Are you.. there? [+Snowynight]

De sterren zagen er zo.. prachtig uit. Hun licht was niet te fel, maar sterk genoeg om er gewoon schitterend uit te zien. De grijze tabby deed voorzichtig een paar passen de open plek in en werd meteen verwelkomd door een zilver licht. Verwonderd liet hij zijn blauwe blik omhoog gaan en trippelde voorzichtig naar de prooistapel. Daar haalde hij twee kleine muisjes vandaan, omdat hij toch nog wel wat voor de Clan over wilde houden en vervolgde zijn pas toen zachtjes naar de Medicine Den. "Swowy..?" Vroeg hij met een mond vol en met een klein glimlach liet hij de twee prooidieren vallen en stak zijn kop wat verder door de Den. "Uhm.. Snowy..?" Vroeg hij vervolgens wat zachter en wachtte af op een antwoord.

Haar dromen waren onrustig, zoals ze de laatste tijd wel vaker waren. Snowynight had zich opgekruld tot een kleine bal terwijl ze de droombeelden die zich voor haar oren opdoemde probeerde te verjagen of hiervoor probeerde weg te vluchten. Geen van beide dingen lukte zo goed. Naar adem happend schrok ze wakker en keek wild om zich heen. Alles was rustig, alles was donker. Er was niks aan de hand... Alweer niet... Ze trok haar voorpootjes onder haar borstkas en kneep haar ogen eventjes dicht. Alles was goed. Alles was rustig... Een plotselinge stem bereikte haar oren echter. Haar naam... Een bekende stem... Snowynight keek wat voorzichtig op, haar oren naar achter gelegd. "J-ja..?" Miauwde ze wat schuchter als reactie.

"J-ja..?" De kater nam genoegen met de wat schuchtere toon en stapte naar binnen, nadat hij de muisjes weer had opgepakt. Toen hij was aangekomen bij het nest van Snowy, deed hij nog snel een klein pasje naar achteren en liet de twee muisjes vallen. "Ik dacht dat je.. ehm, wel honger had?" Glimlachte hij voorzichtig en ging op de grond zitten. "Hoe.. gaat het met je?" Vroeg hij vervolgens met een lichtelijk bezorgde stem.

Snowynight kon een lichte glimlach niet onderdrukken toen ze Ashdrizzle zag. De kater was haar komen opzoeken... Ze zag er dan wel ietwat geschrokken uit, maar toch stelde ze het zeer op prijs. Ze schonk hem dan ook een voorzichtige maar toch heel erg warme glimlach. "Dank je.." Miauwde ze, licht snorrend. Maar ze klapte weer ietwat dicht toen zijn volgende vraag kwam. "Het gaat wel goed.." Miauwde ze, waarna ze meteen de vraag ontweek met een tegenvraag, "Met jou dan?"

"Dank je.." Zijn glimlach werd wat breder toen hij een licht snorrende toon hoorde en hij zwiepte een keer vrolijk met zijn staart. "Het gaat wel goed.." Antwoordde Snowy vervolgens en Ash nam dat maar aan als een heel antwoord en knikte. "Met jou dan?" Hij haalde zijn schouder wat op en keek de witte Warrior vrolijk aan. "Wel goed, denk ik," Grijnsde hij en zakte door zijn voorpoten, zodat hij een soort van kon liggen. Maar een van zijn achterpoten schoot plots onder hem uit en een van de nette stapels viel hierdoor op de grond. Meteen schoot de kater overeind en veegde de gevallen kruiden op een slordige hoop. "Al denk ik nu dat er binnenkort een einde aan mijn vrolijke leventje komt." Mompelde hij zachtjes en liet zijn blauwe ogen naar het eind van de Den glijden. Laat de brompot blijven slapen, alsjeblieft.. Mompelde hij in zichzelf, terwijl hij de, nu met zand besprenkelde bladeren, wat meer op een stapeltje probeerde de vegen.

Snowynight keek wat voorzichtig naar Ashdrizzle en glimlachte om zijn antwoord. "Dat is goed om te horen," Miauwde ze warm naar de kater maar schrok toen hij de kruiden omgooide. "Oh nee... Smokebreath gaat je vermoorden..." Miauwde ze ademloos, maar ook een beetje plagerig. Toch lag er nog steeds die vreemde, verdrietige glans in haar ogen. Ze schaamde zich voor wat er gebeurd was, hoe erg ze zich had laten meeslepen. "Kom.. kom anders weer liggen..? Misschien dat Littlepaw je straks kan helpen..?" Miauwde Snowynight zachtjes. De aanwezigheid van Ashdrizzle was welkom nu het zo donker was in de den, ook als het licht was natuurlijk, maar nu alleen maar meer. Ze hield haar kopje wat scheef en keek hem bijna smekend aan.

"Oh nee... Smokebreath gaat je vermoorden..." De Warrior vatte het eerst wat te serieus op en keek Snowy wat geschrokken aan, maar als nel herkende hij de plagende ondertoon en zette hij een voorzichtige glimlach op. "Kom.. kom anders weer liggen..? Misschien dat Littlepaw je straks kan helpen..?" Hij fronste even en knikte toen zachtjes. "Goed, goed," Glimlachte hij en duwde de hoop weer op de plek waar hij de kruiden had doen omvallen, het zag er zeker niet netjes uit, maar Smokebreath zou de kruiden vast nog wel kunnen vinden. De kater ging weer bij zijn eigen muisje liggen. "Nou, als dit mijn laatste nacht is, moeten we er wel wat leuks van maken, niet?" Grijnsde hij weer plagerig terug en sleepte het muisje over de grond bij zijn staart.

Snowynight wachtte af tot Ashdrizzle er weer bij lag en luisterde naar zijn woorden. "Ja.. dat klopt," Miauwde Snowynight zachtjes. Ze had de kater gemist de afgelopen dagen, hoe erg ze het eigenlijk ook niet toe wilde geven. Ze strekte haar poot uit naar het muisje en rolde deze wat dichter naar zich toe, maar besloot uiteindelijk dat ze niet zo'n honger had. Ze bleef eventjes naar het muisje staren, haar oren wat naar achter gelegd. De beelden uit haar droombeelden van de laatste weken bleven maar niet uit. Dode katten, katten die haar achtervolgden, vrienden die haar in de steek lieten. Allerlei dingen waardoor ze wakker zou blijven liggen als ze weer ontwaakte. Hierna deed ze iets waarmee ze zichzelf ook verraste. Lichtjes bevend en zwijgzaam legde ze haar kop op Ashdrizzle's voorpoten neer, haar oor tegen zijn borstkas. "Blijf je hier vannacht..? Alsjeblieft..?" Murmelde ze zachtjes, naar de leegte voor zich starende. Ze wilde de nacht deze keer niet alleen trotseren.

"Ja.. dat klopt," De grijze kater knikte glimlachend en bracht zijn maal tot stilstand. Wonder boven wonder was het heel gebleven na zijn trektocht. Plots voelde hij een kopje op zijn boten en een oor tegen zijn borst. De grijze tabby fronste slechts, trok zich niet terug en liet Snowy een uitleg geven voor deze.. plotselinge actie. "Blijf je hier vannacht..? Alsjeblieft..?" Hij wist even niet wat hij moest zeggen. Natuurlijk wilde hij dat! Maar die woorden zou misschien wat te enthousiast klinken, niet? "Uhm.. ja, natuurlijk.." Glimlachte hij zachtjes en drukte zijn neusje kort tegen Snowy's oor. "Ik zal bij je blijven, ook al komt Smokebreath met al zijn brommerigheid op me af." Glimlachte hij vervolgens zachtjes.

Snowynight glimlachte wat zachtjes door het antwoord van Ashdrizzle en sloot haar ogen eventjes. "Dank je..." Murmelde ze stilletjes, haar staart rond haar lichaam krullende. Haar achterpoten lagen er nog een beetje onhandig bij, ze waren nog steeds stijf en pijnlijk. Maar op dat vlak zat er schot in de zaak. Ze snorde eventjes zachtjes toen ze zijn neusje tegen haar oor voelde. Ze was hem dankbaar. Dankbaar dat hij haar nu hielp, want zo goed ging het de laatste tijd niet tussen hen tweeën... "Ik.. ik heb de laatste tijd nachtmerries..." Bekende ze stilletjes, als verklaring voor haar gedrag. Alle kopzorgen die ze zichzelf aandeed overdag hadden een weg gevonden in haar dromen, een poging van haar kop om alle problemen te verwerken. Succes had dit echter niet...

"Dank je..." Hoorde ze de Warrior zachtjes antwoorden en Ashdrizzle bleef even stil, terwijl hij zijn neus tegen haar witte oor aangedrukt hield. "Ik.. ik heb de laatste tijd nachtmerries..." Voorzichtig haalde hij zijn neus weg, om Snowy zelf goed aan te kunnen kijken. Zijn blauwe ogen droegen nu een bezorgde glans en hij bleef even stil. "Waarover? Als je dat nu wilt zeggen." Vroeg hij voorzichtig en bleef Snowy aankijken.

Snowynight hief haar blik eventjes op naar Ashdrizzle. De vertrouwensband die ze met hem had opgebouwd was zelfs nu hij iets geblutst was nog niet verdwenen. Ze wist dat hij haar niet zou uitlachen. Of tenminste, dat hoopt ze... "Alles.." Mompelde ze stilletjes, "Jou.. Thrushdive... Nightspark... de clan... Dood... Monsters..." Ze kneep haar ogen eventjes dicht.

"Alles.." Hij drukte zijn oren wat tegen zijn nek bij de stille toon. "Jou.. Thrushdive... Nightspark... de clan... Dood... Monsters..." hij slikte moeizaam. Die dingen waren er nog steeds als ze wakker was, misschien niet allemaal tegelijkertijd, maar ze waren er wel. Geruststellend bedoeld drukte hij voorzichtig zijn neusje weer tegen Snowy's kop aan. "Maak je geen zorgen daarover. Sowieso zijn alle katers gek, dus moet je je daar geen zorgen over maken." Glimlachte hij zachtjes. "En Shrewstar en Innerghost houden de Clan veilig, dat beloof ik, anders zal ik wel voor de kampingang staan en iedereen wegjagen." Vervolgde hij zichzelf weer. "En de laatste twee, blijf gewoon uit de buurt van het Thunderpath en denk aan het feit dat StarClan geen kwade plek is. Geniet gewoon van je tijd hier en maak er het beste van. Dat kan jij, dat kan ik, dat kan Thrushdive, dat kan Nightspark. Moet ik nog verder gaan?"

Snowynight ontspande haar spieren weer toen Ashdrizzle zijn neusje tegen haar hoofd drukte. Ze had haar spieren onbewust aangespannen toen ze over de dromen begon. Haar achterpoten protesteerden eventjes lichtjes, maar ze had er geen boodschap aan. Ashdrizzle vertelde een heel verhaal waaruit ze troost kon putten. En toen barste het toch los. Het waren geen snikken van verdriet, maar gewoon opgekropte emoties. Ze drukte zichzelf tegen Ashdrizzle aan, troost puttende uit zijn warmte, proberende zichzelf zo stil mogelijk te houden. "Dank.. dank je.." Hikte ze zachtjes, waarna ze nog een kleine verontschuldiging mompelde voor de emoties die er weer uit kwamen.

"Dank.. dank je.." Kwam er wat snikkend uit bij Snowy en Ash drukte zijn kopje nog wat meer tegen die van Snowy aan, nu ze het zo nodig had. "Daar hoef je echt geen sorry voor te zeggen hoor." Mompelde Ash vervolgens. "Althans, niet bij mij." Vervolgde hij zichzelf nog even en kneep zijn ogen even dicht. Na al die gebeurtenissen had hij dit niet verwacht. Maar hij was er dankbaar voor dat Snowy hem die kans nog had gegeven. En loslaten? Dat zou hij nooit meer doen.

Snowynight drukte haar ogen weer dicht en bleef warmte en troost zoeken bij Ashdrizzle. "Sorry voor de laatste tijd.." Mompelde ze zachtjes, naar de grond kijkende. "Sorry dat ik zo vreselijk was en ben..." Alle onzekerheden kwamen eruit puilen, alles wat er gebeurd was, alles wat er stiekem ingehakt had maar waar ze nooit over gesproken had. Alles...

"Sorry dat ik zo vreselijk was en ben..." De kater schudde zijn kop, maar bleef tegen Snowy aangedrukt zitten. "Dart geeft niet, want ik heb gewoon te egoïstisch en stom gehandeld en ik dacht gewoon niet aan de gevoelens van anderen." Mompelde hij wat zachter. "Zoals ik al zei, alle katers zijn gek, en ik zou nog wel eens de gekste kunnen zijn."

Stilletjes luisterde ze naar Ashdrizzle's woorden en schudde haar kop zachtjes terwijl ze dat deed. "Elke gek.. z'n gebrek..." Mompelde ze zachtjes, terwijl ze haar kop weer neerlegde tegen Ashdrizzle aan. "En jij bent sowieso geen gek.." Miauwde ze zachtjes.

"Elke gek.. z'n gebrek..." Na even haar kop geschud te hebben, legde Snowy haar kop weer tegen hem aan. "En jij bent sowieso geen gek.." Volgde er nog en Ashdrizzle lachte even zacht. "En jij bent nooit verschrikkelijk geweest en zult dat ook nooit zijn, Snowy." Snorde hij zachtjes.

Snowynight glimlachte eventjes door zijn lach en begroef haar kop eventjes in zijn nekvacht. Zijn warme pels voelde prettig aan terwijl de koude bladval wind door de kieren van de den sijpelden en haar verkleumden. "Ik voel me verschrikkelijk.." Bekende ze echter daarna en trok haar kopje lichtjes terug, ietwat schuldbewust. Haar oren legde ze wat achteruit terwijl ze Ashdrizzle's blik zocht.

Onderwerp: Re: Are you.. there? [+Snowynight]