I'm buried a l i v e (Blackpaw - SPT)

"Gelukkig maar. Ik zou niet willen dat je je rot voelde door mij." zei hij zacht. Ze schudde haar kopje. "Ik hou ook heel veel van jou." hij drukte zijn kop tegen haar aan. "Je hoeft niet te huilen. Het is allemaal goed." Ze knikte nu. Ademde zijn warme geur in. "Ik vraag me af wat iedereen zou zeggen... En wat Blackpaw er van denkt." Een glimlach ontkrulde zich op haar lippen. Eigenlijk vroeg ze zich ook af wat Innerghost hier van moest denken, en Slenderstep.

♥ Isa

"Ik vraag me af wat iedereen zou zeggen... En wat Blackpaw er van denkt." Hij knikte, daar dacht hij zelf ook aan nu. "Daar denk ik ook aan. Maar het komt wel goed! Ik weet zeker dat Blackpaw het goed op zal pakken en Slenderstep..." hij viel eventjes stil en staarde naar zijn poten toe. "Slenderstep zal er maar mee moeten leren leven. Ik ben klaar met haar." maakte hij toen duidelijk. Meer voor zichzelf van voor Dauntrose. Hij had haar ook niet meer gezien na die keer dat zij zijn neus open had gehaald.

"Daar denk ik ook aan. Maar het komt wel goed! Ik weet zeker dat Blackpaw het goed op zal pakken en Slenderstep..." hij viel eventjes stil en staarde naar zijn poten toe. Dauntrose gaf hem een lik over zijn kop. Ja, het was moeilijk geweest voor haar, maar moeilijker voor Ravenheart. "Slenderstep zal er maar mee moeten leren leven. Ik ben klaar met haar." Ze knikte. O... ze was iets vergeten te vertellen. Ze zou niet zo twijfelen zoals bij Blackpaw, maar het eruit gooien. "Je weet toch dat ik en Ashdrizzle onlangs een kitten in het camp hebben gebracht hé... Ik heb hem geadopteerd." Ze keek hem onzeker aan. "En ik heb echt jouw hulp nodig w-want... want Ashdrizzle heeft hem ook geadopteerd." Ze keek naar de tippen van zijn zwarte poten. Hopelijk was hij niet kwaad.

Heb je dat litteken zelf gemaakt van Ravie? (Daunt heeft ongeveer de zelfde van Slen haha, maar ik brak met littekens maken xD)

♥ Isa

Bonepaw had zijn oren gespitst, zijn ogen keken wat er gebeurden. Hij hoorden hun stemmen, hij hoopten dat hij een goede spion van Skinny Love was. Hij deed dit immers voor haar en krege er niks voor terug. "Ik vraag me af wat iedereen zou zeggen... En wat Blackpaw er van denkt Sprak de gekleurde poes tegen de zwarte kater. Bone spitste zijn oren, een verboden liefde. Zijn ogen zochten naar vele antwoorden want hij was nu best nieuwschierig geworden, gelukig dat hij nog niet opgemerkt was. "Daar denk ik ook aan. Maar het komt wel goed! Ik weet zeker dat Blackpaw het goed op zal pakken en Slenderstep..." De zwarte kater met het liteken viel stil, "Slenderstep zal er maar mee moeten leren leven. Ik ben klaar met haar." ging hij verder. Dat wist hij nu ook weer, er zou dus een ruzie komen. Als hij die zou kunnen veroorzaken, had hij meer weetjes voor zijn baas. Er werd veel verteld, hij zat ergens in een bosje verstopt. Het was beter dan nergens, als hij ondekt werd zat hij nu in de problemen. "Je weet toch dat ik en Ashdrizzle onlangs een kitten in het camp hebben gebracht hé... Ik heb hem geadopteerd." Begon de gekleurde kattin deze keek de zwarte kater onzeker aan. "En ik heb echt jouw hulp nodig w-want... want Ashdrizzle heeft hem ook geadopteerd." Ging ze verder. Oké nu waren ze bij het echte nieuws, zijn oren bleven gespitst en zijn ogen letten op.

"Je weet toch dat ik en Ashdrizzle onlangs een kitten in het camp hebben gebracht hé... Ik heb hem geadopteerd." De kitten.. hij had er wel iets over gehoord maar niet veel. "En ik heb echt jouw hulp nodig w-want... want Ashdrizzle heeft hem ook geadopteerd." Oh Ashdrizzle. Hij knikte. "Ik weet niet heel veel over de kitten, alleen dat hij er is. Ik wist niet eens dat jij hem binnen had gebracht. Hoe zit dat eigenlijk?" vroeg hij. Ashdrizzle zou hem toch niet zien als een of andere competitie? Dat zou hem raar lijken. Hij wist niet eens hoe dat zat.

Jup zelf gedaan! c: Ik wist niet dat Daunt ze ook had. :"D

Een bosje ritselde. Ze vernauwde haar ogen, maar werd al snel gerustgesteld door Ravenheart zijn stem. "Ik weet niet heel veel over de kitten, alleen dat hij er is. Ik wist niet eens dat jij hem binnen had gebracht. Hoe zit dat eigenlijk?" Ze keek naar hem op. "Ik en Ash waren op patrouille en vonden 3 kittens. Twee waren er dood en eentje leefde nog. We hebben hem naar het camp gebracht, en van het een kwam en ander. Nu zit ik in die moeilijke situatie." Ze staarde weer naar het bosje. "Want Direkit denkt dat wij echt zijn mama en papa zijn en van elkaar houden enzo...", ze zuchtte zachtjes.

Ghehe, met dat drama topic ea~

♥ Isa

Bonepaw keek naar de twee, soms bewoog uitdagend zijn staart maar dat leek geluid te maken. De gekleurde poes staarde strak naar het bosje waar hij inzat, zijn ogen staarde maar zijn hart bonsde. Alleen werd haar felle blik onderbroken door de stem van de zwarte kater, "Ik weet niet heel veel over de kitten, alleen dat hij er is. Ik wist niet eens dat jij hem binnen had gebracht. Hoe zit dat eigenlijk?" vroeg de kater. Bone wiebelde kort met zijn oor, hij wist nu wel veel alleen nog de namen en het zou goede informatie zijn voor Skinny Love. Hij moest zich wel stil houden anders zou hij in de problemen komen, hij zou wel op sommige punten weg willen sluipen naar zijn eigen territory. "Ik en Ash waren op patrouille en vonden 3 kittens. Twee waren er dood en eentje leefde nog. We hebben hem naar het camp gebracht, en van het een kwam en ander. Nu zit ik in die moeilijke situatie." Sprak de poes die haar ogen op het bosje hielden waar hij in zat, hij dook langzaam ineen. "Want Direkit denkt dat wij echt zijn mama en papa zijn en van elkaar houden enzo..." ging de poes verder. Het moment kwam, een koppel van Shadowclan verbergt iets voor de Shadowclan. Liefde? of.. En dat noest hij nog ergenhs uit halen om het een soort van aan Skinny te verkopen.

Ravenheart nestelde tegen haar aan en spinde zachtjes. "Ik en Ash waren op patrouille en vonden 3 kittens. Twee waren er dood en eentje leefde nog. We hebben hem naar het camp gebracht, en van het een kwam en ander. Nu zit ik in die moeilijke situatie." Dat deed hem denken aan de condities waarin Blackpaw toen gevonden was. Dat was tenminste hoe Slenderstep het verteld had aan hem. "Want Direkit denkt dat wij echt zijn mama en papa zijn en van elkaar houden enzo..." Hij knikte. Dat snapte hij ook wel goed. "Ik denk dat je die façade nog wel eventjes aan moet houden voor Direkit, hij is nog jong." zei hij kalm. "Als de tijd komt dat hij bijna apprentice is kan je toch wel vertellen dat jij en Ashdrizzle helemaal geen item zijn? stelde hij. Raven wist het ook niet zeker, maar hij kon niet van Dauntrose verwachtten dat ze een kit van een paar moons ging vertellen dat hij eigenlijk helemaal geen ouders had en geadopteerd was.

De wind draaide zodat er een zure geur in haar neusgaten prikte, maar door de geur van rottend voedsel en twoleg spul kon ze niet plaatsen wat. "Ik denk dat je die façade nog wel eventjes aan moet houden voor Direkit, hij is nog jong." zei hij kalm. "Als de tijd komt dat hij bijna apprentice is kan je toch wel vertellen dat jij en Ashdrizzle helemaal geen item zijn?" Ze knikte en spinde zachtjes. "Ja, dat was ik niet van plan... hij is nu nog te klein." Dauntrose likte zijn oren. "Dankjewel."

♥ Isa

Bonepaw zat nog al te nieuwschierig in de bosjes, hij was blij dat ze hem nog niet geroken hadden. Alleen nog meer informatie zou helpen, geen namen kon hem nergens brengen. Hij moest meerdere namen hebben, hun namen. "Ik denk dat je die façade nog wel eventjes aan moet houden voor Direkit, hij is nog jong." Sprak de zwarte kater kalm, er zat weinig kwa gevoel in zijn stem maar je kon iets horen. "Als de tijd komt dat hij bijna apprentice is kan je toch wel vertellen dat jij en Ashdrizzle helemaal geen item zijn?" ging de gelittekende kater verder, hij had over Direkit en Blackpaw veel gehoord. Dat het kittens waren die gevonden waren, deze wisten niks over de liefde die de katten hadden voor hem. Het was een intressand gesprek misschien te intressands, de katten gingen naast elkaar zitten. Hopelijk gingen ze niet slapen of hij zou er niks meer mee kunnen dan wachten, hij had weinig tijd want als er nu een Shadowclanner achter hem verscheen was hij het haasje. "Ja, dat was ik niet van plan... hij is nu nog te klein." Zei de poes die daarna vervolgde: "Dankjewel." Toch kreeg Bone hierbij een vreemd gevoel, hij had ook zo'n gesprek gehad met Dawnpaw een Thunderclan apprentices. Het was wel schattig dat ze zo naast elkaar zaten, hij kon hiermee zijn informatie doen bij Skinny Love. Alleen twijfelde hij, zou hij het doen of niet. Als hij het niet deed kreeg hij de eer er niet voor maar als hij het wel deed dan wel, zijn ogen gingen naar lings en rechts. Hij zal later deze beslissing maken, als hij voor de duivel hetzelf staat.

"Ja, dat was ik niet van plan... hij is nu nog te klein." Er volgde een lik over zijn oren. "Dankjewel." Hij kneep zijn ogen dicht. Totdat de wind draaide en een geur zijn kant op waaide. Het duurde eventjes voordat hij hem plaatste, maar het was onmiskenbaar. "Kom maar uit die struik, stuk muizenstront." siste hij kwaad terwijl hij zich omdraaide naar de richting van de geur. "Ik wist wel dat we afgeluisterd werden. Ik dacht al wat te ruiken." Hij stond op, liep naar de struik en keek er in. "En nog een apprentice! Ik geef je drie seconden om uit te leggen waarom ik niet aan Shrewstar zou voeren."

_{"Kom maar uit die struik, stuk muizenstront." siste hij kwaad terwijl hij zich omdraaide naar de richting van de geur. Dauntrose veerde recht. Ze keek half geschrokken, half kwaad. "Ik wist wel dat we afgeluisterd werden. Ik dacht al wat te ruiken." Ze trippelde achter hem met haar oren naar achteren. "En nog een apprentice! Ik geef je drie seconden om uit te leggen waarom ik niet aan Shrewstar zou voeren." Ze ging achter de struik staan zodat de apprentice niet weg kon. Daunt klapte haar nagels uit om de apprentice bang te maken. Maar Ravenheart wist ook goed dat ze niet zomaar iemand zou aanvallen.}

Bonepaw keek nog mee, zijn nieuwschierigheid kwam op in zijn ogen. Hij voelde zijn vacht in de wind waaien, dit was net zo een slecht moment. Ze zaten net in het middenstuk, zijn ogen flikkerde maar hij bleef toch stil zitten. Angstig, dit was zijn eerste keer. Zijn echte eerste keer dat hij het deed, eigenlijk zocht hij naar apprentices waar hij zijn informatie vandaan kon halen maar nu. "Kom maar uit die struik, stuk muizenstront." Siste de zwarte kater met een groot litteken, hij draaide zich om en leek zijn ogen wel op hem gevestigt te hebben. "Ik wist wel dat we afgeluisterd werden. Ik dacht al wat te ruiken." Vervolgde de kater, hij leek kwaad en had hem gevonden in een struik. Bone schoot omhoog van schrik liet hij een grouw horen maar deed ze nog niks aan, deze twee katten zouden hem eerder het kopje eraf halen. Hij sloop naar achter en botste tegen de andere kat aan, dit was de gekleurde poes die haar nagels al had uitgeklapd. Dus hij kon niks doen, hij zocht even de rust op en keek de kater aan. "En nog een apprentice! Ik geef je drie seconden om uit te leggen waarom ik niet aan Shrewstar zou voeren." Sprak de zwarte gelitekende kater. Stiekem kon hij zich er niet uit praten uit dit gedoe, hij wiebelde kort met zijn oor. Hij zou kunnen omkopen maar daar deed hij niet aan, hij staarde immers in stilte naar de twee katten. Deze waren groter dan hem maar toch, "afluisteren?" Sprak hij op een rustige toon maar toch vragend erachterna. Hij kon niks anders verwijten van dat, hij had ook kunnen zeggen dat hij verdwaalt was maar hij zat hier al een tijdje. "Het is moeilijk uitteleggen...." Vervolgde hij. Zijn ogen vestigde zich nu op de kattin, wat zou hij kunnen doen.

"Afluisteren?" Het klonk vragend, alsof hij niet eens zelf wist wat hij deed. Ravenheart trok zijn bovenlip woedend op. "Het is moeilijk uitteleggen...." Hij snoof en trok zijn wenkbrauwen wat op. "Moeilijk uitleggen? Volgens mij is het best simpel," begon hij. "Jij luistert ons af, denkt daar mee weg te kunnen komen. Aan wie zou je alles vertellen dan? Voor wie luister je af?" vroeg hij dringend. Ravenheart was boos dat hij zomaar onopgemerkt afgeluisterd was. Misschien nog wel bozer dat er Thunderclan muizenvreters op Shadowclan grond waren. "Je kan er zeker van zijn dat je leider te horen krijgt wat je hier allemaal uitvreet."

_{De apprentice leek aarzelend en bang. Gezien de situatie perfect normaal, maar ze was kwaad. Kwaad dat ze afgeluisterd werden. "Moeilijk uitleggen? Volgens mij is het best simpel," begon Ravenheart. Ze boog zich nog meer voorover. "Jij luistert ons af, denkt daar mee weg te kunnen komen. Aan wie zou je alles vertellen dan? Voor wie luister je af?" vroeg hij dringend. Ze trok haar lippen op. "Je kan er zeker van zijn dat je leider te horen krijgt wat je hier allemaal uitvreet." Ze bedacht zich net iets... "Wat is je naam. Ik kan perfect leugens eruit pikken, dus ik zou maar de waarheid spreken." Haar staart zwaaide heen en weer.}

Bonepaw keek met een glimlachje naar de katten, hij deed zijn oren in zijn nek leggen. Het was niet echt fijn om zo betrapt te worden, "Moeilijk uitleggen? Volgens mij is het best simpel," begon de zwarte kater met het litteken over zijn neus heen lopen. "Jij luistert ons af, denkt daar mee weg te kunnen komen. Aan wie zou je alles vertellen dan? Voor wie luister je af?" Vroeg de kater streng, hij leek hem helemaal hier te beledigen. Bone was de gene die hier de schuld van kreeg, hij wist niet wat hij kon doen. Hij deed dit alles voor Skinny Love, alleen waren er zo veel regels. Hij zei niks en glimlachten vriendelijk, hoe kon hij zich nu er uit praten. "Verhalen zijn er om verteld te worden en geheimen zijn er niet om stil te houden." Mompelde hij, het was wel zo. Vele verhalen werden aan iedereen verteld. "Je kan er zeker van zijn dat je leider te horen krijgt wat je hier allemaal uitvreet." Sprak de kater streng. Bone haalde zijn schouders op, "als Windclan niet eens Whitelion op pakt voor al zijn daden waarom zou Thunderclan dan een Apprentices straffen?" Antwoorde hij vlug maar ook vijandig. Hij schaamde zich maar liet al deze schaamte om zetten tot kracht, vuurkracht. "Wat is je naam. Ik kan perfect leugens eruit pikken, dus ik zou maar de waarheid spreken." Vroeg de gekleurde poes. Bonepaw draaide zich om, hij werd overspoeld door vragen van heen en weer. Ïk kan heel goed liegen, hoor." Sprak hij als een leugen want hij kon immers bijna niet lieggen. Hij wilde weg maar zijn kanten waren versperd door de twee krijgers, hij wilde de loop in gaan maar dat was nutteloos.

OCC: Sorry voor de late reactie

"Verhalen zijn er om verteld te worden en geheimen zijn er niet om stil te houden." Ravenheart rolde met zijn ogen. De apprentice onderschatte het gevaar van de situatie. "Als Windclan niet eens Whitelion op pakt voor al zijn daden waarom zou Thunderclan dan een Apprentices straffen?" Ravenheart grauwde. "Denk je nou echt dat ik die trieste muizenvreters jou laat straffen? Als je straf krijgt regelt Shrewstar die voor je." zei ze grote zwarte kater boos. "Ik kan heel goed liegen, hoor." sprak de apprentice toen. Ja vast? "Oh, echt?" zei Ravenheart geïnteresseerd. Er trok een valse grijns rond zijn snuit. "Hoe goed kun jij liegen als ik je strot uit je keeltje trek?" grauwde de kater, zijn blauwe ogen gevestigd op de Thunderclan apprentice. "Je verteld nu je naam of je gaat mee naar het kamp."

Bone staarde naar de zwarte kater, hij voelde zich wel nu ingedrukt. Hij schaamde zich en stond hier voor schut, best wel erg. Hij staarde naar de zwarte kater, deze had kille ogen. "Denk je nou echt dat ik die trieste muizenvreters jou laat straffen? Als je straf krijgt regelt Shrewstar die voor je." zei de grote zwarte kater boos. Hij staarde hem aan en knikte, daar had hij wel een punt. "En wat voor straf zou ik krijgen van de gevreesden Shrewstar?" Grinnikte hij. Hij keek even ook naar de poes die er ook bij stond, hij moest toch ergens een uit weg vinden. Alleen als hij zou weg rennen zou hij langzamer zijn dan de andere omdat hij nog al klein was. Er was even een korte stilten, "Oh, echt?" zei de zwarte kater geïnteresseerd er trok een valse grijns rond zijn snuit. "Hoe goed kun jij liegen als ik je strot uit je keeltje trek?" grauwde de kater, Bone schrok en liet een mauw horen en sprong achteruit. Dat klonk niet zo geweldig aardig, "Oké jullie laten me nu vrij anders gaat jullie geheimpje door de hele Clans." grapte hij. Het was niet eens een heel erg geheimpje vond hij dus dat zullen ze heus niet erg vinden en Bone zal het nooit vertellen anders gaat er een andere spion van Skinny mee weg. "Je verteld nu je naam of je gaat mee naar het kamp." Grauwde de kater kwaad. Bone haalden kort zijn schouders op, "What about no." zei hij rustig en keek naar de kater met een onschuldige glimlachje.

_{De apprentice leek aarzelend en bang. Gezien de situatie perfect normaal, maar ze was kwaad. Kwaad dat ze afgeluisterd werden. "Moeilijk uitleggen? Volgens mij is het best simpel," begon Ravenheart. Ze boog zich nog meer voorover. "Jij luistert ons af, denkt daar mee weg te kunnen komen. Aan wie zou je alles vertellen dan? Voor wie luister je af?" vroeg hij dringend. Ze trok haar lippen op. "Je kan er zeker van zijn dat je leider te horen krijgt wat je hier allemaal uitvreet." Ze bedacht zich net iets... "Wat is je naam. Ik kan perfect leugens eruit pikken, dus ik zou maar de waarheid spreken." Haar staart zwaaide heen en weer.

"Verhalen zijn er om verteld te worden en geheimen zijn er niet om stil te houden." Dauntrose gromde. "Als Windclan niet eens Whitelion op pakt voor al zijn daden waarom zou Thunderclan dan een Apprentices straffen?" Ze liet haar staart woest heen en weer zwieren. Haar geduld raakte stilaan op. "Denk je nou echt dat ik die trieste muizenvreters jou laat straffen? Als je straf krijgt regelt Shrewstar die voor je." zei Ravenheart boos. "Ik kan heel goed liegen, hoor." sprak de apprentice toen. Ze trok haar wenkbrauwen op. "Oh, echt?" zei Ravenheart geïnteresseerd. Ze keek even naar hem. Hij bleef rustig onder deze situatie. "Hoe goed kun jij liegen als ik je strot uit je keeltje trek?" grauwde de kater. Laat maar... "Oké jullie laten me nu vrij anders gaat jullie geheimpje door de hele Clans." Ze legde haar oren in haar nek. "Het is geen geheim, en zo interessant is het ook weer niet voor de andere Clans. Het is veel interessanter dat jij hier komt spioneren." Ravenheart viel haar bij: "Je verteld nu je naam of je gaat mee naar het kamp." De apprentice haalde zijn schouders op. "What about no." De zinnen van Innerghost kwamen in haar kop rondspoken, over sterk zijn en indringers. Dauntroses geduld was ondertussen ook helemaal op, verdwenen. Ze plantte dus ook haar poot op de rug van de apprentice en liet haar klauwen in zijn vel glijden. "What about yes.", spuugde ze woedend.}

Een vreemde geur prikkelde in haar neus en een onbehaaglijk voorgevoel bekroop haar. Het was geen Bloodclan zoals de vorige keer, maar ook zeker geen Shadowclan zoals het hoorde te zijn. Met snelle pootstapjes liep de apprentice de geur achterna en het klikte toen, het was Thunderclan, hun buren. Haar hart begon harder te kloppen van spanning en ze begon nu te rennen, ze wilde meemaken wat er aan de hand was en het niet later in het kamp horen. Dat was toch spannend en leuk, dingen meemaken, avonturen hebben! Na een korte tijd rennen had Otterpaw de anderen al gevonden. Ze zag Dauntrose, Ravenheart en een onbekende jonge kater - hij was maar iets jonger dan haar. Ze stapte het tafereel in en ze ging naast Dauntrose staan, die de ander beschuldigde van spioneren en Ravenheart viel haar bij, maar de apprentice wilde niet. Haar clangenoot werd nu boos en ook de bruine haren van Otter rezen overeind. Waar haalde hij het lef vandaan? "Luister jij is goed!" Miauwde ze, en ze stapte dreigend naar voren. "We zijn duidelijk in de meerderheid en jij kan ons toch nooit aan! Dus beter loop je nu gewoon mee of we happen je strot door!" Met een genoegzaam grijnsje ging ze weer terug naar achteren. Hopelijk had ze die kleine wat angst aangejaagd.

Onderwerp: Re: I'm buried a l i v e (Blackpaw - SPT)