"Brick by brick... I built it so thick..."

"Waarschijnlijk is Littlepaw ook bang en eenzaam.. Misleid door Thrushdive.." Hij knikte wat stijfjes, ja, dat had hij wel gemerkt als hij met haar sprak, zelfs daarnet leek ze alsof ze de twee niet aan kon zien. "Dat is het beste voorstel wat ik vandaag gehoord heb," De kater keek weer glimlachend op bij het horen van de snorrende toon. "Deal." Zijn glimlach werd weer wat groter. "Goed, wil je eerst een privé training om je Apprentice beter te leren kennen of meteen in het diepe springen?" Grijnsde hij en liet ze tong een paar keer over zijn borst gaan. Hopelijk zou hij morgen weer met een lege kop kunnen opstaan en deze hele gebeurtenis vergeten..

"Goed, wil je eerst een privé training om je Apprentice beter te leren kennen of meteen in het diepe springen?" Miauwde Ashdrizzle. Snowynight schudde haar kop met een glimlach. "Laten we eerst maar een privé training doen, voordat we ze zo erg laten schrikken door meteen met twee mentoren op te proppen te komen." Miauwde ze met een glimlach, waarna ze haar kop op haar pootjes legde. Pas toen kwam het bij haar op, een herinnering van vroeger, heel erg lang geleden toen haar moeder er nog was. Haar moeder neuriede altijd om te haar en Nightkit kalmeren... Zou dat ook bij Ashdrizzle werken? Zou ze uberhaupt kunnen neuriën? Ach... Waarom ook niet.. Zachtjes begon ze de melodie uit te stoten die ze zich langzaam begon te herinneren, zo zacht als ze kon.

"Laten we eerst maar een privé training doen, voordat we ze zo erg laten schrikken door meteen met twee mentoren op te proppen te komen." Een beetje teleurgesteld liet hij zijn kopje wat zakken, maar goed, ze had ook gelijk. Ratpaw was nog jong en zou waarschijnlijk moeten wennen aan zijn nieuwe leventje, gelijk een dubbele trainingen krijgen was misschien iets te veel van het goede. Uitgeput liet hij zijn kop op zijn pootjes rusten en keek uit over het bijna stilstaande water. De zachte lichtjes van de vuurvliegjes werden gereflecteerd, maar plots hoorde hij iets naast zich. De kater keek opzij met zijn blauwe ogen en hoorde Snowynight een deuntje neuriën. Even vergat hij wat er was gebeurd en waar hij was en liet hij zijn kop weer zakken. Met de zachte lichtjes voelde hij plots een golf van vermoeidheid over zich heen komen, voor een moment sloot hij zijn ogen en werd zijn ademhaling rustiger en trager.

Zachtjes bleef ze de melodie uitstoten, zo subtiel als het geruis van de bladeren maar toch zo duidelijk merkbaar. Ze wist niet eens of het mooi klonk, goed uberhaupt. Maar ze wist wel, dat ze het zelf altijd prettig had gevonden als haar moeder voor haar zong en neuriede. Nog steeds had het een rustgevende uitwerking op haar als ze iemand kon horen zingen. Zelf had ze de durf echter niet dit hardop te doen, nee, totaal niet. Ze bleef dan ook subtiel neuriën. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze zag dat het wel degelijk een kalmerend effect had op haar vriend en ze legde zelf ook haar kop neer op het gras tussen haar voorpoten. Zachtjes bleef ze haar melodie aanhouden tot ze niet meer wist hoe ze verder moest. Daarna bleef ze enkel weifelend stil, wachtende tot ze de reactie kon peilen.

De melodie stopte en Ashdrizzle hief zijn kopje wat moe op, knipperde de slaap uit zijn blauwe ogen en draaide zijn kopje naar Snowynight om. "Sorry--" Een gaap verstoorde zin en de kater kneep zijn oogjes even toe. Voor een tweede keer keek hij de witte poes aan. "Hehe, maar goed, wat ik wilde zeggen," Grinnikte hij wat. "Ik denk dat ik wat ben weggevallen daarnet, toch niet voor al te lang, hè?" Hij keek haar met een onschuldige blik aan en hief zijn pootje op om haar te porren, maar deze kwam niet veel verder dan een paar centimeter van zijn vorige plek. Maar natuurlijk was hij nu een perfect doelwit.

Wat verrast keek Snowynight om. Ashdrizzle leek wel in slaap gevallen te zijn met zijn ietwat slappe houding en lodderige ogen. Toch weigerde ze hem te doen 'ontwaken' en dus hield ze zich rustig tot hij zelf opschrok bij het einde van haar geneurie. "Sorry--" Hierna gaapte hij weer en Snowynight grinnikte eventjes zachtjes in respons. "Hehe, maar goed, wat ik wilde zeggen," Grinnikte hij wat. "Ik denk dat ik wat ben weggevallen daarnet, toch niet voor al te lang, hè?" Miauwde hij vervolgens. Perfecte kans om een beetje hem te gaan plagen. Hij had had zelfs per ongeluk een ruimte overgelaten voor gepor. Perfect! Ze prikte dan ook met haar pootje in zijn vacht en glimlachte onschuldig. "Je was maar weg voor een paar uur," Loog ze met een onschuldig glimlachje, "Het zal niet lang duren totdat de zon weer opkomt."

Snowynight maakte gebruik van zijn zwakte en porde hem, wel zachtjes, in zijn tabby vacht. Door zijn slaperigheid was zijn verraste piep wat zacht en niet zo heel erg hoog. "Je was maar weg voor een paar uur," Ashdrizzle hief zijn wenkbrauwen wat verbaasd op, het had nog wel zo'n korte tijd geleken! "Het zal niet lang duren totdat de zon weer opkomt." De kater richtte zijn blik naar de horizon, echt waar? Vervolgens keek hij Snowy weer aan. "Wow.." Mompelde hij met een verbaasde toon en keek naar het beekje waar de vuurvliegjes nog rustig vlogen. "Heb je je dan niet verveeld in die lange tijd?" Hij grijnsde wat, ze was dan wel al die tijd aan zijn zij gebleven. Wat een vriend zeg!

"Wow.." Mompelde hij met een verbaasde toon en keek naar het beekje waar de vuurvliegjes nog rustig vlogen. "Heb je je dan niet verveeld in die lange tijd?" Vroeg Ashdrizzle aan haar en Snowynight glimlachte wat schuldig. "Zo lang was het niet, ik dolde je maar," Bekende ze, waarna ze haar poot wat schuldig over haar oor haalde. "Maar als het langer geduurd had, had ik ook wel gewacht." Beloofde ze, "Je kon je rust immers gebruiken, niet waar?" Zijzelf was ook wel vermoeid, maar op dit moment had Ashdrizzle zwaardere emotionele problemen dan zijzelf. Hij verdiende de steun op dit moment. Dan kon zij heus wel eventjes wachten.

"Zo lang was het niet, ik dolde je maar," Ashdrizzle keek haar verrast aan. Dus ze had gewoon tegen hem zitten te liegen, hè? Hij porde haar, nog steeds half door zijn slaperigheid, maar zijn poot kwam wel aan op zijn bestemming. "Maar als het langer geduurd had, had ik ook wel gewacht." Hij trok zijn voorpoot weer terug en keek Snowynight snorrend aan. "Je kon je rust immers gebruiken, niet waar?" Zijn gesnor werd onderbroken doordat hij ging spreken. "Das heel erg lief van je." Zie hij en legde zijn kop weer op zijn voorpoten toen hij zich weer op zijn buik had gedraaid.

Een hoge geschrokken piek ontsnapte uit haar mond voor een hartslag toen de kater zijn poot weer vakkundig tussen haar ribben plaatste. Maar ze klapte haar kaken snel op elkaar om het geluid te smoren. Ze gunde hem die lol niet. De kater begon echter wel zachtjes te snorren door haar antwoord. "Das heel erg lief van je." Miauwde hij, waarna hij zijn kop weer op zijn voorpoten legde. Snowynight haalde haar schouders op en legde haar eigen op ook weer neer. "Vriendendienst," Verzekerde ze hem rustig.

Helaas! De lol van haar reactie duurde niet erg lang. Vervolgens legde Snowy ook haar kop op haar poten. "Vriendendienst," Ashdrizzle draaide zijn kopje iets, zodat deze zijn poten niet had hoeven te verlaten en keek Snowy gelukkig aan. "Ik denk alleen niet dat iedereen zo'n vriend heeft," Snorde haar en plaagde de poes wat door met zijn staart haar achterpoten aan te raken. "Dus het is niet zomaar een 'vriendendienst'." Grijnsde hij vervolgens en draaide zijn kopje weer terug zodat hij over het water kon kijken. Voor een moment flitste zijn kop weer terug naar Littlepaw die zijn vacht nu wel van zijn lijf kon scheuren, maar hij schudde deze snel weer weg. De Apprentice mocht zelf weten wat ze met haar leven wilde gaan doen, ze zou alleen nooit meer tussen de vriendschap van hem en Snowy komen.

"Ik denk alleen niet dat iedereen zo'n vriend heeft," Snorde haar en plaagde de poes wat door met zijn staart haar achterpoten aan te raken. Snowynight schrok er wat van op, maar grinnikte daarna zachtjes met een schouderophaal. "Dus het is niet zomaar een 'vriendendienst'." Maakte Ashdrizzle zijn woorden af. Snowynight glimlachte onschuldig. "Dan zie ik het nog steeds als een vriendendienst hoor," Miauwde ze op koppige maar plagerige toon, waarna ze weer eventjes naar haar weerspiegeling in het water keek. Het weerspiegelde haar en liet haar beeld bewegen en vervormen. Terwijl ze hiernaar keek, overspoelde een ietwat ziekelijke angst haar weer. Was dit allemaal haar schuld geweest?

Hij glimlachte toen Snowynight wat geschrokken reageerde op zijn staart. "Dan zie ik het nog steeds als een vriendendienst hoor," Ashdrizzle haalde dit keer zijn schouders op en grinnikte wat. "Dan zijn jouw vriendendiensten zeker heel erg groot." Grijnsde hij en legde zijn staart weer langs zijn achterpoot en sloot zijn ogen voor een moment. "Ik denk dat het een beetje laat begint te worden, terug naar het kamp of nog even hier blijven?" Hij keek Snowynight via zijn ooghoeken aan, maar werd af en toe toch afgeleid door een verdwaald vuurvliegje.

Snowynight krulde haar staart dicht rond haar lichaam heen, het pluizige ledemaat zou haar zeker wel beschermen tegen incoming pokes, of niet? Ze was er niet totaal zeker van, maar hoopte dat het voldoende zou zijn. Die hoge piepgeluiden die ze uitstootte, vond ze immers uiterst beschamend. Niet dat Ashdrizzle dat vond, die leek het alleen maar best grappig te vinden. "Dan zijn jouw vriendendiensten zeker heel erg groot." Grijnsde hij haar toe. Snowynight glimlachte wat onschuldig en haalde haar schouders opnieuw op. "Goede vrienden, grote diensten," Miauwde ze eerlijk naar de kater, onschuldig glimlachende. "Ik denk dat het een beetje laat begint te worden, terug naar het kamp of nog even hier blijven?" Vroeg Ashdrizzle vervolgens. "Nou... Mij maakt het niet zoveel uit," Miauwde ze, "Maar wat zou jij willen? Zou jij willen blijven of wil je liever terug naar het kamp?"

"Goede vrienden, grote diensten," Hij grijnsde naar Snowynight bij deze woorden en gaf haar nog een vriendschappelijk kopje. "Dan krijg je deze nog een keertje dubbel terug." Snorde hij en rekte zijn voorpoten even uit en hij voelde de koude aanraking met het water van het beekje. "Nou... Mij maakt het niet zoveel uit," Hij keek haar weer kalm aan en blies zijn adem uit als een slaperige zucht. "Maar wat zou jij willen? Zou jij willen blijven of wil je liever terug naar het kamp?" Ashdrizzle keek Snowynight weer wat speels aan. "Hé, ik heb hier de vraag aan jou gesteld hoor." Grijnsde hij en voelde weer gaap opkomen die hij niet in bedwang kon houden. "Dus jouw beslissing, dat wordt het."

Snowynight tikte met haar pootje tegen het wateroppervlak aan, waardoor haar reflectie eventjes verdween. Het was een vreemd en ietwat dwaas idee, hopen dat haar gedachten zouden verdwijnen met haar reflectie. Dat deden ze namelijk niet. "Dan krijg je deze nog een keertje dubbel terug." Miauwde Ashdrizzle en Snowynight grinnikte eventjes zachtjes. "Dat hoeft niet joh." Miauwde ze, schuddende met haar kop. "Hé, ik heb hier de vraag aan jou gesteld hoor." Grijnsde Ashdrizzle. "Dus jouw beslissing, dat wordt het." Miauwde Ashdrizzle. Snowynight deed alsof ze wanhopig werd en zuchtte, maar al snel verscheen er een ondeugende twinkeling in haar blauwe ogen. "En wat als ik stel dat mijn beslissing is, dat ik de keuze bij jou neerleg?" Vroeg ze op een kitten-onschuldig toontje aan de zilveren kater.

"Dat hoeft niet joh." Grinnikte ze en Ashdrizzle zag dat ze haar kop schudde. "En wat als ik stel dat mijn beslissing is, dat ik de keuze bij jou neerleg?" Speels zwiepte de kater met zijn gestreepte staart en hief zich weer wat op zijn voorpoten en stond uiteindelijk ook nog eens op. Hij moest wel wat wennen aan zijn gewicht dat nu op zijn poten rustte. "Dan kies ik voor.." Hij deed een paar passen naar de struiken toe die leidden naar het kamp, maar draaide zich toen weer om. "om nog even hier te blijven!" Grijnsde hij en rende weer terug naar de oever, waar hij wat ruw neerplofte en Snowy weer een vriendelijke por gaf.

Snowynight hief haar kop eventjes wat verbaasd toen Ashdrizzle opstond en begon te lopen. "Dan kies ik voor.." Hij deed een paar passen naar de struiken toe die leidden naar het kamp, maar draaide zich toen weer om. "om nog even hier te blijven!" Waarna hij weer ruw naast haar neerplofte. "Wha!" Bracht Snowy geschrokken uit en tot haar eigen grote schaamte moest ze zich even vastklampen aan zijn porrende poot met haar eigen voorpoot om niet in het water te vallen. Vlug liet ze zijn poot weer los toen ze weer in balans was. "Sorry," Miauwde ze vlug.

"Wha!" Klonk Snowy's stem geschrokken en plots werd hij bij zijn voorpoot gegrepen. De kater verloor bijna zijn evenwicht, maar wist zich nog net op tijd vast te grijpen aan de grond onder zijn poten. "Sorry," Ashdrizzle grijnsde en porde zachtjes een van haar oren. "Door hoef je geen sorry voor te zeggen hoor," Snorde hij plezierig en likte even zijn poot die deels onder de aarde zat. "Dus.. ga je nog tellen hoeveel vuurvliegjes er zijn of starten we een gesprek?" Grijnsde hij dwaasjes.

Snowynight trok haar pootjes wat meer onder zichzelf weg en glimlachte wat voorzichtig naar Ashdrizzle. De zilveren kater herstelde zich al snel door tegen haar oor aan te prikken met zijn modderpoten. "Hey!" Protesteerde Snowy zachtjes, terwijl ze haar poot optilde om de modder van haar eerst zo sneeuwwitte oor te wrijven. "Viespeuk," Miauwde ze wat verongelijkt maar geamuseerd. "Daar hoef je geen sorry voor te zeggen hoor," Snorde hij plezierig. "Dus.. ga je nog tellen hoeveel vuurvliegjes er zijn of starten we een gesprek?" Miauwde hij vervolgens met een dwaze grijns. Glimlachend schudde Snowy haar kop. "Gek," Murmelde ze, "Wat dacht je van een gesprek over hoe vies je mijn oor hebt gemaakt?" Miauwde ze vervolgens onschuldig.

Onderwerp: Re: "Brick by brick... I built it so thick..."