Are you.. there? [+Snowynight]

"Ik voel me verschrikkelijk.." De kater ontmoette haar blik en fronste even. "Waarom? Dat is toch niet nodig?" Mompelde hij lichtelijk verbaasd en schoof wat meer Snowy's kant op.

Snowynight wende haar blik af en legde haar oren plat. "Ik.. ik heb soms het gevoel dat alles beter zou zijn in de clan als ik niet geboren zou zijn..." Bekende ze zachtjes, bij de wortels van haar rotgevoelens komende. Ze slikte, duidelijk moed verzamelende om de woorden uit te spreken, te bekennen wat haar precies dwars zat. "Ik.. ik weet dat het misschien irrationeel is... Maar het spookt... Als je begrijpt wat ik bedoel.. Jij en Littlepaw... Thrushdive... Nightspark die zich ongelukkig voelt.. En ik kan geen van allen oplossen.." Ze liet haar oren hangen.

Ashdrizzle wilde meteen tegen Snowy zeggen dat ze ongelijk had, maar liet haar uitspreken. Toen ze voor de tweede keer had gesproken schudde hij langzaam zijn kop. "Maar als jij er nu plots niet meer bent, is niet alles opgelost, weet je? Thrushdive en ik.. wij zouden er kapot van zijn, Nightspark is je broer, die komt er ook niet snel overheen en Littlepaw is echt gegroeid sinds ze Apprentice is van Smokebreath. Je moet niet zo over je leven denken. Het is gewoon een zooitje geworden, door iedereen en zeker niet alleen door jou. Geloof me nou maar, zonder jou zou mijn leven lang niet zo vrolijk zijn." Zei hij tenslotte en keek even naar de grond toen hij dat laatste had gezegd.

Snowynight luisterde zwijgzaam naar de woorden en begroef haar kop weer in Ashdrizzle's pluizige en warme vacht. "Maar als jij er nu plots niet meer bent, is niet alles opgelost, weet je? Thrushdive en ik.. wij zouden er kapot van zijn, Nightspark is je broer, die komt er ook niet snel overheen en Littlepaw is echt gegroeid sinds ze Apprentice is van Smokebreath. Je moet niet zo over je leven denken. Het is gewoon een zooitje geworden, door iedereen en zeker niet alleen door jou. Geloof me nou maar, zonder jou zou mijn leven lang niet zo vrolijk zijn." Vertelde Ashdrizzle haar. Zwijgend drukte ze haar kopje onder z'n kin. "Ik weet het... Maar.. het.. het moest er een keer uit... Ik wil niet langer opkroppen..." Mompelde ze zachtjes, "Dank je.. Dank je voor je woorden.." Ze sloot haar ogen weer eventjes. "Ik.. ik hou je enorm van je muis af.. of niet..?" Besefte ze zich later, waarna ze haar kop weer terug begon te trekken.

De kater schudde zijn kop. "Het is ook goed dat je het eruit laat, anders zit het daar maar en barst het ook opeens los." Glimlachte hij zachtjes. Zijn muis? Wow, daar had hij al even niet aan gedacht. Hij haalde zijn schouders geruststellend op. "'S nachts hebben niet zo'n honger hoor, maak je maar geen zorgen." Grinnikte hij zachtjes. "Hij blijft wel goed tot ik honger heb hoor en wie weet duurt dat niet eens zo lang. Het belangrijkste is dat jij je weer helemaal vrolijk voelt en ik zal blijven praten totdat je die grote glimlach weer op je gezicht hebt."

Snowynight keek wat verrast op en glimlachte verlegen door Ashdrizzle's woorden. Het was heel erg lief van hem dat hij di allemaal zei, dat sowieso. De poes keek wat naar haar voorpoten toen ze niet meer wist wat ze moest zeggen. "Ik.. ik.. dank je.." Mompelde ze zachtjes. "Ik.. ik snap niet waar ik zo'n goede vriend als jij aan verdient hebt.. echt.. dank je." Maar toen werd haar blik wat strenger. "Toch, eet." Miauwde ze plagerig.

De kater wuifde haar opmerking weg. "Waar zou ik dan zo'n lieve vriendin voor gekregen hebben?" Glimlachte hij terug. "Oké, oké, mevrouw. Maar dan moet jij ook wat eten hoor. Jij ligt hier op het ziekenbed." Grijnsde hij en boog even naar voren en schoof de muis naar voren met zijn voorpoten om een grote hap te nemen.

Snowynight glimlachte warm naar de kater toen hij zijn woorden uitsprak, maar kreeg zelfs een plagerige grijns op haar lippen toen ze zich iets bedacht. Ze zag dat Ashdrizzle zich voorbereidde op een grote hap en boos zich razendsnel naar voren. Met een ondeugende grijns nam ze een hap van zijn muis, onschuldig opkijkende. Toch fonkelde er een lichte speelsheid in haar ogen. Tijd om wraak te nemen voor de worm.

Voordat hij zijn tanden in het vlees kon zetten, was een witte schim hem al voor. "Huh?" En met een beteuterd gezicht keek hij naar zijn muis, die een groot deel van zijn lijf miste. "Oh ja?" Zei hij plagend en boog naar voren en likte Snowy's muis. "Ga je die nu nog opeten?" Grinnikte hij terug.

Snowynight giechelde zachtjes toen de kater nogal beteuterd keek. Hij begon hierna echter al snel met een tegen offensief, waardoor Snowynight op haar beurt eventjes beteuterd naar haar muis keek. Maar al snel kon ze erom lachen. "Ew, nee, daar zitten nu Ashdrizzle bacillen op." Plaagde ze de kater, terwijl ze hem eventjes plagerig met haar sneeuwwitte voorpootje tussen zijn ribben porde.

De kater glimlachte trots. "Oh echt? Die lust ik dan wel!" Grijnsde hij en net toen hij ook nog eens een hap wilde nemen, werd hij tussen zijn ribben gepord. De kater piepte geschrokken en schoot overeind. "Hé! Kijk uit hoor, ik ken je zwakke plek!"

Wat geschrokken rolde Snowynight achteruit toen de kater overeind schoot. Dat was niet helemaal de bedoeling. Ze dook wat terug naar haar nest en keek licht geschrokken overeind. Maar gelukkig maakte de kater maar een grapje en was hij niet boos. "Sshhh.." Siste ze geschrokken, "Of jouw grootste nachtmerrie wordt wakker..." Miauwde ze zachtjes, doelende op Smokebreath.

De kater keek even met grote ogen naar het einde van de Den. "Oh ja.. Hij is er ook nog.." Mompelde hij weer wat zachter en draaide zich weer naar Snowy. "Jammer, ik dacht even dat we de Den voor onszelf hadden."

Snowynight grinnikte zachtjes en haalde haar voorpootje over haar oor. "Nee, mocht je willen," Grapte de poes zachtjes op plagerige toon. "Maar Smokebreath is niet zo'n lichte slaper.. Dus ik denk dat je safe zit..." Bedacht ze zich hardop.

De kater glimlachte gerustgesteld. Mooi. Misschien zou de kater er zelfs niet eens achterkomen dat hij de kruiden omver had gegooid? "Maar goed," Zei Ash om de stilte te verbreken en ging weer wat gemakkelijker liggen. "Dan mag jij mijn muis hebben en dan neem ik deze wel met die hele stoere bacillen." Grijnsde hij en wisselde de twee muisjes om.

Snowynight grinnikte zachtjes en keek naar de muis die voor haar voorpoten lag. "Nou goed dan," Miauwde Snowynight terwijl ze onschuldig op keek. "Dank je voor de gulle gift dan," Miauwde ze onschuldig, waarna ze zachtjes snorrend weer een hapje nam. Ze trok eventjes iets met haar achterpoten, maar liet ze uiteindelijk toen toch liggen in de ongemakkelijke houding waarin ze lagen. Ze deden nog steeds zeer.

"Alles voor deze mevrouw." Zei de kater met een 'beleefde' toon en nam ook maar een hap van zijn muis. Zijn maag was niet echt leeg, maar protesteerde ook niet tegen de plotselinge toevoeging. Helaas zou hij in Leafbare niet even 'zomaar' wat kunnen eten en daar keek hij misschien wel het meest tegenop. "Weet je," Zei de kater toen hij even genoeg kreeg van zijn eten en de muis wat van zich af schoof. "Straks kan jij gewoon verdwijnen in de sneeuw. Hoe voelt dat dan? Zo'n superkracht."

Snowynight nam een laatste hap van haar muis en rekte zich eventjes uit. Ze keek met grote ogen op naar Ashdrizzle en begon toen zachtjes te snorren. "Helemaal top," Miauwde ze eerlijk, "Ik zal het meest vangen van jullie allemaal," Beloofde ze met twinkelende ogen, "Als.. ik dan al de medicine cat den uit ben," Voegde ze er wat aarzelender aan toe. Zou Littlepaw Ashdrizzle uberhaupt verteld hebben wat er gebeurd was?

Ash lachte even en porde Snowy zacht tussen haar ribben. Ha! Nog even teruggepakt. "Ach, in die tijd kan je wel meer vangen dan wij, de katten met zeer opvallende vachten." Grijnsde de kater.

Een zacht en geschrokken piep geluid ontsnapte uit haar mond toen Ashdrizzle haar tussen haar ribben porde. Ze voelde een automatisch spasme eventjes door haar lichaam trekken maar ging al snel de tegenaanval in. Helaas was Ashdrizzle al buiten haar bereik geraakt. Ze snoof eventjes en plofte haar kop weer neer in haar nest. "Muisgrijs gekleurde gemenerik," Miauwde ze op een nep-mokkende toon.

Onderwerp: Re: Are you.. there? [+Snowynight]