{Frostlake} Borders~

Haar passen waren gelijkmatig geweest terwijl ze van het kamp naar de grenslijnen liep. Al dan wel niet zonder de nodige afleiding. Af en toe bleef ze stilstaan om iets te bekijken wat haar verwonderde, om zich vervolgens wat te verontschuldigen tegenover Frostlake, en om vervolgens daarna weer door te lopen. "Ik ruik nog niks vreemds." Verklaarde ze uiteindelijk

{Eerste post gereserveerd voor Frostlake}

Hij grinnikte telkens als Wonderland ergens stil bleef staan, om iets te bekijken wat haar verwonderde, zicht te verontschuldigen tegenover hem, en vervolgens weer door te lopen. Zijn groene ogen stonden geamuseerd, toen de gember kleurige poes voor de zoveelste keer weer ergens stopte. Dit herhaalde zich een aantal maal. "Ik ruik nog niks vreemds." Verklaarde de poes na een tijdje. De zon stond onderhand al hoger aan de hemel en straalde kracht uit, iets wat hem elke dag weer deed verwonderen. ''Ik ook niet,'' bevestigde hij de poes en glimlachte eventjes.

Met een vrolijke glimlach op haar gezicht keek Wonderland naar de lucht. Enkele vogels vlogen voorbij in hun gracieuze vlucht en Wonderland volgde ze met haar ogen. Het waren een stel eenden die een mooie V gevormd hadden terwijl ze over vlogen. Frostlake's woorden gingen dan ook totaal aan haar voorbij terwijl ze ernaar keek. "Moet je dat zien!" Miauwde ze ademloos met een brede glimlach op haar gezicht. "Ze maken een vorm in de lucht! Zouden vogels ook strategisch kunnen denken?" De laatste vraag die ze stelde, was eerder aan zichzelf dan aan Frostlake. Maar Wonderland dacht nou eenmaal graag hardop.

Een groep vogels vloog voorbij, en weer stopte de gemberkleurige poes. Hij greens kort. "Moet je dat zien!" Miauwde ze ademloos met een brede glimlach op haar gezicht. "Ze maken een vorm in de lucht! Zouden vogels ook strategisch kunnen denken?" Hij wist dat deze vraag niet specifiek op hem gericht was, hij kende Wonderland ondertussen wel. Hij knikte even. ''Ik denk van wel,'' miauwde hij en keek naar de V vorm die de vogels maakten. Hij wist niet precies waarom ze het deden, maar Wonderland had wel gelijk over haar strategisch denken.

Haar glimlach werd breder toen ze de bevestiging hoorde van Frostlake en keek hem dan ook vrolijk aan. "Mooi zo!" Lachte ze vrolijk, waarna ze haar weg vervolgde. De poes keek eventjes om zich heen en wachtte daarna op Frostlake. "Ik ga ooit nog proberen in een boom te klimmen, net zoals jij. Dan word ik Squirrelland, net zoals jij Squirrellake werd." Beloofde ze vrolijk, waarna ze weer haar blik focuste op de wereld om haar heen. "Welke border wil je eigenlijk checken?" Vroeg ze vervolgens en plotseling. Dat belangrijke feitje kwam op zijn beurt nou net weer laat aan.

de poes keek vrolijk naar hem. "Mooi zo!" De poes liep verder, en hij volgde. Ze keek even om, en wachtte op hem. "Ik ga ooit nog proberen in een boom te klimmen, net zoals jij. Dan word ik Squirrelland, net zoals jij Squirrellake werd." Beloofde de poes vrolijk. De kater greens eventjes, hij was die eerste ontmoeting niet vergeten. Hij keek rond, net zoals de poes. "Welke border wil je eigenlijk checken?" Vroeg ze plotseling. Hij was even in de war, en bedacht zich toen dat ze de borders moesten checken. ''Uhh...'' Was het enige wat er uit zijn mond kwam, en hij keek wat denkend, tsja.. Welke border..

Nieuwsgierig richtte Wonderland haar groene ogen op Frostlake en hield haar kopje eventjes scheef. Toch kwam er niet heel erg veel zinnigs uit zijn mond. Vrolijk grinnikte Wonderland eventjes en tikte met haar voorpoot plagerig tegen zijn neus. "Kijk, ik ben niet de enige die niet overal over nadenkt." Concludeerde ze, alsof dat haar op een vreemde manier opluchting gaf. Ach, hoe vaak ze wel niet gek genoemd was. Het maakte haar nu niet meer zo heel erg veel uit. Het ging het ene oor in en het andere oor uit. Toch was de bevestiging dat ze niet compleet een vreemde eend in de bijt was, op zich toch wel prettig.

De poes hield haar kopje wat scheef, maar echt een antwoord kwam er niet meer na zijn uhh. De poes grinnikte vrolijk en tikte toen met haar voorpoot op zijn neus, zodat hij even wat scheel keek naar de poot die zijn neus raakte. "Kijk, ik ben niet de enige die niet overal over nadenkt." Concludeerde de poes, waarna de zwarte kater grinnikte. Hij keek naar de lucht, de zon stond nu stralend aan de hemel, het moest al weer middag zien. Wat ging de dag toch snel. ''Ik denk niet dat het nog super veel zin heeft om de borders op te zoeken.'' Miauwde hij en greens naar Wonderland.

Wonderland grinnikte eventjes vrolijk toen de kater scheel keek. "Je kijkt grappig." Concludeerde ze. Wonderland was altijd al spontaan geweest en persoonlijke ruimte was voor haar ook een raadsel wat het was. Daardoor vonden sommige katten haar wat moeilijk in de omgang, maar zijzelf had daar weinig boodschap aan en het nauwelijks door. ''Ik denk niet dat het nog super veel zin heeft om de borders op te zoeken.'' Miauwde de kater met een grijns. Wonderland hield haar kopje eventjes scheef en keek hem aan. "Hoezo?" Vroeg ze oprecht verbaasd. Zoals wel vaker, volgde ze de gedachtestroom van iemand anders weer eens niet.

"Je kijkt grappig." Concludeerde de poes toen, en Frostlake grinnikte. "Hoezo?" Vroeg ze wat later, na zijn opmerking over de borders. Zijn kop ging naar de zon, die al niet meer zo fel straalde als op het midden van de dag, en dat betekende dat de middag langzaam op z'n einde begon te komen. ''Of je wilt natuurlijk in het holst van de nacht de borders checken.'' Miauwde hij een beetje uitdagend, dat durfde ze vast niet! Hij greens en keek speels naar de poes.

Wat vragend keek Wonderland Frostlake aan, maar het antwoord kwam al snel genoeg. ''Of je wilt natuurlijk in het holst van de nacht de borders checken.'' Miauwde de kater, zijn toon uitdagend. Eventjes vernauwde Wonderland haar ogen speels, stiekem was ze niet zo'n held, maar een uitdaging was een uitdaging. "Deal." Miauwde ze enkel, wachtende op zijn reactie. Dat had hij vast niet verwacht!

"Deal." Miauwde de poes toen, wachtend op zijn reactie. De kater keek verbaasd, maar zijn blik stond al snel weer uitdagend, waarna hij zich neerzette. ''Misschien kunnen we dan een kleine pauze nemen, anders zijn we vanavond niet scherp.'' Miauwde hij en keek toen vragend naar de gemberkleurige poes. Hij gaf zijn lange, zwarte vacht, een paar snelle likken, en rekte zich toen uit, waarna hij languit ging liggen, eventjes zijn poten tot rust laten komen.

Het moment van verbazing was voldoende om haar in de lach te doen schieten. ''Misschien kunnen we dan een kleine pauze nemen, anders zijn we vanavond niet scherp.'' Miauwde de kater uiteindelijk. Wonderland haalde haar schouders vrolijk glimlachend op. "Als je het niet aan kan, vind ik dat best." Plaagde ze hem, "Dus, als je moet uitrusten, ga je gang dan maar!" Miauwde ze vervolgens onschuldig.

"Als je het niet aan kan, vind ik dat best." Plaagde de poes hem, maar hij wist dat als hij dit nu deed hij straks het beste lachte, als ze van moeheid niet meer scherp kon zien in de nacht, en hij haar een goede grap kon maken. "Dus, als je moet uitrusten, ga je gang dan maar!" De kater greens en sloot zijn ogen. ''Bedankt voor deze pauze, Wonderstar.'' Miauwde hij grijnzend en legde zijn kop er comfortabel bij.

Wonderland kon niet goed stil zitten, ze was daarvoor veel te snel afgeleid. Verder was het ook nog eens veel te interessant hierbuiten om te lang stil te blijven. ''Bedankt voor deze pauze, Wonderstar.'' Miauwde de kater. "Bedankt, Frostkit," Plaagde ze, waarna ze hem eventjes een tik tegen 1 van zijn oren gaf en daarna weer buiten bereik sprong. "Luilak" Besloot ze vervolgens, waarna ze toch maar even ging zitten.

"Bedankt, Frostkit," Plaagde Wonderland hem. De kater voelde hoe ze een tik tegen zijn oren gaf en murmelde wat onverstaanbaars. ''Luilak.'' Besloot ze vervolgens. Hij voelde hoe zijn gedachten wat weg begonnen te zakken, en hij begon langzaam in het slaap wereldje terecht te komen. Het gras lag eigenlijk net zo lekker als zijn nest van mos.. Bij deze gedachte doezelde hij nog verder weg.

Wonderland fronste. Hij was zowaar wel in slaap gevallen. Een ietwat verveelde zucht ontsnapte uit haar mond. Uiteindelijk liet ze zichzelf toch maar neerzakken en mompelde ze wat geërgerds. Ze was niet goed in wachten, ongeduldig dat ze was. "Hopelijk duurt dit niet te lang..." Mompelde ze wat verveeld, waarna ze haar ogen sloot. Ze bleef maar verplaatsen en draaien. Dan lag ze weer op haar rug... Dan weer op haar zij.. En dan draaide ze zich weer om. Het hield niet op.

De kater was in een diepe slaap verzonken, toen hij door het een of het ander opschrok. Hij keek recht in de ogen van Wonderland, die ook was gaan liggen, maar nog wel wakker was. Ondertussen was de zon al aan het dagen. Hij kwam langzaam overeind en schudde zijn kop, om even helder te worden. Hij strekte zijn poten uit, en smakte nog eventjes na. Hij schudde de blaadjes uit zijn vacht en gaf deze een snelle wasbeurt. ''Misschien moeten we onze magen wat vullen.'' Stelde hij voor en keek afwachtend naar de gember kleurige poes.

De plotselinge stem van Frostlake liet haar schrikken, en dan ook echt schrikken. ''Misschien moeten we onze magen wat vullen.'' Miauwde de kater. Wonderland schoot overeind, verrast door zijn plotselinge woorden, maar daarna glimlachte ze weer. "Schoonheidsslaapje gehad dus?" Plaagde ze, waarna ze opsprong en wat parmantig verder liep om haar eigen eer nog een beetje te redden. "Kom je dan?" Miauwde ze vervolgens.

"Schoonheidsslaapje gehad dus?" Plaagde de poes hem toen, terwijl ze opsprong en gouw verder liep. Maar nee, hij had al lang gezien dat de poes was geschrokken van hem. ''Jahoor, heerlijk!'' Hij legde de nadruk op het laatste gedeelte en greens naar Wonderland. "Kom je dan?" Miauwde ze toen. De zwarte kater greens zachtjes. ''Jaja, ik kom al!'' Miauwde hij wat overdreven zuchtend naar Wonderland, en hij was binnen een paar passen bij haar.