Daydreaming {open}

Maskpaw was rustig bezig de kruiden te sorteren in de den toen hij een stem hoorde: "Is daar iemand?" Na de woorden liep hij de den uit en keek in de richting waar de stem vandaan was gekomen. Hij zag de twee apprentices al snel en het was wel duidelijk dat ze net beide gerend hadden. Er moest wel iets gebeurd zijn. "Ik ben er, maar wat is er aan de hand? Jullie zouden hier niet buiten adem komen als er niks aan de hand was." Zei hij. Hij was de apprentices al aan het controleren op wonden, maar hij kon niks bij hun opmerken, dus het was waarschijnlijk iemand anders waar wat mee was gebeurd. Hij keek naar de twee apprentices, wachtend op een antwoord.

Droppaw zag een kat tevoorschijn komen en wist meteen dat het Maskpaw was. Maskpaw was de apprentice van Jayfeather. Ze kwam naar Droppaw en Specklepaw toe en zei: "Ik ben er, maar wat is er aan de hand? Jullie zouden hier niet buiten adem komen als er niks aan de hand was." Droppaw kon even niks zeggen ze was te opgelucht om iets te zeggen. "Frozenpaw is gewond aan haar poot." kwam er uiteindelijk uit. "We moeten snel vertrekken," zei ze vervolgens "anders word het al donker." Droppaw ging rechtstaan en stond klaar om te vertrekken maar ze besefte dat Maskpaw kruiden zou moeten meenemen. "Moet ik helpen met de kruiden te dragen?" vroeg ze vriendelijk.

"Frozenpaw is gewond aan haar poot." Vertelde Droppaw hem. "We moeten snel vertrekken, anders wordt het al donker." Maskpaw keek even naar de lucht, Droppaw had gelijk. Als ze voor het donker weer terug wilden zijn in het kamp moesten ze wel opschieten. Hij draaide zich om en liep terug naar de den waar hij de juiste kruiden pakte. Hij wist niet hoe Frozenpaw gewond was geraakt, dus hij nam mee wat hij nodig kon hebben. Hij liep weer naar buiten toe toen hij alles had gepakt. "Moet ik helpen de kruiden te dragen?" Hij legde de kruiden neer en schoof wat naar Droppaw toe. "Wees voorzichtig met het te dragen en slik niks door." Waarschuwde hij de apprentice. Hij pakte de andere kruiden op en wachtte tot de apprentices de weg zouden leiden.

Littleface wachtte vol ongeduld op de medicine cat die maar niet leek te komen. Als jij hier wacht, zei ze onrustig tegen Flyleaf, Ik bedoel bij Frozenpaw, dan zal ik voor haar jagen. Ze heeft vast wel honger en ze kan het goed gebruiken om sneller te genezen, denk ik. Zonder een antwoord af te wachten, liep ze een eindje verder een opende ze haar kaken. Ze rook niet veel, nu met Leaf-bare, maar ze rook wel wat prooi. Het zal vast wel magere prooi zijn, dacht Littleface grimmig en ze rende op de geur van konijn af. Ze kon ruiken dat ze nu dichtbij de prooi zat en ze liet zich automatisch in de jagerspositie vallen. Ze had geluk dat ze wind tegen had, het konijn zal haar nu niet ruiken. Nog een paar stapjes, dacht Littleface geconcentreerd en ze zette zich af. Ze sprong omhoog om het konijn te bespringen. Littleface had het beestje al vast voordat het weg kon rennen en met een snelle beet doodde ze het. Ze liep terug naar de plek waar Frozenpaw en Flyleaf zaten, en liet daar het konijn vallen.

Maskpaw schoof wat kruiden naar Droppaw en zei :"Wees voorzichtig met het te dragen en slik niks door." Droppaw pakte de kruiden op en zwiepte met haar staart als gabaar dat Maskpaw moest volgen. Droppaw rende snel het kamp uit en keek even achterom om te zien dat Specklepaw en Maskpaw haar volgde. De kruiden smaakte vies in haar mond maar daar trok ze zich niks van aan. Ze bleef doorrennen tot ze Frozenpaw en de rest al in de verte zag. Toen ze er was liet ze de kruiden op de grond vallen en ging naast Frozenpaw zitten. "Het is oke Frozenpaw." ,zei Droppaw om haar gerust te stellen, "Maskpaw gaat je genezen."

Frozenpaw hoorde een stem, nu normaal, en ze wist dat deze van Droppaw was. "Het is oke Frozenpaw." zei Droppaw om Frozenpaw gerust te stellen, "Maskpaw gaat je genezen." Genezen? Waarvan? dacht Frozenpaw geschrokken en ze vloog overeind. "MRAUW!" miauwde ze pijnlijk en er ging een siddering door haar heen. Haar poot deed heel veel zeer. Het zou haar niet verbazen als het een gebroken poot was. Ze kon weer helder denken, ze zag niet meer dubbel en niet meer wazig. "Maskpaw? Ben jij dat? Wat is er met mijn poot?" vroeg Frozenpaw onrustig. Ze keek om zich heen en ze rook de verse geur van prooi. Ze keek die richting uit en zag verlekkerend een mollig konijn liggen, en dat in Leaf-bare!

Littleface dook in elkaar bij het horen van de pijnlijke miauw van Frozenpaw. "Het komt goed Frozenpaw, het komt allemaal goed," verzekerde ze Frozenpaw, maar zelf wist Littleface dat helemaal niet zeker. "Ik heb wat verse prooi voor je gevangen, die mag je vast wel even eten. Wist je dat Firestar ook wel is prooi gevangen heeft voor iemand anders? Maar dat was een vijand. Die vijand heette Yellowfang, geloof ik. Maar toen at hij er zelf ook van, en had hij de warriorscode overtreden, maar Yellowfang, als ze zo heette, werd toch de medicine cat van de Thunderclan! Dus het kan vast geen kwaad als jij wat eet." Littleface hield van verhalen en roddels, en vooral van het vertellen daarvan.

Flyleaf werd nu wel bezorgd, maar werd weer opgevrolijkt door het verhaal van Littleface. Ze spinde, "het leukste stukje van dat verhaal vond ik altijd dat Firestar, die toen nog Firepaw was, Yellowfang moest verzorgen."
Ze spinde, ineens voelde het alsof het toch nog goed zou komen.
"Weet je al wat ze heeft?" vroeg ze aan Maskpaw, en daarna tegen Littleface. "Ik kan lastig de clan binnen komen lopen en zeggen, heeye! Nog iemand vrijgezel? " Ze lachte, dat zou gestoord geweest zijn.

Maskpaw volgde Droppaw naar de plek waar Frozenpaw was. Eenmaal daar aangekomen zag hij nog twee warriors naast Frozenpaw. Hij legde de kruiden die hij aan het dragen was neer bij de kruiden die Droppaw al had neergelegd. "Het is oke Frozenpaw." Hoorde hij Droppaw zeggen. "Maskpaw gaat je genezen." Hij moest eerst nog kijken wat er aan de hand was voor hij kon zeggen hoe lang het duurde voor de poot geneesde, want het kon nog van alles zijn, het kon een verzwikking zijn, maar er kon ook iets gebroken zijn en als er iets gebroken was, dan duurde het langer om te helen. Toen Frozenpaw opsprong en een pijnlijke kreet gaf, was het voor hem wel duidelijk dat het in ieder geval veel pijn deed. "Maskpaw? Ben jij dat? Wat is er met mijn poot?" Hij liep dichter naar de apprentice toe en focusde zich op de poot. Hij moest nu uitzoeken hoe erg het was. Hij hoopte eerlijk gezegd niet dat het gebroken was, want dan was er een grote kans dat Frozenpaw er last van zou blijven houden, ook nadat het al geheeld was.

[Wat wil je dat het wordt met de poot? Een gebroken poot zal langer duren om te helen en in de meeste gevallen heelt het ook niet helemaal en blijft de kat er last van hebben, maar het is ook mogelijk dat het helemaal heelt. Er is ook nog de optie dat het een verzwikte poot is en dan is er maar een paar dagen rust nodig.]

Littleface snorde, ja, dat was een leuk stukje. "Heette ze echt Yellowfang dan? Heb ik het toch goed onthouden." Ze zag aan Flyleaf dat ze zich begon te ontspannen, maar zelf wist Littleface niet zeker of het wel beter zou worden. Het zag er ernstig uit, Frozenpaw's poot lag helemaal gedraaid. "Weet je al wat ze heeft?" vroeg Flyleaf, en Littleface zwiepte met haar staart als teken dat ze dat ook wel wilde weten. Littleface hoorde dat Flyleaf wat tegen haar zei. "Hé? Wat zei je?" vroeg ze verward en ze schudde haar kop. Hopelijk is het niks ergs, dacht Littleface nog en wendde zich toen naar Flyleaf.

[Ik, Frozenpaw is van mij btw, vind het wel leuk als ze hem niet helemaal goed meer kan gebruiken, gebroken dus, en dat het niet goed heelt.]

Frozenpaw knikte maar wat bij het verhaal van Littleface en eigenlijk maakte het haar helemaal niet uit of ze wel of niet mocht eten. Ze had toch geen trek en zin om te eten, ze had veel te veel pijn in haar poot. Ze keek een beetje naar haar poot, waar Maskpaw bezeig was met te kijken wat er aan de hand was. Frozenpaw hoorde Maskpaw zachtjes mompelen en ze keek naar het konijn naast zich. Misschien was het toch wel slim om te eten, want ze had alleen maar een klein stukje eekhoorn op vandaag en voor de rest had ze voor maanhoog van de dag ervoor niet meer gegeten. Ze draaide haar kop een beetje en probeerde te happen naar het mollige konijntje, maar ze kon er net niet bij. Bewegen durfde ze niet, bang voor de pijn in haar poot. Littleface schoof liefkozend het konijntje tot naast haar hoofd, en Frozenpaw begon langzaam wat te eten. Het lag niet ideaal, maar ze had tenminste wel wat in haar maag. Het kijken naar haar poot deed al zeer, dus ze probeerde dat zo veel mogelijk te vermijden. Dit zat tussen haar oren en dat wist ze ook wel, maar toch, nu de medicine cat er zo naar keek voelde ze het extra erg.

Specklepaw hield zich angstvallig op de achtergrond. Hij vond wonden eng. Toen Frozenpaw angstvallig weg keek van haar poot trippelde hij naar haar toe. Hij ging naast haar zitten. Zijn nek boog soepel naar beneden als hij iets in haar oor wilde fluisteren. "Je poot is ernstig gewond, maar ik weet zeker dat alles goed komt.", beloofde hij Frozenpaw zachtjes. Zijn stem klonk beverig. Specklepaw probeerde dat te verbergen met een glimlach. Hij zuchtte en ging liggen. Zonder iets te vragen bogen hij Frozenpaws oren te wassen. Toen hij daar mee klaar was waste hij zijn eigen oren.
~Flut

Maskpaw inspecteerde de poot nog een keer goed en hij was er nu wel zeker van dat het niet goed was. De poot was sowieso gebroken en dan was het nu dus de vraag of het goed zou helen of niet. Hij keek naar de andere katten die erbij waren. "Zou een van jullie misschien een paar takjes kunnen vinden." Vroeg hij. Zelf keerde hij zich naar de kruiden die hij had meegenomen en pakte de kruiden die hij nodig zou hebben. In het kamp zou hij wel papaver zaadjes aan de apprentice geven, maar het was beter dat de apprentice nu niet in slaap zou vallen. Hij pakte de smeerwortel die hij had meegenomen en kauwde erop tot het gemalen genoeg was en deed het toen zo voorzichtig mogelijk op de poot. Hij wilde niet te veel pijn geven aan de apprentice, daarom deed hij het zo voorzichtig. Nu was het alleen wachten tot een van de andere katten hem wat takjes had gebracht om de poot te ondersteunen.

Specklepaw knikte en stond op. Hij schudde zich flink uit en liep weg opzoek naar takjes. Onderweg naar zijn zoektocht vond hij een spinnenweb. De apprentice nam het spinnenweb mee en verzamelde wat takjes. Zijn maag rammelde weer. Hij had maar één hap genomen van de eekhoorn, waar hij nu spijt van had. Met de takjes en het spinnenweb in zijn mond ging hij opzoek naar eetbare bessen. hij zag bloedrode bessen die er heel lekker uit zagen. Het water liep hem in de mond. Hij pakte met zijn poot de tros en hinkte terug naar de plek waar het hele gezelschap zat. Specklepaw liet de takjes vallen en spuugde ook het spinnenweb uit. "Ik heb ook ineens wat spinnenweb meegenomen en heel lekkere bessen.", miauwde hij trots. Hij schoof de bessen naar voren.

[de bloedrode bessen zijn doodsbessen, even om te zeggen dat je je kat er niet van laat eten (behalve als je je kat dood wilt) ^^]

Flyleaf hoorde de vraag van de medicine cat en sprong op, maar voor ze het wist rende Specklepaw al, hij wilde waarschijnlijk iets te doen hebben. Flyleaf begreep het wel, zij was ook bang, Frozenpaw's poot zag er niet goed uit, en Maskpaw had ook geen enkele keer gezegd dat het goed zou komen...
Even later kwam Specklepaw terug, "Ik heb ook ineens wat spinnenweb meegenomen en wat lekkere bessen..."
Flyleaf schrok, die bessen, die herrinerde zij zich... Wat was het ook alweer...
Ineens wist ze het, "heb je er van gegeten Specklepaw?!
Als Specklepaw ook maar een van deze bessen had gegeten zou hij het waarschijnlijk niet overleven. Meteen waarschuwde ze Maskpaw, "Maskpaw, ik weet het niet honderd procent zeker maar volgens mij heeft Specklepaw per ongeluk Doodsbessen meegenomen..." Daarna wendde ze zich tot de apprentice, "deze bessen zijn levensgevaarlijk. Jij kon het niet weten, maar als je deze bessen eet ga je dood..."
Dat klonk allemaal wel heel pessimistisch, om zichzelf een hoeding te geven liep Flyleaf weer naar Littleface, en drukte zich tegen haar aan... Waren de bessen een voorteken geweest?

"heb je er van gegeten Specklepaw?!" Specklepaw sperde zijn bruine ogen wijdopen van angst bij de waarschuwende toon. "Nee... eh nee, ik wou er wel van eten.", miauwde hij verbaasd. "Wat is er dan mis met die besjes? Ze zien er toch lekker uit?!" "deze bessen zijn levensgevaarlijk. Jij kon het niet weten, maar als je deze bessen eet ga je dood..." Zijn mond viel open van verbaasing. Hij tikte voorzichtig tegen de tros besjes. "Dood?", herhaalde hij trillend. Hij bracht zijn neus naar de bessen. Daarna schoot zijn hoofd omhoog. "Ik zal ze terug brengen." Zijn stem beefde maar hij klonk vastberaden. Voorzichtig pakte hij het uiteinde van het takje waar de bessen aanhingen en liep weg. Specklepaw geloofde de poes. Maar hij kon moeilijk begrijpen dat één besje je dood kon krijgen. Hij legde de besjes terug op de plek waar hij hen had gevonden en sprintte terug naar de katten.

Frozenpaw keek naar Specklepaw die naast haar kwam zitten. Zonder iets te vragen begon hij
Frozenpaw's oren te likken, iets wat ze wel fijn vond. Na een tijdje stopte hij. Toen Maskpaw vroeg wie wat takjes wilde zoeken, sprong hij meteen op. Frozenpw was te zwak om te laten merken dat ze het jammer vond dat hij wegging. Na een lange tijd kwam hij terug. "Ik heb ook ineens wat spinnenweb meegenomen en heel lekkere bessen." zei hij. Frozenpaw keek verlangend naar de bessen en wilde er net een pakken, toen Flyleaf zei: "heb je er van gegeten Specklepaw?! Deze bessen zijn levensgevaarlijk. Jij kon het niet weten, maar als je deze bessen eet ga je dood..." Frozenpaw schrok en deed snel haar tong, die bijna een bes had aangeraakt, in har mond terug. Specklepaw was zo dapper om het takje weer op te pakken en hem weer weg te brengen.

Maskpaw zag dat Specklepaw wegrende en even later terug kwam, maar wat de apprentice had meegenomen waren niet alleen de takjes waar hij om had gevraagd. Het spinrag kon hij nog wel gebruiken, maar de bessen. Hij wist meteen welke bessen dat waren. Voor hij aan de apprentice kon vragen of hij er iets van had gegeten had Flyleaf de vraag al gesteld. Had hij yarrow meegenomen? Hij keek tussen de kruiden en hij wist het antwoord eigenlijk al wel, hij had de yarrow niet meegenomen, omdat er geen sprake was van vergiftiging. Yarrow groeide hier ook niet in de buurt, dus dat zou niet helpen als er iets aan de hand was. Wat kon er nog meer gebruikt worden om het gif uit het lichaam te krijgen? Brandnetel bladeren! Dat was het, er zou vast wel iets in de buurt groeien. Voor hij om hem heen kon kijken of er een plant in de buurt was antwoordde Specklepaw. "Nee... eh nee, ik wou er wel van eten." Hij was opgelucht met het antwoord van de apprentice, blij dat hij niks had gegeten van de bessen. Nadat de apprentice de bessen terug had gebracht richtte hij zijn aandacht op Specklepaw. "Je kunt beter je poten ergens gaan wassen, je weet nooit of er nog wat sap van de bessen op zit en was ze niet met je tong, maar ergens waar water is." Na dit gezegd te hebben richtte hij zich weer tot Frozenpaw. Hij pakte de takjes die Specklepaw had gebracht en ook het spinrag en begon zo de poot te ondersteunen. "Je poot is gebroken, daarom moet je er geen gewicht op zetten." Waarschuwde hij Frozenpaw. Hij richtte zich tot de warriors. "Kunnen jullie haar ondersteunen en terug helpen naar het kamp?" Vroeg hij.

Tranen stonden in de ogen toen van Frozenpaw toen Maskpaw de takjes om haar poot heen deed. Ze kon het niet tegenhouden dat er eentje ontsnapte uit haar oog. "Je poot is gebroken, daarom moet je er geen gewicht op zetten." zei Maskpaw. Frozenpaw keek met grote ongelovige ogen naar Maskpaw. Gebroken... M-maar heel veel botbreuken.. Ze stopte in de zin toen Maskpaw haar verdrietig aankeek. Hij keek de warriors aan. "Kunnen jullie haar ondersteunen en terug helpen naar het kamp?" Frozenpaw zuchte. Ondersteund worden, jakkes. Ze deed liever alles alleen, maar dat lukte nu niet, dus knikte ze maar en probeerde ze op te staan. Ze zakte gelijk door haar poot heen. Ik moet dit rustiger doen, dacht ze bij zichzelf en ze stond weer, met haar slechte poot nog op de grond gerust. Ze sleepte hem achter haar aan, maar zelfs dat deed zeer. Ze hijgde van inspanning en zweet druppelde in haar ogen toen ze de 6de stap had gezet.

Flyleaf stond meteen naast Frozenpaw toen Maskpaw de vraag stelde, "natuurlijk, ik en Littleface kunnen haar wel terugbrengen, Droppaw, Specklepaw, jullie zullen wel moe zijn na vandaag, als het aan mij ligt mogen jullie in het kamp wat prooi pakken en dan naar jullie nesten..." Ze keek vragend naar Littleface om te kijken wat zij ervan vond, ook gaf ze een tikje tegen haar schouder met haar staart om te laten zien dat ze het niet als een gebod had bedoelt, dat zij en Flyleaf Frozenpaw terug zouden brengen, maar dat het een vraag was geweest...