[Open] Slippery Slide!

Het was nog vroeg, maar Showkit was al de nursery uitgekomen. Zijn witte vacht viel nauwelijks op in het besneeuwde landschap dat zich die nacht had gevormd. Zijn zilverblauwe oogjes glansden vol plezier terwijl hij blij door de sneeuw trippelde en keek hoe hij sporen achterliet in het witte spul. Hij bleef staan toen hij zijn moeder de nursery uit zag komen en ging zitten. Zou zijn moeder, Fluffytail, boos op hem zijn omdat hij vroeg wakker was geworden en zonder te vragen naar buiten was gegaan? "En wat dacht deze kleine kitten hier te doen?" zei zijn moeder tegen hem. Toen Showkit zijn mond wilde openen om antwoord te geven pakte zijn moeder ehm zonder waarschuwing bij zijn nekvel en tilde hem op. Ze gingen op weg naar de nursery, maar Fuffytail stopte nog voordat ze binnen waren. Ze zette de witte kitten neer en zei: "Ach weet je wat, we gaan samen iets leuks doen." "Wat dan, Mama?" vroeg Showkit aan zijn moeder, maar Fluffytail gaf geen antwoord en liep in de richting van de uitgang van het kamp. Ze neemt me mee het kamp uit! Dacht Showkit van blijheid en zijn oogjes werden groot, de eerste keer dat hij uit het kamp mocht! Blij ging hij achter zijn moeder aan met kleine sprongen. Plots draaide zin moeder zich om, Showkit zelf keek ook even achterom. Hij zag Brainkit net uit de nursery komen. Hij bleef waar hij was terwijl zijn moeder zijn zusje ging halen, toen ze weer terug bij hem was, nam ze Showkit ook bij zijn nekvel en ging het kamp uit. "Hou je vast!" miauwde Fluffytail en Showkit piepte even van blijdschap.
Zijn moeder stopte toen ze bij het meer aankwamen, zette zijn moeder hem en Brainkit neer en ging het meer op. Even wist Showkit niet hoe zijn moeder over het water kon lopen, maar toen herinnerde hij zich dat tijdens Leaf-bare water soms in ijs veranderde en je op ijs kon lopen. Hij keek even naar zijn zusje en zei: "Kom, laten we ook proberen om op het ijs te lopen!" Zonder op antwoord te wachten sprong hij op het ijs, zijn poten leden onder hem vandaan en hijzelf gleed plat over het ijs heen. Toen hij uitgegleden was barstteij in lachen uit, dit was het meest geweldige wat hem ooit was overkomen!

Het was nog vroeg, en de koele ochtendbries streelde de half lange vacht van Raccoon. Elke pootstap die hij zette liet een pootafdruk achter. Elke keer moest hij even in zichzelf grinneken. Wat grappig was het ook! Honderden kleine vlokjes dwarrelden naar beneden. Dit was de wereld zoals de kleine Raccoon hem nog nooit eerder had meegemaakt! Vrolijk sprong hij in het rond, kijkend naar zijn eigen poot afdrukjes. Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht, en hij straalde. Hij begon te rennen, en keek telkens achterom. Hij ademde diep in. De frisse lucht drong zijn neusholtes in. Er trok ook nog een andere geur binnen. Eentje van vele SkyClanners. Raccoon keek een beetje beduusd. Wat was er aan de hand? De geur kwam bij het Sterrenmeer vandaan. Hij sprintte ernaartoe. De katten maakte rare glij bewegingen. Wat zouden ze aan het doen zijn? Was daar een naam voor? Hij zag een witte apprentice. Misschien wist zij wat er aan de hand was! Hij haastte zich ernaartoe, maar opeens werd de grond onder zijn poten spekglad. 'Wow!' Miauwde hij wat geschrokken. Hij gleed uit, en plofte zo voor de voeten van de apprentice neer. Een beetje verward bleef hij liggen. 'Ehm, weet jij misschien wat hier aan de hand is? En wat dit überhaput voor spul is..?' Hij probeerde recht op te staan, maar dat was niet makkelijk op dit rare spul..

{Talking to Blossompaw}

Flickerkit

Een moon lang was ze nou al in het kamp. Alleen maar in het kamp. Ze mocht er niet uit, oké, haar ogen waren amper geopend, ze kon er misschien net door heen kijken, haar ogen vertikte het helemaal open te gaan, dus alles was nog een beetje wazig voor haar; wel kon ze alles en iedereen onderscheiden, maar ja, haar ogen waren nog maar half open. Flickerkit stapte half de nursery uit, waar was iedereen? Haar moeder was nergens te bekennen, en ze kon haar vader ook niet vinden. Ook miste ze een paar siblings, waar waren haar siblings? Zowel Showkit als Brainkit waren verdwenen, en ze meende de geur van Ghostkit ook al te missen. Gefrustreerd staarde Flickerkit in het rond. Waar waren ze? Ze stapte de Nursery uit en toen voelde ze een ijzige kou onder haar poten. Ze grauwde en deed een stap naar achteren. Ze keek naar het witte spul. Wacht, dit spul kende ze wél, dit was vlak naar haar geboortte gekomen had ze gehoord, en toen ze haar ogen had geopend meende ze het één keer een beetje gezien te hebben, en nu zag ze het helemaal, en ze voelde het. Ook had ze anderen er over horen praten. Sneeuw werd het genoemd. Spul dat alleen maar tevoorschijn kwam in Leafbare. Flickerkit grijnsde en sprong de nursery uit en begon als er door heen te rennen. Ze liep door en zakte toen in een kuil. Met haar sneeuw witte vacht viel ze niet op. Dus anderen hoefde haar niet te zien. Ze rende door. Toen stopte ze. Ze keek rond, wacht even, ze was niet langer in het kamp! Ze begon te rennen en te stuiteren en te rollen door het sneeuw. Al snel hoorde ze vele stemmen. Wat was er aan de hand. Ze sloop door het sneeuw naar een struik toe en keek er door heen, toen zag ze verschillende katten, waaronder Silverfang, wacht, Silverfang was aan het spelen met Brainkit, haar sibling, ze versmalde haar ogen, wacht eens even, zag ze daar nou Ghostkit, en... Showkit! Wat, waren hun eerder het kamp uit dan zij. Ze versmalde haar half geopende gras groene ogen en liep te voren. "Maar ik wou eerder het terr..." Ze zakte ergens door heen en was in eens helemaal omringt door sneeuw. Ze was in een kuil van sneeuw gevallen haast even diep als haar grote, enkel haar oortjes staken boven het sneeuw uit. Lekker is dat. Dit was gewoond falend. Ze duwde zich op met haar pootjes en probeerde door te lopen, maar weer zakte ze er door heen. Een klagende piep verliet haar bekje.

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

Op een plekje waar de sneeuw voor het grootste deel was weggesmolten zat een asgrijze kater. Dawnfall gaf zijn poot kussentjes en er tussen in een flinke wasbeurt. Hij had een karige jacht achter de rug en kon zeggen dat zelfs hij moeite had gekregen met het jagen. Het sneeuwpijl was flink gestegen in een paar dagen en het baarde hem zorgen. Terwijl hij een ijsklompje tussen zijn pootkussentjes uithaalde trok er een rilling over zijn ruggengraat toen een windvlaag over het kamp vloog. Hij trok er nog een klompje uit en keek om zich heen. Het kamp was niet erg actief. De meeste waren of aan het jagen om de clan bij te voeden en andere lagen uit te rusten in hun nesten. Hij was zoals gewoonlijk al vroeg op en had dus ook al het nodige gedaan. Hij trok met zijn oren toen hij een kleine, witte kit door de sneeuw zag waden. Hij herkende haar als Flickerkit. Terwijl hij geamuseerd naar het spelende katje keek onderdrukt hij een glimlach. Het was moeilijk als je kits kreeg in leaf-bare. Hij had zelf al genoeg gevallen meegemaakt dat sommige kits het niet een haalde. Hij was nog jong toen hij het had meegemaakt en het was hem altijd bijgebleven. Hij wendde zijn blik af en begon zijn andere poten te ontdoen van klonten. Toen twee katten langs hem heen liepen ving hij de woorden ‘bevroren’ en ‘sterrenmeer’ op. Dawnfall was meteen alert en spitste zijn oren. Was het sterrenmeer bevroren? Dat had hij nu nog nooit gezien. Het was nooit sterk genoeg geweest om op te lopen en altijd was het maar een dun laagje. De keiharde vrieskou s’ nachts kon er wel eens voor gezorgd hebben dat het dikker was dan normaal .. Met een geïnteresseerde blik op zijn snoet kwam hij overeind en liep hij de ingang uit. Tussen al die grote pootafdrukken merkte hij kleinere exemplaren op. Hij stopte meteen en rook er aan. Nee, het kan niet waar zijn. Dacht hij. Zou Flickerkit het kamp uit zijn gegaan? Wijselijk koos hij haar sporen die afweken van die van de twee katten die hem voor waren gegaan. De sneeuw reikte ondertussen bijna tot zijn oksels. Hij sprong moeizaam door de sneeuw. Wolkjes stoom blies hij uit zijn neusgaten. Zijn as grijze vacht viel op als een baken tussen de witte sneeuw en hij was zich er van bewust dat die van Flickerkit dat mogelijk niet ging doen. Namaten hij doorploegde door de sneeuw en hij niet meer zeker was of hij haar spoor nog wel volgde of niet naderde hij ook het sterrenmeer. Hij hoorde al een heleboel katten in de verte en toen hij eens beter keek terwijl hij naderde veranderde zijn uitdrukking in pure verbazing. Bijna heel SkyClan gleed over het bevroren meer heen, lachend. Hij zag zelfs Ghostkit, Brainkit en Showkit. Blijkbaar leken alle katten om hen heen er niet echt mee te zitten dat ze uit het kamp waren. Hij glimlachte. Het was leuk om te zien hoe de kleine kits het meer verkende en hoe de vele male oudere katten van zijn clan het hele meer rond leken te ‘schaatsen’. Toen hij een klagelijk geluid hoorde zocht hij meteen naar de bron. Hij zag een klein, wollig balletje omringt door sneeuw een meter van hem vandaag. Met een krachtsinspanning sprong hij er naartoe en trok hij haar aan haar nekvelletje uit de sneeuw. ”Hey daar, Flickerkit” Miauwde hij moeizaam met zijn bek vol kitten. Hij droeg haar onhandig terwijl hij meer moeite had om door de sneeuw te waden dan hier voor naar het meer en zette haar neer op een vertrapt plekje. ”Dat was gevaarlijk, zo zonder begeleiding” Miauwde Dawnfall lichtjes bestraffend maar hij liet er duidelijk in door merken dat hij niet boos was in tegendeel, hij was vrij verbaast en opgewekt dat een kit zo jong zo ver had kunnen komen.

Words; 653
Company;Dogdance, Forestfruit, Blossompaw, Wintersoul,
Fluffytail, Showkit, Snakedance, Brainkit, Racoonpaw, Silverfang,
Charcoalflare, Ghostkit, Flickerkit
Mood; Bright