You and I, we want the same {Gravepath}

De zachte kussens drukte afdrukken in de zachte ondergrond. Ze voelde het zacht zand verschoven bij elke stap die haar poten zette. Het was moons geleden dat ze bij die twolegs vandaan was. Ze was beschaamd dat ze er uberhaupt geweest was, dat haar clan haar niet was gaan zoeken. Ze was geen poes die zich snel liet kwetsen maar dat had als apprentice pijn gedaan. Daar zouden ze voor boeten. Haar oren kwamen in haar nek te liggen terwijl ze nors doorstapte. Tot een geur haar neus in kwam. Een rogue, een kater maar geen bekende. Ze negeerde de geur, ze was niet bang en als dit zijn gebied was kwam ze hem snel genoeg tegen. Een klein moment later zag ze ook een beweging in haar ooghoek. Ze draaide haar slank gebouwde lichaam naar de beweging toe. Ze was slank maar ze had zeker geen tekort aan spieren. Ze keek recht naar de kater. Een tabby met gele ogen. Iemand had haar over zo'n kater verteld. "Who are you?" vroeg ze.

Zijn groep begon al aardig vorm te krijgen. Hij had nu Firestone, Lullaby en Teemo aan zijn kant gekregen en zijn goede hoop begon langzaam maar zeker te groeien. Steeds vaker droomde hij ervan om samen met zijn groep de clans te grazen te nemen, hoe hij persoonlijk alle vier de leiders uit kon moorden en alle clans bij de Terror Claws voegen. Stel je voor, alle warriors die zich tegen hem keerden gevangen houden en alle kittens zelf trainen. Alle mooie poezen die in het hele woud liepen voor zichzelf.. Wat zou een kater zich nog meer willen wensen dan macht en de aandacht van het andere geslacht? Een grijns sierde zijn lippen toen hij weer een geur rook in zijn territorium. Hij liep rustig verder en merkte de poes met ijsblauwe ogen op. Hij stapte op haar af en zag al meteen dat ze er niet slecht uitzag. "Who are you?" vroeg ze hem vervolgens. "Datzelfde kan ik ook eerst wel aan jou vragen." Hij torende hoog boven de poes uit en zijn rode pels glom in het zonlicht.

Nors stapte ze door. Ze rook een kater, maar het was geen was geen clankat. Tuurlijk niet, dit was geen plek voor die poesiepoezen. Zijn geur hing hier sterk, dit moest zijn terretorium zijn, dan kwam ze hem vast snel tegen. Maar naast zijn geur hingen er nog een paar andere. Echt aandacht gaf ze er niet aan. Ze zou wel zien wie ze tegen zou komen, of niet tegen zou komen. Ze zou wel zien hoe ze waren. Het geluid bereek haar oren sneller voor haar ogen de beweging naast haar door hadden. Meteen draaide ze haar slanke lichaam om. Ze hield er niet van als er katten achter haar stonden. Ze wou ze aan kunnen kijken voor ze iets deden. Ze bekeek naar de rode tabby. Hij was niet vreselijk om tegenaan te kijken, best knap zelfs. Ze bleef staan zoals ze stond, wachtend op zijn antwoord. "Datzelfde kan ik ook eerst wel aan jou vragen." luidde die. "Dat is waarom ik het je eerst vroeg, honey" antwoorde ze en keek hem aan.

Eigenlijk was het niet slecht, helemaal niet slecht, dat hij deze kattin tegen was gekomen. Hij had Teemo, Ordinary en Firestone in zijn groep, en de enige vrouwelijke kattin was Lullaby. Natuurlijk moest hij er op z'n minst twee hebben van het andere geslacht, dat was altijd belangrijk. Hij keek naar de blauwe ogen van de knappe kattin en was benieuwd naar haar naam, maar nu bleek het dat hij zijn eigen eerst vrij moest geven. "Dat is waarom ik het je eerst vroeg, honey" antwoordde de poes op zijn vraag en haar ijsblauwe ogen keken hem aan. "Well, goed dan," mauwde hij en hij zwiepte een keer kort met zijn rode staart. "Gravepath is de naam."

Sushi bewoog haar lichaam niet, op haar ademhaling na. Ze spande haar spieren niet aan, de kater zag er niet uit alsof hij zomaar zou gaan aanvallen. Met rustige zwiepen van haar staart bleef ze wachten op zijn naam. "Well, goed dan," mauwde de kater en hij zwiepte een keer kort met zijn rode staart. "Gravepath is de naam." gaf hij zichzelf een naam. Het klonk als een warrior, nou ja, zij had haar naam te danken aan twolegs dus over namen mocht zij niet oordelen. "Well, Gravepath, aangenaam" antwoorde ze. "Mijn naam is Sushi"miauwde ze. Gravepath, de naam kende ze ergens van, had iemand haar over hem verteld. Ze dacht na maar zo snel kon ze het zich niet bedenken.

"Well, Gravepath, aangenaam" antwoordde de best wel knappe kattin. "Mijn naam is Sushi" mauwde ze toen. De kater knikte even als teken dat hij het 'begrepen' had en zag de wat moeilijke blik in de poes haar ogen. Waarschijnlijk herkende ze hem wel, maar niet precies waarvan. Hij besloot een handje te helpen en haar gedachten een zetje in de goede richting te geven. "Ik ben leader van de Terror Claws." mauwde hij op een droge toon en keek weer naar de poes. Dit zei hij ook niet voor niks..

Haar gedachte konden er gewoon niet bij komen wie de kater nou eigenlijk was. Ergens had hij interessant geklonken anders had haar gedachte vast niet gezegd dat ze zijn naam moest herinneren. "Ik ben leader van de Terror Claws." mauwde de kat alsof hij wist wat er in haar kop rond ging. Ze bekeek hem even. "Ik kan zien waarom" sprak ze geamuseerd terwijl ze in zijn gele ogen keek. Maar waarom herrinnerde ze de naam van een leider. "Zeg eens, waarom heb jij een groepje met je meelopen?" vroeg ze.