Daydreaming {open}

Het was al middag toen Droppaw het kamp verliet. De bomen waren helemaal kaal en de grond was bedekt met mooi wit sneeuw. De sneeuw voelde koud aan onder Droppaws pootjes maar dat kon haar niks schelen. Het was erg koud buiten en het was hard aan het waaien. Droppaw stapte richting de Sunnigrocks. Ze was er al bijna maar ze was al erg moe van door het hoge sneeuw te ploeteren. Ze ging even zitten om te rusten. Het was hard aan het sneeuwen waardoor Droppaws vachtje al vol zat met sneeuwvlokjes. Ze schudde de sneeuwvlokjes snel uit haar vachtje en keek rondom zich. Droppaw hoopte dat niemand haar had gevolgt want ze wou even alleen zijn. Ze liep verder tot ze er eindelijk was. Ze sprong op de Sunningrocks en ging liggen. Ze deed haar oogjes toe en viel in slaap.

Droppaw was alleen bij de rivier en ze besefte dat ze weer aan het dromen was. Het was aan het sneeuwen en ze hoorde plots het geritsel van een struik. Ze keek rondom zich en zag een kater uit de struiken verschijnen. Hij was te ver weg om te kunnen zien wie het was. Hij kwam steeds dichterbij en Droppaw probeerde te zien wie het was maar ze had geen idee.

Specklepaw keek achterom naar het camp. Eindelijk vrij!, gonsde het door zijn hoofd. Zijn poten raakten bijna de grond niet, zijn korte haar stonden rechtovereind en wapperde zo in de wind.

Blindelings liep hij door het ThunderClan territoria. Zijn kop hoog opgeheven. Dit was zijn tweede dag buiten het camp. De eerste dag durfde hij eerst niet ver, maar nu wel. Hij verminderde vaart toen hij een rivier zag. Nieuwsgierig hupte hij wat verder. Rechts van hem lag het bos en links van hem lagen hele grote stenen. Snuffelend koos hij de linkse kant. Toen hij wat verder stapte zag hij een slapende kat. Hij herkende Droppaw. Specklepaw duwde met zijn natte neus tegen de nek van de poes. Hij schrok toen de kat met haar ogen knipperde. Snel schoot hij in een struik. Toen Droppaw wakker was stapte hij behoedzaam uit zijn beschutting.

Droppaw schrok wakker wanneer ze een natte neus in haar nek voelde. Ze knipperde met haar ogen. Droppaw ging rechtstaan en strekte zich uit. Ze keek rondom zich maar zag niemand. Dan hoorde ze ineens een struik ritselen en zag ze Specklepaw uit de struik komen. "Hallo, Specklepaw." miauwde Droppaw. Ze geeuwde even en glimlachte naar Specklepaw. "Hoe gaat het met jou?" vroeg Droppaw. Ze likte haar pootje en ging ermee over haar kopje. Het was aan het sneeuwen en haar vachtje zat vol met sneeuwvlokjes omdat ze zo lang had geslapen. Ze schudde de sneeuwvlokjes er uit. Droppaw sprong langzaam van de rotsen af en stapte in de richting van Specklepaw.

Omdat LittleFace niet heel veel beters te doen had, verliet ze het kamp om te gaan jagen. Ze snoof, het waaide zo hard, en het was nog koud ook! Ze deed haar kaken open om te ruiken waar de prooi was. Ze rook niet veel, en als ze wat rook werd de geur al snel weer weggewaaid door de wind. Maar LittleFace rook wel wat anders, namelijk twee leerlingen. Ze probeerde wat preciezer te ruiken wie het waren, maar dat lukte niet al te best. Ze sloot haar kaken weer en rende op de plek af waar de geur vandaan was gekomen. LittleFace sloot haar ogen. Zo onwetend, wat er allemaal kan gebeuren daar, op de sunningrocks! Er kunnen wel is Riverclan katten zitten, dacht ze en begon nog harder te rennen.

"Hallo, Specklepaw." miauwde Droppaw. "Hoe gaat het met jou?" Specklepaw grinnikte vriendelijk. Hij opende zijn mond om iets te zeggen toen er plotseling een kat naast hem stond. Met toegeknepen ogen keek hij naar Littleface. Specklepaw wende zich weer tot Droppaw. "Hallo. Met mij is alles goed en met jou hoop ik ook." De apprentice kwam zijn kant op. Specklepaw tilde zijn poot op en begon hem te likken.

"Waarom zijn jullie niet gewoon in het kamp? En als jullie al uit het kamp gaan, waarom zijn jullie bij de Sunningrocks? Vroeg Littleface boos. Ze snoof toen ze merkte dat een van de apprentice nog maar net een apprentice was en, hoogstwaarschijnlijk, gewoon had geprofiteerd van het apprentice zijn en dat ze zonder toezicht uit het kamp mocht gaan. Waren jullie nog van plan om wat terug te zeggen en mijn vraag te beantwoorden? Of zijn jullie daar te láf voor? Ze spuugde de woorden bijna uit, zo boos was ze. Met een boze mrauww liet ze zich op haar kont vallen en begon ze zich te wassen, wachten op een antwoord.

Droppaw zag een andere kat aankomen. "Hallo. Met mij is alles goed en met jou hoop ik ook." zei Specklepaw die niet echt lette op de andere kat die naar hen toe kwam. Droppaw wou wel antwoordt geven maar ze was te hard afgeleidt door de andere kat. De poes noemde Littleface en ze was al een warrior. Droppaw wist dat ze in de problemen zaten omdat ze allebei nog maar apprentice waren. "Waarom zijn jullie niet gewoon in het kamp? En als jullie al uit het kamp gaan, waarom zijn jullie bij de Sunningrocks?" vroeg de tabby poes boos. Droppaw wist niet wat ze moest zeggen en keek verlegen naar haar pootjes. "Waren jullie nog van plan om wat terug te zeggen en mijn vraag te beantwoorden? Of zijn jullie daar te láf voor?" zei Littleface vervolgens. Droppaw begon een beetje bang te worden. "Sorry" zei ze snel en dat was het enige wat ze wist te zeggen.

Flyleaf liep rustig door het bos, het was heerlijk weer voor leaf-bare en ze wilde er optimaal van genieten. Ze had net een eekhoorn en een magere muis teruggebracht naar het camp, en besloot om haar maaltje op Sunningrocks op te eten.
Toen ze dichtbij was hoorde ze een boze stem, ze trok zich er niks van aan, totdat ze merkte dat de stem uit de richting van Sunningrocks kwam.
Heh bah, ze had geen zin in boze katten terwijl zij haar eten at, dus liep ze erheen met het idee om die kat eens even goed te zeggen dat het geen dag was voor boos zijn.
Haar idee veranderde meteen toen ze zag dat het Littleface was die twee apprentices de les leerde, ze grinnikte, deze apprentices waren nog jong, en ze hadden waarschijnlijk het idee gehad om op onderzoek uit te gaan, tot ze betrapt waren door Littleface.
De rossige poes stapte door het struikgewas Sunningrocks op, en na even de situatie goed te hebben bekeken wendde ze zich tot de boze poes.
"Ach laat ze toch, ze doen toch niemand kwaad? Ik snap ze wel, het is mooi weer, en wat is lekkerder dan even dagdromen in de zon? Met dat idee was ik hier ook heen gegaan."
Om haar woorden kracht bij te zetten koos Flyleaf een zonnig plekje, ging liggen en begon te eten. Na een paar happen gehad te hebben keek ze weer naar de Warrior, wachtend op een reactie.

Specklepaw keek angstig naar Littleface. Ze was kwaad, maar waarom. Ze hadden toch niemand kwaad gedaan? Hij sloeg zijn ogen neer. Zijn adem kwam er piepend uit door de angst. "Sorry.", mompelde hij. Hij wist niets te zeggen dus miauwde hij Droppaw maar na. "Ach laat ze toch, ze doen toch niemand kwaad? Ik snap ze wel, het is mooi weer, en wat is lekkerder dan even dagdromen in de zon? Met dat idee was ik hier ook heen gegaan." Meteen schoot Specklepaws hoofd omhoog. Het was Flyleaf. Toen zij ging zitten liep hij er vluchtig naartoe. Hij kromp ineen achter Flyleaf en bleef daar verstopt zitten.

Flyleaf grinnikte toen het jonge katertje zich achter haar verstopte, zij persoonlijk hield wel van apprentices, ze waren net iets rustiger en volwassener dan kittens, maar nog steeds onstuimig en onvoorspelbaar.
Ze wendde zich tot het bibberende hoopje achter haar, "Wil je ook een hapje Specklepaw? Er is genoeg." Ze schoof de eekhoorn naar hem toe en gaf een bemoedigend knikje.
Daarna keek ze naar Littleface, die er nog steeds heel nijdig uitzag. Nu was Flyleaf het wel zat, Littleface kon toch ook gewoon van het weer genieten? De zon was heerlijk en de stenen lekker warm.
"Wat is er toch Littleface? Geniet van de zon, die zien we toch niet zo vaak in Leaf-bare."
Het leek niet te werken, Littleface keek nog steeds even stug, dus in een laatste poging haar op te vrolijken sprak Flyleaf haar nog eens aan. "Er zullen genoeg dagen overblijven om deze twee uit te kafferen, maar vandaag is er te mooi voor, ga liggen en geniet van de warme zon."
Hierna bekeek ze de andere apprentice. "Jij ook Droppaw, dat is iniedergeval beter dan elkaar een beetje bang, of boos, aankijken."
Met deze woorden sloot ze haar ogen en ging op haar zij liggen, om te genieten van de zon op haar rossige vacht.

Littleface hoorde nog een stel zachte poten op de grond. Zo, het wordt nog druk hier, dacht ze met een opgetrokken wenkbrauw. Het was Flyleaf, die de boel is rustig begon te bekijken. Hierdoor werd Littleface nog nijdiger, en ze zuchtte diep toen Flyfleaf ook nog zei: "Ach laat ze toch, ze doen toch niemand kwaad? Ik snap ze wel, het is mooi weer, en wat is lekkerder dan even dagdromen in de zon? Met dat idee was ik hier ook heen gegaan." Littleface zuchtte zachtjes. "Kan niemand mij is aprrentice de les laten leren?" mompelde ze zachtjes, en nog steeds nijdig. Flyleaf probeerde het nog een keer om te zeggen: "Wat is er toch Littleface? Geniet van de zon, die zien we toch niet zo vaak in Leaf-bare. Er zullen genoeg dagen overblijven om deze twee uit te kafferen, maar vandaag is er te mooi voor, ga liggen en geniet van de warme zon." Met een diepe zucht stond Littleface op en ging ze naast Flyleaf liggen. Verlangend keek ze naar de eekhoorn die naar Specklepaw werd toegeschoven. Het was een tijdje geleden dat Littleface gegeten had, nog voor maanhoog van de dag ervoor. Maar ze wilde er ook niet al te bedelend uit zien, dan leek het namelijk net of ze niet voor zichzelf kon zorgen. Dat wilde ze niet, en al helemaal niet met leerlingen erbij. Dus bevestigde ze haar blik op haar vacht, die wel een grondige likbeurt kon gebruiken. Dus begon ze zich schoon te maken en de klitten uit haar vacht te halen. Dit was een van die werkjes waar ze nou niet van hield, en wat ze dus ook maar weinig deed. "Waar heb je die prooi vandaan?" vroeg ze uiteindelijk toch maar, om te proberen Flyleaf terecht te wijzen, dat ze eerst voor de clan moest jagen en dan voor haarzelf. Stiekem hoopte Littleface dat Flyleaf dat niet gedaan had en dat Littleface een sappig verhaaltje voor in de clan had.

Frozenpaw liep vrolijk naar de fourtrees, omdat ze had geroken dat hier meer thunderclan-katten waren. Ze had zin om samen te tongen, dus liep ze er naar toe. Toen ze bijna bij de fourtrees was, opende ze haar kaken om te ruiken of er ergens toevallig nog een prooi rond liep. Maar dat heb je niet in Leaf-bare, dus gaf Frozenpaw het snel weer op en rende verder naar de fourtrees. "Waar heb je die prooi vandaan?" hoorde ze de stem van Littleface, die zoals gewoonlijk, weer is wat te zeuren had. Wil ik hier echt wel bij zitten? vroeg Frozenpaw' zich af en ze snorde vrolijk. Ze opende haar kaken om te ruiken wie er nog meer zaten. Ze snoof in en rook Littleface, Flyleaf, Specklepaw en Droppaw. Een beetje teleurgesteld liep ze verder. Ze hoopte meer op een van haar vriendjes, want ze was niet heel hecht met Specklepaw en Droppaw. Maar anders verveelde ze zich toch maar, dus liep ze verder en ging bij hen zitten.

Flyleaf kon de stille hoop van Littleface bijna horen in de vraag, ze grinnikte."Rustig maar Littleface, ik heb eerst nog prooi naar het kamp gebracht. Maar als je wilt mag je ook wel wat hoor." Hierna begon ze Littleface te helpen met de klitten uit haar vacht te halen. Ze wist dat de poes daar een hekel aan had, dus probeerde ze haar een beetje op te vrolijken door te helpen.
Ze had net een paar likken gedaan toen ze zachte voetstapjes hoorde, en inderdaad, even later stak Frozenpaw haar hoofd door het struikgewas.
Meteen begreep Flyleaf dat Froenpaw teleurgesteld was dat haar vrienden er niet waren. Om het haar toch naar de zin te maken besloot Flyleaf dat Droppaw de aangewezen persoon was om zich om de nieuwkomeling te bekommeren. "Droppaw, geef ook even een stukje eekhoorn aan Frozenpaw, ze ziet er hongerig uit."
Daarna keerde de poes zich terug naar haar ritmische tongslagen op Littleface's vacht. Eigenlijk mocht ze de nukkige poes wel, en voor het eerst in een lange tijd voelde Flyleaf zich rustig...

Flyleaf beantwoorde de vraag van Littleface op een manier hoe Littleface het niet wilde. "Rustig maar Littleface, ik heb eerst nog prooi naar het kamp gebracht. Maar als je wilt mag je ook wel wat hoor." Toen boog Flyleaf zich voorover om de klitten uit Littleface's haar vacht te halen. Littleface keek verwonderd naar achteren, maar legde toen haar kop op haar voorpoten en genoot van het heerlijke gevoel als de klitten eruit waren. Ze zuchtte met een diepe mrauww en sloot haar ogen. Ze spitste haar oren toen ze hoorde dat Flyleaf zei dat Droppaw een stukje aan Frozenpaw moest geven. Ze snorde vrolijk en ontspande zich. "Hé Flyleaf, kan je dit niet iedere dag doen?" vroeg ze als grap. Littleface was vaak een wat chagrijnige poes, maar Flyleaf was een poes waar ze goed mee op kon schieten.

Frozenpaw stak haar kop door de struiken en liep langzaam verder. Ze voelde zich een beetje bekeken. Alleen de nukkige Littleface keek niet om, iets wat Frozenpaw niet heel erg verbaasde. "Hebben jullie ook geen training vandaag?" vroeg ze nieuwsgierig. Flyleaf keek naar Frozenpaw en zei toen tegen Droppaw: "Droppaw, geef ook even een stukje eekhoorn aan Frozenpaw, ze ziet er hongerig uit." Dankbaar keek Frozenpaw naar Flyleaf en liep een stukje dichterbij naar Droppaw. Ze durfde niet helemaal naar Droppaw toe te lopen, daar was ze te verlegen voor. Laat staan om er naast te gaan zitten en me te eten!

Specklepaw knikte dankbaar en nam een grote hap. Meteen toen hij die doorslikte voelde hij schuldgevoel in zich opborrelen. Hij had nog niet gejaagd voor de clan. Ondertussen kwam Frozenpaw er ook bij zitten. "Hebben jullie ook geen training vandaag?" Specklepaw schudde zijn kop. "Ik heb nog geen mentor.", gromde hij vriendelijk. Iets minder bibberend stond hij op en ging tussen Frozenpaw en Droppaw inzitten. Hij imiteerde grappend Flyleaf na; "Droppaw, geef ook even een stukje eekhoorn aan Frozenpaw, ze ziet er hongerig uit." en schoof daarna de eekhoorn naar de poes. Plotseling viel er iets op zijn plek. Ik zit tussen een poes en een poes, ik mag een wens doen. Hij keek even de gezellige kring rond en zag dat dit gezelschap uit allemaal poezen bestond. De apprentice zuchtte en rolde met zijn ogen. Daarna richtte hij zijn blik op de hemel en wenste; Ik wens dat ik een goed mentor krijg, die mij traint tot de machtigste kat van het hele woud. Door zijn wens sprong Specklepaw opgewonden op. Hij deed een paar trappelpasjes. Hij stopte in het midden van zijn belachelijke pasje en ging beschaamd terug zitten.

Flyleaf grinnikte toen ze littleface hoorde "Kan je dit niet elke dag doen Flyleaf?" De nukkige kat was eindelijk aan het genieten, en Flyleaf merkte dat ze zich bij dit gezelschap rustig en leuk voelde. De nieuweling die Frozenpaw heette vroeg of er geen training was, voordat Flyleaf antwoord kon geven deed Specklepaw dat al, "Ik heb nog geen mentor. Zei hij, waarna hij even zat en daarna een gestoord soort huppelpasje deed, Flyleaf lachte. "Te veel energie Specklepaw? Zo ja, dan mag je nog wel wat gaan jagen, het lijkt alsof iedereen honger heeft vandaag." Ze grinnikte, deze apprentices waren wel leuk gezelschap, toen ze uiteindelijk alle klitten uit Littleface's vacht had sloot ze haar ogen en genoot van het vriendelijke en leuke gezelschap.

"Droppaw, geef ook even een stukje eekhoorn aan Frozenpaw, ze ziet er hongerig uit." zei Flyleaf tegen Droppaw. Droppaw keek naar Frozenpaw die naast Specklepaw ging zitten. Ze duwde mat haar neusje de eekhoorn naar Frozenpaw toe. "Hebben jullie ook geen training vandaag?" Droppaw schudde haar kop net op hetzelfde moment dat Specklepaw ook zijn kopje schudde en ze moest even blozen. Ze hoopte dat niemand dat kon zien. "Ik heb nog geen mentor." Gromde Specklepaw. "Ik ook nog niet" zei Droppaw snel. Droppaw zag Specklepaw een paar trappelpasjes doen. "Te veel energie Specklepaw? Zo ja, dan mag je wel wat gaan jagen, het lijkt alsof iedereen honger heeft vandaag." Zei Flyleaf. "Ja!" zei Droppaw vrolijk ookal was de vraag niet voor haar bedoelt "Ik wil wel gaan jagen!"

{Sorry dat ik zo laat reageer^^"}

"Ik heb eigenlijk ook nog geen mentor... Maar er komt binnenkort een ceremonie en dan krijg ik mijn mentor!" zei Frozenpaw trots. Ze snorde hard toen Specklepaw Flyleaf nadeed. Je kan het goed! zei ze vrolijk. Opeens stond Specklepaw op en begon hij raar te huppelen. Frozenpaw had het bijn niet meer, zo grappig vond ze hem. Raar dat ik hem nooit eerder heb ontmoet... dacht Frozenpaw. Te veel energie Specklepaw? Zo ja, dan mag je nog wel wat gaan jagen, het lijkt alsof iedereen honger heeft vandaag." zei Flyleaf en Specklepaw keek een beetje beschaamd. "Ja! Ik wil wel gaan jagen," zei Droppaw en ze sprong al overeind. "Ik ga met je mee, als je dat niet erg vind," zei Frozenpaw en ging ook staan.

Littleface vond het jammer dat Flyleaf al weer klaar was. Ze had er echt van genoten en ze had besloten om een beetje te luieren vandaag, dus bleef ze precies liggen zoals ze lag. Verder lette ze niet echt op wat er gezegd werd door de leerlingen, alleen als er wat door Flyleaf gezegd werd. Dat was tenminste interessant, dacht ze terwijl ze zachtjes spon. Flyleaf was toch wel een goed gezelschap, vond Littleface. "Te veel energie Specklepaw? Zo ja, dan mag je nog wel wat gaan jagen, het lijkt alsof iedereen honger heeft vandaag." Littleface snorde en keek omhoog. Ze was verbaasd dat ze Flyleaf niet aantrof, maar toen zag ze dat Flyleaf naast haar was komen liggen. Ze vond het fijn dat Droppaw toen aanbood om te gaan jagen en Frozenpaw ook, zodat het iets minder druk werd.