~Cold water~

De crèmekleurige apprentice zat met een rustige blik in zijn lichtblauwe ogen net buiten het kamp. Hij had net een training met Silvercloud gehad en het was heel goed gegaan. Hij merkte aan zichzelf dat hij meer zelfvertrouwen kreeg, zelfs met het jagen. Hij leerde veel van Silvercloud en er waren ook andere katten die hem soms hielpen, daardoor haalde hij de achterstand die hij opgelopen had in een hoog tempo in. Hij was alweer bijna op het niveau waarop hij hoorde te zitten en daardoor was hij zo vrolijk. Hij stond op en streek een paar haartjes glad met zijn tong. Hij wiebelde nieuwsgierig met zijn oren en deed zijn bek een stukje open om de geuren te proeven, er was niets raars voor zo ver hij kon opmerken. Hij had best dorst gekregen door zijn training, dus besloot hij om wat te gaan drinken bij de rivier. Hij had de rest van de dag vrij en hij zou na het drinken wel gaan bedenken wat hij zou gaan doen. Hij trippelde in de richting van de rivier terwijl hij alles goed in de gaten hield. Als er iets vreemds zou zijn zou hij dat meteen melden, maar het leek rustig in het territorium. Hij spitste zijn oren toen het geluid van het water zijn zintuigen prikkelde. Meteen verscheen er een glimlach om zijn lippen en hij liep naar het water. Bij de waterkant liet hij zijn kop zakken en nam kleine slokjes van het koude water, daarna tilde hij zijn kop weer op. Het water was kalm, net als het weer. Het was wel koud, maar er stond een waterig zonnetje aan de hemel. Plots verstijfde hij, iets had hem gewaarschuwd. Kwam er nou iemand aan? Hij keek om zich heen terwijl hij zijn bek weer wat open deed.

[First Crowmask]

Het zou waarschijnlijk nog wel even duren, voordat hij over zijn trauma heen zou zijn. Het kwam vaak voor dat hij schrok van iets kleins, iets onbelangrijks. Dingen waarvan hij niet hoorde te schrikken, maar doordat hij nou al een paar keer katten tegen was gekomen op Riverclan territorium die daar niet hoorde, was dat zijn eerste reactie. Dan was hij meteen alert en er op voorbereid dat hij aangevallen zou worden. Toen hij zag dat het Crowmask was ontspande hij. Hij keek even beschaamd naar zijn voorpoten, maar daarna keek hij de oudere kater toch aan. “Sorry Crowmask.” Zei hij met een verontschuldigende klank in zijn stem. “Ik wil op alles voorbereid zijn altijd, vandaar mijn reactie. Het was niet op jou gericht.” Er verscheen een vriendelijke glimlach om zijn lippen terwijl hij ging zitten. Met zijn kop knikte hij naar het water. “Kwam je ook wat drinken?” Vroeg hij toen weer op zijn eigen voorzichtige maar vrolijke toon. Hij wiebelde nieuwsgierig met zijn oren benieuwd wat Crowmask ging zeggen.