It'll be okay [&Creamypaw]

Hij grijnsde toen ze zei dat ze wel wat wilde eten. “Ik beloof dat ik daarna meteen naar Honeypaw ga.” Hij klonk oprecht, wat betekende dat hij dat ook echt meteen zou doen. Maar eerst hompelde hij naar de prooistapel. Hij koos een kleine vis uit, zijn lievelingseten. Hij was nog niet zo’n grote vis nodig, omdat hij een klein postuur had. Daardoor had hij genoeg aan een kleine vis en kon hij daar een hele tijd op teren. Met de vis in zijn bek liep hij een stukje van de prooistapel vandaan. Hij koos een geschikt plekje uit om te gaan liggen en ging toen voorzichtig op zijn zij liggen. Hij ging expres niet op zijn buik liggen om zijn achterpoot een beetje te kunnen ontzien. Zo steunde hij er niet op en kon hij hem gewoon gestrekt laten liggen. Hij legde de vis tussen zijn voorpoten en wachtte totdat Whisperwind bij hem kwam. Hij was nieuwsgierig wat ze gekozen had als maaltijd. Het was een mooie dag geweest, ondanks zijn ongelukje. Hij had zeker geen spijt van zijn uitstapje met Whisperwind en ze was zelfs zijn vriendin geworden. Hij was blij dat zijn vriendengroep langzaamaan wat groter werd, dat deed hem goed. Hij vond het fijn om te weten dat anderen hem accepteerden en hem aardig vonden. “Wat heb je?” Vroeg hij toen Whisperwind naar hem toe kwam.

Toen ze naar hem toe liep zag hij dat zij ook een vis in haar bek had. Hij grijnsde toen ze begon te praten. “Een visje.” Hij glimlachte naar haar. Hij hoopte dat het haar zou smaken, omdat ze hem verteld had dat ze nog niet echt van vis hield. “Eet smakelijk.” Vervolgde hij voordat hij een hap van zijn vis nam. Hij genoot van de smaak in zijn bek terwijl hij op de hapjes vis kauwde. Hij stopte met eten toen ze zei dat het best prettig was om hier te zijn en dat het hopelijk rustig bleef. Er verscheen even een ernstige blik in zijn ogen. “Ik ben blij dat je het hier prettig vind Whisperwind.” Daar was hij echt blij om. Hij zou het heel erg gevonden hebben als dat niet het geval zou zijn geweest. “Leafbare komt steeds dichterbij.” Was het enige wat hij zei op haar volgende opmerking. Dan werden katten meestal onrustig, dus hij verwachtte niet echt dat het rustig zou blijven al zei hij dat niet hardop. Hij at de rest van de vis op en ging toen naast haar zitten. Hij likte zijn poten en borst schoon voordat hij haar weer aankeek. “Ik zal zo eens naar Honeypaw gaan.” Zei hij toen.

''Een schubje ja.'' Hij proestte het uit van het lachen, waardoor hij bijna in een stukje vis stikte. Hij hoestte en had even tijd om op adem te komen terwijl hij nog steeds lag te grinniken. “Ja, zo kun je het ook noemen natuurlijk.” Hij grijnsde naar haar, daarna ging hij verder met eten. “Ik hoop ook dat leafbare vredig zal zijn.” Eigenlijk had hij daar een hard hoofd in, maar hij zei het niet hardop. De verhalen die hij gehoord had waren nou niet bepaald vredig. Nou ja, je wist het maar nooit. Zijn moeder had altijd gezegd tegen hem maak je pas druk als het ook werkelijk gebeurd het is verspilde energie om je druk te maken over iets wat misschien gaat gebeuren en zo was het maar net. Hij keek Whisperwind weer aan toen ze zei dat het een slim plan was om naar Honeypaw te gaan. “Dan zal ik maar eens gaan.” Er lag weer een grijns om zijn lippen om de opmerking die ze over zijn mentor gemaakt had. Hij zag meteen dat beeld voor hem van Silvercloud die Whisperwind haar snorharen afbeet, juist. Snel schudde hij het maffe beeld van hem af en glimlachte hij naar Whisperwind. “Tot snel Whisperwind en slaap lekker straks.” Hij knikte haar even respectvol toe. “Ik vond het echt heel erg leuk vandaag.” Er lag een dankbare fonkeling in zijn ogen, daarna hompelde hij in de richting van de Medicine cat den.

[Topic uit?]