Can I call you a friend? My friend? [Spt - Aragon]

_{Sketch volgde enkele vlokken met haar ogen, ze vielen uit de donzige wolken, dwarrelden naar beneden, en enkele van hen nestelden zich op de vensterbank, vlak voor hen. Het was een mooi gezicht...}

Kort volgde zijn gele ogen de witte vlokken, hij glimlachte licht. 'Zullen we naar buiten gaan?' Het was een ongewoon voorstel, vanuit zijn mond in ieder geval. Aragon hield niet zo van sneeuw, maar hij kon niet ontkennen dat het er prachtig uitzag.

'Zullen we naar buiten gaan?' klonk de stem van de kater, en de poes keek wat verbaasd op. 'Houd jij ook van sneeuw?' Klonk haar stem verbaasd op. Er waren toch maar weinig katten die van het witte goedje hielden, maar Sketch hoorde zelf bij die weinigen. 'Heel graag!'

'Houd jij ook van sneeuw?' Aragon glimlachte. 'Ik heb niet veel met sneeuw, maar ik vind 't wel mooi. En het is leuk om buiten te zijn als het sneeuwt.' Klonk zijn rustige stem. 'Heel graag!' De kater sprong soepel van het bed af.

_{Ik heb niet veel met sneeuw, maar ik vind 't wel mooi. En het is leuk om buiten te zijn als het sneeuwt.' Een grote grijns verscheen op het gelaat van de poes. Correct antwoord. Athans, goed genoeg. De poes sprong van het bed af, en stapte rustig naar de overloop.}

Een grijns verscheen op het gelaat van de poes, Aragon grijnsde terug. Hij volgde haar naar de overloop. Hij keek vrolijk om zich heen, opmerkend dat Sketch's huis er heel anders uit zag dan zijn huis. Hij glimlachte bij het feit dat hij dit huis eigenlijk leuker vond, wat ook kon komen door het gezelschap van Sketch.

_{Sketch keek een moment achterom, de kater volgde haar gewoon. Wat logisch was natuurlijk. In een rustig tempo wandelde de poes de trap af, en vervolgens de keuken door en de tuin in. Midden in de tuin bleef ze stilstaan, en hief haar kop naar de vallende vlokjes.}

Aragon kwam in een drafje achter haar aan, hij keek vrolijk omhoog naar de vallende vlokjes. Daarna vestigde hij zijn blik op Sketch, met zijn poot schopte hij wat sneeuw in haar richting. De kater glimlachte plagend naar haar.

Sketch keek achterom. De grijze kater glimlachte plagend naar haar, hij had het gewaagt om sneeuw over haar heen te gooien. Het koude prutje deerde haar niet. Een grote grijns brak door op haar gezicht, terwijl ze wat sneeuw over hem heen schepte.

Aragon grijnsde breed, zelfs toen de poes ook wat van het koude goedje over zijn vacht heen gooide. Hij mocht het dan niet zo hebben met sneeuw, hij vermaakte zich prima. De vraag was alleen waarom hij zich zo vermaakte, zou dat dan misschien toch te maken hebben met het feit dat hij samen was met Sketch?

Met een haast grimmige grijns, zette de donkere poes zich af en dook bovenop de kater. Sketch duwde hem met haar volle gewicht naar beneden, en aangezien ze een redelijk grote kat was, was dat redelijk veel gezicht. 'Hap de sneeuw!' Grinnikte ze.

'Hap de sneeuw!' Grinnikte de poes, Aragon lachte met haar mee. Waarna hij haar met al z'n kracht van hem afgooide.

Aragon lachte met haar mee, wat een warm gevoel in het binnenste van de poes veroorzaakte. Met veel kracht werd ze van zijn rug af gegooid, en kwam ze head-first in de sneeuw terrecht. 'Hmpf!' Protesteerde ze, en krabbelde weer overeind.

'Hmpf!' Protesteerde de poes, waarna ze weer overeind krabbelde. Glimlachend duwde hij zijn kop tegen haar schouder.

Eenmaal weer opgekrabbeld keek de poes even rond, om zich te oriënteren. De kater duwde glimlachend zijn kop tegen haar schouder, en Sketch gaf hem een kopje, nog wat voorzichtig.

De kater glimlachte breed toen Sketch hem een kopje gaf, ietwat voorzichtig.

Sketch wendde haar kop af, en keek in het niets voor haar. Een langerekte zucht rolde ongemerkt over haar lippen, terwijl ze haar kont liet zakken en rustig ging zitten. Haar staart wapperde wat om haar heen.

Aragon keek naar de poes die haar kop had afgewend, hij volgde haar voorbeeld en ging ook zitten. Hij bekeek Sketch en glimlachte, hoewel zijn gedachtes leeg waren. Was zijn hart dat niet, zijn gevoelens voor de grote poes waren duidelijker aan het worden.

Sketch keek weer terug, en haar gele ogen gleden een moment over de grijze kater voor haar. Haar hart zwol een moment op, maar slonk weer toen ze weg keek. 'Aragon? Waar eh... Waar zullen we heen gaan?' Klonk haar stem zacht.

'Aragon? Waar eh... Waar zullen we heen gaan?' Klonk haar stem zacht. Aragon glimlachte lichtjes en liefdevol. 'Overal waar jij heen wilt, darling.' Hij sprak het koosnaampje zacht uit. Het maakte hem niet veel uit waar hij was, op dit moment was het gezelschap van Sketch het belangrijkste.