A new day begin...

Rainflower keek om zich heen. Ze zag het kamp al langzaam naderen en de hoop dat Nightclaw zich bedacht, was al opgegeven. Rainflower moest moeite doen om vrolijk te blijven. Het was een heerlijke jacht geweest, op die vos na dan. Rainflower schrok toen Nightclaw opeens iets aanbood. Rainflower knikte en gaf hem blij een kopje. 'Doen we!' zei ze enthousiast, waarna ze wegstoof, ver weg van het kamp vandaan. Ze keek af en toe achterom, kijkend of Nightcaw haar volgde. Haar poten maakten zachte bewegingen over het grind. Gelukkig wou Nightclaw nog blijven verder jagen. Dat was een teken dat hij haar in elk geval vertrouwde. Met Nightclaw in de buurt voelde zij zich wel heel erg veilig. Rainflower hield een beetje halt en keek nu om. Toen zag ze een muis en Rainflower ging tegen de grond. Ze sloop zachtjes over de grond en sprong toen. Haar klauwen gristen naar de muis, die ze ook te pakken kreeg. Ze keek toen naar Nightclaw. 'Ik had nog even geen zin in de drukte van het kamp, geloof ik,' zei Rainflower met een grijnzende knipoog, alhoewel zij heel goed wist dat dit niet de echte reden was van haar enthousiasme. Ze keek Nightclaw toen lief aan. 'Jij nog wat gevangen?'

- Oké.... Deze post is crap -

Toen Nightclaw had voorgesteld om nog even door te gaan jagen had hij niet zo'n enthousiast antwoord van Rainflower verwacht. Ze gaf hem een kopje en spurtte ervandoor. Even was hij verbaasd, maar al gauw rende hij achter haar aan. Zijn poten gingen snel en geluidloos. Onderweg zag hij een muis zitten en sloeg hem uit het gras. Het was een kleine muis en toen hij in de lucht vloog had Nightclaw het beestje gevangen en in een hap dood gebeten. Steeds beter werd hij in dit wrede trucje. Hij grijnsde even met de prooi in zijn bek en bedacht hoe dit later met zijn vijanden zou doen. Nightclaw kwam bij Rainflower aan en zag dat zij ookal een muis had gevangen. Ze keek hem lachend aan en zei:
'Ik had nog even geen zin in de drukte van het kamp, geloof ik,'
'Neeh, ik ook niet,' antwoordde Nightclaw.
Rainflower keek hem lief aan en vroeg of hij nog wat had gevangen.
'Ach ja, ik heb een muis verslaan in een levensberdeigend gevecht op leven en dood,' antwoordde hij alsof het niets was.
Toen grijnsde hij even.
'En jij? Ik zie dat jij ook al iets hebt kunnen bemachtigen?'
Hij legde de muis even neer en genoot nog even van de warme zon op zijn zwarte vacht.

Nightclaw lachte toen Rainflower zelf ook weer reageerde met een grapje. Ze gaf hem een kopje, alweer. Nightclaw had het idee dat ze iets van plan was, maar liet het gaan. Hij grijnsde even toen ze weer iets leuks zei en zag dat er een wolk voor de zon schoof. Een frisse wind waaide even door zijn vacht en koelde hem af. Hij lachte en hoorde dat Rainflower vroeg of ze nog even door wilden jagen, maar dan nu wel dichter bij elkaar blijven. Nightclaw knikte.
'Goed idee,' zei hij en spitste zijn oren.
Hij hoorde iets knabbelen in de struiken. In een sprong zat hij daar ook en had een dikke woelmuis te pakken. Het bloed droop van zijn lippen af en hij likte ze af. Nightclaw keek Rainflower aan.
'Nu jij,'

-Deze post is nu dus crap DX-

Rainflower keek opzij naar Nightclaw. Ze grijnsde breed. De muis was goed te zien tussen zijn kaken. Grijs was nu eenmaal niet te vergelijken met zwart. Ze keek naar Nightclaw, voelde haar hartslag een beetje verhogen en keek toen naar hem, recht in zijn ogen, terwijl ze luisterde naar wat hij te zeggen had. 'Oh goed dan,' zei Rainflower lachend, terwijl ze een beetje door haar poten boog en Nightclaw aankeek. Ze grijnsde en liep toen op de struiken af, terwijl ze haar oren spitste en een geluid probeerde op te vangen. Ze merkte het echter niet en keek toen weer naar Nightclaw. Iets bonkte de hele tijd en ging sneller dan een bange muizenhart. Het duurde even voordat Rainflower doorhad dat het haar eigen hart was. Om dit te maskeren, wat nu allang wel ontdekt zou zijn door Nightclaw, dwong ze zichzelf om een beetje te wandelen, zodat er bladeren kraakten. Rainflower grijnsde, nam een aanloop en sprong toen over een struik. In een flits zag ze de muis verdwijnen. Rainflower achtervolgde de muis zo snel als haar poten haar konden dragen. Rainflower sprong en pakte met haar scherpe kaken de nek van het muisje beet. Rainflower beet flink door en even later hing er een slap karkas tussen haar kaken. Rainflower liet het vallen en duwde het als een speeltje vooruit, totdat ze voor Nightclaw stond. Ze keek Nightclaw diep in zijn ogen en grijnsde toen. 'Klaar,' zei ze, terwijl ze hem aankeek en nogmaals grijnsde. De grijns kwam niet van haar gezicht af en haar hart leek wel een paar slagen over te slaan, zo snel sloeg het. Rainflower begroef de muis en ging toen zitten. Ze liet haar tong over haar pels gaan en keek rustig richting Nightclaw, klaar zijnd om zijn antwoord te horen of nog een eventuele vraag. Haar blik dwong zichzelf naar het wolkendek. Het was nu niet bepaald laat. Het was zelfs nog vroeg. Een beetje vlak na de middag. Rainflower likte over haar poot. Dat was gek. Nog niet zo lang geleden was het 's morgens. Of ging de tijd gewoon zo snel voorbij omdat ze bij Nightclaw was en dus ook gelijk een maatje had? Of ging het om iets anders? Rainflower keek richting Nightclaw en datzelfde gevoel keerde weer terug. Rainflower likte nogmaals over haar poot en liet haar klauwen over haar tong gaan, dat trouwens niet eens pijn deed. Ze moest het modder tussen haar klauwen ook wegkrijgen, anders waren haar klauwen de volgende dag erg vies en dat was iets wat Rainflower ten alle opzichten wou vermijden. Rainflower keek met een grijns richting Nightclaw.