Aah! I'm falling!

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 4 nov 2011 - 21:41

Een zachte streling over haar rug liet haar al bijna weer overeindschieten en ze bewoog iets weg van de aanraking, omdat zelfs dat haar al liet schrikken op dit moment. Het was alsof er één grote wervelwind in haar hoofd huishield. "Shh... Rustig maar, het geeft niet," suste Silverfang met een zachte, warme stem. Flaredance's ogen waren nog steeds zo wijd geopend dat ze zo rond leken als de volle maan. Haar oren zaten plat in haar nek gedrukt. Haar pupillen waren kleine spleetjes geworden door de paniek die door haar aderen stroomde. Ze kon niet eens meer antwoord geven op zijn woorden, zeggen dat het niet goed zou komen. Maar ja... Hoe zou hij het ooit kunnen begrijpen. Plotseling kwam Silverfang's kop weer dichterbij en duwde haar kop weer omhoog die ze verslagen had laten hangen. "Wie moet er uit je hoofd Flaredance?" Vroeg Silverfang op serieuze toon. Flaredance's oren gingen weer opnieuw plat in haar nek. Ze kon het niet zeggen. Twilightheart had haar gezegd dat het niet kon... Dat het niet mocht... Zachtjes schudde ze haar hoofd, haar mond iets open, maar er kwam geen enkel geluid uit haar keel. Ze wou het zo graag aan iemand zeggen. Maar wat als TWilightheart gelijk zou krijgen? Het was.. Het was te pijnlijk om aan te denken! Ze wou er niet eens aan denken. Maar toch, als ze Silverfang niet kon vertrouwen.. dan had het ook geen zin meer. "T-twilightheart.. H-hoor je hem dan.. niet...?" Fluisterde ze zachtjes. De schreeuwende stem van Twilightheart in haar kop was bijna teveel voor haar, het was verschrikkelijk om naar te luisteren. Haar ogen sloten zich eventjes pijnlijk terwijl ze eventjes wild haar kop schudde.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 4 nov 2011 - 22:38

Ze schudde verslagen met haar kop, wilde of kon het blijkbaar niet verwoorden. Silverfang legde bezorgd zijn oren naar achter. Wat kon zo erg zijn dat het haar zelfs weerhield om erover te spreken? Hij kon zich indenken hoe zwaar zo'n geheim moest liggen, als je er nooit met iemand over kon praten en het altijd mee moest dragen als een zware steen die maar niet in gewicht afnam. Silverfang liet zijn lichtgroene ogen op de rode poes vallen. "Je kunt me vertrouwen," miauwde hij zacht. Oprecht, want dat kon ze ook. Tot zijn opluchting leek ze dit ook in te zien, of in ieder geval de moed verzameld hebbend om het te vertellen. 'T-twilightheart.. H-hoor je hem dan.. niet...?' fluisterde ze, waarbij een zwakke windbries door hun vachten streek en door de stilte die volgde het heel even leek alsof ze de enigste waren in het woud. Silverfang spitste zijn oren, maar hoorde geen stem of wat dan ook. Hij schudde zijn kop. "Nee, ik hoor hem niet," antwoordde hij, tevens zacht omdat het op de één of andere manier niet goed leek om die stilte te verbreken. "Ik ken ook geen Twilightheart." Zijn blik bleef bezorgd op de hare hangen. "Kwam het door hem dat je zo in paniek raakte, of.." hij staakte zijn zin, wilde eigenlijk niet zijn vermoeden uitspreken omdat het haar dan misschien reden zou geven om juist verkeerd over de situatie te denken. Het was totaal niet zijn bedoeling geweest om haar zo overstuurd te maken, maar misschien kwam het helemaal niet door hem. Of wel, dan hoopte hij dat ze dit zou zeggen, zodat hij haar duidelijk kon maken dat dit helemaal niet nodig was. Maar, die Twilightheart zat hem dwars. "Heb je, dit vaker? Ik bedoel, die Twilightheart, hoor je hem dikwijls?" vroeg hij voorzichtig.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! za 12 nov 2011 - 23:32

Opnieuw trokken er rillingen door Flaredance's slanke, bijna magere lijf. Haar oren waren platgelegd in haar nek. Angstig keek ze om naar Silverfang. Hoe heb je het hem kunnen vertellen... Siste de stem in haar kop. Haar pupillen vernauwden zich eventjes tot spleetjes toen de woorden door haar hoofd heen spookten en haar nekhaar rees eventjes overeind. Misschien had ze het niet moeten vertellen. Misschien had ze gewoon door moeten blijven rennen... "Nee, ik hoor hem niet," Antwoordde Silverfang zachtjes. Nu raakte Flaredance compleet in de war. "Maar.. maar hij is gewoon hier.." Stamelde Flaredance zachtjes. "Ik ken ook geen Twilightheart." Sprak Silverfang zachtjes verder. Flaredance's oren gingen naar beneden hangen terwijl Silverfang's blik in de hare terecht kwam. Meteen sloeg ze haar ogen neer en wende ze haar kop af. "Kwam het door hem dat je zo in paniek raakte, of.." De woorden echoden in haar oren, begonnen deel te maken van de wervelwind in haar kop. "Nee.. Nee, ja.." Stamelde ze, niet goed wetende wat nu te zeggen, weer gingen haar oren paniekerig in haar nek en schudde ze haar kop. "Heb je, dit vaker? Ik bedoel, die Twilightheart, hoor je hem dikwijls?" Vroeg Silverfang, duidelijk voorzichtig. Wat.. was hij bang voor haar..? Haar oren gingen plat in haar nek, weer opnieuw. "H-hij is altijd bij me.. hij helpt me..." Verdedigde Flaredance haar 'vriend', "Hij is er altijd voor me... Waar anderen me in de steek laten," Haar blik werd weer iets feller nu Twilightheart haar gedachten meer en meer begon te beinvloeden, haar woorden influisterde en in de mond legde.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! ma 28 nov 2011 - 15:06

Flaredance stamelde en legde weer paniekerig haar oren naar achter, waardoor Silverfang zijn bek weer dicht klapte. Hij besloot even geen vragen meer te stellen en te wachten totdat de rode poes volledig was gekalmeerd. Echter kwam haar volgende reactie als een verrassing bij hem aan. 'H-hij is altijd bij me.. hij helpt me... Hij is er altijd voor me... Waar anderen me in de steek laten,' miauwde ze, met een toon die steviger klonk dan ze eerder had uitgesproken. Dat was een goed teken, maar haar woorden zelf bevielen hem niet. Verbaasd keek de zilvere kater haar aan, had ze het nog steeds over diezelfde kat? "Als ik zie hoe van slag je van die Twilightheart raakt, lijkt hij mij geen goede vriend," sprak hij, ietwat weifelend omdat hij niet zeker wist of die Twiligheart nou een kat in levende lijve was of een verzinsel in haar hoofd. Hij vermoedde het laatste, maar dat bezorgde hem huiveringen alsof hij uit ijskoud water kwam. De maan weerspiegelde in zijn lichtgroene ogen toen hij opkeek en zijn staart om zijn voorpoot sloeg. "En Flaredance, jij bent deel van de clan en clanleden laten elkaar niet in de steek... Ik laat je niet in de steek," vervolgde hij warm. Hij wist dat het wel degelijk was gebeurt in haar verleden, maar hij wilde haar duidelijk maken dat er nog genoeg andere katten - echte levende katten - die voor haar klaar stonden. Hijzelf was daar één van.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 2 dec 2011 - 18:59

"Als ik zie hoe van slag je van die Twilightheart raakt, lijkt hij mij geen goede vriend," Sprak Silverfang. Meteen schoot Flaredance's blik weg van hem terwijl ze uit spanning al haar spieren eventjes aanspande, haar gezicht vertrok door verwardheid. Hij liegt.. Je bent van slag sinds je met hem om gaat.. Fluisterde de stem van Twilightheart in haar oor. Zwakjes schudde Flaredance haar kop als reactie, proberend de stem uit te bannen. "En Flaredance, jij bent deel van de clan en clanleden laten elkaar niet in de steek... Ik laat je niet in de steek," Miauwde Silverfang vervolgens, duidelijk proberend op haar in te praten. "Ja.. zoals Rushtide.." Mompelde ze zachtjes als reactie, duidelijk niet de puf meer hebbende om fel uit te vallen. Al die paniek vandaag... Het was haar aan het uitputten. Ze was zelfs al bezig met knikkebollen. Je bent moe, brei er een einde aan... Klonk Twilightheart's stem in haar hoofd. Flaredance keek weer op naar Silverfang, nog altijd ietwat vermoeid eruit ziende. "Ik ben moe..." Murmulde ze zachtjes, "Maar... Ik wil niet terug naar het kamp..." Ze durfde geen woord meer te reppen over Twilightheart, het leek haar gewoonweg niet verstandig.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 2 dec 2011 - 22:32

"Nee, niet zoals Rushtide," antwoordde Silverfang zachtjes op haar reactie, waarbij hij haar met een bezorgde blik aan keek. Had die kater het zo goed bij haar kunnen verpesten dat ze niet meer in de vriendschap van andere katten durfde te geloven? Nee, ze had nu die Twiligheart, maar of dat goed was... Silverfang besloot er maar niet meer over te beginnen, het leek Flaredance aardig uit te putten. 'Ik ben moe. Maar.. Ik wil niet terug naar het kamp..' Hij maakte een knikkende beweging met zijn kop en wachtte op de woorden: 'Dus kun je me alleen laten?', maar die kwamen niet. Betekende dit dat ze het niet erg vond dat hij bij haar bleef? Hij kwam overeind en vertrok zijn gezicht toen hij een gigantische steek door zijn lichaam voelde schieten. Verdomme.. Die poot was er ook nog. De zilvere kater probeerde te lopen, maar zijn schouder protesteerde hevig, hem duidelijk makend dat hij geen stap meer moest zetten. "Aargh.." mompelde hij, half binnensmonds vloekend. Toen hij Flaredance aankeek liet hij zijn oren hangen, wist wel een zwak grijnsje op zijn gelaat te creëren. "Het ziet er ook niet naar uit dat ik terug kan, dus ik denk dat je nog een tijdje met me opgescheept zit," miauwde hij. Bovendien was ik niet van plan je nog alleen te laten. Hij verzweeg de woorden om Flaredance's ego niet nog meer te kwetsen, en keek in plaats hiervoor rond op zoek naar een comfortabel plekje. Hijzelf was het gewend om op de eerste de beste tak in slaap te vallen, maar hij wist niet hoe de rode poes hierover dacht. Toen hij een plek spotte dat in de schaduw van een eik lag, bedekt met zacht mos, wenkte hij haar met zijn staart en hinkte hij voor zover als dit kon naar de uitgekozen slaapplek. Tegen de tijd dat hij deze bereikte, brandde zijn schouder zo hevig dat het leek alsof de zon van Groenblad er recht op scheen. Maar, hij hield zijn principes en liet de lady voorgaan, wachtte net zolang totdat ze comfortabel lag. Met zijn kop scheef glimlachte hij naar haar, hopend dat ze alweer een beetje was gekalmeerd. "Welterusten," miauwde hij zacht.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! za 3 dec 2011 - 12:55

Door de vermoeidheid, werd het weer ietwat rustiger in haar kop, maar goed, je kon het ook eerder wazigheid noemen. Flaredance keek voorzichtig op naar Silverfang toen hij ontkende dat het zoals Rushtide was. Hoe kon ze het geloven..? Rushtide lachte haar zo nu en dan nog steeds uit. Maakte haar belachelijk, of ging openlijk met zijn mate zitten knuffelen voor haar neus. Het was gewoon pure pesterij... Het beangstigde haar dat hij haar zo verraden had, het maakte haar doods en doodsbang. Maar... Ze kon niet meer terug, of niet dan? Geschrokken keek ze op toen Silverfang kermde van de pijn, haar bleekgroene ogen wijdopengesperd en haar oren platgelegd in haar nek. "Oh nee je schouder!" Bracht ze geschrokken uit, ze werd overspoeld door schuldgevoel, "Oh nee.. oh nee het spijt me.. ik.. het spijt me.." Stamelde ze, ze kwam meteen tot de conclusie dat hij zijn schouder geforceerd had om achter haar aan te gaan. "Het ziet er ook niet naar uit dat ik terug kan, dus ik denk dat je nog een tijdje met me opgescheept zit," Miauwde Silverfang. "Het geeft niet..." Miauwde Flaredance zachtjes, Bovendien was ik niet van plan om je met die schouder alleen naar het kamp te laten lopen.. Dacht ze er stilletjes achteraan, al sprak ze de woorden niet uit om discussie te voorkomen. Terwijl ze zich dit bedacht, was Silverfang er ook weer vandoor gegaan om een slaapplekje te zoeken. Meteen keek Flaredance weer op en volgde ze hem ietwat beduusd, nog steeds zich schuldig voelende over zijn schouder. Toen ze eindelijk comfortabel in het zachte mos lag, liet ze een zucht van verlichting uit. Haar pootkussentjes deden redelijk pijn van al het rennen... Bezorgd wierp ze een blik op Silverfang, zijn schouder moest nu wel enorm pijn doen. "Weltrusten..." Miauwde Silverfang zacht. "Slaap zacht.." Murmulde Flaredance zachtjes terug. Voorzichtig boog ze haar kop naar hem toe en begon ze zijn zere schouder zachtjes te likken, hem masserende met haar tong. Misschien zou dat de pijn iets verlichten?

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! zo 4 dec 2011 - 21:31

Flaredance slaakte een zucht van verlichting en terwijl Silverfang voorzichtig naast haar neer zakte moest hij toegeven dat hij de vermoeidheid ook wel aardig begon te voelen. Even maakte hij zich druk om de clan, denkende dat ze zich misschien ongerust zouden maken over hun afwezigheid. Maar, aan de andere kant zouden ze hun geurspoor zo kunnen volgen en was het niet onbekend dat hij - en tevens Flaredance - graag 's nachts het kamp uit trok. Uiteindelijk trok hij de conclusie dat hij zich geen zorgen hoefde te maken en om eerlijk te zijn had hij hier ook geen zin in, stoute Deputy. Voor nu wilde hij alleen nog aan het heerlijke zachte mos onder zijn lichaam denken, het dromerige gevoel in zijn kop en Flaredance die zijn pijnlijke schouder zachtjes aan het likken was. Wacht.. wat? De kater opende even verbaasd zijn ogen en liet die vallen op de rode poes, om er zeker van te zijn dat dit echt gebeurde en hij niet aan het dromen was. Echter tilde hij niet zijn kop op, maar liet hij die - na besloten te hebben dat dit geen afknapper was op zijn waardigheid - nog comfortabel wegzinken in het mos en sloot hij genietend zijn ogen. Binnen enkele hartslagen was de pijn weer zo goed als weggetrokken, dank u Starclan met dit geschenk. "Zo wil ik mijn schouder elke dag wel bezeren," mompelde hij verzuchtend, terwijl er zich een grijns op zijn snuit vormde en hij Flaredance weer aankeek. "Dankje."

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! zo 4 dec 2011 - 21:45

In ritmische streken ging Flaredance's ruwe, roze tong over Silverfang's schouder. Niet te hard, ze wou hem niet nog meer pijn doen. Schuldgevoel was duidelijk op haar gezicht te lezen. Ze had hem pijn gedaan... Ze voelde zich er zo rottig over. Toen hij verbaasd op keek, pauzeerde ze geschrokken. Vond hij het vervelend? Haar oren draaiden iets naar achter. Maar toen hij zijn kop weer neerlegde, ging ze zachtjes, een beetje onzeker eerst, weer door. Ze wou hem niet kwaad maken... Hij had haar ten slotte zo enorm geholpen. "Doet het al minder pijn?" Murmulde ze bezorgd tussen twee streken van haar tong door. "Zo wil ik mijn schouder elke dag wel bezeren," Miauwde Silverfang, met een lichte grijns. Meteen hield Flaredance weer op, niet goed wetende hoe hierop te reageren. "Ik.. ik voelde me gewoon schuldig dat je je dankzij mij.. hebt geforceerd.." Miauwde ze schaapachtig, haar oren iets naar achter draaiende en wegkijkende. Haar klauwen begroeven zich eventjes ongemakkelijk in het mos. Haar blik ging weer terug naar Silverfang toen hij haar bedankte. Ietwat verbaasd keek ze hem aan. "Eh.. graag.. gedaan," Miauwde ze, nog steeds met een ongemakkelijke uitdrukking, al was er nu wel een glimlach bijgekomen. "Ik hoop dat het geholpen heeft.." Miauwde ze er zachtjes achteraan.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! wo 7 dec 2011 - 19:45

Ze stopte. Nee, niet stoppen. Silverfang keek op en sloeg zachtjes met zijn staart over het zachte mos. Eigen schuld, moest hij zijn mond maar houden. 'Ik.. ik voelde me gewoon schuldig dat je je dankzij mij.. hebt geforceerd..,' miauwde Flaredance. Ze wendde haar blik van hem af, een gebaar van ongemak. Silverfang trok zijn mondhoek omhoog. "Ik rende achter jou aan hoor, niet andersom," lachte hij zacht. Hij begreep wel wat ze bedoelde, maar ze moest eens stoppen met zo'n schuldgevoel te hebben jegens hem. De gedachte dat het door haar kwam was niet eens in hem opgekomen, laat staan dat hij het haar ook daadwerkelijk kwalijk nam. Flaredance keek hem weer aan en glimlachte. Gelukkig, de glimlach was er in ieder geval weer. 'Ik hoop dat het geholpen heeft..' Silverfang knikte overtuigend, "het doet niet eens pijn meer."
De stilte in het woud werd alleen verbroken door het zwakke geruis van de wind en het zachte geluid van hun stemmen. Nu ze eenmaal weer begonnen waren met praten voelde Silverfang dat hij de slaap nog niet kon vatten. "De spreeuw en vis zullen nu wel gediend hebben als buitenkansje voor een gelukkige voorbijgang," miauwde hij grinnikend, terugdenkend aan de afgelopen dag. Even liet hij zijn lichtgroene ogen op de lucht vallen. "Sorry Starclan, ik zal het morgen goed maken," verontschuldigde hij zich tegen de lange strook fonkelende sterren. Prooi verspillen was feitelijk tegen de regels, maar het was niet de eerste keer dat Silverfang de regels aan zijn poot lapte, dus ongewoon zou het bij hun niet overkomen. Je kon eigenlijk wel verwachten dat ze het gewend waren van de robuuste kater met zijn vele streken.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! wo 14 dec 2011 - 21:14

Voorzichtig keek Flaredance naar Silverfang vanuit de hoek van haar bleekgroene ogen, zijn reactie pijlende terwijl ze haar blik nog steeds afgewend hield. Trok hij... zijn mondhoek nou omhoog? Voorzichtig draaide de roestbruine poes haar kop weer terug, al zag ze er nog steeds breekbaar uit. "Ik rende achter jou aan hoor, niet andersom," Lachte Silverfang zachtjes. Voorzichtig kwam er weer een glimlach op Flaredance's gelaat. "Maar... alsnog.." Fluisterde ze zachtjes, bijna onhoorbaar. De slanke poes krulde zichzelf iets op terwijl ze nog steeds ietwat ongemakkelijk keek. Fysiek contact voorkwam ze nu weer, in haar hoofd vond Silverfang dat toch waarschijnlijk niet fijn vond, als ze terug dacht aan hoe hij de vorige keer reageerde. Ze krulde haar dunne staart om haar lichaam heen, als een soort van bescherming bijna.
Ze keek weer alert op toen Silverfang weer begon te spreken, "De spreeuw en vis zullen nu wel gediend hebben als buitenkansje voor een gelukkige voorbijgang," Miauwde Silverfang grinnikend. Flaredance's oren gingen weer achteruit toen Silverfang's woorden haar schuldgevoel weer lieten oplaaien. Maar ze bedacht zich toch maar en begon geen excuses te maken. Silverfang maakte wel excuses, aan Starclan. Flaredance's blik ging weer naar de grond. Toch werd haar nieuwsgierigheid ietwat geprikkeld. "Silverfang..." Begon ze aarzelend. "Als.. je een rogue bent geweest... Waarom... Waarom wou je dan bij een clan wonen?" Het was niet gemeen bedoeld, alleen pure nieuwsgierigheid.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! do 15 dec 2011 - 21:16

Zijn oren sprongen even overeind toen hij de klaaglijke roep van een uil hoorde, ver weg in het bos. Het dier kondigde hoogstwaarschijnlijk zijn nachtelijke jacht aan, waarbij het als een donkere schaduw geruisloos door het woud zou zweven. Net als hen had de uil een uitstekend zicht in het donker, misschien nog wel beter. 'Silverfang..' De zilvere kater keek op bij het horen van zijn naam, waarbij hij een zachte "Hm?" liet horen. 'Als.. je een rogue bent geweest... Waarom... Waarom wou je dan bij een clan wonen?' Hij moest enigszins glimlachen om haar nieuwsgierigheid, niet omdat het vreemd was, maar omdat ze normaal vrij gesloten en breekbaar overkwam. Had hij dan toch iets een beetje los gekregen bij haar?
"Ik was nog vrij jong toen mijn moeder overleed," begon hij zacht. "Duststar, toen nog Dustpaw, vond me en bracht me naar de clan. Ze wilden eerst niks weten van een roguejong, maar Dustpaw bleef volhouden en uiteindelijk werd ik geaccepteerd." Hij glimlachte zacht bij de herinnering, maar zijn blik werd al snel weer serieus. "Het duurde echter nog lang voordat ik mijn plek had gevonden. Niet iedereen vertrouwde me, dit kan ik ze ook niet kwalijk nemen. Het was niet de makkelijkste tijd voor me. Ik weet niet waarom ik toch ben gebleven. Misschien was het doordat ik me wilde bewijzen, of misschien kwam het door Dustpaw, hij werd mijn eerste echte vriend. Al snel zetten we de hele boel op stelten." Hij grinnikte stil. Hij en Duststar hadden wat uitgespookt vroeger, nog een reden waarom hij niet altijd werd gewaardeerd in de clan. "Toch heb ik uiteindelijk het respect verdiend waar ik altijd om gevochten heb en nu kan ik me geen beter thuis indenken dan de clan. Het rogueleven is sowieso niks voor mij, als je ziet hoe mijn ouders er vanaf zijn gekomen.." Hij zweeg, keek voor kort ogenblik naar zijn poten en bracht toen zijn groene ogen weer naar Flaredance. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen hij zich bedacht dat zijn verhaal wel erg lang was geworden. "Ik hoop dat dat een beetje je vraag beantwoord? Ik kan nog wel meer vertellen hoor, als je dat wilt," grapte hij, waarbij hij haar een knipoog wierp.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! za 17 dec 2011 - 10:56

Het spookachtige geroep van een uil liet Flaredance eventjes opkijken en haar oren naar achter redden. Al deed Flaredance zich meestal heel ruig en sterk voor, ze was het helemaal niet. Dat was gewoon de invloed van Twilightheart. Ze schudde zich eventjes uit en kreeg eventjes te neiging om als een bange kitten tegen Silverfang aan te kruipen. Maar die neiging weerstond ze, Silverfang had daar vast geen trek in, en het ging ook eigenlijk tegen haar eigen waardigheid in.
Om haar vraag moest Silverfang gelukkig enigzins glimlachen, hij was niet kwaad geworden, gelukkig. Maar... Was haar vraag dan zo amusant? Zoals altijd begon Flaredance de dingen te overanalyseren. Maar toch, de groeiende vermoeidheid in haar kop begon dat erg lastig te maken. Het was als een wollige maar toch warme sneeuwdeken die over haar gedachtes heen begon te strijken, het maakte alles wollig... Maar toch spitste haar oren toen ze luisterde naar Silverfang's verhaal, af en toe een knikte gevende bij zijn woorden, al was het soms meer een knikkebol. "Ik was nog vrij jong toen mijn moeder overleed," begon Silverfang zacht. "Duststar, toen nog Dustpaw, vond me en bracht me naar de clan. Ze wilden eerst niks weten van een roguejong, maar Dustpaw bleef volhouden en uiteindelijk werd ik geaccepteerd." Flaredance keek weer op, "Ik.. was toen nog niet geboren.. toch?" Miauwde ze zachtjes. Het verhaal van Silverfang werd echter wel heel erg lang. Langzaam begon slaap toch echt haar kop te bewolken en te bedwelmen. Aan het eind van het verhaal van Silverfang, kroop ze alsnog tegen hem aan, zoekend naar warmte, en viel ze in slaap. Met haar korte vacht kon ze niet zo heel erg goed warm blijven in de koude nachtlucht.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! za 17 dec 2011 - 19:16

'Ik.. was toen nog niet geboren.. toch?' vroeg Flaredance zacht. Silverfang trok even een bedenkelijk gezicht. "Volgens mij niet nee, ik was toen zes manen," antwoordde hij, maar zweeg verder toen hij haar tegen zich aan voelde kruipen. Zijn blik gleed naar de rode poes en hij kon het niet laten vertederend te glimlachen toen hij zag dat ze in slaap was gevallen. "Slaap zacht," miauwde hij fluisterend, waarna hij zijn staart voorzichtig om haar heen krulde en zijn blik toen naar de schittering in de hemel bracht. De vele sterren van Zilverpels fonkelden in zijn lichtgroene ogen en brachten hem terug naar herinneringen van zijn kitperiode.
'Mam, zijn de sterren niet prachtig?' miauwde de kleine kitten, terwijl hij met open mond naar de hemel staarde. 'Waarom zijn ze zo hoog? En hoe kan het dat ze licht geven?' Een sierlijke tabby katin ging naast hem zitten en gaf hem met een glimlach een lik over zijn kleine kop. 'Mijn zoon, het zijn niet gewoon sterren, maar openingen in de hemel waar de liefde van onze verlorenen door schijnen en op ons neervallen om ons te laten weten dat ze er zijn,' legde ze uit met haar warme stem. De kleine kater kroop tegen zijn moeder aan en keek naar de grootste ster die hij kon vinden. 'Dat is papa, toch?' miauwde hij zachtjes. Zijn moeder volgde zijn blik met verdriet in haar ogen. 'Ja jongen, je vader is daar ook.. Hij zal altijd over je waken, vergeet dat nooit.'
De zilvere kater sloot zijn ogen en liet toen zijn kop zachtjes in het mos neerzakken. Luisterend naar de rustige ademhaling van Flaredance moest ook hij uiteindelijk toegeven aan de vermoeidheid in zijn kop en viel hij rustig in slaap.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! za 17 dec 2011 - 19:55

Langzaam opende Flaredance haar ogen in haar droomwereld. Een zachte bries liet de paardenbloemen in het uitgestrekte mooie veld waar ze in stond dansen. De zon scheen warm neer op haar, een prettige warmte op haar rug. Voorzichtig begon ze te lopen, het was hier eenzaam... Plotseling viel haar oog op twee lopende apprentice. De ene leek wel.. was zij dat? En.. Rushpaw! Verstard bleef ze staan. Rushpaw... Zag er ongelukkig uit... Maar voordat ze erover na kon denken, begon de vacht van Flarepaw te veranderen, het werd wit met zwarte vlekken, de groene ogen werden amber. Ze werd... Oatpaw. Rushpaw klaarde ineens op en rende naar Oatpaw toe. Flaredance legde haar oren naar achter en draaide zich om. Ze sloeg op de vlucht. Hijgend kwam ze uiteindelijk tot stilstand. Weer ving een kat haar blik, maar deze was veel verder weg. Thank Starclan.. het was Silverfang. Haar hart maakte een sprongetje van opluchting. Meteen begon ze weer te rennen, naar hem toe, maar plots werd ze tegen gehouden, door een kat die uit het niets leek te komen. Het was... Doordringende ogen staarden haar aan, het was Twilightheart, geen twijfel mogelijk. "Pas op met wie je vertrouwd, voordat je weer gepijnigd wordt." Klonken waarschuwende woorden.
Flaredance's ogen sloegen open en geschrokken tilde ze haar kop op. Haar adem kwam in kleine pufjes naar buiten terwijl ze om zich heen keek. Maar nog steeds voelde ze zich behaaglijk warm. Ze schrok op toen ze merkte dat ze tegen Silverfang aanlag, en ze schuifelde voorzichtig een stukje weg. Daarna keek ze weer naar hem, ze voelde zich eigenlijk nog steeds warm...

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 23 dec 2011 - 22:08

Silverfang sliep nooit vast, en zijn oren draaiden dan ook meteen Flaredance's kant op toen hij haar omhoog voelde schieten. De koud die ontstond doordat ze bij hem wegkroop deed hem zachtjes rillen, en met verbaasde blik opende Silverfang zijn ogen en tilde hij zijn kop op. Meteen viel het hem op dat Flaredance geschrokken was en bezorgd liet hij zijn oren vallen. "Rustig maar," miauwde hij zacht, terwijl hij voorzichtig weer naast haar kroop en haar probeerde gerust te stellen. "Had je een nare droom?" vroeg hij. Zo leek het wel, hij kon geen andere verklaring geven voor haar plotseling ontwaken. Er was zo te horen niks of niemand in het woud, op hun twee na dan. Althans, niks dat een bedreiging kon vormen. Silverfang sloeg zachtjes met zijn staart en keek Flaredance met een schuine kop aan. "Moet ik je terug naar het kamp brengen?" besloot hij uiteindelijk te vragen. Misschien voelde ze zich hier niet veilig, dat kon natuurlijk goed. Silverfang was het gewend om overal en nergens te slapen, maar sommige katten lagen veel liever in hun warme vertrouwde hol. De zilvere kater glimlachte, waardoor de puntjes van zijn witte voortanden zichtbaar werden. "Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik bescherm je wel," miauwde hij op dappere toon, waarbij hij een duidelijke ironie door zijn stem liet doorklinken om aan te tonen dat hij het als grapje bedoelde. Niet dat het niet waar was, maar het was waarschijnlijk niet de reden waarom Flaredance geschrokken was.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling! vr 23 dec 2011 - 23:45

"Rustig maar," klonk een vertrouwde stem in haar oren. Meteen spande Flaredance haar spieren weer aan en keek ze om, ze wou er niet zo verslagen uit zien waar hij bij was. Blijkbaar had ze Silverfang ontwaakt met haar plotselinge beweging. Whoops... Foutje. Ze voelde schaamte weer door haar lichaam trekken en voelde haar oren warm worden, alsof er vuur doorheen raasde. "Sorry... heb ik je wakker gemaakt?" Vroeg ze hem met een zachte, bijna trillende stem, terwijl ze haar oren iets achteruit in de richting van haar nek. "Had je een nare droom?" Vroeg Silverfang verder, terwijl hij weer naast haar kroop. Eventjes bleef ze ongemakkelijk zitten, maar de koude wind liet haar lichtjes rillen, dus ze gaf zich uiteindelijk gewonnen en ging weer naast hem liggen. "Ja.." Murmulde ze zachtjes, maar meer ook niet. "Moet ik je terug naar het kamp brengen?" Vroeg Silverfang vervolgens. Een paar ogenblikken bleef Flaredance stil, om vervolgens haar mond te openen om te reageren. Alleen, er kwam geen geluid uit. Ze sloot haar mond weer, en schudde daarna met een zachte glimlach haar kop als reactie. Ze vond het eigenlijk wel gezellig met hem. Veel beter dan in het kamp. "Je hoeft niet bang te zijn hoor, ik bescherm je wel," Miauwde Silverfang. Als reactie stak Flaredance haar tong uit naar hem, "Jij? Met je schouder? Eerder andersom," Miauwde ze plagerig als reactie.

Onderwerp: Re: Aah! I'm falling!