Tag: Firepaw

Zijn vader kwam langs, en hoopvol keek Hazelkit hem aan. Kwam zijn vader hem vertellen dat alles goed kwam? Zou hij hem een verhaaltje vertellen? Misschien, als Hazel zijn ogen dichtdeed, dat hij dan wakker werd en alles een droom geweest zou zijn. Maar hij durfde zijn ogen niet dicht te doen. Niet alleen. Glowstick stopte maar heel even bij zijn kitten, alleen om hem wat sussende woorden toe te spreken en zich vervolgens weer in de strijd stortte. Dit gaf de oude kitten een gevoel van eenzaamheid. Ook dit had hij nog helemaal niet vaak gevoeld. Deze avond zou een zwarte pagina in zijn boek worden. Hazel begon nog harder te huilen. Sandkit was dood, en zijn vader had niet eens aandacht voor zijn huilende kitten. Toen kwam Swallowpaw, die tenminste wel bij hem bleef. "Hey, wat is er?" met grote ogen keek de tabby de zwarte apprentice aan. Hard haalde hij zijn neus op en probeerde de tranen die uit zijn ogen kwamen te stoppen. "S-s-sand.." stotterde hij, zijn stem dik en trillend van het huilen. "Ze is wegg.." miauwde hij toen en wees met zijn poot in de richting waar Coalkit haar naartoe genomen had. "En dood!" wist hij er nog uit te brengen, voordat hij weer in hard huilen uitbarstte. Waarom hadden deze grote katten hun kamp binnengevallen? Waarom konden ze niet op hun eigen plek blijven? Nu was zijn familie kapot. En het ergste was nog dat Hazelkit het hemzelf verweet; waarom had hij Coalkit niet kunnen stoppen? Dan had hij zijn zusje nu nog gehad.
Tag: Swallowpaw

De kater onder haar deed iets voorspelbaar, en rolde om. Ze was nu van zijn rug af, maar dit gaf haar een kans om zijn buik te verwonden. Deze apprentice moest niet veel ouder zijn dan een kitten. Yu was net van plan om een fikse klap uit te delen, toen ze nagels in haar rug voelde. Mousedung, ze had niet opgelet. Een beet in haar schouder liet haar snuit vertrekken van pijn. Een kat die duidelijk wel enig idee had wat hij moest doen. ‘Pak iemand van je eigen leeftijd, schijterd,’ De poes wou iets terug snauwen, maar wist dat dat niet handig was. Een scherpe steek ging door haar rechterschouder, damn. Ze had hier geen tijd voor, ze moest een kat kunnen overmeesteren. Ze was roekeloos op een appretnice gesprongen, stomme actie. Ze wilde Claw trots maken. Focus, Yu, zoek de zwakke link. Ze gleed tussen de katten door, en hoopte van de chaos gebruik te maken. Er moest een onoplettende kat zijn. Het duurde even, maar ze zag iemand. Zolang ze uitkeek en haar schouder niet probeerde te belasten zou het moeten kunnen. Yu dook op voor de snuit van de kat, en haalde uit, voor ze vliegensvlug een poging deed om de achterpoten onder haar tegenstander uit te slaan.

[Tag; Open]

Thornflame had verwacht dat de poes hem terug zou aanvallen, maar dat was niet wat er gebeurde. Verbaasd zijnde fronste hij met zijn wenkbrauwen toen de poes wegging en een andere kat ging zoeken. Hij wilde haar achterna gaan, maar ze verdween te snel in de chaos en hij vloekte geïrriteerd. Hij draaide zijn kopje naar de kleine Apprentice die zich nog altijd naast hem bevond en legde zijn neusje even tegen het zijne aan. ‘Luister, jongen,’ sprak hij met een zorgelijke ondertoon in zijn stem. ‘Ik weet dat je nog maar pasgeleden een Apprentice bent geworden, maar je moet je focussen op een tegenstander die ongeveer even oud is als jij en ook dezelfde ervaring heeft. Ik durf te wedden dat je nieuwsgierigheid als kitten je ook al wat technieken om te vechten heeft opgebracht. Zo niet, zorg er altijd voor dat je buik niet onbewaakt blijf en mik op de ogen of de snuit. Dat doet vreselijk pijn.’ Hij gaf de Apprentice gauw een lik over zijn hoofd. Aan de ene kant wilde hij bij de Apprentice blijven om hem te beschermen, maar aan de andere kant wilde hij mee vechten zodat hij zijn Clan beter kon verdedigen. Hij kon alleen maar hopen dat de Apprentice zijn raad zou opvolgen. ‘Suc…’ Hij wilde de Apprentice succes wensen, maar zag vanuit zijn ooghoeken een perfect slachtoffer naderen. Snel draaide hij zich om, strekte zijn klauwen uit en deed een poging om op de rug te springen zoals hij eerder bij de poes had gedaan. Daarna deed hij weer een poging om te bijten in de schouder, hopend dat het raak zou zijn.

Zijn kop stak uti de apprentice den bij het horen van krijsende katten. Meteen sprong hij uit de opening en keek geschrokken rond. Waar was Silverstar? Zijn blauwe ogen zochten op zijn minst naar een kat in nood. Vervolgens zocht hij een kat om mee te vechten en keek toe hoe een BloodClanner een rode poes aanviel bekend als Firepaw. Met grote passen rende hij op de twee katten af en krulde zijn lippen tot een grauw. Zonder de BloodClankat tijd te gunnen om te kijken wat er aan de hand was sprong hij in de richting van de bruine kater in de hoop op hem te belanden zodat hij -als hij op Firepaw sprong- eraf zou vallen. Hij siste boos met ogen vol strijdlust. Vervolgens voelde hij zijn schouder vochtig worden en keek naar de kant. Iciclepaw keek woest naar een andere zwart-witte BloodClanpoes. Hij kon haar klap makkelijk ontwijken maar hapte naar adem toen hij haar achterpoten tegen zijn buik voelde. Hij gromde hardop en waagde een poging op haar te belanden zodat hij haar buik kon bewerken.

Tag: Firepaw, Tornado, Yu

Ah, eindelijk. De ogen van de zwarte kater hadden een vreemde glans gekregen na de woorden van zijn leider. Een tijdje terug had hij gezien hoe Silverstar, de leider van de donderkatjes, hun kamp binnen werd geëscorteerd. Vanaf dat moment had hij het al geweten, op een gegeven moment zouden ze die vervloekte Thunderclan een lesje leren.
En dat moment was nu.
De zwarte kater zette zijn poten in beweging en volgde de stroom van katten. Tussen de menigte kon hij Zira's vacht zien, die kennelijk had besloten dat de kittens wel even alleen gelaten konden worden. Kwalijk kon hij het haar niet nemen, zij boven iedereen keek er naar uit om de Thunderclan te pakken.

Het kamp strekte zich voor hem uit en razendsnel liet Jinx zijn ogen over de menigte katten staan. Het waren er veel, maar zij waren dat ook. De dreigende woorden van Claw gingen langs hem heen, totdat hij het teken gaf. “Pak ze!” Zonder verder nog na te denken stormde hij met de andere katten het kamp in. Voordat hij het wist werd overal om hem heen al moord en brand geschreeuwd en bevond de kater zich in een wirwar van vechtende katten. Gefocust keek hij om zich heen, wachtend op een tegenstander.


Tag: Nog niemand

Howl had geweten van het plan om Silverstar te kidnappen voordat het nog gebeurd was. Claw had het goed uitgevoerd en de kater zat nu vast en binnenkort zouden ze Thunderclan een lesje leren en hun koppen ietsje indrukken. Een grijns kwam op haar gezicht toen Claw in hun kamp een aankondiging deed. Ze wist hoe laat het was, het was tijd.
Haar oranjerode ogen glommen gevaarlijk met plezier op de weg naar het kamp van de clankatten. Eenmaal daar duurde het niet heel veel langer meer voordat de strijd losbarstte. Katten vochten, klauwde en beten elkaar op alle bedenkbare plekken. Howl hield haar ogen heel even op Claw, om zeker te weten dat hij veilig was, maar dat hoefde ze niet lang te doen. Voordat ze het wist stond ze zelf oog in oog met een Thunderclanner en haar eigen gevecht begon.

Tag: Niemand, iemand die vrij is mag Howl pakken. PM me even, en dan zal ik je de verwondingen doorgeven die Howl mag ontvangen! c:

Ze hoorde Swallowkits stem op een bijzondere manier duidelijk. Het was alsof alleen zei tegen haar praatte, zonder enige achtergrondgeluiden. 'Succes.' zei ze, en weg was ze. Lightleaf grauwde, gestekt door de 6 moon oude poes. Zijn klauw boorde zich in haar schouders. Lightleaf voelde er niets van, maar toen ze zich omdraaide om in zijn poot te bijten zag ze bloed opwellen. Ze wist wel dat het pijn moest doen, maar zijn woorden deden dat nog veel meer. Twijfel at haar gedachten op. De twee emoties kolkten om en in haar heen, perfect voor een gevecht. Haar zoon zou toch niet...? Waarom geloofde ze hem? Hij gaf water aan het zaadje dat er al zat van in het begin. Ze moest Cole zien of iets laten weten, als het moest zou ze zo zijn en haar naam in Claw kerven. Ze probeerde zich volledig te focussen op iemand te verwonden. Zolang hij zich bezig hielt met haar, was dat tenminste met niemand anders.

Zijn ogen schoten van links naar rechts hoe andere BloodClanners het aanpakten. Zijn pels ging overeind bij het naderen van een ThunderClanner. Hij liet zijn klauwen uit zijn hulzen schieten en sprong erop af. Al kon je zijn onzekerheid in zijn ogen lezen. Hij had nog nooit een kat vermoordt. En Claw vond het duidelijk nodig dat deze katten zouden leven. Al geloofde Zorro nogsteeds in StarClan. 'StarClan, vergeef me.' smeekte hij in stilte tegen de tijd dat hij recht op een kat sprong.

Tallpaw deinsde naar achteren toen iemand anders de Bloodclan poes aanviel en deze zich vervolgens weg keerde om een ander aan te vallen. Hij wist helemaal niet wat te doen. Hij had geen vechtervaringen en was dan ook helemaal in de war door de massa katten die heen en weer liepen. De jonge kater zakte ter plekke door zijn pootjes en liet zijn oren in zijn nek zakken. Hij snapte niet dat een kleine kat, zoals hem, een grote warrior konden worden waar de clan trots op kon zijn. In de situatie waarin hij nu zat zag hij het helemaal niet voor zich. Hoe kon hij zijn moeder nu trots maken? Zonder verder teveel na te denken sprintte de kater richting de apprentice den, waarbij hij zo laag mogelijk bij de grond bleef. Eenmaal in de den hield hij zich schuil in de schaduw. Niemand die hem in deze situatie moest aanschouwen. Tallpaw had zijn ogen ten gronde gericht en trok even met zijn oortjes. Je moest hem niet zeggen dat hij een lafaard was, dat wist hij maar al te goed en hij was er helemaal niet trots op.

Tag: Open

De kat op wie hij had proberen te springen had hem schijnbaar ontweken, want eer dat Thornflame zijn klauw naar beneden sloeg, sloeg hij enkel naar lucht. Hij gromde gefrustreerd en draaide geërgerd zijn kopje om. Hij had geen idee wie hij moest aanvallen. In de menigte was het lastig te onderscheiden wie niet aan het vechten was en wie wel. De katten die hij zag vechten waren zo wild bezig dat hij niet meteen kon ontdekken wie van zijn Clan was en wie van de vijandige. Dat maakte dat hij nerveus werd bij het idee op een kat te springen. Hij had echter ietsje te lang getwijfeld, want plotseling voelde hij het gewicht van een kat op hem. Hij blies geërgerd naar de kat en merkte aan de geur te ruiken dat het een BloodClan-cat was. Aan het gewicht te voelen moest dit een oudere kat zijn en even voelde hij paniek door zich heengaan, want hij was immers nog maar pas een Warrior geworden. Hij had dan wel een volledige training beëindigd, maar het was nu pas dat hij echt iets begon te leren. Plotseling voelde hij kalmte over zich heen gaan. Waarom zou dat leerproces niet hier beginnen, vandaag? Hij had vandaag de kans gekregen om zichzelf te bewijzen tegenover de jonge Apprentice en nu weer om zijn Clan te verdedigen. Hij voelde dat hij snel een beslissing moest maken omdat het gewicht nu wel erg zwaar werd. En dus blies de kater, probeerde zich om te draaien en haalde met zijn klauw uit naar het gezicht van de kater die op hem was gesprongen. ‘Ga van me af, mormel!’ snauwde hij.