Can I call you a friend? My friend? [Spt - Aragon]

Rustig strekte de zwarte poes zich uit, en wandelde haar tuin in. De lucht rook naar de herfstbloemen, waar haar Twolegs zo van hielden. Laatbloeiers, noemden ze dat. Een andere bekende geur dreef rustig haar neus binnen, het hart van de poes sprong plotseling op toen ze de geur herkende. Aragon. Sketch' gele ogen keken zoekend rond, waar was de kater? Soepel sprong ze op het lage muurtje dat de schutting moest vormen, en keek rond in de tuin van de kater.

Aragon lag opgekruld op de houten tafel in zijn tuin, een zwakke zon scheen door de wolken heen. Hij had zijn ogen gesloten, hoewel hij niet sliep. De kater opende zijn ogen en hief zijn hoofd toen de geur van een andere kat zijn neus binnendrong. Sketch. Hij keek even om zich heen en zag de poes op de schutting staan. Aragon glimlachte en kwam overeind, een kort moment strekte hij zichzelf even uit. 'Hoi,' klonk zijn stem vrolijk. Het verbaasde hem nog steeds hoe anders hij was in de buurt van Sketch, hoofdschuddend haalde hij zijn schouders op. Wat maakte het ook uit.

De zwartgrijze kater lag met zijn ogen gesloten, opgekruld op de houten tuintafel. Maar haar geur dreef blijkbaar snel naar hem toe, de kater opende zijn ogen en kwam glimlachend overeind. 'Hoi,' klonk zijn stem vrolijk. De poes sprong naar beneden, en sprong op een van de tuinstoelen. Een grote lach verscheen om haar mond en een twinkeling vulde haar ogen. 'Hey.' Het woord kwam er uit als een luide, vrolijk fluistering, terwijl ze de tuin even rond keek.

De poes sprong van de schutting af en klom op een van de tuinstoelen, een grote glimlach sierde haar gezicht en haar ogen waren gevuld met een twinkeling. 'Hey.' Het woord kwam er uit als een luide, vrolijke twinkeling. Een enkel moment zag hij dat ze de tuin rond keek. 'Al veel gedaan vandaag?' Hij glimlachte vrolijk.

'Al veel gedaan vandaag?' Klonk zijn stem. De grote poes schudde haast meteen al haar kop. 'Nee, eigenlijk niet. Met mijn Twoleg gespeeld. Wat in de zon gelegen. Dat was het eigenlijk wel ongeveer.' Een lichte grinnik verliet haar mond.

[justify]

De grote poes schudde na zijn woorden vrijwel direct haar kop. 'Nee, eigenlijk niet. Met mijn Twoleg gespeeld. Wat in de zon gelegen. Dat was het eigenlijk wel ongeveer.' Een lichte grinnik verliet haar mond. 'Nja 't is in ieder geval wel een mooie dag, beter dan die vieze miezer regen.' De grote kater grijnsde.

'Nja 't is in ieder geval wel een mooie dag, beter dan die vieze miezer regen.' Aragon grijnsde naar haar, en de poes glimlachte scheef. 'Ik vind de regen wel lekker, eigenlijk. Zolang het niet te hard regent. Maar die zon is ook heerlijk.' De poes deed een poging zich uit te strekken op de stoel, maar de poging mislukte.

Aragon keek even omhoog naar de lucht, door de wolken heen waren zonnestralen te zien. Het was heerlijk weer, niet te warm maar ook zeker niet koud. 'Ik vind de regen wel lekker, eigenlijk. Zolang het niet te hard regent. Maar die zon is ook heerlijk.' De kater knikte. 'Maar het moet ook niet te warm zijn, zeker niet met zo'n vacht als deze..'

'Maar het moet ook niet te warm zijn, zeker niet met een vacht als deze.' De poes knikte, daar had de kater een goed punt. Een lichte zucht kwam over haar lippen, ze vond de kater steeds leuker... Het was voor haar bijna liefde op het eerste gezicht geweest. Bestond liefde op de eerste toon? Sketch was absoluut gevallen voor die arrogante toon...

De poes knikte, waarna een zachte zucht over haar lippen rolde. Aragon keek haar aan en zuchtte ook. Hij begreep nog steeds niet waarom hij zich zo anders voelde rond Sketch, hij wist wel dat hij haar leuk vond. Meer dan leuk..

Sketch.

Sketch schudde een moment haar kop, was er iets mis met haar? Een vreemd gevoel dwarrelde door haar maag, een gevoel dat ze nooit eerder gehad had. Plotseling werd haar zonlicht weggenomen. Haar amber ogen gleden omhoog, grote wolken verduisterden de zon. Sneeuw, schoot het door haar hoofd. 'We moeten naar binnen, er komt sneeuw aan.'

tag: Aragon | words: ### | notes: I like Sketch <'3

thanks

'We moeten naar binnen, er komt sneeuw aan.' Aragon keek omhoog en knikte. 'Naar jouw huis of mijn huis?'

Sketch.

Sketch haalde simpel haar schouders op, na de vraag van de kater, en schudde een moment haar kop. 'Of we blijven buiten, natuurlijk. Maarreh... Mijn huis?' Haar gedachten dwaalden naar het bed van haar eigenaars, waar een heerlijke dikke deken op lag. Beiden waren ze vanmorgen in hun monster gestapt en weg gereden, het monster bevelen gevende met een raar, rond ding. Als zij zou groot en sterk zou zijn geweest als een monster, had ze absoluut niet geluisterd. Maar dat was het probleem niet. De poes stond op, en keek de kater vragend aan.

tag: you | words: ### | notes: blah blah blah

thanks

'Of we blijven buiten, natuurlijk. Maarreh... Mijn huis?' Aragon knikte, voor hem was buiten blijven geen optie. Hij had het niet zo op sneeuw. 'Is goed, dear.' Glimlachte hij toen de poes was opgestaan en hem vragend aan keek. De kater kwam zelf ook overeind.

'Is goed, dear.' Antwoordde de kater, en stond op, klaar om haar te volgen. Sketch bleef een moment verwonderd staan, het laatste woordje van de kater deed haar hele binnenste opwarmen. Ze had het zich toch niet verbeeld? Vroeg een onzeker stemmetje, ergens achter in haar hoofd. Met een ferme beweging van haar kop schudde ze de gedachte weg, het zou wel niet. Met vrolijke uitdrukking ging ze hem voor naar haar tuin, nog steeds haar eigen lompe loopje aanhoudende.

Hij merkte op dat de poes nog even bleef staan, haast verwonderd. De kater fronste even, maar glimlachte nog steeds. Met een vrolijke uitdrukking ging Sketch hem voor naar haar tuin.

Sketch.

Sketch wierp een korte blik achterom, haar hart sprong even op toen ze de kater nog steeds achter zich zag, hij volgde haar nog steeds! Waarom zou hij ook niet? Daar hoefde hij haar immers niet leuk om te vinden.. Een irritante tweestrijd bleef maar in haar binnenste woeden, als hij haar niet leuk vond, zou hij toch geen 'Dear' hebben gezegd? Een lichte, haast onmerkbare zucht rolde over haar lippen, terwijl ze in een soepele sprong over het muurtje sprong dat de twee tuinen van de andere onderscheidde. Met soepele, maar absoluut niet elegante pasjes stapte ze door haar kattenluik, en wachtte daar even op de kater.

tag: you | words: ### | notes: blah blah blah

thanks

Aragon liep vrolijk achter de poes aan en klom soepel door het kattenluikje. Hij besefte zich maar al te goed dat het de eerste keer was dat hij bij een andere kat in het huis was geweest, hij zag Sketch dan ook als een vriend. Hij was zich er wel bewust van dat hij nog meer gevoelens voor haar had, maar wist niet wat hij er mee aan moest.

Sketch.

De donkere poes ging hem, na kort twijfelen, voor naar boven, naar het grote bed van haar eigenaren. Het was een groot tweepersoonsbed, waar een heerlijk zachte, warme deken op uitgespreid lag. Soepel sprong ze op het bed, draaide een klein rondje, en ging liggen. Vrolijk volgde ze met haar ogen de donkere kater. Het plukje wit onder zijn kin was gewoon bijna schattig, nu hij niet langer meer arrogant uit zijn ogen keek.
10px; background-color: #231c24; color: #eee; text-align: center; text-transform: uppercase; border-bottom-left-radius: 20px 20px; border-bottom-right-radius: 20px 20px; font-family: 'Open Sans Condensed', sans-serif; letter-spacing: 3px; font-size: 10px;">tag: you | words: ### | notes: blah blah blah

thanks

Aragon keek vrolijk om zich heen terwijl hij de poes volgde, Sketch was al op het bed gesprongen. Even twijfelde hij, maar toch sprong hij uiteindelijk ook soepel op het tweepersoonsbed en ging naast haar liggen.