Irony is easier than hopeless silence~

Kort was ze aan het ijsberen. Haar groep had meer katten nodig, en niet alleen dat. De clans, de clans waren haar inmiddels een beetje vergeten leek wel. Ze had een heel aantal moorden gepleegd waaronder een leven van Everstar en daar was geen woord over gesproken maar een thunderclankatje die een Riverclanner blind had gemaakt werd wel als een gevaar gezien. Belachelijk in haar ogen. Grommend liet ze het ijsberen vallen en stapte een random kant op. Ze moest haar territorium ook gaan vergroten maar daar had ze op dit moment geen tijd voor. Op dit moment moest ze die angst terug krijgen die ze voor haar hadden gevoeld. Langzaam veranderde de ondergrond naar dat van as, en terwijl ze er rustig naar keek liet ze haar pas wat afzakken. Met dat gedraaf kreeg ze alleen maar sneller as in haar vacht, en dat kriebelde, vreselijk erg. Ze had opzich niet verwacht dat ze alleen zou zijn maar toen ze een aantal pootafdrukken in het as zag fronste ze toch even. Dit was toch wel een van de meest dode plekken die je kon bezoeken, het kilst, wie zou hier naar haar nou komen. Maar toen ze de geur erbij kreeg snapte ze hem wel. Claw, het was een tijd geleden dat ze die gezien had. Rustig stapte ze op de grote zwarte kater af, die ze ontmoet had doordat zij zijn dochter sort off gekidnapt had. 'What are you doing here my king' sprak ze rustig terwijl ze naast de boom waarop hij zat ging zitten en ze haar staart om haar poten bond, ze zag hem niet als een bedreiging.

Hoewel Claw en zijzelf altijd wel een soort spel wie wie de meeste bedreigingen naar de ander te gooien speels liet ze zich toch rustig door haar achterpoten zakken. Er was nog niet echt wat van de bedreigingen waar gekomen. Kalm klopte ze haar volle staart in het as terwijl ze naar de verte keek, meer met haar gedachte bezig zijnde dan met haar omgeving. Hoewel de stilte, een kille akelige stilte, wel opviel. En de wind die soms opstak. Die stukjes as mee de lucht in trok en ze dan weer langzaam naar beneden liet dwarrelen. Maar haar gedachte, haar gedachte zat heen ergens anders. Er werd al niet over haar of de Terror Claws gemeld in de clans, hoewel ze behoorlijk was slachtoffers genomen hadden, ze stond nog niet echt als een gevaar bij de clans. Daar moest verandering in komen, want het hielp al helemaal niet dat ze een tijd weg was geweest. Haar oren gingen ietwat omhoog toen ze Claw hoorde Hoewel ze de eerst zin zou negeren. Als hij alleen wou zijn ging hij maar in zijn den liggen. Rustig keek ze op naar de kater, haar ogen even recht in zijn groene voor ze knikte. 'It has been yeah, I took some time out' antwoorde ze rustig waarna ze weer naar haar omgeving staarde. 'What have you been doing that time King?'

Kort knikte ze. 'I have been yeah' mompelde ze en keek even rond. Buiten het gebied, zoekend voor leden, maar gevonden had ze ze niet. 'Everywhere it seems' antwoordde ze op zijn vraag. Ze had echt veel gezien. Maar geen goede leden. Haar poten waren met nog meer bloed van nog meer katten besmeurd dan voorheen maar leden, echte leden, die achter haar stonden, sterk en vastberaden Nee, die had ze niet gevonden. 'There are some beautiful places out there' grijnsde ze en keek weer op naar hem. Toch fronste ze even/ 'You killed Miles? Why?' vroeg ze. Hij was toch de deputy geweest. Ietwat geinterreseerd keek ze de kater aan en draaide haar lichaam enigzins naar haar toe. 'What kind of plan hmm?' vroeg ze en keek hem rustig aan. Ze hield niet van Bloodclan, en ze zou zich er niet bij voegen, maar wie wist konden ze elkaar helpen, zij en Claw. Zij moest haar reputatie weer omhoog krikken dat zou ze eerlijk toe geven, maar dat moest bloodclan ook en dat wist Claw zelf als het goed was ook. Al wist ze niet of hij daarin ging toestemmen, ze had nou niet echt de beste start met hem gemaakt door zijn dochter te 'ontvoeren' en bedreigen.

Het puntje van haar staart klopte rustig op de grond waarna haar blik weer naar het rond dwarrelende as ging. Wat voor plekken. Nu ze hier op een van de meest dode plekken die ze ooit had gezien zat was het moeilijk een mooiere plek te bedenken. Maar de katten erbuiten, die katten waren geweldig geweest. 'There were some real fighters out there, like big strong..' grijnsde ze. Maar ja het was duidelijk dat ze met lege handen terug kwam. 'Just not strong enough' mompelde ze verder. Maar hij had gevraagd naar plekken. 'You know that some twolegs, are keeping kittypets for fights?' glimlachte ze opnieuw. 'That was just beautiful to see, real strong kittypets, trained to fight eachother' Het klonk geweldig en zo had het er ook uitgezien. Ze had liever gewild dat ze bij dat soort twolegs terecht was gekomen dan bij die twolegs met een irritante vogel en een klein huppel hondje. Kort knikte ze op zijn antwoord, het klonk logisch, alles wat niet loyaal aan jou was moest je afmaken. 'Who is your commander now then?' Wie wist kende ze degene die nu aan zijn zijde stond wel. Even trok ze met haar oren toen ze zijn antwoord hoorde maar hield haar blik kalm voor zich. 'That's a good question..' Langzaam keek ze op naar hem. 'I know you don't trust me, believe me I know' Zacht groef ze haar nagels in het as. 'But I was thinking maybe we could help eachother out a bit'

'Yeah, those cats are kept in cage's instead of walking free in a twolegs home, and when then are freed it's on like a bigger cage with another cat' grijnsde ze. Ze had vanaf het dak naar binnen kunnen kijken hoe het in zijn werk ging. 'And then they fight, the one who survives wins and can get out of the bigger cage' legde ze hem uit. Ergens leek het haar wel een lekker leven, op het feit na dat ze nogsteeds wel altijd bij twolegs zaten. Daarom leek het rogue leven haar toch wat meer. Daar kon je teminste buiten de kooien lopen. Ze was nog naar binnen gesloten. Met de katten praten sommige vragen of ze mee wouden gaan maar ze hadden in haar oren heel raar geantwoord. 'Well, they were strong, yeah but they were weird, they told me they like to stay with the owner. To recieve the attention they got when they won' mompelde ze en haalde haar schouders op, sommige katten spoorde gewoon niet. Kort was het stil van haar kant. Ook toen hij de naam hoorde, Zira, Zira, Zira. Hmm waarschijnlijk had ze die wel eens ontmoet, de naam kwam haar bekend voor. Ooh ja, dat was die poes die dacht dat ze haar haar territorium wel even uit kon gooien. 'Okey' antwoorde ze. Veel meer had ze er niet over te zeggen. Ze kon er geen oordeel over geven en als ze dat wel deed vroeg ze zich af of hij uberhaupt zou luisteren. Op het volgende punt daarintegen. 'Well, you defenitly need someone strong to stand behind you, since Bloodclan is dropping down in power, and just admit most of them aren't strong or even good in fighting, And I need some cats behind me to help me complete my plans' rustig keek ze op naar de kater. 'Now I would like to help you if you help me here and then'

Kort knikte ze. 'I can't understand most kittypets, I mean, why would you keep by a twoleg, if you're in a cage or not' mompelde ze. De katjes die eerst naar buiten gelaten werden en uiteindelijk gewoon nog terug kwamen naar dezelfde den aan het begin van de avond. Dat was hetzelfde als de katten die in de kooien zaten. De vrijheid werdt hun aangeboden, maar ze sloegen het af voor een twoleg. Wat had je daar nou aan. Ja, ze voedde je, met het meest gore dat ze ooit in haar bek had gehad. Het was niets vergeleken met de smaak van een eigen gevangen verse muis. Opnieuw knikte ze. 'They weren't no' Opnieuw keek ze naar het as voor haar waar ze rustig met haar nagels een paar groeven in maakte. Het as was zacht en lieten de groeven vrijwel meteen verdwijnen. Ook het puntje van haar staart ging door met het tikken op de grond, yep, ze was heel slecht in stilzitten. En toch stopte al haar bewegingen even toen ze de kater naast haar hoorde bewegen. Het duurde niet lang voor hij voor haar neer sprong. Kort sloot ze haar ogen tegen het as dat haar kant op kwam. Ze hield haar eigen nies net in toen ze hoorde dat Claw dat niet kon. Een grinnik ontsnapte uit haar bek toen ze zijn nies hoorde en opende langzaam haar ijzig blauwe ogen waar nu een lichte twinkeling in lag. Iets wat helemaal niet vaak gebeurde. Ze keek naar zijn serieuze blik en kon haar grijns niet weghouden. Die serieuze blik na die nies paste gewoon echt niet. Turlijk wilde hij weten wat ze ervoor terug wou. 'I need to get the attention of the clans more, make them afraid again, they don't seem to see the dangers out here. They don't see us. It's real easy, I help you get Bloodclan in the talks again, you help me get the terror claws in' Rustig keek ze hem aan. Het klonk eerlijk. Desnoods zou ze bij sommige dingen als lid mee doen. Maar niet meer.

Het was logisch dat ze die kittypets niet begrepen, ze bedoelde maar, wie begreep ze nou wel. Ze waren niet voor niets een rogue en een bloodclanner. Als ze die kittypets hadden begrepen hadden ze zelf ook wel in zo'n hol gezeten... Nee, waarschijnlijk nogsteeds niet. Ze hield te veel van de vrijheid, het eten van vers gevangen prooi. En natuurlijk vermaakte ze zich veel, veel te veel met het pesten van de clans om dat op te geven voor ook maar iets. En terug gaan naar een twolegs nest, no thank you. Rustig keek de poes richting de zwarte kater. Het was een stuk makkelijk om met hem te praten zo, ze hoefde hem niet meer te pesten, daar kreeg zij helemaal niets uit. Het was niet zo spectaculair en ze zou hier gewoon meer uit krijgen. Misschien zou hij ooit nog een vertrouwings persoon van haar worden. Misschien niet, maar dat zouden ze nog wel zien, dan moest hij hier toch wel mee instemmen. Kalm liet de poes haar blik terug vallen in zijn groene ogen. 'I didn't expect anything else Claw'] antwoordde terwijl ze hem aankeek. 'So is that a yeah for helping eachother?'

En daar was de bevestiging die ze nodig had. Ze zouden elkaar helpen. Dat hij zijn elite erbuiten hield maakte niet uit, hij was van zichzelf een sterke kater en het was handig om hem achter haar te hebben staan in de tijden dat ze dat nodig had. Een grijns verscheen op haar kop terwijl ze knikte. Dit zou zeker wel positief uitpakken voor hun beide. De clans zouden hun twee samen als nachtmerrie gaan zien. Zij had ze al wat aangedaan, hij ook, dus dat zou alleen maar geweldig worden. Rustig keek ze de kater weer aan toen hij weer begon te praten. Ze had niet verwacht dat hij meteen een plan bij haar op tafel zou gooien. Ze had gedacht dat ze eerst moest laten zien dat hij haar kon vertrouwen maar dit was alleen maar beter. Een verstopplek voor Silverstar. 'Well, don't you have a den for prisoners in your camp, if they come for him your whole elite will be around it' antwoordde ze en dacht na. 'Else my territory is open for it, he can stay in a hole in the ground'

Kort knikte ze, als hij zijn hele elite nodig had, wat ging hij dan nog meer doen. En een nog betere vraag, wat was hij van plan om de kater te laten, ze houden en wie zou hem bewaken als zij hem haar hulp niet had aangeboden. Misschien hadden ze Silverstar dan wel gewoon vermoord. Daar was ook niets aan. Wacht, gaf hij haar nou net een compliment. Het klonk teminste als een compliment uit zijn bek. Een korte grinnik gleed uit haar bek waarna ze hem weer aan keek. Rustig legde ze haar volle staart om haar poten. Hier was geen gevaar, hij was ook geen dreiging meer dus kon ze beter maar gewoon even ontspannen. Ze had het gevoel dat ze binnenkort genoeg dingen had om zich voor aan te spannen. Ze luisterde naar zijn woorden. Hij wou het duidelijk even officieel zeggen. Het klonk allemaal vrij logisch. 'Ik verwacht wel dat de elite katten die ons territorium komen gestuurd zijn door jou of Zira en dat ze zolang ze daar zijn ze naar mij luisteren, teminste, zolang jij er niet bent, ze staan nog altijd op mijn grond dus ik zal niet voor ze neerbuigen.' antwoorde ze. Ze hoefde geen bijdehandjes op haar grond. 'En zolang ze er zijn, mocht het zijn om op Silverstar te letten mogen ze jagen. Maar niet meer dan twee stuks aan prooi per dag per kat' stelde ze haar laatste eis. 'Als je het hier mee eens bent dan hebben we een deal'

Een vreemde twinkeling verscheen in haar ogen naarmate hun gesprek vorderde. Hij werd bijna vrolijk en zeker toen zijn woorden kwamen. Met een grijns keek ze naar de zwarte kater, ze hadden een deal. Mooi, dan wist ze nu dat ze over een tijdje een aantal nieuwe bezoekers op haar pad konden komen. De meeste van Bloodclan had ze wel eens gezien. Op zijn minst degene waarvan ze verwachtte dat die naar haar toe gestuurd zouden kunnen worden mocht hij het zelf niet kunnen maken. Het waren vrijwel allemaal een stel bijdehandjes. Maar ze had nu op zijn minst Claw gewaarschuwd wat hij dan kon verwachten. Want ze zou haar nagels niet in hun hulzen houden als ze hun bek naar haar zouden open trekken. Kort knikte ze naar hem. Dit klonk allemaal goed. Kort keek ze naar de kater en werd haar nieuwsschierigheid toch een beetje aangewakkerd. 'How is Yu doing?' vroeg ze rustig, iets zachter. Ze had dan niet een hele goede band met die poes en ze had haar niet lang bij zich gehad maar toch was ze lichtelijk nieuwsschierig. Ze had toch een stukje van haar jeugd voor haar gezorgd. Waarschijnlijk had Sushi haar meer aandacht gegeven dan haar eigen moeder had gedaan. En zowiezo wist ze dat Yu meer naar haar opkeek dan naar Moonwhite. Al wist ze dat dit misschien niet handig was om aan Claw te vragen, ze wist nog wel dat ze hem bedreigd had met zijn dochter.