Territory tour for Birchpaw

"Birchpaw!" De jonge Apprentice schoot overeind toen hij zijn nieuwe naam hoorde, maar toen hij zich omdraaide zag hij geen kat meer. Huh? Misschien.. misschien had hij het zich maar verbeeld? Birchpaw nestelde zich weer in het groene nest, maar merkte op dat hij niet meer in slaap kon sukkelen. Argh! Wie had hem dan ook zo achterlijk vroeg wakker gemaakt? Wat vervelend hief hij zich op en vertrok met een slaperige blik de Den uit, maar hij kon niet veel stappen doen voordat hij tegen iemand aanbotste. Birchpaw sprong geschrokken achteruit toen hij een vacht tegen zijn snufferd voelde en keek met grote, onschuldige ogen op naar de Warrior. Oh nee.. Zijn pootjes begonnen te trillen en hij rolde zich verdedigend op in een bal. "Sorry! Eet me alstublieft niet op!" piepte hij bang en plaatste zijn voorpootjes over zijn oren.

"Als je een warrior wilt worden zul je toch echt met me mee moeten gaan Birchkit" Birchpaw ontrolde zich meteen en wierp een zure blik op de Warrior. Hoe durfde hij! "Maar als je het territorium niet wilt zien, vind ik het ook goed," Birchpaw snoof en draaide zich arrogant om. "Misschien.." Mompelde hij zachtjes en wierp een snelle blik op de Warrior. "Ga nou maar!" Piepte hij toen, bang dat de Warrior hem nu in de steek zou laten. Meneer de stommerd!

"Niet zo'n toon tegen mij aanslaan jongeman, dat vonden de queens misschien goed, maar ik zeker niet." Birchpaw snoof, wel zachtjes want als Firework dat zou horen was het afgelopen met de tour! De kater ging voor hem uit en Birchpaw imiteerde de Warrior nog even. Ha! Nu was hij plots een jongeman in plaats van een kitten, het ging wel snel zeg. Wat mokkend volgde hij de kater, wat ging het toch weer sloom!

Toen ze eindelijk uit het kamp waren gekomen keek Birchpaw met een verbaasde blik naar de stilstaande, ja STILSTAANDE, Warrior. Nee hè! Birchpaw beet op zijn lip om een opmerking tegen te houden en ging nors vlak voor de ingang van het kamp zitten, zodat katten er maar met moeite doorheen zouden komen. Om zijn geïrriteerde blik te verbergen keek hij naar het gras dat zich tegenover zijn Mentor bevond, maar tikte wel wat ongeduldig met zijn staart op de grond. Wat moest die slomerd nu weer zeggen?

"We gaan zo allereerst de borders bekijken, weet je waarom we borders hebben Birch…" De Apprentice keek even fel op bij het horen van zijn, dit keer met het achtervoegsel ontbrekende, naam. Oh, meneer vond het wel grappig, hè? "Gewoon," Mompelde hij terwijl hij zijn schouders ophaalde, wetende dat Mentor dit antwoord niet goedkeurden en zich er soms ook aan irriteerden. "Zodat andere Clans niet op ons gebied kunnen komen. Daarover gesproken.. kunnen we dat nog gaan onderzoeken of..?"

"Inderdaad, dat is één reden waarom we grenzen moeten hebben, en houden. Maar er moeten toch ook meer redenen zijn? Want denk er eens over na, zouden wij weten wat ons gebied was, als er geen grenzen waren?" Birchpaw rolde ongeduldig met zijn ogen en probeerde zich te laten afleiden door iets. Mooi niet dat hij nog een keer antwoord zou geven. "En als wij niet eens zouden weten wat ons gebied is, hoe zouden andere katten dat dan kunnen weten?" Met een zucht keek hij zijn Mentor weer aan. "Ja, ja, kunnen we nu gaan doen? Je hebt toch de vraag al beantwoord."

"Met die houding weet ik niet of we überhaupt wel ergens heen moeten gaan, jongeman," Geïrriteerd keek Birchpaw weg. "Bied je excuses aan," Ha! Dacht deze kater nou echt dat hij..? Birchpaw stond op en deed een paar passen richting het hoge gras. "Nee, ik he zelf ook poten dus ga ik zelf wel!" Piepte hij boos en stak zijn kopje door het gras. Hij kon zelf ook wel erachter komen wat de grens was en wat niet, daar had hij die stommerd niet voor nodig!

"Als je nu niet terugkomt en netjes je excuses aanbiedt ga ik naar Everstar om te melden dat je er nog niet klaar voor bent om apprentice te zijn," Zijn oortjes sprongen bij deze woorden overeind en hij bleef staan. Oh nee hè! Die stomme kater was natuurlijk vriendjes met die Clanleader. Met veel tegenzin sleepte hij zijn pootjes terug naar zijn Mentor en wierp een woedende blik op Firework. "Sorry." Spuugde hij het woord uit.

"Goed dan," Mooi! Die stomme Warrior was er gewoon ingetrapt! Nog wel wat achteraan sjokkend volgde hij de flame point en irriteerde zich aan elke pas die de kater zette. Wanneer waren ze er nou? Wat als die stommerd een grapje aan het uithalen was? Oe, dan zou hij die vacht niet lang meer hebben!

Na dat lange getreuzel kwamen ze eindelijk aan bij een grens. Hèhè! Maar de stank sloeg hem in zijn gezicht. Had de Warrior een scheet gelaten ofzo? "Zie je dat grijze gebeuren? Daar moet je níet op komen, daar rijden monsters op, die er niet voor terugdeinzen om je te grazen te nemen, snap je dat?" Birchpaw snoof en keek langs de Warrior heen. Wat? Dat stenen ding? Arrogant keek hij zijn Mentor aan en deed een paar passen langs hem heen. God, ze ging zeker niet meteen weg eh? "Ja, ja." Gromde Birchpaw nog steeds ongeduldig.