Black night, Shining stars

Langzaam bewogen haar wotte pootjes over de natte bosgrond. Ergens zag je ook nog een glimp van haar ogen veel van de wit cyperse poes was er niet te zien in het donkere bos. Maar toen Haypw onder de bomen vandaan kwam was ze wel te zien in het licht vand e stralende sterren. De gestorven warriors galmde door Haypaw's hoofd terwijl ze een moment stilstond en naar de zwarte lucht keek met daarin duizenden fonkelende sterrem. 'Zij waken nu over ons...' had haar vader een gezegd toen hij over Starclan vertelde toen Hay[aw nog maar Haykit was en dicht tegen hem aangekropen zat. Zachtjes deed Haypaw nog een paar stappen totdat ze net met hara voorpoten in het water stond en boog haar kop om van het water te drinken wat die duizenden weerkaatste.

~Oddpaw~

Oddpaw gaapte even, hij was wakker geworden omdat hij een nachtmerrie had en nu kon hij niet meer slapen. Eigenlijk, nu hij erbij nadacht, was de nachtmerrie helemaal niet zo eng, het was bijna grappig als alle muizen in het woud net zo groot waren als katten. Heel zacht sloop hij de Apprentices den uit. In het kamp rook hij een bekende geur, deze was nog vers. Oddpaw volgde het spoor tot hij in de verte het Sterrenmeer kon zien, er stond een kat met haar voorpoten in het water. Dit was de kat die hij de hele tijd had gezocht: Haypaw! Rustig liep hij naar Haypaw toe, totdat hij naast haar met zijn poten in het water stond. Oddpaw keek voor zich, het Sterrenmeer leek wel een vloeibare versie van de sterrenhemel boven hen. Even dronk hij was van het water en vroeg toen aan Haypaw: "Kun jij ook niet slapen?" Hij dacht terug aan hoe hij de poes had gered toen ze uit een boom viel. Hij had onder haar gestaan en als een soort van kussen gediend. Gelukkig waren hij en Haypaw niet gewond geweest. Ineens schoten zijn klauwen uit en maakte hij een sprong naar voren. Hij keek Haypaw aan met een vis in zijn bek. Oddpaw liep naar de kant van het meer en legde de halfdode vis neer, deze spartelde nog wat, maar bewoog daarna niet meer. Waarom had hij die vis eigenlijk gevangen? Hij voelde een vreemd gevoel in zijn buik, was dat... Was dat het gevoel van liefde, nee, het kon net zo goed gewoon honger zijn. hij knipperde even en keek naar Haypaw.

Rustig boog Haypaw haar bok en likte met haar tongetje wat water op wat even haar mond doorkolkte voordat ze het doorslikte. Ze bracht haar kop weer omhoog en staarde naar de sterrenhemel, haar vader leek haar toe te lachen. Toen verscheen er een witte schim naast haar. "Kun jij ook niet slapen?" klonk de stem van de witte apprentice en Haypaw draaide har kop naar hem. Haypaw glimlachte naar Oddpaw toen zijn klauwen peens uitschoten en een vis vang wat erg veel trillingen in het water teweeg bracht. Haypaw keek hoe hij de vis op de kant legde en die daar nog even spratelde. Zachtjes waadde Haypaw ook terug naar de kant en ging er zitten en zuchtte. 'Niet echt.' gf ze nog antwoord op Oddpaw's vraag 'En jij?' ze keek niet naar hem terwijl ze tegen hem sprak maar haar groenige ogen bleve op de sterrenhemel gericht.

Oddpaw dacht na, zou Haypaw begrijpen dat de vis voor haar bedoelt was? "Niet echt." Zei Haypaw en Oddpaw dacht na, kon ze zijn gedachte lezen? Nee, natuurlijk niet, de bruine poes beantwoordde alleen zijn vraag of zij niet kon slapen, muizenbrien dat ik ben, dacht hij even. "En jij?" vroeg Haypaw aan hem. " Niet echt..." zei hij "Ik had een nachtmerrie, reusachtige muizen renden rond door het hele woud... Echt eng, die grote, scherpe tanden." Hij trilde even bij de gedachte aan zijn nachtmerrie en ging toen verder "Ik ging naar buiten en daar rook ik jouw geur, en die ben ik gevolgd tot hier." Hij glimlachte vriendelijk naar de poes. "Zullen we deze vis delen?" vroeg Oddpaw en gebaarde met zijn poot naar de dode vis die daar maar lag te liggen. Misschien was zijn gedachte toch goed... Was hij ECHT verliefd geworden op Haypaw?! Verliefdheid, iets wat niemand hem eigenlijk had uitgelegd... Het was zo... Zo... Vaag... Maar otch voelde hij zich dapper in de buurt van deze poes, maar was het liefde of omdat hij haar had gered... Of misschien wel allebei...

" Niet echt..." beantwoorde Oddpaw haar vraag en Haypaw's groenige ogen gleden van de schitterende sterrenhemel naar de witte kater toe "Ik had een nachtmerrie, reusachtige muizen renden rond door het hele woud... Echt eng, die grote, scherpe tanden." Haypaw glimlachte even zij kon het zich eigenlijk niet voorstellen. Haar ogen gleden weer terug naar de sterrenhemel en in gedachten vroeg ze aan haar vader 'Wat moet ik met hem aan? Hij is zo aardig maar als hij in de buurt is voel ik me zo... vreemd...' ze zuchte even, heel zacht maar en snoof de frisse lucht in. "Zullen we deze vis delen?" vroeg Oddpaw toen en Haypaw keek weer naar hem. 'Sorry...' zei ze met heldere stem 'Ik heb niet zon honger.' ze glimlachte naar hem 'Maar toch bedankt.'

Onderwerp: Re: Black night, Shining stars