∆{Clanevent TC x BC}∆ One foggy morning [Inval topic]

"Schelden is wat katten doen als ze merken dat ze verliezen" Maar het laatste kon er niet meer uit bij de poes, die kreeg haar klauwen vol in haar gezicht en kermde het uit van de pijn. Mooi. Ze zou die kleine trut krijgen. Het lukte haar om de apprentice uit balans te krijgen, maar daarna gingen die korte pootjes wild maaiend heen en weer gingen. Howl dacht kort maar riskeerde het toch. Klauwen schoten langs haar kop en oren terwijl ze naar de buik van de apprentice beet. Een zwakke plek voor alle katten, dat wist ze wel. Als ze je buik hadden kwam je er vaak niet goed vanaf. Het was een geluk dat de pijn haar teveel werd, want ze trok haar kop terug en voelde verschillende krassen branden. Toen de apprentice overeind klom sloeg ze haar klauwen nog naar de flank van de poes. Hoe meer schade hoe beter.

Tag: Salmonpaw

Salmonpaws zwaaiende poten troffen doel, maar tot haar verbijstering liet de zwate BloodClanner zich helemaal niet door tegenhouden. Salmonpaw probeerde zich van haar tegenstander weg te duwen, maar die wist toch haar tanden in Salmons buik te zetten. Salmonpaw beet hard op haar tong om het niet uit te schreeuwen. Dat plezier gunde ze die rotkat niet. Ze sloeg harder naar de poes en die trok zich terug. Salmonpaw kwam gauw overeind en een lichte kreun ontsnapte aan haar toen door de snelle beweging haar buik nog meer pijn ging doen. De zwarte poes haalde opnieuw uit en Salmonpaw dook haastig weg, waarbij ze half over haar poten struikelde. De nagels misten haar op een haar na en Salmon nam een paar passen afstand. Zo kan mijn eerste gevecht toch niet gaan? dacht ze wanhopig. Ze wilde zich bewijzen. Ze wilde haar clan beschermen. Ze wilde een held zijn. Het was niet de bedoeling dat zo'n stomme BloodClanner haar het stof zou doen bijten! Ze staarde naar haar tegenstander, nadenkend over haar volgende aanval. De krassen die ze zag op het zwarte gezicht gaven enige voldoening. Ik geef me niet gewonnen. Met een grauw sprong ze langs de poes en draaide zich weer om. Dit keer viel ze niet de achterpoten van haar tegenstander aan, maar sprong ze omhoog om op diens rug te landen. Ze had geleerd dat dat een goede manier was om te vechten tegen tegenstanders die groter waren dan jij.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Ergens vond hij haar doorzettingsvermogen wel bewonderend. Echter verdween deze bewondering toen de poes zich tot een enorm laag niveau liet zakken. Zijn blik vernauwde zich. "Mijn moeder was tenminste een fatsoenlijke kat. Dat kan ik van jou niet zeggen." gromde hij slechts waarna hij zich laag tot de grond liet zakken. Hard zette hij zich af, om vlak voor haar weer op zijn voeten te landen en de Bloodclanner met al zijn kracht omver te beuken. Ze had beter niets gezegd en beter opgelet, dan had hij deze kans niet gehad. Hij liet hem koud wat deze poes allemaal brabbelde; het enige wat nu voor hem telde was de overwinning van Thunderclan.

Tag: Zira

made by chi!

Ze was blij, maar vooral verrast toen ze zag dat Claw pijn had. Hij had helaas snel gereageerd en voor ze het wist kon ze horen dat een andere kat een gevecht met haar bijna- redder startte. 'Je komt niet weg liefje. Jullie zijn allemaal van mij. Grappig vind je niet?' zei hij. Lightleaf kon het niet bevatten. Hij zei het alsof ze speeltjes waren en dit allemaal maar een kittenruzie was. De moeder kon niet zien hoe het er aan toe was op het slachtveld; een groot, log monster belemmerde haar de weg. Haar hulpeloosheid deed haar bloed koken. Ze was het ook allemaal zo zat, ze wilde gaan tieren als een klein kind. Ze schraapte een keel en spuwde naar Claw. Een grote klodder speeksel die roze was van het bloed vloog in zijn richting. Het was niet bepaald iets wat zij zou doen, maar dit was ook niet echt een bepaalde situatie waarin ze zou terechtkomen. Ze werd zo boos dat ze zichzelf een duwtje gaf naar boven. Ze strekte haar poten. Het was de bedoeling om haar klauwen in Claw te slaan, zodat ze aan hem zou gaan hangen. Het was zonder bij na te denken. Want een kat in een nauw, maakt blijkbaar ook echt rare sprongen.

Tag: Claw

$∆{Clanevent TC x BC}∆ One foggy morning [Inval topic] - Pagina 6 ThunderClan_icon_by_starsightsw2007$ x $∆{Clanevent TC x BC}∆ One foggy morning [Inval topic] - Pagina 6 BloodClan_icon_by_starsightsw2007$
Gijzeling ThunderClan

Opeens begon hij te lachen en deze lach bulderde over het hele kamp heen. De brutaliteit van Lightleaf vond hij geweldig. Hij veegde haar speeksel van zijn wang met zijn poot. Ze had haar nagels in zijn borst geboord terwijl ze aan hem hing. “Genoeg!” Schreeuwde hij over het kamp. Zijn stem klonk hard en duidelijk en hij gaf een teken met zijn staart dat de Bloodclanners een kring om de Thunderclanners moesten vormen. Hij schudde lachend zijn kop en greep Lightleaf toen bij haar nek. Hij trok haar van hem af en smeet haar tussen de groep Thunderclanners. Hij zorgde er voor dat ze hen insloten, zodat er geen enkele kat meer kon ontsnappen. Hij wist dat ze hadden gewonnen. De Thunderclan had zich karig verweerd, maar zij waren simpelweg met meer. Daarnaast had de groep helemaal geen leiding, aangezien hij Silverstar veilig in een hol had gestopt.

Hij liep naar Zira toe en gaf een knikje met zijn kop dat ze hem moest volgen. Hij sprong boven op de High Rock en staarde strak naar de groep clankatten. Hij liet een doodse stilte vallen terwijl hij elke kat afzonderlijk aankeek. Pas toen hij zeker wist dat hij iedereen gehad had trok hij zijn bek weer open. “Mijn naam is Claw en dit is Zira, vanaf nu zijn wij jullie leiding. Zira is mijn commander en ik zal Silverstar vervangen.” Hij leek dit nogal grappig te vinden, wat de grijns op zijn kop verklaarde. “Als jullie jullie lieve leidertje ooit nog terug willen zien doen jullie precies wat wij zeggen.” Hij was niet van plan om Silverstar terug te geven, maar dat hoefden zij niet te weten. Dat kleine beetje hoop kon helpen dat ze naar hem zouden luisteren. “Ik zou sowieso luisteren als je graag je kop op je nek wilt houden.” Hij lachte erbij, maar in zijn groengele ogen was duidelijk te zien dat het geen grapje was.

Hij sprong weer van de rots af en maakte een rondje om de groep Thunderclanners heen. “Jullie doen gewoon net alsof er niets is gebeurd. Gewoon jagen en jullie kleintjes trainen, maar wij eten eerst.” Vervolgde hij kil en kalm. “Niemand krijgt te horen wat er hier allemaal gebeurt, als ik daar achter kom vermoord ik je voor de ogen van jullie beste vrienden en familie.” Hij stopte met lopen en draaide zich naar ze om. “Of we verwonden je zo dat je niet normaal meer kunt bewegen, zodat iedereen er aan herinnerd wordt wat er gebeurt als je je bek open doet.” Hij maakte nog een rondje om de groep heen. “Laten we het hier gezellig maken.” Zijn ogen fonkelden geamuseerd op. Het was gelukt. Hij had wraak kunnen nemen op de katten die zijn moeder hadden vermoord en een monster van zijn vader hadden gemaakt en hij kon nog meer wraak nemen. “Wil iemand nog wat zeggen?” Er verscheen een brede grijns om zijn lippen. Bloed druppelde uit de wonden op zijn lijf, maar dat interesseerde hem echt geen snars. Het was gelukt.

Tag: Iedereen

[Thunderclan is in gijzeling genomen door Bloodclan en zal nu onder leiding staan van Claw & Zira]
Regels:
(Van de regels wordt een topic aangemaakt in het clanhoekje.)
- Topics van thunderclanners mogen niet binnengevallen worden zonder toestemming van de personen achter deze thunderclanners.
- Elite katten zijn niet onoverwinnelijk, blijf realistisch! Ze krijgen een zwaardere training, maar tegen een veel oudere kat kunnen ze niet op.
- Aanvallen tegen thunderclanners mogen alleen met toestemming van Claw of Zira.
- De thunderclanners zijn in gijzeling, maar zijn wel vrij om te gaan en te staan waar ze willen. Er moet nog steeds prooi binnen komen en katten getraind worden.
- De leefomstandigheden in het kamp zijn zwaarder en de thunderclan wordt scherp in de gaten gehouden, maar er wordt niet zomaar bloed vergoten tenzij de leiding hier toestemming voor heeft gegeven of er een hele geldige reden voor is.

Tallpaw zat nog steeds verstopt in de apprentice den. Niemand had hem opgemerkt en dat was maar goed ook. Hij was amper een dag apprentice en hij was, om eerlijk toe te geven, bang. Hoe zou je ook anders zijn als kat die amper één dag op zijn eigen pootjes mocht staan. Bij het horen van één luide stem richtte ze jonge kater zijn oortjes echter naar voren en zette hij voorzichtig enkele stappen naar voren zodat hij zichtbaar was in de ingang van de den. Even trok hij met zijn oren bij wat er gezegd werd door de zwarte kat, die als leider beschouwd werd. “Niemand krijgt te horen wat er hier allemaal gebeurt, als ik daar achter kom vermoord ik je voor de ogen van jullie beste vrienden en familie.” Bij wat er als laatste gezegd werd sloeg hij zijn ogen ten grondde. Hij zei altijd alles tegen zijn moeder. Even kneep hij zijn ogen tot spleetjes, waarna hij terug een stap naar achteren, in de schaduwen zette. Eerst zijn vader en nu zijn moeder. Hoe zou hij haar in hemelsnaam nog kunnen zien met deze katten die hen constant in de gaten zouden houden?! “Wil iemand nog wat zeggen?” Hij wilde maar al te graag iets zeggen, maar hij wist maar al te goed wat ze zouden kunnen aanrichten bij het kleinste beetje commentaar.

_{"Mijn moeder was tenminste een fatsoenlijke kat. Dat kan ik van jou niet zeggen." miauwde de rode kater en kort trok Zira met haar neusje. De kater bracht zichzelf laag op de grond waardoor de commander meteen doorhad dat hij toe ging slaan. Ze sprong opzij maar de kat wist haar poten alsnog onder haar lijf vandaan te beuken en ze vloog op de grond af. Toch wist ze de val en eventuele aanvallen te ontwijken door getraind door te rollen. Snel kwam ze overeind, waarbij ze haar klauw meteen ophief en zich klaarmaakte om de rode warrior z'n doodsklap te geven - ze waren beter af zonder hem dan met hem.
Een harde lach klonk door het ThunderClan kamp en Zira keek op. Het was Claw's lach, die herkende ze onderhand wel. “Genoeg!” haar oortjes draaiden zich in haar nek. Ze wilde niet stoppen. Deze kat moest dood. Maar ze stapte van hem weg, en keek met haar rode ogen door het kamp. Vele ThunderClanners waren gewond en niet meer in staat om te vechten - voor nu. De zwarte kater liep naar haar toe en ze trippelde hem met haar kop opgeheven achter hem aan. De wonden op haar wang prikten vervelend, waarbij er een klein straaltje bloed van haar kin liep. De wondes op haar buik en schouder deden meer pijn dan ze verwacht had maar ze kon nog gewoon normaal lopen, al moest ze haar kaken op elkaar klemmen om haar gezicht neutraal te houden. Ze nam iedere ThunderClanner één voor één goed op. Het was volledig stil geworden en alle katten volgde hun met hun ogen. Claw sprong op de High Rock en meteen volgde Zira hem. Trots was makkelijk in haar houding te zien en een grijns kwam op haar gezicht toen ze ging zitten. Hier waar ze zo hard voor gewerkt had; het was haar eindelijk gelukt. Eindelijk zat ze op de plek die ze altijd al verdient had. De plek van de leider van de ThunderClan.
“Mijn naam is Claw en dit is Zira, vanaf nu zijn wij jullie leiding. Zira is mijn commander en ik zal Silverstar vervangen.” begon Claw, en hierna vertelde hij alles wat de ThunderClanners zouden moeten doen nu hun clan was overgenomen door de Elite. Toen hij klaar was met zijn praatje, sprong ook de commander van de rots af.}

Cyber keek op, alsof iemand hem riep. Een paar seconden keek hij weg en Hate gebruikte die om even op adem te komen. Toen keerde de kater zich weer tegen hem en zei: 'Kies je kant.' En hij was weg. Hate krabbelde op. Katten waren nog steeds aan het vechten, maar Lightleaf kon hij nergens vinden. Verscheidene katten duwden tegen hem aan, maar hij negeerde ze. Waar waren de kittens? Ineens klapte hij naar voren, omdat iemand hem goed hard had geraakt. Alles werd zwart.
Met bonkende koppijn werd hij wakker. Vaag hoorde hij de stem van Claw over de kattenmassa heen gillen. Het ging over de bezetting van het ThunderClan gebied en dat de katten hun bek erover moesten houden. Ofzo. De zwarte kater krabbelde op, om zich heen kijkend. Hij zocht Lightleaf. Ja, daar zag hij haar! Zo snel hij kon, rende hij op haar af. ’Lightleaf!’ zei hij op een wat zachtere toon, zodat niet iedereen hem hoorde. ’You ok?’
{TAG: Cyber & Lightleaf}

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Hij had haar omver weten te beuken en keek met vernauwde ogen toe hoe ze behendig over de grond rolde. Nadien merkte hij haar volgende aanval al op en haalde hij zijn wenkbrauw naar boven. Ging ze echt een poging doen om hém te vermoorden? Nu schepte de kater niet graag op, maar zo snel was hij ook weer niet klein te krijgen. Ze zou beter haar best moeten doen als ze echt dat plan voor hem in gedachten had. Uitdagend priemde hij zijn felle blauwe ogen in de hare, maar net toen zij wou toeslaan en hij haar aanval tactisch wou ontwijken, hield de stem van een zwarte kater hem tegen. Hij besteedde er geen aandacht aan en focuste zich nog steeds op zijn tegenstander. Maar toen zij plots alle remmen dichtsloeg en stilstond als een slak die geen slijm genoeg meer had om verder te glijden, hielt hij ook maar halt. Echter keek hij haar nog altijd aan, zijn kop pas van de poes afwendende toen deze zich bij de zwarte kater voegde. Zijn spieren brandde van de pijn maar tegelijkertijd ook van de adrenaline: hij was nog lang niet klaar met haar! Maar toen hij zijn blik over de rest van zijn Clangenoten liet glijden en opmerkte dat de meesten al volledig uitgeput waren rezen zijn nekharen nog verder overeind. Zijn oren had hij platgelegd en met een vurige blik keek hij de kater aan die Claw bleek te heten. Nadien priemde hij zijn ogen op zijn voormalige tegenstander, Zira. Ze was dus de commander van Bloodclan? Fijn om te weten. De woorden van Claw rolden zijn oren binnen en een laag gegrom verliet zijn keel. "Jullie zijn gestoord," gromde hij laag. Zijn staart zwiepte hard van links naar rechts. Hij wou verder blijven vechten, Thunderclan weer vrij verklaren! Maar hij wist dat de rest van de Clan of te wel té uitgeput was, of gewoon teveel verwondingen had opgelopen. Het machteloze gevoel overviel hem als een scherp mes dat zijn hart doorsneed. Hetgeen wat hem nog het meest ergerde was dat het valse mormel de High rock had bekropen. Die plek behoorde enkel toe aan Silverstar! Hij had er al moeite mee gehad dat een ander gestalte dan zijn vader daar stond, en nu hij eindelijk zijn vertrouwen in de nieuwe leader had weten te plaatsen, werd de hoop zo weer uit zijn poten gerukt? Echter was hij nu ouder, volwassener en sterker. Hij zou het nooit toelaten dat dit stelletje mormels een puinhoop maakte van de Clan waaraan zijn vader zo hard gewerkt had! Ferm zette hij een stap vooruit, zijn helderblauwe ogen fel in die van Claw priemende. "Waar is Silverstar? Waarom hebben jullie hem ontvoerd?" klonk zijn stem. Zijn gespierde lichaam was vuil en meerdere wonden die toegediend waren door Zira sierde zijn rood-witte vacht. "Zijn jullie zo laf dat jullie eerst een Clanleader moeten ontvoeren? Bang dat jullie anders niet sterk genoeg zijn?" Het was nu wel zo dan een Clan zonder leider slechts een groepje katten was. Een leider was nodig om het hele boeltje onder controle en bij elkaar te houden. Zonder Silverstar was Thunderclan nu eenmaal minder georganiseerd. Hij was er dan ook van overtuigd dat dit de reden was waarom ze hadden verloren. Nooit zou hij toegeven dat de Thunderclan zwakker was dan Bloodclan. Merendeels vanwege de eer die hij hoog moest houden en ook omdat hij dit ook echt geloofde.

Tag: Claw

made by chi!

Deze vossenstront bleek behendiger te zijn dan hij eerst had gedacht. De kat sprong telkens weg, al hadden zijn nagels nog net de poes kunnen raken. Cyber greens toen hij kon zien en ruiken dat deze poes er niet blij mee was en het niet verwacht had. Kleine overwinning dus. Echter kreeg hij haar nog steeds niet te pakken. Cyber sprong richting haar, mis. Maar bij zijn volgende uithaal, die ook mis was tot zijn grote ergenis, hoorde hij Claws stem over het kamp galmen. Cyber haalde uit naar het hoofd van de poes en siste "Wij winnen altijd." en sprong vervolgens weg van de poes om zich aan te sluiten bij andere bloodclanners. Hij keek het zielige hoopje thunderclanners met een blik van macht en amusement aan terwijl hij nauwgezet luisterde naar wat Claw te zeggen had. Een rosse kat nam het woord, Cyber kon haar wel doden met zijn blik, maar op zijn lippen lag een geamusseerd grijnsje. "Als je niet oppast is je leider straks in dat vervloekte starclan." Waarschuwde hij sissend.

Tag: claw, Foxface, Zealspark

Er kwam een brede grijns om zijn lippen toen een Thunderclanner zijn bek open deed, heel grappig. Cyber reageerde al op de kater die over Silverstar begonnen was. “Tactiek, tactiek boskatje.” Hij liep naar hem toe en staarde hem strak aan, een geamuseerde fonkeling in zijn groengele ogen. “Daar kunnen jullie nog van leren.” Een vreemd gegrinnik verliet zijn bek terwijl hij een stap naar voren deed waardoor zijn bek vlak naast het oor van de kater was. “Ik krijg jou nog wel.” Siste hij zacht in zijn oor, zodat alleen hij zijn woorden kon ontcijferen. Toen stapte hij achteruit en grijnsde weer. “Goed, aan het werk jullie er zijn bekjes te voeden.” Drong hij aan terwijl hij opnieuw een teken met zijn staart gaf dat de Elite de Thunderclanners moesten laten gaan. Liet het spel maar beginnen, hij had er zin in.

Tag: Zealspark en daarna iedereen

Howl wou de apprentice voor haar nog fikse klappen verkopen, maar ze hoorde het sein van haar leider en mate. Een grijns trok rond haar bek. "Het is over, kitten." lachte ze vals terwijl ze met de rest van de Elite rond Claw schaarde. Thunderclan was van hun, niemand die hun nog kon stoppen of er voor kon zorgen dat Silverstar opeens vrij kwam. Alles was geregeld. Claw hield zijn gesprekje en legde uit wat er ging veranderen in Thunderclanland. Op zich niet veel, alleen zouden Claw en Zira de touwtjes in handen nemen. Dat viel wel mee, toch? Toen Claw klaar was en aandrong dat Thunderclan weer verder moest met jagen, liep ze naar hem toe en drukte haar kop tegen die van hem aan. "Het is je gelukt." snorde ze zachtjes. Ondanks dat haar vacht plakte van bloed - haar eigen en die van Salmonpaw - was ze blij. De wonden prikte, maar die zouden die medicijnkatten van Thunderclan wel fiksen. Ze hadden geen keuze. "Wel handig dat die sukkeltjes ons eten vangen. Dat scheelt weer zelf naar buiten gaan." en dus bleef er meer tijd over om te spenderen met Claw. Howl drukte zich spinnend tegen hem aan. "Wat zeg je er van als wij is even lekker rustig aan gaan doen en onze overwinning gaan vieren?"

Tag: Eerst Salmonpaw, dan Claw!

Ze had nauwelijks door hoe het gebeurde en ze vloekte toen ze merkte dat de BloodClanners hen omsingeld hadden. Hoe had ze niet kunnen merken dat ze die kant op geleid was? Als ze het eerder door had gehad, had ze misschien nog langs die zwarte rotkat kunnen glippen. Nu kon ze niets meer uitrichten. Toen de leider van de BloodClanners begon te spreken keek ze met een felle blik zijn kant op. Haar haren stonden rechtovereind. Nog nooit had zwijgen haar zo veel moeite gekost. Ze wilde hem verrot schelden, maar wat was daar het nut van? Iets beters wist ze ook niet te zeggen. Zealspark verhief echter wel zijn stem. Hij leek helemaal niet bang te zijn. Salmonpaw grijnsde. Dat soort katten waren goede katten. Haar grijns verdween toen haar tegenstander tegen haar begon te praten. "Het is over, kitten." Salmonpaw haalde grommend naar haar uit, zonder erbij na te denken wat de gevolgen konden zijn. "Rotkatten", gromde ze. Ze was niet van plan om nu gewoon braaf stil te blijven zitten. Braaf was ze nooit geweest.

Zealspark

I'm drifting like a ghost on the sidewalk

Een zwart-witte kater sprak als eerste en Zealspark gunde hem slechts een hatelijke blik. Als ze de zilverkleurige leider echt zouden vermoorden dan zou er algauw een eind komen aan hun vredige leventje. Normaliter was hij niet kwaadaardig, maar als ze zijn dierbaren iets zouden aandoen dan zat de rood met witte kater er niets mee in om wat bloed te laten vloeien. Nadien sprak Claw, welke ook een stap dichter naar hem toe nam. De woorden die hij ingefluisterd kreeg zorgden ervoor dat de Thunderclan krijger de ander met een net zo strakke blik aankeek. Tactiek? Zealspark noemde het simpelweg vuil spel. Het paste wel bij de ranzige denkwijze van die Bloodclan katten. Toen de Elite leider nadien het bevel gaf dat ze verder aan het werk moesten gaan wierp hij een pessimistische blik op de zwarte kater. Dus zij mochten gaan jagen om de mondjes van die zielige katten te vullen? Zijn blauwe blik priemde zich fel in die van Claw, hem duidelijk makende dat ze nog niet klaar waren. Hij zou de ander nog wel een lesje leren. Echter hielt hij zich voor nu gedeisd. Het feit dat hij de leider was van de misselijkmakende groep die zichzelf de Bloodclan heette, maakte niets uit. Hij kende niet snel gevaar maar wist wel dat hij op dit moment maar beter op zijn tellen kon passen. Wetende dat deze katten inderdaad niet zouden treuren om één Thunderclan krijger minder.

made by chi!

De Thunderclan kater wierp een felle blik op hem en hij keek uitdagend terug. Gelukkig hield de andere kater verder wijselijk zijn bek en dat was maar goed ook anders had hij meteen in de problemen gezeten. Claw ging hem sowieso scherper in de gaten houden. Toen wende hij zijn blik van hem af en zag hij hoe Howl naar hem toe kwam. Een voldane grijns vormde zich om zijn lippen terwijl hij langzaam knikte. “Natuurlijk is het gelukt. Het lukt toch altijd Howl.” Dat was niet helemaal waar, maar hij zou niet degene zijn die de sfeer zou verpesten. Dit was in ieder geval wel gelukt en had hun een stuk meer territorium gegeven. Toen Howl verder sprak grinnikte hij zachtjes. “Ja precies heel handig.” Beaamde hij haar woorden. “Kom.” Zei hij zodat ze mee zou komen en niet iedereen hun gesprek kon volgen.

[Claw is topic uit]

Cyber siste even kort op de moordende blik van de rosse kater en hij keek deze kat al even gevaarlijk aan. Deze moesten ze in het oog houden, hij had lef en was duidelijk niet zo bang als sommige anderen wel waren. Cyber wierp claw en die walgelijke Howl een blik toe waarna hij zich omdraaide en door het kamp begon te wandellen, het eerste waar hij ging kijken was de nursery.. zien of iedereen wel okey was. Kits waren nu eenmaal nog steeds kits.

-cyber topic uit

Lightleaf werd ruw van Claw af gesmeten. Ze kwam hard op haar zij terecht en rolde nog een stukje door voordat ze opstond. Toen de leider van de Bloodclan verkondigde dat het nu allemaal van hem was, voelde ze zich niet kwaad. Een moedeloos gevoel nestelde zich in haar binnenste. Het wasvoor de tweede keer dat haar clan, haar clan niet meer was. Pas toen ze nogmaals naar hem keek schoot het haar te binnen. Hate en Coal! Ze zouden nu in één clan zitten! Lightleaf deed haar best haar opwinding te verbergen. Het zou vragen oproepen, natuurlijk, maar ze zou hem kunnen zien. Ze voelde hoe iedereen rond haar boos werd en hoe buitengesloten ze was met haar opwinding. Uiteraard was Claw een verschrikkelijk kat, en als iemand hem mocht doden was zij het wel. Maar Cole, en Hate. 'Lightleaf' hoorde ze. Ze draaide zich snel om en een tijdje kon ze hem alleen maar aankijken en in zijn groene ogen verdrinken. Zonder dat ze een goed en wel besefte drukte ze haar neus in zijn vacht, het was een kort moment, want er stonden nog steeds een hoop katten rond, maar ze moest het doen. 'Coal is in de Bloodclan.' fluisterde ze voordat ze even haar evenwicht verloor en de zwarte vlekken moest wegknipperen. Het was ook allemaal zo vermoeiend, die verschrikkelijke dingen.
Tag: Hate

Ze drukte haar neus in zijn vacht en de zwarte kater werd overspoeld door geluk, alleen al door dat ene gebaar. Het moment was maar kort, omdat ze nog steeds omringd waren door Clankatten. 'Coal is in de BloodClan,' fluisterde Lightleaf. Het duurde even tot de betekenis van die zin tot hem doordrong, maar toen het dat deed, sloeg zijn hart een paar slagen over. Coal. Zíjn Coal. In de BloodClan. Hoe. Waarom. 'Claw,' gromde Hate boos. 'Heeft hij hem meegenomen? Ik vermoord hem in zijn slaap!' Hij probeerde zijn stem te beperken, maar dat mislukte een beetje. 'De rest is veilig en gezond?' fluisterde hij. De kater nam zichzelf voor om Coal koste wat het kost te vinden. De kitten had geen moeder meer, dus had het een vader nodig. Dat zou hij zijn. En hij zou het goed doen.

Hijgend stond Yandere op. Ergens vaag hoorde ze Claw's stem, maar ze was te moe om er naar te luisteren. Ze had net op haar best gevochten en was helemaal uitgeput. Bijna had ze een oudere warrior in bedwang gekregen toen een andere opeens op haar was gesprongen. En uiteraard was er niemand in de burt geweest. Gelukkig had ze niets ernstigs opgelopen. De andere oudere kater was waarschijnlijk laatst nog gewond geweest, want zijn rechterflank leek hij nauwelijks te kunnen beschermen. De poes liep richting Claw, ze wou wel weten wat er nu ging gebeuren. Ze had ook wel wat clan loyaliteit, maar de echt reden dat ze hier was was haar vader. Ze wou hem zien. Ze had tegen hem willen vechten, laten zien dat ze geen teleurstellende dochter was, zoals hij tegen haag had gezegd. Een golf van trots spoelde over haar heen. Ze hadden gewonnen! Het gevecht tussen haar en de twee Thunderclanners had ze dan wel niet gewonnen, maar ze had haar clan geholpen.

'Heeft hij hem meegenomen? Ik vermoord hem in zijn slaap!' grauwde Hate. Lightleaf kon een schamper lachje nog maar net onderdrukken. Terwijl hij sliep als een kitten? Niet echt heldhaftig, dat ging nooit gebeuren, ze had in levende wijze ondervonden hoe moeilijk het was. Op de vraag of de rest oké was, twijfelde ze. 'Nu niet meer,' zei de bruine kattin. Ze nam Hate nog eens goed op. Was het het allemaal waard geweest? Al de geheime afspraakjes, al die stress. Ze zou het wel ondervinden, dacht ze. Nu ze samen in één clan zaten, zou het allemaal anders lopen. Verschillende katten botsten tegen hun op. 'Ik zie je nog, blijf hier.' fluisterde ze zachtjes voordat ze zich met de stroom katten mee bewoog. De opwinding was weg, het was duidelijker dan ooit dat hij een Blooclanner was.