[Open] Slippery Slide!

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 17:57

Flickerkit

Omringd door een box van sneeuw zat Flickerkit, gefrusteerd om dat zij niet de eerste was die het kamp had verlaten en gefrustreerd om dat ze gevangen zat in een box van sneeuw. Ze probeerde weer om hoog te klimmen, meer weer knarsend zakte ze door het sneeuw heen. Lekker is dat. Flickerkit liet op nieuw een klagend gepiep horen, en toen hoorde ze een bekende stem van een warrior uit het kamp. Wat was de naam van die warrior, ze herkende enkel Fluffytail, haar moeder, Silverfang, de Deputy, Dogdance een bekende warrior en haar siblings, meer ook niet echt. ”Hey daar, Flickerkit,” hoorde ze de stem zeggen. Flickerkit draaide zich een kwartslag om en keek naar een as grijze warrior. "Hallo, Onbekende warrior der onbekende," sprak ze met een onschuldig grijnsje. ”Dat was gevaarlijk, zo zonder begeleiding,” vervolgde de warrior. Flickerkit haalde haar schouders op als of het niks was. "Ik had de eerste moeten zijn die weg gelopen was, maar Showkit, Brainkit en Ghostkit waren me voor, enkel ben ik Dovekit en Timekit voor geweest," klaagde ze. Ze versmalde haar ogen en voelde hoe ze werd opgepakt en neer gezet. "Waarom staat iedereen op het water...?" Vroeg ze waarna ze op stond en klaar was om weg te rennen. "Dat wil ik ook!" Riep ze uit waarna ze weg rende vlak voor het Sterren meer bleef ze staan en keek ze zenuwachtig naar het water. Zij kon het ook, als de anderen het konden kon zij het ook. Langzaam zette ze een poot op het water. Het was nog kouder dan het sneeuw. Ze liet een kreet van schrik horen en versmalde haar ogen toen ze merkte dat haar kussentjes zaten vast geplakt aan het ijs. Ze gromde en trok nog een keer, en toen kwam ze los en rolde ze achterwaarts twee keer naar achteren. Liggen op haar nek met haar staart voor d'r gezicht bleef ze liggen. "Pfoe," kwam er uit haar bekje.

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 21:08

Ze schrok zich rot toen ze opeens de stem van Silverfang achter haar hoorde. Ze draaide haar kop een stukje om hem aan te kunnen kijken. Haar groen/gele ogen kregen een verbaasde blik. “Silverfang?” vroeg ze voorzichtig. Al was dat natuurlijk geheel duidelijk, dat hij het was. Er kwam een enthousiaste fonkeling in haar ogen. “Hallo Silverfang,” vervolgde ze vrolijk. Helemaal vergetend dat ze eerst had liggen spartelen op het ijs. Dat werd ook al snel opgelost toen hij haar bij haar nekvel pakte en weer op vier poten zette. “Hoe kan je het nou warm krijgen van rondjes glijden op dit?” ze wees met haar neus naar het ijs. “Het voelt koud onder mijn poten,” toch volgde ze zijn advies op, helemaal toen haar moeder ook zei dat ze dat moest doen. Al glibberde haar poten steeds een stukje verder onder haar vandaan. Ze sloeg haar nagels uit om te stoppen waarbij ze voorzichtig haar poten weer goed onder haar lijf bracht. “Eigenlijk is het best wel leuk,” zei ze met een glimlach terwijl ze Silverfang aankeek. Opeens hoorde ze bekende stemmen. Ghostkit, Flickerkit? Ze probeerde zich om te draaien wat haar opnieuw bijna een valpartij opleverde, maar ze bleef staan. “Hé Ghostkit, Flickerkit,” riep ze naar de kant. “Dit is leuk kom ook!” Ze keek even om haar heen waar Showkit gebleven was. Daarna draaide ze zich weer terug naar Silverfang, waarbij ze dit keer wel onderuit ging. Met een zachte plof belande ze languit op het ijs. “Koud!” riep ze voor de zoveelste keer uit. Ze probeerde overeind te komen, wat een onbegonnen zaak was. Ze keek Silverfang aan. “Wil je me misschien nog een keer helpen, alsjeblieft?” ze keek hem vragend aan. “Waarom ligt dit spul op het water?” vroeg ze toen. “Hoe moeten we nou bij het water?” bracht ze uit. Terwijl ze naar haar spiegelbeeld keek in het ijs. Ze keek op toen ze Flickerkit onderuit hoorde gaan. Ze keek naar haar zusje. “Gaat het?” vroeg ze bezorgd. Ze keek van Silverfang naar haar zusje en weer terug. Daarna gleed haar blik naar haar moeder.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 17:33

_{Rosepaw kwam het apprentrice den uitlopen. Wanneer ze voor de den stond, werd ze overladen door een enorme kou. Het was leafbare, en het vriesde waarschijnlijk. Rosepaw liep naar de prooistapel, en pakte er een muisje vanaf. Ze ging bij een paar varens liggen, en begon van haar muis te eten. Rosepaw had de muis naar opgegeten, en liep naar de kamp uitgang. Ze liep het kamp uit, zonder te weten waar ze heen ging. Ze kwam vlak bij het sterrenmeer toen ze katten rook. Katten uit haar Clan. Rosepaw liep richting het sterrenmeer, en zag daar veel SkyClankatten over een laag ijs dat op het sterrenmeer lag glijden. Ze liep wat dichter naar het meer, en zette voorzichtig een poot op het ijs. De andere poot volgde. Toen ze met vier poten op het ijs stond, voelde ze zich zachtjes voort bewegen.}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 19:39

_{Ghostkit zag zijn moeder op zich afkomen. 'Ghost' zei ze streng, 'Je weet dat je niet alleen het kamp uit mag, waarom ben je niet bij papa?' Ze bleef hem aanstaren. 'Euhm, ja, euhm' 'Ach ja, nu je er toch bent, maar niet meer doen hè! Eerst moet je toestemming vragen aan papa en dan zal hij zorgen dat je met iemand meekan, want stel dat er een vos of das is, dan kan die je beschermen. Het is gevaarlijk alleen op pad te gaan! Beloof je dat je het niet meer zal doen?' 'Ja, ja dat beloof ik! Hij glimlachte. 'Kom. Dit heet nou ijs' Zijn moeder zette hem op het water en gaf hem een duwtje. Ghostkit voelde de gladde ondergrond en gleed bijna uit, maar later vond hij toch wat grip. Na een paar rondjes op het water begon hij er toch lol in te krijgen. Hij zette zich af met zijn klauwtjes en stoof het ijs weer op. In de verte zag hij net Rosepaw het ijs op gaan, ze ging zijn richting in.. Bonk! Nog geen seconde later was hij tegen haar opgeknald. 'Waah help een spook! Mamaaaaa!' Hij keek bang naar Rosepaw, toen hij besefte dat ze maar een kat was, en geen spook. Hij boog beschaamd zijn kopje naar beneden. 'S-sorry, ik d-dacht d-dat je een spook w-was...'}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 19:51

Maskkit zat het de noch niet lang gelden geboren kit van afstand te bekijken...terwijl ze dacht aan van alles wat ze had meegmaakt... ze was al 8 maanden nu en nodig toe aan een mentor... maar helaas nog steeds niet.
ze keek hoe de moeder van Ghostkit hem op zijn donder gaf en glimlachtte, zijzelf was haar ouders voor zover ze weet verloren en zou ze nooit meer terug zien. ze had niemand nog die écht om haar gaf... en de kater die haar leven redde dacht iedereen negatief over... maar zelf had ze geen flauw idee aangezien ze hem alleen tijden haar redding even had gezien... en hem veder niet kenden... ze wist enkel zijn naam..''Dangerdance'' ze liet haar kop een beetje hangen en spitste haar oren opgezelschap... althans ze hoopte dat de kat die aankwam lopen van achter haar voor gzelligheid zou zorgen. ze wachhte rustig af maar rook dat het zoiso skyclan was, en ontspande zich. ze zag hier een vogel wegvloog door de kat die aankam lopen en ze besloot zich toch maar om te draaien. en keek de kat even aan die daar stond. ''heeeey'' zin om over het ijs te glijden?'' zei MaskKit lollig.

(sorry waardeloze korte en onzinnige post xD)
(heb geen inspi maar wil wel zoveel mogelijk skyclan hebben t topic xD)

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 20:25

_{Rosepaw begon net een beetje grip te krijgen, toen er een kitten tegen haar opbotste. Ze viel om, en gelijk hoorde ze de angstige stem van de kitten. 'Waah help een spook! Mamaaaaa!' Rosepaw voelde zich beledigd. Leek ze dan echt zo veel op een spook? Was ze dan echt zo eng? De gevlekte poes probeerde op te staan, maar gleed uit. Na meerdere keren proberen, lukte het haar op te staan. Ze keek even naar de kitten, en wou net weg glijden, toen ze het kopje van de kitten beschaamd naar beneden zag gaan. 'S-sorry, ik d-dacht d-dat je een spook w-was...' Rosepaw gaf de kitten een knikje, en gleed stil weg. Ze leek dus blijkbaar echt op een spook, als die kitten dacht dat ze een spook was..}

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Dogdance grinnikte zachtjes terwijl het koude ijs onder haar pootjes kietelde. Het voelde heerlijk, een verkwikkende koelte die door haar hele lichaam trok. De poes had soms last het bewaren van haar evenwicht, maar met een zwiep van haar staart hield ze zichzelf in balans in de hoop niet languit te glijden. Steeds meer katten verschenen op het ijs en dat zorgde alleen maar voor meer plezier. Ze fronste echter eventjes toen ze zag dat Silverfang verscheen. Ging hij er een einde aan maken? Nee, gelukkig, de kater deed dit niet. Hierdoor kon Dogdance gewoon verder glijden, stiekem trots op wat ze 'bereikt' had. Zij was immers de eerste die hier kwam schaatsen. “Hey komop! Kijken hoe snel we kunnen glijden!” Joelde de poes uitgelaten. Het kon haar niets schelen wat anderen van haar dachten en dat kon je duidelijk merken. Dogdance was niet het type om zich zorgen te maken over wat anderen van haar dachten. Ze kon helemaal los gaan als ze dat wilde. En nu, nu ze juist zo lacherig was door het glijden op het ijs, kon het haar allemaal niks meer schelen. Ze probeerde zo snel mogelijk te glijden, maar ging half onderuit, ze verloor de controle. Kats botste tegen Silverfang op. Well Mousedung..

{Awards komen eraan, Dog is druk}

STATUS

Lacherig

COMPANY

Zoveel mogelijk :3

NOTES

215 Woorden

SILVERFANG

"Hallo Brainkit," begroette hij het kleine bundeltje vriendelijk terug. Nadat hij haar voorzichtig weer op het ijs getild had, liet hij een schuine glimlach op zijn kop verschijnen. Bij het horen van haar vraag tilde hij voor een kort ogenblik zijn poot op. Op zijn kussentjes was een klein beetje ijs geplakt, maar hij voelde de kou al lang al niet meer. Voor een kitten was dit zeker nog heel anders. Lachend zette Silverfang zijn poot weer neer. "Probeer het maar," miauwde hij. Als Brainkit een beetje ging bewegen zou ze het vast warmer krijgen. Ze gleed inderdaad een stukje naar voren en stelde vast dat het eigenlijk best leuk was. De kater knikte, "zie je wel?" Hij pakte haar voor een tweede keer bij haar nekvel en bracht haar weer op poten. 'Waarom ligt dit spul op het water? Hoe moeten we nou bij het water?' vroeg ze. Silverfang bracht zijn groene ogen naar de hare. "Omdat het leaf-bare is, dan wordt het altijd heel koud en bevriest het water," legde hij uit. "En maak je maar geen zorgen over het drinken, daar zorgen wij wel voor." Hij wierp haar een knipoog en gaf haar toen een zacht setje. "Ga nu maar spelen met je zusje, die kan wel wat hulp gebruiken denk ik," zei hij bemoedigend. Terwijl hij toekeek, merkte hij plots vanuit zijn ooghoeken dat iemand recht op hem afgleed. Snel draaide Silverfang zijn kop, maar hij had het grip op het ijs al verloren voordat hij er erg in had. Door de botsing gleed hij in volle vaart naar voren en kwam hij uiteindelijk tegen de besneeuwde oever tot stilstand. "Oef," mompelde Silverfang, een beetje laat weliswaar. Hij voelde het gewicht van de katin op hem leunen en keek beduusd naar boven. Toen hij de heldere blauwe ogen zag, schoot er meteen een grijns op zijn kop. "We moeten hier geen gewoonte van maken, Dogdance," miauwde hij lachend.

Flickerkit

De jonge kitten van misschien net een moon oud bestuurde het ijs nauwkeurig. Eigenlijk lette ze niet eens meer op Dawnfall, het ijs en het sneeuw en alles was nu veel interessanter, en het feit dat ze nu buiten het kamp was maakte het nog leuker. Ze grinnikte en zette voorzichtig een poot op het ijs, maar schoot naar achteren toen ze voelde hoe koud het ijs aan voelde aan haar nog zachte kitten poot kussentjes. Ze slaakte een piep van frustratie. Ze kon dit. Iedereen kon dit. Zelfs haar siblings konden dit. Toen kwam Brainkit op haar af en groette haar en Ghostkit. Flickerkit knikte enkel, maar hield haar blik gefocust op het ijs. Ze kon dit! Flickerkit zette nog een keer haar pootjes op het ijs, maar merkte toen dat haar warme zachte kussentjes vast geplakt zat aan het ijs. Gefrustreerd keek ze naar het ijs. Ze trok een paar keer en toen raakte ze los, maar ze viel wel achterover met een plof in het sneeuw. Allemaal sneeuw stoof op en een gedeelte van het sneeuw belande op haar witte vacht. Toen kwam Brainkit op haar af en vroeg of het ging. Flickerkit versmalde haar ogen. "Natuurlijk gaat het, ik ben geen watje ofzo," sprak ze waarna ze haar staart de lucht in wierp. Waarom dacht iedereen wanneer er iets gebeurde dat het meteen foute boel was? Flickerkit stapte op het ijs. Haar siblings moesten intussen wel weten dat ze die dingen natuurlijk niet bedoelde om hun te kwetsen. "Zie je? Niks aan de hand," sprak ze zelf voldaan. Ze nam een aanloop, en probeerde de kou onder haar poten te negeren. En toen begon ze te rennen. Ze belande op haar kont en gleed rondjes draaiend over het ijs heen. Ze ging onder verschillende katten heen een een 'wiee' geluidje kwam uit haar bekje. Eigenlijk was dit heel erg super leuk!

Words: 315 Mood: Happy Company: Heeeeeeel veel katen

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

[Open] Slippery Slide! - Pagina 2 2mo3syt

_{De toch al lichte apprentice werd witter en witter naarmate ze langer aan de oever stond. De katten op het ijs leken enorm veel plezier te hebben, ook de kleine kittens. Tegen Raccoonpaw glimlachte ze alleen maar. "Laten we er ook op gaan!" antwoordde ze blij. Met een sprong die alleen een SkyClan kat kan maken kwam ze terecht op het ijs. Ze verloor haar evenwicht en landde met haar snuit op het koude ijs. Lachend kwam ze weer overeind. Ze gleed nog een keer terug naar de oever waar Raccoonpaw nog stond en begroef haar gezicht in de sneeuw. Spinnend kwam ze weer omhoog en sloeg ze haar staart over Raccoon's rug. "Kom mee!" miauwde ze vrolijk.

Kort maar dat maakt me niet uit xD}

Ze keek Silverfang aan toen hij begon te praten over leaf-bare. Ze glimlachte toen hij zei dat zij daar wel voor zorgden. “Ja, dat weet ik ook wel.” Zei ze weer vrolijk. “Jullie weten alles,” er straalde vertrouwen uit haar lichaamstaal. Hij had gelijk. Het zou altijd goed komen, omdat ze heel veel slimme en sterke katten had die haar zouden beschermen. Al was natuurlijk niemand zo goed als haar ouders. “En anders kan je het mama of papa vragen,” vervolgde ze. "Ga nu maar spelen met je zusje, die kan wel wat hulp gebruiken denk ik," Ze knikte. “Ja, ik zal even naar haar toe.” Ze bewoog zich weer zodat ze vlak bij haar zusje kwam. "Natuurlijk gaat het, ik ben geen watje ofzo," Ze schudde haar kop. “Nee, natuurlijk ben je dat niet.” Zei ze meteen. "Zie je? Niks aan de hand," Ze keek bedenkelijk. “Nee, ik zie het.” Nu nog niet in ieder geval, maar ze kende haar zusje. Ze schoot in de lach toen Flickerkit uitgleed en onder allemaal andere katten doorgleed. Daarna keek ze opzij waar Dogdance en Silverfang tegen elkaar opknalde. Daardoor moest ze nog harder lachen. Ze lachte van plezier het was niet bedoeld om iemand uit te lachen, dat zou ze nooit doen. Ze glibberde weer vooruit naar haar moeder toe. Ze remde iets te laat af waardoor ze tegen de poot van haar moeder opknalde. “Sorry mam,” Er lag een ondeugende blik in haar ogen terwijl ze haar moeder aankeek. Daarna keek ze naar Ghostkit. “Wat ben je aan het doen?” Ze gleed naar hem toe, maar remde weer te laat af. Waardoor ze tegen hem opknalde. Dit keer wat harder. “Aah,” zei ze weer lachend. “IJs is echt vreemd,” vervolgde ze terwijl ze weer overeind probeerde te komen. Dit keer lukte het haar zelf, helemaal trots keek ze achterom naar haar moeder. Toen keek ze naar Ghostkit. “Waar schrok je net eigenlijk van?” vroeg ze opeens met een nieuwsgierige blik in haar ogen.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

De wereld leek te spinnen en te tollen om haar heen toen ze tegen het zilveren gestalte van de deputy van de Skyclan aanbotste. Het was een klap die eventjes alle lucht uit haar longen deed slaan en haar flink gedesoriënteerd maakte. Als iemand haar zou vragen te beschrijven wat er gebeurde, dan zou ze er geen verhaal uit kunnen krijgen met enige cohesie. Ze had ijs gezien, het voelde koud onder haar buik en poten aan terwijl ze over het ijs tuimelde. Maar het volgende moment was het warm, lekker warm zelfs. Dogdance knipperde ietwat verdwaasd met haar heldere blauwe ogen terwijl ze haar kop weer op een rijtje probeerde te zetten. De wereld tolde voor haar ogen en dit zorgde ervoor dat ze eventjes nodig had om besef te krijgen waar ze was. Het volgende wat ze zag was een zilveren pels, waarna ze met een beetje beduusd verder keek. Totdat haar ogen twee bleekgroene ontmoetten. Haar oren gingen plat in haar nek en ze trok haar bovenlip weer op. Natuurlijk, kon ook niet anders. “We moeten hier geen gewoonte van maken, Dogdance,” Miauwde Silverfang lachend. Daar had Dogdance zo snel eventjes geen slim of vlug antwoord op. Normaal kon ze altijd wel iemand helemaal koud maken met haar woorden, enige vernedering genadeloos wegslaan. Maar nu kwamen er geen woorden, ze was te beduusd, te verdwaasd. “Nee, absoluut niet,” Miauwde ze, met een lichte snauw in haar stem, om zichzelf nog maar iets houding te geven. Meteen kwam ze van hem af, maar ze kon het niet laten om al lachend nog wat sneeuw in zijn gezicht te trappen. “Machtige deputy, blijf maar lekker sneeuw happen,” Miauwde ze, terwijl ze met een licht uitdagende blik over haar schouder keek. Voor de zekerheid hield ze zichzelf maar buiten sprongbereik. Voor het geval dat.

STATUS

Lacherig

COMPANY

Zoveel mogelijk :3

NOTES

304 Woorden

_{Ghostkit wierp nog een laatste blik op zijn moeder, toen hij zelfstandig het ijs weer op gleed. Na een paar rondjes tollend op het ijs kreeg hij Brainkit, zijn zusje, in het vizier. Ze keek hem nieuwsgierig aan. 'Wat ben je aan het doen?' vroeg ze en gleed zijn richting in. Totaal onverwachts zat ze twee seconden later bovenop hem. 'Aah!' een kreet verliet zijn mondje. 'Aah,' mompelde Brainkit toen lachend. 'IJs is echt vreemd.' vervolgde ze terwijl ze weer overeind probeerde te komen. Dit keer lukte het haar zelf, helemaal trots keek ze achterom naar haar moeder. Toen keek ze naar Ghostkit. 'Waar schrok je net eigenlijk van?' Van Rosepaw... Ze botste tegen me op een ze was zo wit en ze leek net een...' Hij verbleekte, wachtte een paar seconden en fluisterde toen met angst in zijn stem; 'S-spook.. Nu sloeg zijn fantasie echt op hol. Hij keek achterom en verstarde. Zo hard hij kon gillen, krijste hij; 'SPOOK!' Hij wilde wegrennen, maar hij gleed uit en viel op zijn zij op het ijs. Hij gleed door waarna een piepje zijn mond verliet. Koud ruw ijs schuurde zijn rode vachtje open. Toen hij stil lag, had hij zijn oogjes al gesloten. Echte wonden had hij niet, maar zijn lichaampje deed vreselijk zeer. 'Mama..' bracht hij uit. Een bange toon was er duidelijk in te herkennen.}

Zuchtend keek ze naar Flickerkit die ook al was aangekomen, ze had twee kits meegenomen en nu waren er plots vier. Waar was Frost? Hij zou toch op ze letten? Ze schudde even haar hoofd en zag dat Dawnfall zich als eerste met het jongste poesje bezig hield. Ze liet de twee even en keek naar Ghostkit die tegen Rosepaw was opgebotst. Ze grinnikte even en zag toen ook Brainkit zitten, dichtbij Ghost. Uit zichzelf wist ze op haar pootjes te komen en trots keek de kitten haar aan. Ze glimlachte vrolijk en knikte licht naar het poesje als teken van respect. Ze had even geen zin om Goed Gedaan over het ijs te schreeuwen. Plots schrok ze op van een kreet, 'SPOOK!' klonk het van een stemmetje dat ze wel kende. Ghostkit... Direct keek ze in de richting van de kitten die blijkbaar was proberen verder te glijden en nu iets verder op de grond lag. Ze duwde zichzelf even af en gleed naar Ghost toe. 'Gaat het?' vroeg ze zachtjes en duwde haar neusje tegen de kitten aan, 'Kom ga maar weer op je pootjes staan. Het is oke.' Ze glimlachte even bemoedigend naar hem, 'Denk ik' fluisterde ze haast onverstaanbaar er achteraan en probeerde hem overeind te helpen, niet wetend waarom hij eigenlijk zo schreeuwde of weggleed daarnet.

spoken

[Open] Slippery Slide! - Pagina 2 07c491f3d48309e318f224a

SILVERFANG

Dit keer ging ze tot zijn opluchting sneller van hem af dan de vorige keer. Hij had er geen problemen mee, maar het gelach dat hij op de achtergrond hoorde deed zijn ego niet veel goeds. Niet de hele clan hoefde te zien dat deze poes hem zo makkelijk had overmeesterd.. Silverfang gooide het er maar op dat het ijs glad was en gaf zichzelf vlug weer een houding door overeind te komen. Hij voelde de koelte van de wind weer over zijn dikke vacht glijden en hij grijnsde opgetogen. De lading sneeuw die hij over zich heen gegooid kreeg maskeerde dit echter en snel schudde hij het koude spul van zich af, waarna zijn ogen zoekend richting Dogdance gleden. 'Machtige deputy, blijf maar lekker sneeuw happen,' plaagde ze hem lachend, met het nicknaampje waarin ze hem omgedoopt had. "Wacht maar," grauwde hij uitdagend. De zilvere kater sprong naar voren en snelde in volle vaart op haar af, het ijs glinsterend onder zijn witte poten. Stiekem moest hij toegeven dat hij hier toch wel veel plezier in had.

_{Eaglewing lag opgekruld te slapen. Hij hoorde af en toe gestommel en druk gepraat. Eaglewing deed zijn ogen open en rekt zich van top tot teen uit. Het was koud en nat, wat hem meteen verveeld maakte. Hij ving een gesprek op van warriors die druk aan het praten waren. Hij hoorde ze zeggen dat het Starlake bevroren was. Hij kreeg meteen meer energie en sprong de den uit. Hij liep door het kamp meteen door naar het Starlake. Sneeuw lag overal en maakte veel katten zichtbaar. Het eerste groene woud was helemaal wit geworden. Af en toe kwam er wat sneeuw van de takken af en zag je weer een groene kleur. Bij het Starlake aangekomen zag Eaglewing dat het druk was. Warriors waren aan het stoeien op het ijs en sneeuw aan het gooien. Kittens waren nog wat bang voor het onbekende ijs, dat bijna eng glad was. Eaglewing stapte op het ijs en hoorde wat gekraak onder zijn voeten. Poot voor poot stapte hij het ijs op. Het was niet de eerste keer dat hij op het ijs stond, maar toch deed hij het rustig aan. Eenmaal op het ijs voelde het weer als vroeger. Toen hij nog een kleine kitten was en stoer probeerde te doen door als eerste op het ijs te gaan staan. Het eindigde met een komische klapper. Hij wilde gaan lopen toen zijn voorpoten plotseling onder hem vandaan glipte. Hij kwam vol op zijn kaak terecht en jammerde het uit. Zijn moeder kwam aangerend en gleed bijna uit op het gladde ijs en bereikte Eaglewing strompelend. De andere kittens gniffelde en lachte hem uit. Hij werd er tot op de dag van vandaag nog steeds aan herinnerd. Eaglewing nam een kleine aanloop en gleed op het ijs. Heerlijk met de koude wind door zijn vacht. Hij probeerde te stoppen maar klapte op zijn buik. 'Lekker handig' gniffelde hij tegen zichzelf. Zijn eerste warme buik was koud en nat. Na een paar pogingen op te staan kwam hij eindelijk overeind. Hij probeerde door het ijs door te kijken maar zag alleen een paar vage witte vlekken. 'Jammer,' hij genoot altijd van de vissen die onder hem door zwommen, vooral toen hij nog een kitten was. Als kitten probeerde hij de vissen te vangen, wat natuurlijk tevergeefs was, maar toch een leuk spelletje samen met zijn vrienden. Eaglewing nam weer een aanloop en gleed naar de andere katten.}

Ze keek Ghostkit verrast aan toen hij zei dat hij dacht dat Rosepaw een spook was. “Hu, maar Rosepaw is toch geen spook,” ze snapte er helemaal niks van. Hoe kon Ghostkit daar nou van schrikken. Zij wist dat Rosepaw geen spook was, dat wist hij toch zeker ook wel? Ze verstarde toen Ghostkit weer spook over het ijs begon te roepen. “Er is helemaal geen spook!” riep ze dit keer verontwaardigd. “Laat me niet steeds zo schrikken,” ze keek Ghostkit kwaad aan, maar ondertussen keek ze toch achterdochtig om haar heen. “Nee geen spook,” kwam ze uiteindelijk tot de conclusie, vlak voordat Ghostkit weg probeerde te rennen. Ze wou hem nog tegenhouden, maar hij was al onderuit gegaan. Ze keek met grote ogen toe hoe Ghostkit over het ijs gleed. “Stommerd,” riep ze geschrokken. Ze gleed naar hem toe, net als haar moeder. Waarbij ze in haar haast bijna onderuit ging, maar ze bleef staan. Alleen haar aandacht werd afgeleid toen een nieuwe kater op het ijs kwam. Ze keek hem nieuwsgierig aan. Ze keek nog even naar haar broer en haar moeder, maar besloot toen dat mama het wel zou regelen. Daarna zette ze haar nageltjes in het ijs en gleed in de richting van de kater. “Hallo,” zei ze toen ze vlak voor hem stil kwam te staan. Ze werd er steeds een beetje beter in om goed te remmen en te blijven staan. Ze begon het zelfs echt leuk te vinden. “Lastig hè Eaglewing?” vroeg ze toen. “Ik glij de hele tijd onderuit en dan kom ik niet meer overeind, maar net is het me een keer gelukt. Dat is goed toch?” haar ogen gloeiden weer van trots, helemaal omdat haar moeder haar daarstraks ook trots aangekeken had omdat ze zelf overeind gekomen was. Ze maakte een rondje om hem heen, maar remde dit keer iets te laat waardoor ze tegen zijn voorpoot opknalde. “Ho oeps,” zei ze grinnikend, omdat ze op het nippertje bleef staan.

_{Het ging hem beter af dan de vorige keren, glijden ging nog wel maar lopen was onmogelijk. Hij zag een kleine gestalte op hem afkomen. Het was Brainkit. Achter Brainkit stond haar moeder nog te kijken, maar was te druk bezig met de andere kitten.'Hallo,' zei Brainkit. Eaglewing zag de kleine kitten aan komen glijden. Ze had al wat meer grip dan Eaglewing en kwam vlot tot stil staan. 'Lastig hè Eaglewing?' vroeg ze. 'Ik glij de hele tijd onderuit en dan kom ik niet meer overeind, maar net is het me een keer gelukt. Dat is goed toch?'. De grote ogen van de kitten keken Eaglewing aan. 'Beter dan dat ik het doe. Ik heb al een paar keer op ijs gestaan, maar het is nog steeds moeilijk' gaf Eaglewing toe. De belangstellende kitten maakte een rondje om Eaglewing heen. Ze kwam tot stil staan, toen ze op zijn voorpoten knalde. Eaglewing verloor bijna zijn evenwicht, maar kon nog net blijven staan. 'Ho oeps,' zei ze grinnikend. 'Geeft niks, het lukt jou best aardig. Hoe doe je dat?' vroeg Eaglewing nieuwsgierig aan Brainkit.}

Ze keek Eaglewing afwachtend aan. Benieuwt of hij het goed vond dat ze al een keer zelf overeind was gekomen. 'Beter dan dat ik het doe. Ik heb al een paar keer op ijs gestaan, maar het is nog steeds moeilijk' Haar ogen begonnen trots te fonkelen. “Echt waar?” Er ontstond een grijnsje om haar lippen. Ze vond het prachtig dat Eaglewing zei dat zij ergens beter in was dan hij. “Zullen we een stukje samen over het ijs glijden?” vroeg ze toen enthousiast. Daarna draaide ze een rondje om hem heen waarbij ze tegen zijn poten aan knalde. 'Geeft niks, het lukt jou best aardig. Hoe doe je dat?' “Nou…,” Ze ging voor hem zitten. Er even niet meer bij stilstaand dat ijs heel koud was. Met een gil sprong ze overeind, waardoor ze bijna uitgleed. Ze bleef nog maar net staan. “Alleen het is echt veel te koud,” vervolgde ze lachend. “Waar was ik gebleven?” Ze bewoog even haar snorharen. “Ooh ja,” zei ze toen. “Je moet gewoon oefenen dat lukt het vanzelf. Je moet zorgen dat je evenwicht met alle poten houdt,” Ze spitste haar oortjes. “Zullen we nu samen?” vroeg ze nog een keer. Ze draaide zich om naar het ijs en leunde een beetje tegen zijn rechtervoorpoot aan. Ze keek omhoog naar zijn kop, afwachtend of hij wel samen met haar over het ijs wou glijden.

_{''Nou…,'' zei Brainkit terwijl ze voor Eaglewing ging zitten. Met een een kleine gil sprong ze overeind waardoor ze vervolgens bijna uitgleed. Eaglewing schrok door de gil en verbaasde zich even over het geluid dat uit de kleine kitten kwam. Ze kon nog net haar evenwicht houden. ''Alleen het is echt veel te koud,'' zei ze lachend. Er kwam een kleine glimlach op Eaglewings gezicht. ''Waar was ik gebleven?'' zei Brainkit. Eaglewing zag dat ze haar snorharen erbij bewoog.''Ooh ja,'' vervolgde ze toen. ''Je moet gewoon oefenen dat lukt het vanzelf. Je moet zorgen dat je evenwicht met alle poten houdt,'' zei Brainkit. ''Als jij het zegt dan zal het wel zo zijn,'' beaamde Eaglewing. ''Zullen we nu samen?'' zei Brainkit. ''Oke, maar wees niet bang om te vallen, want dat heb ik nog al vaak,'' waarschuwde Eaglewing. Brainkit draaide zich om naar het ijs en leunde tegen Eaglewing zijn rechtervoorpoot aan. Ze keek afwachtend omhoog. Eaglewing maakte een aanloop met zijn achterpoot. Brainkit gleed mee naar voren. Ze gleden eerst langzaam maar daarna steeds sneller. De koude wind waaide door Eaglewing's vacht. Eaglewing zag dat ze richting de kant gingen en probeerde af te remmen. Zijn nagels kraste over het ijs. Maar in plaats van dat ze remde, verloor Eaglewing zijn evenwicht, en gleden Eaglewing en Brainkit uit. ''Whoo,'' flapte Eaglewing eruit, terwijl uit op zijn rug belande. Glijdend en al kwamen ze in de zachte sneeuw op de kant terecht. Eaglewing kwam onder het sneeuw uit vandaan, met allemaal Sneeuw op zijn gezicht. Hij zocht naar de kleine kitten die eerst op zijn voorpoten zat.''He Brainkit, waar ben je,'' zei Eaglewing lachend.}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide!