Levels SPT

Hij luisterde, knikte soms, en schudde zijn hoofd in afschuw als hij dacht aan hoe hij zich zou voelen als zoiets zijn moeder zou overkomen. "Vreselijk," Mauwde hij, nog steeds ietwat ontzet en geraakt door het nieuws. Blijkbaar had Riverclan dus gewonnen, al zouden sommigen zich niet zo voelen waarschijnlijk. Waaronder deze poes, die er wel uitzag alsof ze het gevecht niet helemaal goedkeurde. "Hoe doen de Skyclanners dat eigenlijk? Vechten tegen clangenoten?" Het leek hem zo vreemd, echt raar.

De kater was stilgevallen, en wachtte nu rustig tot de poes antwoord zou geven. Dit moest voor haar ook wel lastig zijn, hij zou niet weten hoe hij het zou doen. Shadowclan was zijn alles, maar zou dat betekenen dat hij tegen Little zou vechten als de clan zou vallen? ''Ik weet het echt niet, ik weet dat ik het gewoon niet zou kunnen. maar ze hebben loyaliteit gezworen aan de clans waarbij ze zich hebben gevoegd. Of ze het nu willen of niet ze moeten wel.'' Hij knikte langzaam, en snapte dat wel. De clans konden het natuurlijk niet hebben dat ze katten binnenhaalden die niet te vertrouwen waren. ''Maar geen van hen vind het leuk om te doen. Vaak staan ze tegenover katten waarmee ze zijn opgegroeid.'' Nogmaals knikte de apprentice, en hij had niets om hierop te zeggen. Dit moest wel erg lastig zijn voor die clanners. "Zijn er ook katten naar Shadowclan gegaan?" Vroeg hij toen, een beetje toonloos. Niet veel waarschijnlijk, zijn clan was niet perse heel populair bij de anderen.

Hij probeerde de poes zoveel mogelijk ruimte te geven om er zelf ook over na te denken, en dus bleef hij stil zitten en zorgde ervoor dat hij voor iemand die in gedachten verzonken was één was met de omgeving. Dat bleef hij doen tot de poes antwoord gaf, want dan was ze er dus blijkbaar klaar voor. Mensen, hij had nooit gedacht dat hij ooit nog eens zo begripvol en sociaal wenselijk kon zijn. ''Ja er zijn zeker een aantal ook naar Shadowclan gegaan. Al gingen de meeste achter Silverstar aan omdat het vertrouwd was.'' Hij knikte, dan maar eens zijn moeder vragen wat ze hadden gedaan met die Skyclan katten, ze konden lastig in één keer full-time meedoen toch? ''Mag ik je wat vragen?'' Ietwat verbaasd knikte de grote kater. ''Waarvan die interesse? Vat me niet verkeerd op ik waardeer het dat er toch ook anderen zien die willen luisteren naar zo een verhaal.'' Hij hield even zijn kop schuin en probeerde de reden te vinden. Het was sowieso belangrijke informatie, je moest de clan en de andere clans kennen, hun geschiedenis en heden, alleen zo kon je plannen maken voor de toekomst. "Ik denk omdat het belangrijk is," Begon hij dus, "Belangrijk om deze verhalen niet te vergeten, en belangrijk ook om te weten wat er aan jou leven vooraf is gegaan, nu kan ik mijn clan pas echt gaan leren kennen, nu ik weet dat sommigen eigenlijk niet bij ons hoorden in het begin, maar actief voor ons gekozen hebben." Hij glimlachte, "En ook wel omdat alle informatie interessant is op zijn eigen manier, leren is heel belangrijk en een kat mag er naar mijn idee nooit mee stoppen." Geez wat een wijze woorden uit zijn mond! Sjonge, dat was nog weer eens wat anders, blijkbaar kon hij dus wel degelijk nadenken als een volwassene. Laat Ace dat maar niet horen.

''Ik ben blij dat je er zo over denkt, zoiets hoor je niet vaak en zeker niet uit de mond van een jonge warrior. Maar kijk degene die zelf hebben gekozen naar Shadowclan te gaan niet vreemd aan. Je kunt op hun loyaliteit rekenen zoals ze eens voor hun eigen Clan ook hadden.'' Tall glimlachte, het was wel grappig hoe ze aan precies hetzelfde had gedacht als zij, en de ander had ook wel gelijk, de katten hadden actief voor hun clan gekozen, niet gedwongen. ''En je hebt gelijk, er is voor iedereen nog zoveel te leren. Ik durf te wedden dat zelfs als je alle informatie mogelijk kunt verzamelen dat je nog maar een klein beetje weet. Maar jij bent al goed onderweg ehh...'' De kater keek de ander nieuwsgierig aan, het was fijn om zo nu en dan weer gesprekken te voeren met echt slimmere katten dan hij, zo kon hij inderdaad leren. ''Hoe heet je eigenlijk?'' De kater keek even verbaasd, hoezo anticlimax? Zat hij hier te wachten op een slimme vraag, en dan kwam dat, maar het maakte niet uit. Blijkbaar had hij dat nog niet gezegd, of wel maar dan was ze het vergeten. "Tallshadow is de naam," Sprak hij, met de Shadowclan trots wel wat in zijn stem.

Gelukkig, eindelijk eens niet die blikken van 'oh zoon van de leider' of 'ken ik die?' Dat ergerde hem inmiddels wel, toen hij apprentice was niet zoveel, maar nu hij warrior was kon hij zelf naam gaan maken. Misschien had hij dat ook al wel gedaan, maar nog niet heel benoemenswaardig naar zijn idee. ''Vertel eens eerlijk, wat vind je er zelf van. Je hebt nooit vijf clans meegemaakt. Jij bent opgegroeid wetend dat er vier zijn. Hoe zou je het eigenlijk vinden als er wel nog een vijfde was?'' De vraag verbaasde hem wel iets, vooral omdat het haar clan was waar ze nu in de verleden tijd over praatte. "Ik denk dat ik nog meer op mijn hoede zou zijn," Mauwde hij, een beetje schuldbewust. "En misschien het ook wel zien als potentieel Shadowclan gebied, maar verder ook als clan om spul van te leren, want ze zeggen toch 'know thy enemy'?" Hij glimlachte een beetje verlegen bij zijn antwoord. Zou ze het erg vinden?

''Iedereen is nog altijd op zijn hoede.'' Tall schuifelde heen en weer met zijn poten, dat klopte zeker. Shadowclan ook. Iedereen had honger en stal van de anderen, niemand vertrouwde de anderen echt. ''Maar je hebt wel gelijk, ken je vijand. Weet waar ze toe in staat kunnen zijn, ken hun sterke en zwakke punten. Maar bovenal, leer je aanpassen om juist tegenover een tegenstander van een andere clan te staan.'' Tall sloeg het op in zijn hoofd, en knikte. Al zag het er niet naar uit dat de poes echt blij was met haar woorden. Vandaar dat hij besloot dat het misschien beter was om haar nu alleen te laten, ofwel, dat hij weg moest voor ze zou denken dat hij alleen kwam voor informatie. Nu was hij alleen niet echt het persoon om zomaar weg te lopen, dus keek hij even naar de grond en toen vragend naar de poes. "Wilt u even alleen zijn?"

Hij glimlachte even meelevend toen hij het antwoord van de poes hoorde en overdacht. Ze had heel erg gelijk, nieuw leren denken kon je niet vroeg genoeg mee beginnen, al helemaal niet als het zo anders was als dat het bij haar moest. Hopelijk zou ze er goed mee leren leven, aanpassen was een van de belangrijkste eigenschappen van een kat. ''Ik zal er toch aan moeten wennen om anders te denken. Daar kan geen andere wending aan gegeven worden dus ik kan maar beter nu beginnen dan dat ik er later mee in de problemen kom.' Het klopte akelig veel, hadden zijn moeder en Innerghost hem dit ook niet doen willen leren? Anderen waren niet altijd vrienden, dus inmiddels waren ze dan maar een bron van kennis. Beviel hem prima. "Maar.. Ik vraag me af, hoe kan u nou echt van deze clan houden als Skyclan uw echte clan is?" Moest hij uiteindelijk toch nog vragen, want het was nog steeds onduidelijk, omdat hij zich gewoon niet kon indenken hoe het zou zijn als Shadowclan weg zou zijn.

Hij liet de poes denken, en wachtte geduldig op haar antwoord. Je mocht anderen ook niet haasten in wat ze wilden zeggen want dan was de kans klein dat ze het ook eigenlijk wilden zeggen. ''Ik weet dat Skyclan nooit meer zal zijn, en dat heb ik geaccepteerd. Het heeft nog wel tijd nodig, maar naarmate de tijd verstrijkt des te meer ik gehecht zal groeien aan de clan en uiteindelijk zal ik ook van hen kunnen houden.'' Tall hield zijn hoofd schuin, en het was aan hem te zien dat hij twijfelde of hij medeleven moest tonen of niet. ''Bovendien hebben ze mij wel ingenomen en verzorgd. Het is lastig uit te leggen maar ik kan niet zeggen dat Skyclan ooit zal wegzakken van de bovenste plaats. Ik zal altijd mijn oude clan het meest liefhebben, maar dat betekent niet dat ik niet om Riverclan kan geven.'' Nu kon de kater wel knikken, en het ook echt begrijpen want dat klonk logisch. Riverclan had haar geholpen, verzorgd en doen leven, maar de echte clan zou het nooit worden. "Fair enough," Antwoordde hij dus met een knik, en viel toen weg in stilte. Wat een gedoe moest dat geweest zijn, families die uit elkaar gingen, partners, niet allen konden overal gelukkig worden toch?

De ander glimlachte even, waardoor de kater even blij werd want zijn mening leek in ieder geval gehoord te worden. Gewaardeerd wist hij nooit zeker, maakte hem ook altijd minder uit, gehoord worden was het begin en daarvandaan zou hij zich verder vechten. Zich in iets vastbijten en dan doorgaan, dat wilde hij, dat kon hij. ''Dat vond ik dus ook.'' Tall knikte nog eens, dat was mooi, dan werd dus hier zijn mening dus ook gewaardeerd, want iemand die zijn eigen mening niet waardeerde was wel wat vreemd. ''Maar naarmate de tijd verstrijkt zullen we allemaal gewend zijn en de nakomelingen van de warriors zullen niks anders kennen dan dat ze bij de clan behoren waar ze waren geboren. Al zal het een aantal generaties duren, alles gaat vanzelf als normaal lijken.'' "En Skyclan wordt vergeten.." Mauwde hij zacht, met ogen die lichte pijn uitstraalden. Niemand zou hem ooit kunnen verwijten dat hij zich niet in kon leven, hij voelde de pijn alsof het zijn eigen was.

Zijn woorden leken de poes te raken maar niet te verassen. Zij had het zich ook al wel bedacht en de kater zei dan ook niet zoveel nieuws tot haar. Toch was het als een bliksemflits bij heldere hemel, aangezien velen er niet over na wilden denken. Vandaar dat hij automatisch respect had voor de poes, toen ze er zo goed mee om wist te gaan. Vooral het doorvertellen was hij het helemaal mee eens. "Ik zal ervoor zorgen dat het bij ons gebeurt," Antwoordde hij haar, zijn hoofd naar haar buigende uit respect voor de verhalen. Ze droeg zoveel geschiedenis met haar mee door alleen al daar geboren te zijn.