Can I call you a friend? My friend? [Spt - Aragon]

'Overal waar jij heen wilt, darling.' Klonk de stem van Aragon in response. Ja, daar had de poes veel aan. Ze haalde haar schouders op, keek een moment om zich heen, en begon dan maar naar haar huis te lopen.

Grijnzend trippelde de kater achter Sketch aan.

uit inspiratieloosheid trippelde ze maar naar boven, en sprong soepel op het bed van haar eigenaars. Met een tevreden zucht plofte ze neer.

Aragon liep op een drafje achter haar aan, soepel sprong hij naast haar op het bed en glimlachte. Hij plofte naast haar neer en keek haar liefdevol aan.

Sketch draaide zich iets, zodat ze tegen de kater aan lach, en sloot even genietend haar ogen terwijl ze begon te spinnen.

Aragon keek de poes liefdevol aan terwijl deze tegen hem aan ging liggen en begon te spinnen.

_{Sketch sloot langzaam haar ogen, en het spinnen maakte plaats voor een diepe ademhaling.}

De kater keek naar Sketch die langzaam haar ogen sloot, het gespin ging over in een diepe ademhaling. Aragon grijnsde breed.

_{Een vreemd beeld verscheen voor haar, de lucht was nachtblauw, en de sterren straalden een beschermende gloed uit. Een groot bos lag voor haar, drie kleine paadjes kronkelden tussen de bomen door, weg van haar, en zagen er stuk voor stuk aanlokkelijk uit.}

Een liefdevolle glimlach sierde zijn gezicht terwijl hij de poes bestuderend aankeek. 'Waar denk je aan?'

_{[i]'Waar denk je aan?'[/b] De poes glimlachte. 'Ik zie een bos. Het is nacht, de lucht is helder, de sterren lachen me toe. Er zijn drie paden die het bos in lopen, ik weet niet welke ik moet nemen.'}

'Ik zie een bos. Het is nacht, de lucht is helder, de sterren lachen me toe. Er zijn drie paden die het bos in lopen, ik weet niet welke ik moet nemen.' Aragon glimlachte. 'Neem het pad waarbij je hart zegt dat je het moet volgen.'

_{'Neem het pad waarbij je hart zegt dat je het moet volgen.' De grote poes knikte even, en wandelde verder over het middelste pad. Weer een splitsing, het rechterpad. Ze liep langs een prachtig meer.}

Aragon bestudeerde de zwarte poes hij glimlachte. 'Heb je het goede pad gekozen?'

_{'Heb je het goede pad gekozen?' De poes knikte, eenmaal verder gelopen stond er een grijze kater op het pad, de poes was ervan overtuigd dat het Aragon was, al stond hij nog omgekeerd.}

De poes had geknikt op zijn vraag, de vrolijke glimlach sierde nog steeds Aragon's gezicht. 'Wat zie je?'

_{'Wat zie je?' klonk zijn stem, en de poes concentreerde zich meer op het beeld dat ze zag. 'Ik zie een grijze kat. Ik denk dat jij het bent. Maar ik zie alleen de rug.'}

'Ik zie een grijze kat. Ik denk dat jij het bent. Maar ik zie alleen de rug.' Aragon lachte vrolijk naar de zwarte poes. 'Fijn dat er nog iemand is die aan me denkt.'

_{'Fijn dat er nog iemand is die aan me denkt.' Lachte de kater, en de poes lachte kort even mee, voor ze verder ging. Blijkbaar had ze in haar droombeeld ook gelachen, want de kat draaide zich om... Om een arrogante uitdrukking en een wit befje te onthullen. Echter werd zijn blik zacht na een stralende glimlach van de poes zelf, en toen leek hij plots te krimpen. Een tabby katertje stond voor haar.}

Ze lachte even kort mee, een enkel moment keek Aragon naar de poes. Een glimlach sierde zijn gezicht.

OOC; ik ben way to lazy voor een sheet ;]]