{Tallpaw & open}Hear me roar!

De rogues leken het er niet mee eens te zijn dat de zwarte deputy weer wou vertrekken met haar apprentices. Hier na, als het goed ging lopen, zou zij een goed woordje met de apprentices spreken, en daarna ook een goed woordje met Shrewstar. De regels moesten maar wat strakker aangetrokken worden. En in haar kop betekende dat, dat apprentices niet alleen bij de grenzen mochten komen, en wie betrapt werd, die zou een straf krijgen. Apprentices mochten al enkel het kamp verlaten met toestemming van een warrior, niet anders. "Waarom nu zo vroeg vertrekken?" Er was een grote, massieve rode kater bij gekomen. Innerghost zelf was al niet de kleinste poes, en had de gemiddelde lengte van een gemiddeld iets kleinere kater, maar deze kater stak ver boven haar uit... maar dat maakte hem niet opper machtig, als had ze het idee dat hij dat dus wél dacht. "Het begint net leuk te worden." Innerghost snoof minachtend. "Dan spijt het me zeer dat ik jullie pret moet verderven. Zoek jullie plezier maar bij andere katten," sprak ze vast beraden op een kalme toon. Innerghost zwaaide met haar staart en wenkte naar de apprentices dat ze wel wat meer afstand mochten gaan nemen. "Je gaat nu toch niet weg nu het zo gezellig word?" Sprak een andere poes die er ook bij was gekomen. Het begon nu toch wel akelig druk te worden, dit ging zelfs boven Innerghost uit. Net toen ze haar bek open wou trekken begon Slenderpaw. "Neen, hebben jullie haar niet gehoord, we gaan hier weg!" Innerghost gromde. "Slender..." en toen viel de grijs witte poes haar apprentice aan. Net toen Innerghost bij wou springen om haar apprentice te beschermen viel een andere kat de poes aan. Nevermind. "Inderdaad," sprak hij naar de poes. Nevermind was één van de jongere warriors. "Nevermind," miauwde ze met een dankbare knik naar de kater. Als ze moesten vechten om hier weg te komen, dan was dat niet anders, en dat gold ook voor de apprentices. Slenderpaw was tevens bijna klaar om een warrior te worden, en de andere waren ook al wat ervarener, dus samen stonden ze hun mannetje wel, maar ze had het liever niet zo.

Sushi had zich gericht op de zwarte apprentice, die ze een stukje meetrok aan diens nekvel. De deputy probeerde een uithaal te doen naar Sushi, maar voordat ze dat kon doen dook er een zwarte kater op, die uit het gesprek Nevermind bleek te heten. De kater gromde zacht toen deze Sushi en optater gaf, dit was hún territorium en ze stonden dus zelf in in recht. "Jullie hadden je niet hier moeten vertonen, ShadowClanners. Dit is ons gebied!" siste de kater toen en richtte zich tot de deputy. "Dat jullie apprentices hun grenzen niet kunnen vinden betekend niet dat ze ongestraft van ons territorium af komen." Een luide mrauw verliet zijn kaken en vervolgens wierp hij zich op de zwarte kattin. Hij zette zijn lange klauwen uit in haar zwarte pels en liet zijn tanden in haar nek zinken. Hopelijk was dit het teken voor de rest dat ze de rest op zich zouden nemen. Iedereen moest zo snel mogelijk weten van de Terror Claws, ShadowClan was de eerste.

Ze was er nog maar net bij met haar kop toen er weer van alles gebeurde. De zwarte kater landde ineens vlak naast haar toen deze van het muurtje af sprong. Er was een grote rode kater aan komen lopen. Twee she-cats waren er ook bij komen staan, en dan nog Innerghost, de deputy, die aan kwam lopen. Met moeite volgde Petalpaw wat er allemaal gebeurde. Ze werd echter week wakker geschud toen een van de she-cats Slenderpaw naar zich toe trok. Hier bij kwam ook nog Nevermind aan die de she-cat een flinke klap met zijn poot gaf. Waar ze zich ondertussen had ingewerkt wist ze niet meer. "Jullie hadden je niet hier moeten vertonen, ShadowClanners. Dit is ons gebied!" sprak de grote rode kater al snel. "Dat jullie apprentices hun grenzen niet kunnen vinden betekend niet dat ze ongestraft van ons territorium af komen." vervolgde hij zijn verhaal. Petalpaw zuchtte, het werd tijd dat zij ook eens iets van zich liet horen. "Dus jullie zijn kittypets? We staan per slot van rekening in de twolegplace." bracht ze nog redelijk zelfverzekerd uit. De sealpoint ging nog eens recht zitten en keek vragend naar de rode kater, deze leek de leider van het groepje te zijn.

OOC: Wow jullie gaan snel X'D

Het duurde niet lang of een creme kleurige kattin voegde zich in het gesprek. Teemo herkende haar geur meteen, ze was een lid van dezelfde groep als hem. Echt veel aandacht richtte hij niet op haar, enkel een knikje was voor hem genoeg. Schadowclan dus, eh. Zijn donkere klauwen schraapte over de tegelde grond heen en wat brutaal drukte hij zijn neus in de vacht van het witte poesje. Niet voor lang, maar lang genoeg om haar geur goed in zich op te nemen. Ook een zwarte poes voegde zich bij het groepje, duidelijk een clanpoessie. Te zien aan haar zelfvertrouwen en uitstraling eentje wat hoger in rang, niet dat het Teemo veel uitmaakte. Haar aanwezigheid maakte het alleen maar leuker. Zodra Gravepath er bij kwam knikte Teemo naar hem, grijnsde kort. "Waarom nu zo vroeg vertrekken? Het begint net leuk te worden." "En het zou zo zonde zijn, deze dag is nog vroeg." Sprak de kater met een grijns rond zijn donkere lippen die alles behalve aangenaam was. Nog een lid van hun groep kwam ter plekken, eentje die Teemo pas een aantal keer gezien had. Hij was slecht met namen onthouden, wist dus ook niet wat haar naam was. Niet dat dat er nu toe deed.
Het zwarte poesje trok haar bekkie los, waar de creme kleurige poes op reageerde. En een zwarte kater, die Teemo helemaal niet opgevallen was, reageerde weer op haar. De eerste stoot was uitgedeeld en Teem spande zijn spieren aan voor een gevecht, eentje waar hij momenteel wel zin in had. "Jullie hadden je niet hier moeten vertonen, ShadowClanners. Dit is ons gebied!" Teemo zette een stap naar voren waarbij de drie apprentice's ingesloten waren, mochten de kleintjes denken te vluchten. "Dat jullie apprentices hun grenzen niet kunnen vinden betekend niet dat ze ongestraft van ons territorium af komen." De grauw die Grave liet horen liet Teemo ook grauwen, waarbij zijn groene kijkers over de katten gleden, klaar om in te grijpen.

-Haha jullie gaan echt heel erg rap, kon het amber allemaal bijhouden xd

Vrijwel meteen liet ze de kleine kattin wel vallen, maar niet zonder woorden. Eigenlijk wou ze een reactie van de deputy maar in plaats daarvan dook een andere zwarte kater voor haar op. Het duurde niet lang voor ze een klap kreeg van hem. Kwaad gromde ze naar hem en keek hem strak aan. Ze sloeg haar staart geërgerd van de ene naar de andere kant. Zonder te wachten op wat haar leider zou zeggen zette ze zich af en begroef haar nagels in de zwarte pels van de kater. Met krachtige halen ritste ze haar nagels door zijn pels en zette haar tanden in zijn nek. Ze zette zich van hem af op eventuele tegen klappen te ontwijken. Ze wou zich weer op de kater stortte toen ze de jongste van het stel Kittypets hoorde zeggen. Hier deed ze toch echt wat fout met dat word. Ze draaide zich naar het kleine ding en sloeg haar poot naar haar uit, haar op de grond duwend. "Waag het ons nog een keer Kittypets te noemen" siste ze kwaad. Ze was ooit een kittypet geweest, ze haatte het. Ze zette haar nagels in de borstkas van de Sealpoint. De clans gingen weten wie ze waren, en Shadowclan was de eerste die eronder leed.

Alles ging zo waanzinnig rap dat de arme kater het allemaal niet meer bij kon houden. Toch leek de tijd even stil te staan toen de enorme Rode kater, die nog zelfs groter was dan Tall, zich op zijn deputy wierp. Ook al wist Tallpaw dat ze hem niet meer vertrouwde, alles waar hij aan dacht op het moment was Inner redden. Dus sprong hij met al zijn kracht tegen de rode kat aan, en zeulde die op die manier van zijn nog niet helemaal fitte deputy af. Niemand kwam aan Shadowclan! Wat zijn clangenoten ook mochten denken, Tall was een trotse Shadowclanner en niets kon dat veranderen. Daarom graaide hij met uitgestoken klauwen naar alles van de kater, die nu dus naast Inner op de grond lag.

- Woooow o.o

Dit ging lastig, en dat besefte de deputy maar al te goed. De rogues waren in de meerderheid, en zij was enkel met één andere warrior, een warrior in wording, en twee apprentices rond de acht maanden. "Jullie hadden je niet hier moeten vertonen, ShadowClanners. Dit is ons gebied!" Miauwde de massieve kater, die waarschijnlijk de leider was van dit groepje. "Dat jullie apprentices hun grenzen niet kunnen vinden betekend niet dat ze ongestraft van ons territorium af komen." Innerghost hield zich zelf in om niet te grommen en keek de kater enkel kalm aan, met haar ijzige blauwe ogen. Innerghost stelde zich niet geheel passief op, haar houding liet merken dat ze niet over zich heen liet lopen, maar het was niet agressief of dreigend. "Ïk zelf zie ook wel in dat onze apprentices fouten hebben gemaakt, en ze zullen er ook zeker niet ongestraft vanaf komen, maar het straffen kun je prima aan Shadowclan zelf overlaten. Ik persoonlijk zou er voor zorgen dat ze het niet weer in hun kop halen de grenzen te oversteken," sprak Innerghost kalm, hopend met woorden de leider te kunnen overtuigen. Helaas was dit niet het geval, en na dat de rode kater een luide mrrauw had laten horen, voelde ze zijn klauwen in haar schouders terecht komen, ze zag hoe zijn bek op haar nek afkwam, maar Innerghost wist de aanval te ontwijken door direct door haar voorpoten heen te zakken, en zich zo los te maken van zijn greep. Innerghost sprong op zij, en zette direct af met haar achterpoten, door vervolgens een flinke klap met haar grote klauw op zijn flank. "Tallpaw, rén naar het kamp," siste ze, hopend dat Tallpaw het had gehoord. Tallpaw was de grootste van de apprentices, en ze wist dat hij snel was. Hij moest verstrekking halen. Innerghost was zelf al weer grotendeels op krachten, dat was te merken, maar ze kon de schade nog wel enigszins voelen. Maar zwak was ze zeker niet.

Tag: Gravepath & Tallpaw
OOC: Ik doe het maar even zo voor de overzicht, gezien dit toch wel een groot topic is geworden.

De poes leek hem nog proberen tegen te houden, maar hij zou ervoor zorgen dat ze hier niet vandaan kwamen zonder een paar wonden. Terwijl zijn lange klauwen in haar vacht waren gedrongen en hij probeerde om zijn tanden in haar nekvel te plaatsen, trapte de poes hem van haar af en kwam een grote sterke apprentice haar helpen. "Tallpaw, rén naar het kamp," siste de poes en Gravepath haalde na haar slag op zijn zij uit naar haar kop. Hierna sloeg hij de apprentice tegen de grond, diens keel dichtdrukkend. "Niemand rent zomaar weg voor de Terror Claws, een beetje onbeschoft, niet?" mauwde hij en boorde zijn nagels in de apprentice.

Tall knikte toen Inner het tegen hem zei, en wilde net wegsprinten toen de rode kater naar hem uithaalde. Tall viel haast om, en merkte dat de kater zijn keel dicht wilde drukken. Werkte nog niet helemaal geweldig, toch moest Tall zijn best doen om rustig adem te halen. Woede gierde samen met Adrenaline door zijn lichaam, en dat was een gevaarlijke combinatie. Geirriteerd spuugde hij vol in de ogen van de kater, en gebruikte dat momentum om onder hem weg te komen en in volle vaart naar het kamp te sprinten. Dat werkte goed, hij ging zo snel als nooit tevoren en merkte dat hij zo ongeveer met ogen dichtrende tegen de wind. Geen tijd nemende uit te wijken voor wat trainende apprentices sprong hij over ze heen, en zag de kampingang. "Warriors!" Mauwde hij, met een grom in zijn stem, "Kom verdedig Shadowclan!" Dit zei genoeg, zijn stem en blik zeiden dat het menens was, en zelfs Tallpaw zou dit nooit voor de lol doen.

Tag: Kamp, we need Warriors!

Het los komen ging makkelijker dan gedacht, blijkbaar was Tallpaw haar te hulp geschoten. Pluspunten. Ze beval Tallpaw om terug te gaan naar het kamp, en zelf kon hij vast en zeker de reden bedenken; versterking halen. Na dat Innerghost de Rogue leider een klap tegen zijn flank had gegeven kreeg ze een klap tegen haar kop. Die was hard geweest en het duizelde haar even. Gelukkig wist Innerghost zich zelf te herstellen, maar ze zag de kater Tallpaws keel dichtdrukken. "Niemand rent zomaar weg voor de Terror Claws, een beetje onbeschoft, niet?" Innerghost aarzelde voor geen seconde, en sprong met haar poten naar voren tegen de kater aan. Ze sloeg haar poten om zijn rug heen en stak haar nagels in zijn flanken, vervolgens boorde ze haar tanden in zijn schouder en probeerde ze hem van Tallpaw af te krijgen door af te zetten met haar achterpoten. Als Tallpaw een moment kon vinden om los te komen, moest hij die gebruiken en maken dat hij weg kwam.

Tag: Gravepath & Tallpaw

Opeens sprong de kattin, die hij net had weggemept met zijn poot, op hem. Wel meteen sloeg hij zijn poten op haar zij en plante hij zijn klauwen in haar rug waarna hij krachtig terug zijn klauwen naar zich trok. Zijn cyaanblauwe ogen glommen van plezier toen ze zich afzette. Wat een lafaard. Opeens begon één van de Apprentice te kibbelen en dat vond mevrouw niet goed, dus sprong deze op haar af met de woorden: "Waag het ons nog een keer Kittypets te noemen" Nevermind grinnikte en zette uitdagend een stap naar voren. "Hey Kittypet!" Gromde hij, waarna hij zich afzette en op haar rug lande. Zijn zware lijf plette dat van de kattin. Hij liet een klauw op haar kop vallen, met nagels die langs de kop van de kattin gleden. "Oharme," zei hij op zielige toon en hij neeg zijn kop naar haar de hare. "Weet je, je bent best nog schattig," zei hij op ijzige toon. "Spijtig dat ik die schattigheid een beetje moet inkorten," zijn koele blik gleed over haar voorpoot en wel meteen schoten zijn geduchte tanden erop af. Hij priemde zijn tanden in het vlees van de poot en loste niet, zijn gewicht nog steeds op haar zodat ze geen kant op kon. Toen zette hij al zijn kracht op zijn kaken en hierbij werkten ook zijn spieren. Wel meteen schoten zijn klauwen dieper in haar huid en schraapten ze over haar kop. En toen trok Nevermind de poot naar zich toe. Hij leunde naar achter en wachtte af op het betrouwbare geluid.

OOC:: Dat gebeurt er als je je rug naar Never omdraait >D
Tag:: Sushi <3

Hij rolde binnen een no-time weer over de grond met de zwarte kattin, als ze geen clankat zou zijn geweest en aan zijn kant had gestaan zou ze een goed lid zijn geweest voor de Terror Claws, maar dat was ze niet. De apprentice vluchtte en een geërgerde zucht rolde over zijn lippen. Hij richtte zich nu woedend op de deputy, die hem probeerde te verwonden. Maar bij elke wond die ze hem gaf, leek de poes er zelf wel twee of meer bij te krijgen. Hij kwam onderop te liggen en krabde haar met uitgestoken nagels in de buik, lanceerde haar en duwde haar met een enorme kracht van zich af. Hij sprong overeind en maakte zich ondertussen klaar voor de volgende aanval, want dit zag er niet bepaald uit alsof de poes een in keer weg zou rennen. "Zo, nog een beetje je hele clan naar mijn territorium halen, hé?" Hij duwde de poes tegen de koude straatstenen. "De kittypet place is ours, the rogue territorium is ours, and in a no-time the clans wil be ours!" Hierna trapte hij haar richting haar gezicht en stapte naar achteren, behoedzaam voor een uithaal.

Innerghost had geen tijd om opgelucht adem te halen, maar ze was wel tevreden dat Tallpaw weg was gekomen. Als de jonge apprentice nou bij zijn gezonde verstand kwam, en zijn vrienden buiten Shadowclan los liet, kon hij alsnog een prima warrior worden, want de skills had hij wel. De Rogue leider was woedend, en ze voelde verschillende krassen langs haar lichaam komen. Soms kwam er bloed bij, soms verdwenen er stukke vacht. Maar dat gold hoogstwaarschijnlijk ook voor de Rogue leider. De rogue kwam onder op, iets waar Innerghost gebruik van wou maken, maar die kans kreeg ze niet, want haar eigen buik kreeg klappen van zijn achter poten. Ze voelde zijn nagels in haar buik, maar veel schade was er niet, enkel harde klappen en wat schrammen, die harde klappen deden wel pijn. Daarna kwam er een hardere trap, wat maakte dat ze een stuk door de lucht heen vloog. Ze landde perfect op alle vier de poten terecht en keek de kater recht aan. "Zo, nog een beetje je hele clan naar mijn territorium halen, hé?" Ze werd op de grond geduwd. Innerghost rolde onder de kater vandaan en gaf een krachtige achterwaartse trap met haar rechter achterpoot. "Je hebt het er zelf naar gemaakt," blies ze hem toe. "De kittypet place is ours, the rogue territorium is ours, and in a no-time the clans wil be ours!" Innerghost kreeg vrijwel direct een klap in haar gezicht, wat een kras onder haar oog achter liet. "Jij lafaard, dát gaat dus niet geburen," grauwde ze, terwijl ze in een halve cirkel langs hem heen liep, en vervolgens een onverwachte stap maakte en recht op de rug van de kater afsprong. Ze plaatste haar tanden in zijn schouders, en maakte zoveel mogelijk wonden in zijn zij, tenminste, dat was haar doel. Tallpaw, be fast! Ze besefte dat dit niet lang kon, want er waren meer gevechten gaande, en de apprentices konden het niet al te lang volhouden, hoogstwaarschijnlijk.

Tag: Gravepath

Normaal zou ze zich nooit op dit gebied wagen, maar de geur van Shadowclan had haar toch wel nieuwsgierig gemaakt. Toen ze bij de grens kwam, hield ze toch even halt. Dit had ze nog nooit gedaan. Ze haalde diep adem, en Soulpaw stapte de grens over.

Na een tijdje gelopen te hebben, werd de geur steeds duidelijker, maar ook andere geuren. Rogues. Eigenlijk was de poes doodsbang, maar ze liep door. Er was iets mis, dat wist ze zeker. Uiteindlijk kwam ze bij een groepje katten. Apprentice's, warriors, zelfs Innerghost! Ze schuifelde tussen de katten door, naar de grootste kater. "De kittypet place is ours, the rogue territorium is ours, and in a no-time the clans wil be ours!" De kater Liep naar de gewonde deputy, klaar om aan te vallen. Soulpaws ogen verwijdden zich. Nee! Niet de deputy! Ze wist zeker, nog een klap, en ze zou dood zijn. In paniek probeerde ze een plan te maken, maar er kwam niks op in haar hoofd. Ter einde raad wierp ze zich voor de rode kater, met haar klauwen uitgeslagen. Haar haren stonden recht overeind, en ze blies tegen de kater.

Ik heb toestemming ^^

De kleine witte kattin onder haar had nog geen antwoord kunnen geven voor de zwarte kater van net, die de naam Nevermind bij zich droeg, zoals ze gehoord had van zijn deputy. Hij noemde haar een kittypet. Dat moest hij niet doen, daar werd ze niet vrolijk van. Maar hij sprong op haar en drukte haar naar de grond. Damn, hij was nog best zwaar. Verwende Clanpoessies dat waren ze. Een stel ondankbare kittens, niets meer. "Weet je, je bent best nog schattig," hoorde ze de kater zeggen op een ijzige toon. Schattig he, zo schattig was ze niet meer als het bloed van iedereen waarvan hij hield van haar vacht zou druipen. En dat zou gebeuren, dat had ze zichzelf nu al beloofd. "Spijtig dat ik die schattigheid een beetje moet inkorten," ging de kater verder. Ze probeerde op te staan, hem op en of andere manier van zich af te krijgen maar echt goed ging dat niet. Het duurde ook niet lang voor ze zijn tanden in haar voorpoot voelde. Een harde grauw, zowel van pijn als van pure woede verliet haar bek. Hij ging eraan. Ze zette haar nagels in de grond en maakte er diepe krassen. Toen hij haar poot omhoog begon te trekken kon ze niets meer dan zich op haar zij draaien om hem heel te houden. Dat deed ze dus ook en meteen plantte ze haar nagels van hij vrije poot op het gezicht van Nevermind en trok die open. Niemand kwam aan haar.

Tag: Nevermind <3

"Jij lafaard, dát gaat dus niet geburen," mauwde de poes op zijn tweede ding, want dat eerste interesseerde hem niet zo zeer. De poes deed een plots een stap naar hem toe en kwam op zijn rug. Een woeste brul ontsnapte uit de massieve, rode kater zijn mond en hij beukte haar tegen de muur van het steegje aan. Toen zijn rug weer vrij was voelde hij plots weer een paar klauwen op zijn rug. Hij slingerde het kleine katje voorover op de grond en plaatste zijn poot op haar nekje. Een triomfantelijke blik werd even kort in de richting van de deputy geworpen. Hij kraste met zijn andere poot een T en een C op de pels van de poes, dat was hun teken. Dat was hun stempel die zo veel mogelijk katten moesten gaan krijgen. Hij negeerde het geschreeuw van de bruine poes en keek fel naar de zwarte poes. "Dát gaat dus wel gebeuren, en dit is nog maar het begin!" Hij haalde met zijn tanden uit naar de nek van de bruine apprentice en een luid gekraak vulde het steegje. Het lichaam onder hem voelde slap aan en bloed droop uit zijn mondhoeken.

Crystalmoon lag even rustig in het kamp. Ze had even wat rust willen nemen en dan zou ze daarna het kamp uit gaan om nog wat te jagen, alleen voor ze de kans kreeg om dat te doen zag ze hoe Tallpaw het kamp in kwam rennen. "Warriors!" Begon de apprentice. "Kom verdedig Shadowclan!" Het was haar meteen duidelijk dat er iets aan de hand was, dus snel stond ze op en liep ze naar de apprentice toe. "Leid de weg." Was het enige dat ze tegen hem zei, want waarschijnlijk was het beter als ze er naartoe zouden gaan en dan kon ze de situatie wel zien. In ieder geval ging het om het verdedigen van de clan en dat zou ze niet voorbij laten gaan.

Tag: Tallpaw

Het ging allemaal zo snel, dat de zwarte kater het eerlijk gezegd niet bij kon houden. Zijn groene ogen namen alles in zich op en probeerde het op een rijtje te krijgen. Gravepath leek geen hulp nodig te hebben, Sushi daar in tegen wel. De zwarte kater spande zijn spieren aan en binnen een mum van tijd zaten zijn sterke klauwen in de rug van de andere kater. Doordat Teemo met een aanloopje op de kater gesprongen was trok hij de kater in zijn beweging mee, waardoor hij samen met Teemo op de grond belandde. De zwarte kater gromde hard, duwde zijn tanden vel in de nek van de Schadowclanner. Zijn groene ogen wende hij kort naar Sushi, kijkend hoe het met haar gaat. Ook ving hij even een stukje van de rest op, maar richtte snel zijn aandacht weer op de kater. "Hebben jullie geen genoeg gehad?" Siste Teemo, waarbij hij de kater met zijn tanden losliet maar met zijn klauwen op de grond drukte. "Wel sneu hoor, dat jullie versterking moeten halen. Bang voor een paar roque's?"

TAGG: Sushi & Never
-Ik was ook even weg hoor, dik veel gebeurd xd

Ze wist zeker dat ze schade had aangericht, enkel werd ze van de kater afgeschud en kwam ze op de grond terecht. De klap had pijn gedaan, snel, maar met moeite kwam ze weer overeind. Ze schudde met haar kop, en maakte zich klaar voor een nieuwe aanval. Hoe lang moesten ze nog door gaan? En toen sprong een bruine schim op de kater. Soulpaw. De kater haalde de apprentice met moeite van zich af en martelde de apprentice eerst door haar te klauwen... Tekens. "Dát gaat dus wel gebeuren, en dit is nog maar het begin!" Innerghost grauwde en rende op de kater af, maar werd geremd door het luide gekraak van het nekje van de apprentice. Soulpaw was dood. "Jij harteloos figuur!" Blies ze woest, met haar klauwen breed uit geslagen sprong ze recht op de kater af en liet haar klauwen over zijn gezicht glijden. Met een snelle beweging hoopte ze de kater opnieuw omver te duwen, om vervolgens haar klauwen los te laten gaan op zijn buik.

Tag: Gravepath

De kater hijgde van de adrenaline, niet van angst of vermoeidheid. Om eerlijk te zijn had hij zich haast nog nooit zo levendig gevoeld, weer dat geweldige gevoel waaraan hij herkende dat hij bijna dood was gegaan. Heerlijk eigenlijk inderdaad. Niet teveel tijd verspillen! Hij knikte meteen naar de poes, besloot toen dat ze vast wel snel was, en dus stak hij zijn staart hoog de lucht in zodat ze hem zou kunnen zien, en schoot het kamp weer uit op weg naar de rogues. Ze mochten niet te laat komen, nooit, Inner mocht niet dood, het was zijn fout geweest. Was hij maar nooit hierheen gegaan. Plots kwam in hem op dat hij dat ook niet zomaar had gedaan, voor Slender was het juist goed, want anders was ze misschien wel dood! Deze gedachte deed hem sneller rennen, en net toen hij er was klonk er een luide knak, waarna een onheilspellende stilte volgde.

Tag: Weer terug bij de groep, andere warriors die hem gevolgd zijn mogen joinen ;D