[Open] Slippery Slide!

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 2 dec 2012 - 12:19

Leaf-bare was aangebroken en dat was te voelen ook. Charcoalflare's vacht stond haast omhoog, terwijl ze zich omdraaide in haar nest. Ondanks de warme den, begon het steeds kouder te worden nu er warriors opstonden. Het duurde even, maar toen kon ook zij de kou en rusteloosheid niet meer aan. Met een paar snelle passen kroop ze vlug het nest uit en richtte haar diepblauwe ogen op de koude winterwereld buiten. Een deken van wit had zich over het gebied gevleid. De takken van de bomen waren kaal, maar hadden nu een sierlijke laag sneeuw. Haar pootkussentjes schreeuwde om warmte, een kwestie van wennen aan de koude grond. Charcoalflare was niet iemand die zich liet tegenhouden door dit weer en blijkbaar dachten er meer katten zo over. Het kamp was haast verlaten, en af en toe zag je een kat door de uitgang glippen. Star lake was bevroren, had ze gehoord. Daar moest iedereen naar toe zijn.

Met snelle passen trippelde ze door de uitgang, richting het meer. Af en toe kwam er wat sneeuw uit de bomen dwarrelen, wat bleef hangen in haar donkere tortoiseshell vacht. Als er iemand was die opviel in deze omgeving, dan was zij het wel. Bedekt met verschillende sneeuwvlokjes, versnelde ze haar pas wat, want iets van de pret missen wilde ze absoluut niet. Eens het meer in zicht kwam, twinkelde haar ogen lichtjes van plezier. Het duurde niet snel voor ze de rest ook had gezien, waarna ze haar lichaam naar voren lanceerde en begon te rennen. De afstand tussen haar en het ijs was al snel overbrugt, waarna ze met een soepele sprong op het gladde oppervlak terecht kwam en door haar vaart een heel stuk het meer op vloog. 'Haaay!' riep ze naar de rest voor ze doorschoot op het ijs. Lachend voelde ze hoe haar poten langzaam onder haar lichaam weggleden, waarna ze op haar buik landde en nog een stukje door gleed. Eenmaal tot stilstand gekomen keek ze naar de katten die zich wat dichter bij de rand bevonden en begon langzaam naar hen terug te 'lopen'.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 2 dec 2012 - 14:09

_{Ghostkit lag dicht tegen zijn warme moeder aan. Hij was wakker, maar doezelde al weer bijna in. Hij voelde zijn moeder naast zich woelen, en opstaan. Hee, waar ging zijn warmtebron heen? Een beetje bozig stond hij ook op, en keek of zijn vader ergens lag te slapen, zodat hij tegen hem aan kon gaan liggen. Maar nee, ook zijn vader was er niet. Hij zag Dovekit nog rustig slapen, dus liet hij haar maar. Hij trippelde zo stil mogelijk naar de uitgang van het camp, om te kijken of zijn moeder alweer terug kwam. Maar toen hij zijn hoofdje om de hoek stak, zag hij haar juist het camp uit racen met Brainkit en Showkit. Waarom mochten zij wel mee? Dat wilde hij ook! Zonder er ook maar een seconde aan te denken dat hij in zijn eentje als kitten het camp niet uit mocht, zette hij de achtervolging in. Hij rende als de wind, kleine pootafdrukjes in de sneeuw achterlatend. 'Mamma!' schreeuwde hij onder het hijgen door. Zo hard was hij nog nooit gegaan. 'Mamma!' riep hij een tweede keer. Hij moest nog een klein stukje, dan was hij ook bij het sterrenmeer, waar zijn moeder was gestopt, en nu samen met de kittens het meer op ging. Maar toen hij dichterbij kwam, zag hij dat er geen water in het meer lag, maar een soort dikke glanzende wittige laag grond. Waar was het water dan heen? Toen hij bij het meer aankwam, stopte hij vlak voor het randje. 'Mammaa!'}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 14:32

Ze keek even naar Silverfang die Brainkit weer op haar pootjes zette, 'Kom maar Brain!' zei ze vrolijk, 'Probeer maar een beetje rond te glijden!' Ze probeerde naar de kitten toe te komen, maar gleed daardoor achteruit. Ze probeerde terug te komen, maar kwam uiteindelijk aan de andere kant, waar plots iemand begon te schreeuwen. Geschrokken keek ze opzij en zag Ghost staan. Ze sprong op de kant en liep naar hem toe, 'Ghost' zei ze streng, maar niet al te luid, ze wilde er even niemand bij betrekken, 'Je weet dat je niet alleen het kamp uit mag, waarom ben je niet bij papa?' Ze bleef het diertje aankijken, maar lang boos kon ze niet op hem blijven. 'Ach ja, nu je er toch bent, maar niet meer doen hè! Eerst moet je toestemming vragen aan papa en dan zal hij zorgen dat je met iemand meekan, want stel dat er een vos of das is, dan kan die je beschermen. Het is gevaarlijk alleen op pad te gaan!' sprak ze, ze was nou eenmaal een moeder en er kon van alles gebeuren op weg hiernaartoe. 'Beloof je dat je het niet meer zal doen?' rustig keek de poes de kitten aan en glimlachte toen weer. 'Kom' zei ze glimlachend, 'Dit heet nou ijs' Ze zette Ghostkit op het water en gaf het een duwtje. Vrolijk keek ze hoe de kitten over het ijs gleed en liep toen zelf ook weer het water op.

spoken

[Open] Slippery Slide! - Pagina 2 07c491f3d48309e318f224a

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 17:22

Flickerkit

Een moon lang was ze nou al in het kamp. Alleen maar in het kamp. Ze mocht er niet uit, oké, haar ogen waren amper geopend, ze kon er misschien net door heen kijken, haar ogen vertikte het helemaal open te gaan, dus alles was nog een beetje wazig voor haar; wel kon ze alles en iedereen onderscheiden, maar ja, haar ogen waren nog maar half open. Flickerkit stapte half de nursery uit, waar was iedereen? Haar moeder was nergens te bekennen, en ze kon haar vader ook niet vinden. Ook miste ze een paar siblings, waar waren haar siblings? Zowel Showkit als Brainkit waren verdwenen, en ze meende de geur van Ghostkit ook al te missen. Gefrustreerd staarde Flickerkit in het rond. Waar waren ze? Ze stapte de Nursery uit en toen voelde ze een ijzige kou onder haar poten. Ze grauwde en deed een stap naar achteren. Ze keek naar het witte spul. Wacht, dit spul kende ze wél, dit was vlak naar haar geboortte gekomen had ze gehoord, en toen ze haar ogen had geopend meende ze het één keer een beetje gezien te hebben, en nu zag ze het helemaal, en ze voelde het. Ook had ze anderen er over horen praten. Sneeuw werd het genoemd. Spul dat alleen maar tevoorschijn kwam in Leafbare. Flickerkit grijnsde en sprong de nursery uit en begon als er door heen te rennen. Ze liep door en zakte toen in een kuil. Met haar sneeuw witte vacht viel ze niet op. Dus anderen hoefde haar niet te zien. Ze rende door. Toen stopte ze. Ze keek rond, wacht even, ze was niet langer in het kamp! Ze begon te rennen en te stuiteren en te rollen door het sneeuw. Al snel hoorde ze vele stemmen. Wat was er aan de hand. Ze sloop door het sneeuw naar een struik toe en keek er door heen, toen zag ze verschillende katten, waaronder Silverfang, wacht, Silverfang was aan het spelen met Brainkit, haar sibling, ze versmalde haar ogen, wacht eens even, zag ze daar nou Ghostkit, en... Showkit! Wat, waren hun eerder het kamp uit dan zij. Ze versmalde haar half geopende gras groene ogen en liep te voren. "Maar ik wou eerder het terr..." Ze zakte ergens door heen en was in eens helemaal omringt door sneeuw. Ze was in een kuil van sneeuw gevallen haast even diep als haar grote, enkel haar oortjes staken boven het sneeuw uit. Lekker is dat. Dit was gewoond falend. Ze duwde zich op met haar pootjes en probeerde door te lopen, maar weer zakte ze er door heen. Een klagende piep verliet haar bekje.

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 17:43

Op een plekje waar de sneeuw voor het grootste deel was weggesmolten zat een asgrijze kater. Dawnfall gaf zijn poot kussentjes en er tussen in een flinke wasbeurt. Hij had een karige jacht achter de rug en kon zeggen dat zelfs hij moeite had gekregen met het jagen. Het sneeuwpijl was flink gestegen in een paar dagen en het baarde hem zorgen. Terwijl hij een ijsklompje tussen zijn pootkussentjes uithaalde trok er een rilling over zijn ruggengraat toen een windvlaag over het kamp vloog. Hij trok er nog een klompje uit en keek om zich heen. Het kamp was niet erg actief. De meeste waren of aan het jagen om de clan bij te voeden en andere lagen uit te rusten in hun nesten. Hij was zoals gewoonlijk al vroeg op en had dus ook al het nodige gedaan. Hij trok met zijn oren toen hij een kleine, witte kit door de sneeuw zag waden. Hij herkende haar als Flickerkit. Terwijl hij geamuseerd naar het spelende katje keek onderdrukt hij een glimlach. Het was moeilijk als je kits kreeg in leaf-bare. Hij had zelf al genoeg gevallen meegemaakt dat sommige kits het niet een haalde. Hij was nog jong toen hij het had meegemaakt en het was hem altijd bijgebleven. Hij wendde zijn blik af en begon zijn andere poten te ontdoen van klonten. Toen twee katten langs hem heen liepen ving hij de woorden ‘bevroren’ en ‘sterrenmeer’ op. Dawnfall was meteen alert en spitste zijn oren. Was het sterrenmeer bevroren? Dat had hij nu nog nooit gezien. Het was nooit sterk genoeg geweest om op te lopen en altijd was het maar een dun laagje. De keiharde vrieskou s’ nachts kon er wel eens voor gezorgd hebben dat het dikker was dan normaal .. Met een geïnteresseerde blik op zijn snoet kwam hij overeind en liep hij de ingang uit. Tussen al die grote pootafdrukken merkte hij kleinere exemplaren op. Hij stopte meteen en rook er aan. Nee, het kan niet waar zijn. Dacht hij. Zou Flickerkit het kamp uit zijn gegaan? Wijselijk koos hij haar sporen die afweken van die van de twee katten die hem voor waren gegaan. De sneeuw reikte ondertussen bijna tot zijn oksels. Hij sprong moeizaam door de sneeuw. Wolkjes stoom blies hij uit zijn neusgaten. Zijn as grijze vacht viel op als een baken tussen de witte sneeuw en hij was zich er van bewust dat die van Flickerkit dat mogelijk niet ging doen. Namaten hij doorploegde door de sneeuw en hij niet meer zeker was of hij haar spoor nog wel volgde of niet naderde hij ook het sterrenmeer. Hij hoorde al een heleboel katten in de verte en toen hij eens beter keek terwijl hij naderde veranderde zijn uitdrukking in pure verbazing. Bijna heel SkyClan gleed over het bevroren meer heen, lachend. Hij zag zelfs Ghostkit, Brainkit en Showkit. Blijkbaar leken alle katten om hen heen er niet echt mee te zitten dat ze uit het kamp waren. Hij glimlachte. Het was leuk om te zien hoe de kleine kits het meer verkende en hoe de vele male oudere katten van zijn clan het hele meer rond leken te ‘schaatsen’. Toen hij een klagelijk geluid hoorde zocht hij meteen naar de bron. Hij zag een klein, wollig balletje omringt door sneeuw een meter van hem vandaag. Met een krachtsinspanning sprong hij er naartoe en trok hij haar aan haar nekvelletje uit de sneeuw. ”Hey daar, Flickerkit” Miauwde hij moeizaam met zijn bek vol kitten. Hij droeg haar onhandig terwijl hij meer moeite had om door de sneeuw te waden dan hier voor naar het meer en zette haar neer op een vertrapt plekje. ”Dat was gevaarlijk, zo zonder begeleiding” Miauwde Dawnfall lichtjes bestraffend maar hij liet er duidelijk in door merken dat hij niet boos was in tegendeel, hij was vrij verbaast en opgewekt dat een kit zo jong zo ver had kunnen komen.

Words; 653
Company;Dogdance, Forestfruit, Blossompaw, Wintersoul,
Fluffytail, Showkit, Snakedance, Brainkit, Racoonpaw, Silverfang,
Charcoalflare, Ghostkit, Flickerkit
Mood; Bright

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 17:57

Flickerkit

Omringd door een box van sneeuw zat Flickerkit, gefrusteerd om dat zij niet de eerste was die het kamp had verlaten en gefrustreerd om dat ze gevangen zat in een box van sneeuw. Ze probeerde weer om hoog te klimmen, meer weer knarsend zakte ze door het sneeuw heen. Lekker is dat. Flickerkit liet op nieuw een klagend gepiep horen, en toen hoorde ze een bekende stem van een warrior uit het kamp. Wat was de naam van die warrior, ze herkende enkel Fluffytail, haar moeder, Silverfang, de Deputy, Dogdance een bekende warrior en haar siblings, meer ook niet echt. ”Hey daar, Flickerkit,” hoorde ze de stem zeggen. Flickerkit draaide zich een kwartslag om en keek naar een as grijze warrior. "Hallo, Onbekende warrior der onbekende," sprak ze met een onschuldig grijnsje. ”Dat was gevaarlijk, zo zonder begeleiding,” vervolgde de warrior. Flickerkit haalde haar schouders op als of het niks was. "Ik had de eerste moeten zijn die weg gelopen was, maar Showkit, Brainkit en Ghostkit waren me voor, enkel ben ik Dovekit en Timekit voor geweest," klaagde ze. Ze versmalde haar ogen en voelde hoe ze werd opgepakt en neer gezet. "Waarom staat iedereen op het water...?" Vroeg ze waarna ze op stond en klaar was om weg te rennen. "Dat wil ik ook!" Riep ze uit waarna ze weg rende vlak voor het Sterren meer bleef ze staan en keek ze zenuwachtig naar het water. Zij kon het ook, als de anderen het konden kon zij het ook. Langzaam zette ze een poot op het water. Het was nog kouder dan het sneeuw. Ze liet een kreet van schrik horen en versmalde haar ogen toen ze merkte dat haar kussentjes zaten vast geplakt aan het ijs. Ze gromde en trok nog een keer, en toen kwam ze los en rolde ze achterwaarts twee keer naar achteren. Liggen op haar nek met haar staart voor d'r gezicht bleef ze liggen. "Pfoe," kwam er uit haar bekje.

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! ma 3 dec 2012 - 21:08

Ze schrok zich rot toen ze opeens de stem van Silverfang achter haar hoorde. Ze draaide haar kop een stukje om hem aan te kunnen kijken. Haar groen/gele ogen kregen een verbaasde blik. “Silverfang?” vroeg ze voorzichtig. Al was dat natuurlijk geheel duidelijk, dat hij het was. Er kwam een enthousiaste fonkeling in haar ogen. “Hallo Silverfang,” vervolgde ze vrolijk. Helemaal vergetend dat ze eerst had liggen spartelen op het ijs. Dat werd ook al snel opgelost toen hij haar bij haar nekvel pakte en weer op vier poten zette. “Hoe kan je het nou warm krijgen van rondjes glijden op dit?” ze wees met haar neus naar het ijs. “Het voelt koud onder mijn poten,” toch volgde ze zijn advies op, helemaal toen haar moeder ook zei dat ze dat moest doen. Al glibberde haar poten steeds een stukje verder onder haar vandaan. Ze sloeg haar nagels uit om te stoppen waarbij ze voorzichtig haar poten weer goed onder haar lijf bracht. “Eigenlijk is het best wel leuk,” zei ze met een glimlach terwijl ze Silverfang aankeek. Opeens hoorde ze bekende stemmen. Ghostkit, Flickerkit? Ze probeerde zich om te draaien wat haar opnieuw bijna een valpartij opleverde, maar ze bleef staan. “Hé Ghostkit, Flickerkit,” riep ze naar de kant. “Dit is leuk kom ook!” Ze keek even om haar heen waar Showkit gebleven was. Daarna draaide ze zich weer terug naar Silverfang, waarbij ze dit keer wel onderuit ging. Met een zachte plof belande ze languit op het ijs. “Koud!” riep ze voor de zoveelste keer uit. Ze probeerde overeind te komen, wat een onbegonnen zaak was. Ze keek Silverfang aan. “Wil je me misschien nog een keer helpen, alsjeblieft?” ze keek hem vragend aan. “Waarom ligt dit spul op het water?” vroeg ze toen. “Hoe moeten we nou bij het water?” bracht ze uit. Terwijl ze naar haar spiegelbeeld keek in het ijs. Ze keek op toen ze Flickerkit onderuit hoorde gaan. Ze keek naar haar zusje. “Gaat het?” vroeg ze bezorgd. Ze keek van Silverfang naar haar zusje en weer terug. Daarna gleed haar blik naar haar moeder.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 17:33

_{Rosepaw kwam het apprentrice den uitlopen. Wanneer ze voor de den stond, werd ze overladen door een enorme kou. Het was leafbare, en het vriesde waarschijnlijk. Rosepaw liep naar de prooistapel, en pakte er een muisje vanaf. Ze ging bij een paar varens liggen, en begon van haar muis te eten. Rosepaw had de muis naar opgegeten, en liep naar de kamp uitgang. Ze liep het kamp uit, zonder te weten waar ze heen ging. Ze kwam vlak bij het sterrenmeer toen ze katten rook. Katten uit haar Clan. Rosepaw liep richting het sterrenmeer, en zag daar veel SkyClankatten over een laag ijs dat op het sterrenmeer lag glijden. Ze liep wat dichter naar het meer, en zette voorzichtig een poot op het ijs. De andere poot volgde. Toen ze met vier poten op het ijs stond, voelde ze zich zachtjes voort bewegen.}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 19:39

_{Ghostkit zag zijn moeder op zich afkomen. 'Ghost' zei ze streng, 'Je weet dat je niet alleen het kamp uit mag, waarom ben je niet bij papa?' Ze bleef hem aanstaren. 'Euhm, ja, euhm' 'Ach ja, nu je er toch bent, maar niet meer doen hè! Eerst moet je toestemming vragen aan papa en dan zal hij zorgen dat je met iemand meekan, want stel dat er een vos of das is, dan kan die je beschermen. Het is gevaarlijk alleen op pad te gaan! Beloof je dat je het niet meer zal doen?' 'Ja, ja dat beloof ik! Hij glimlachte. 'Kom. Dit heet nou ijs' Zijn moeder zette hem op het water en gaf hem een duwtje. Ghostkit voelde de gladde ondergrond en gleed bijna uit, maar later vond hij toch wat grip. Na een paar rondjes op het water begon hij er toch lol in te krijgen. Hij zette zich af met zijn klauwtjes en stoof het ijs weer op. In de verte zag hij net Rosepaw het ijs op gaan, ze ging zijn richting in.. Bonk! Nog geen seconde later was hij tegen haar opgeknald. 'Waah help een spook! Mamaaaaa!' Hij keek bang naar Rosepaw, toen hij besefte dat ze maar een kat was, en geen spook. Hij boog beschaamd zijn kopje naar beneden. 'S-sorry, ik d-dacht d-dat je een spook w-was...'}

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 19:51

Maskkit zat het de noch niet lang gelden geboren kit van afstand te bekijken...terwijl ze dacht aan van alles wat ze had meegmaakt... ze was al 8 maanden nu en nodig toe aan een mentor... maar helaas nog steeds niet.
ze keek hoe de moeder van Ghostkit hem op zijn donder gaf en glimlachtte, zijzelf was haar ouders voor zover ze weet verloren en zou ze nooit meer terug zien. ze had niemand nog die écht om haar gaf... en de kater die haar leven redde dacht iedereen negatief over... maar zelf had ze geen flauw idee aangezien ze hem alleen tijden haar redding even had gezien... en hem veder niet kenden... ze wist enkel zijn naam..''Dangerdance'' ze liet haar kop een beetje hangen en spitste haar oren opgezelschap... althans ze hoopte dat de kat die aankwam lopen van achter haar voor gzelligheid zou zorgen. ze wachhte rustig af maar rook dat het zoiso skyclan was, en ontspande zich. ze zag hier een vogel wegvloog door de kat die aankam lopen en ze besloot zich toch maar om te draaien. en keek de kat even aan die daar stond. ''heeeey'' zin om over het ijs te glijden?'' zei MaskKit lollig.

(sorry waardeloze korte en onzinnige post xD)
(heb geen inspi maar wil wel zoveel mogelijk skyclan hebben t topic xD)

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide! zo 9 dec 2012 - 20:25

_{Rosepaw begon net een beetje grip te krijgen, toen er een kitten tegen haar opbotste. Ze viel om, en gelijk hoorde ze de angstige stem van de kitten. 'Waah help een spook! Mamaaaaa!' Rosepaw voelde zich beledigd. Leek ze dan echt zo veel op een spook? Was ze dan echt zo eng? De gevlekte poes probeerde op te staan, maar gleed uit. Na meerdere keren proberen, lukte het haar op te staan. Ze keek even naar de kitten, en wou net weg glijden, toen ze het kopje van de kitten beschaamd naar beneden zag gaan. 'S-sorry, ik d-dacht d-dat je een spook w-was...' Rosepaw gaf de kitten een knikje, en gleed stil weg. Ze leek dus blijkbaar echt op een spook, als die kitten dacht dat ze een spook was..}

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

Dogdance grinnikte zachtjes terwijl het koude ijs onder haar pootjes kietelde. Het voelde heerlijk, een verkwikkende koelte die door haar hele lichaam trok. De poes had soms last het bewaren van haar evenwicht, maar met een zwiep van haar staart hield ze zichzelf in balans in de hoop niet languit te glijden. Steeds meer katten verschenen op het ijs en dat zorgde alleen maar voor meer plezier. Ze fronste echter eventjes toen ze zag dat Silverfang verscheen. Ging hij er een einde aan maken? Nee, gelukkig, de kater deed dit niet. Hierdoor kon Dogdance gewoon verder glijden, stiekem trots op wat ze 'bereikt' had. Zij was immers de eerste die hier kwam schaatsen. “Hey komop! Kijken hoe snel we kunnen glijden!” Joelde de poes uitgelaten. Het kon haar niets schelen wat anderen van haar dachten en dat kon je duidelijk merken. Dogdance was niet het type om zich zorgen te maken over wat anderen van haar dachten. Ze kon helemaal los gaan als ze dat wilde. En nu, nu ze juist zo lacherig was door het glijden op het ijs, kon het haar allemaal niks meer schelen. Ze probeerde zo snel mogelijk te glijden, maar ging half onderuit, ze verloor de controle. Kats botste tegen Silverfang op. Well Mousedung..

{Awards komen eraan, Dog is druk}

STATUS

Lacherig

COMPANY

Zoveel mogelijk :3

NOTES

215 Woorden

SILVERFANG

"Hallo Brainkit," begroette hij het kleine bundeltje vriendelijk terug. Nadat hij haar voorzichtig weer op het ijs getild had, liet hij een schuine glimlach op zijn kop verschijnen. Bij het horen van haar vraag tilde hij voor een kort ogenblik zijn poot op. Op zijn kussentjes was een klein beetje ijs geplakt, maar hij voelde de kou al lang al niet meer. Voor een kitten was dit zeker nog heel anders. Lachend zette Silverfang zijn poot weer neer. "Probeer het maar," miauwde hij. Als Brainkit een beetje ging bewegen zou ze het vast warmer krijgen. Ze gleed inderdaad een stukje naar voren en stelde vast dat het eigenlijk best leuk was. De kater knikte, "zie je wel?" Hij pakte haar voor een tweede keer bij haar nekvel en bracht haar weer op poten. 'Waarom ligt dit spul op het water? Hoe moeten we nou bij het water?' vroeg ze. Silverfang bracht zijn groene ogen naar de hare. "Omdat het leaf-bare is, dan wordt het altijd heel koud en bevriest het water," legde hij uit. "En maak je maar geen zorgen over het drinken, daar zorgen wij wel voor." Hij wierp haar een knipoog en gaf haar toen een zacht setje. "Ga nu maar spelen met je zusje, die kan wel wat hulp gebruiken denk ik," zei hij bemoedigend. Terwijl hij toekeek, merkte hij plots vanuit zijn ooghoeken dat iemand recht op hem afgleed. Snel draaide Silverfang zijn kop, maar hij had het grip op het ijs al verloren voordat hij er erg in had. Door de botsing gleed hij in volle vaart naar voren en kwam hij uiteindelijk tegen de besneeuwde oever tot stilstand. "Oef," mompelde Silverfang, een beetje laat weliswaar. Hij voelde het gewicht van de katin op hem leunen en keek beduusd naar boven. Toen hij de heldere blauwe ogen zag, schoot er meteen een grijns op zijn kop. "We moeten hier geen gewoonte van maken, Dogdance," miauwde hij lachend.

Flickerkit

De jonge kitten van misschien net een moon oud bestuurde het ijs nauwkeurig. Eigenlijk lette ze niet eens meer op Dawnfall, het ijs en het sneeuw en alles was nu veel interessanter, en het feit dat ze nu buiten het kamp was maakte het nog leuker. Ze grinnikte en zette voorzichtig een poot op het ijs, maar schoot naar achteren toen ze voelde hoe koud het ijs aan voelde aan haar nog zachte kitten poot kussentjes. Ze slaakte een piep van frustratie. Ze kon dit. Iedereen kon dit. Zelfs haar siblings konden dit. Toen kwam Brainkit op haar af en groette haar en Ghostkit. Flickerkit knikte enkel, maar hield haar blik gefocust op het ijs. Ze kon dit! Flickerkit zette nog een keer haar pootjes op het ijs, maar merkte toen dat haar warme zachte kussentjes vast geplakt zat aan het ijs. Gefrustreerd keek ze naar het ijs. Ze trok een paar keer en toen raakte ze los, maar ze viel wel achterover met een plof in het sneeuw. Allemaal sneeuw stoof op en een gedeelte van het sneeuw belande op haar witte vacht. Toen kwam Brainkit op haar af en vroeg of het ging. Flickerkit versmalde haar ogen. "Natuurlijk gaat het, ik ben geen watje ofzo," sprak ze waarna ze haar staart de lucht in wierp. Waarom dacht iedereen wanneer er iets gebeurde dat het meteen foute boel was? Flickerkit stapte op het ijs. Haar siblings moesten intussen wel weten dat ze die dingen natuurlijk niet bedoelde om hun te kwetsen. "Zie je? Niks aan de hand," sprak ze zelf voldaan. Ze nam een aanloop, en probeerde de kou onder haar poten te negeren. En toen begon ze te rennen. Ze belande op haar kont en gleed rondjes draaiend over het ijs heen. Ze ging onder verschillende katten heen een een 'wiee' geluidje kwam uit haar bekje. Eigenlijk was dit heel erg super leuk!

Words: 315 Mood: Happy Company: Heeeeeeel veel katen

Run, run, run! You wont ever catch me!
Search, search, search, you wont ever know where I am hiding.

[Open] Slippery Slide! - Pagina 2 2mo3syt

_{De toch al lichte apprentice werd witter en witter naarmate ze langer aan de oever stond. De katten op het ijs leken enorm veel plezier te hebben, ook de kleine kittens. Tegen Raccoonpaw glimlachte ze alleen maar. "Laten we er ook op gaan!" antwoordde ze blij. Met een sprong die alleen een SkyClan kat kan maken kwam ze terecht op het ijs. Ze verloor haar evenwicht en landde met haar snuit op het koude ijs. Lachend kwam ze weer overeind. Ze gleed nog een keer terug naar de oever waar Raccoonpaw nog stond en begroef haar gezicht in de sneeuw. Spinnend kwam ze weer omhoog en sloeg ze haar staart over Raccoon's rug. "Kom mee!" miauwde ze vrolijk.

Kort maar dat maakt me niet uit xD}

Ze keek Silverfang aan toen hij begon te praten over leaf-bare. Ze glimlachte toen hij zei dat zij daar wel voor zorgden. “Ja, dat weet ik ook wel.” Zei ze weer vrolijk. “Jullie weten alles,” er straalde vertrouwen uit haar lichaamstaal. Hij had gelijk. Het zou altijd goed komen, omdat ze heel veel slimme en sterke katten had die haar zouden beschermen. Al was natuurlijk niemand zo goed als haar ouders. “En anders kan je het mama of papa vragen,” vervolgde ze. "Ga nu maar spelen met je zusje, die kan wel wat hulp gebruiken denk ik," Ze knikte. “Ja, ik zal even naar haar toe.” Ze bewoog zich weer zodat ze vlak bij haar zusje kwam. "Natuurlijk gaat het, ik ben geen watje ofzo," Ze schudde haar kop. “Nee, natuurlijk ben je dat niet.” Zei ze meteen. "Zie je? Niks aan de hand," Ze keek bedenkelijk. “Nee, ik zie het.” Nu nog niet in ieder geval, maar ze kende haar zusje. Ze schoot in de lach toen Flickerkit uitgleed en onder allemaal andere katten doorgleed. Daarna keek ze opzij waar Dogdance en Silverfang tegen elkaar opknalde. Daardoor moest ze nog harder lachen. Ze lachte van plezier het was niet bedoeld om iemand uit te lachen, dat zou ze nooit doen. Ze glibberde weer vooruit naar haar moeder toe. Ze remde iets te laat af waardoor ze tegen de poot van haar moeder opknalde. “Sorry mam,” Er lag een ondeugende blik in haar ogen terwijl ze haar moeder aankeek. Daarna keek ze naar Ghostkit. “Wat ben je aan het doen?” Ze gleed naar hem toe, maar remde weer te laat af. Waardoor ze tegen hem opknalde. Dit keer wat harder. “Aah,” zei ze weer lachend. “IJs is echt vreemd,” vervolgde ze terwijl ze weer overeind probeerde te komen. Dit keer lukte het haar zelf, helemaal trots keek ze achterom naar haar moeder. Toen keek ze naar Ghostkit. “Waar schrok je net eigenlijk van?” vroeg ze opeens met een nieuwsgierige blik in haar ogen.

SOMEONE CALL THE AMBULANCE

THERE'S GONNA BE AN ACCIDENT

De wereld leek te spinnen en te tollen om haar heen toen ze tegen het zilveren gestalte van de deputy van de Skyclan aanbotste. Het was een klap die eventjes alle lucht uit haar longen deed slaan en haar flink gedesoriënteerd maakte. Als iemand haar zou vragen te beschrijven wat er gebeurde, dan zou ze er geen verhaal uit kunnen krijgen met enige cohesie. Ze had ijs gezien, het voelde koud onder haar buik en poten aan terwijl ze over het ijs tuimelde. Maar het volgende moment was het warm, lekker warm zelfs. Dogdance knipperde ietwat verdwaasd met haar heldere blauwe ogen terwijl ze haar kop weer op een rijtje probeerde te zetten. De wereld tolde voor haar ogen en dit zorgde ervoor dat ze eventjes nodig had om besef te krijgen waar ze was. Het volgende wat ze zag was een zilveren pels, waarna ze met een beetje beduusd verder keek. Totdat haar ogen twee bleekgroene ontmoetten. Haar oren gingen plat in haar nek en ze trok haar bovenlip weer op. Natuurlijk, kon ook niet anders. “We moeten hier geen gewoonte van maken, Dogdance,” Miauwde Silverfang lachend. Daar had Dogdance zo snel eventjes geen slim of vlug antwoord op. Normaal kon ze altijd wel iemand helemaal koud maken met haar woorden, enige vernedering genadeloos wegslaan. Maar nu kwamen er geen woorden, ze was te beduusd, te verdwaasd. “Nee, absoluut niet,” Miauwde ze, met een lichte snauw in haar stem, om zichzelf nog maar iets houding te geven. Meteen kwam ze van hem af, maar ze kon het niet laten om al lachend nog wat sneeuw in zijn gezicht te trappen. “Machtige deputy, blijf maar lekker sneeuw happen,” Miauwde ze, terwijl ze met een licht uitdagende blik over haar schouder keek. Voor de zekerheid hield ze zichzelf maar buiten sprongbereik. Voor het geval dat.

STATUS

Lacherig

COMPANY

Zoveel mogelijk :3

NOTES

304 Woorden

_{Ghostkit wierp nog een laatste blik op zijn moeder, toen hij zelfstandig het ijs weer op gleed. Na een paar rondjes tollend op het ijs kreeg hij Brainkit, zijn zusje, in het vizier. Ze keek hem nieuwsgierig aan. 'Wat ben je aan het doen?' vroeg ze en gleed zijn richting in. Totaal onverwachts zat ze twee seconden later bovenop hem. 'Aah!' een kreet verliet zijn mondje. 'Aah,' mompelde Brainkit toen lachend. 'IJs is echt vreemd.' vervolgde ze terwijl ze weer overeind probeerde te komen. Dit keer lukte het haar zelf, helemaal trots keek ze achterom naar haar moeder. Toen keek ze naar Ghostkit. 'Waar schrok je net eigenlijk van?' Van Rosepaw... Ze botste tegen me op een ze was zo wit en ze leek net een...' Hij verbleekte, wachtte een paar seconden en fluisterde toen met angst in zijn stem; 'S-spook.. Nu sloeg zijn fantasie echt op hol. Hij keek achterom en verstarde. Zo hard hij kon gillen, krijste hij; 'SPOOK!' Hij wilde wegrennen, maar hij gleed uit en viel op zijn zij op het ijs. Hij gleed door waarna een piepje zijn mond verliet. Koud ruw ijs schuurde zijn rode vachtje open. Toen hij stil lag, had hij zijn oogjes al gesloten. Echte wonden had hij niet, maar zijn lichaampje deed vreselijk zeer. 'Mama..' bracht hij uit. Een bange toon was er duidelijk in te herkennen.}

Zuchtend keek ze naar Flickerkit die ook al was aangekomen, ze had twee kits meegenomen en nu waren er plots vier. Waar was Frost? Hij zou toch op ze letten? Ze schudde even haar hoofd en zag dat Dawnfall zich als eerste met het jongste poesje bezig hield. Ze liet de twee even en keek naar Ghostkit die tegen Rosepaw was opgebotst. Ze grinnikte even en zag toen ook Brainkit zitten, dichtbij Ghost. Uit zichzelf wist ze op haar pootjes te komen en trots keek de kitten haar aan. Ze glimlachte vrolijk en knikte licht naar het poesje als teken van respect. Ze had even geen zin om Goed Gedaan over het ijs te schreeuwen. Plots schrok ze op van een kreet, 'SPOOK!' klonk het van een stemmetje dat ze wel kende. Ghostkit... Direct keek ze in de richting van de kitten die blijkbaar was proberen verder te glijden en nu iets verder op de grond lag. Ze duwde zichzelf even af en gleed naar Ghost toe. 'Gaat het?' vroeg ze zachtjes en duwde haar neusje tegen de kitten aan, 'Kom ga maar weer op je pootjes staan. Het is oke.' Ze glimlachte even bemoedigend naar hem, 'Denk ik' fluisterde ze haast onverstaanbaar er achteraan en probeerde hem overeind te helpen, niet wetend waarom hij eigenlijk zo schreeuwde of weggleed daarnet.

spoken

SILVERFANG

Dit keer ging ze tot zijn opluchting sneller van hem af dan de vorige keer. Hij had er geen problemen mee, maar het gelach dat hij op de achtergrond hoorde deed zijn ego niet veel goeds. Niet de hele clan hoefde te zien dat deze poes hem zo makkelijk had overmeesterd.. Silverfang gooide het er maar op dat het ijs glad was en gaf zichzelf vlug weer een houding door overeind te komen. Hij voelde de koelte van de wind weer over zijn dikke vacht glijden en hij grijnsde opgetogen. De lading sneeuw die hij over zich heen gegooid kreeg maskeerde dit echter en snel schudde hij het koude spul van zich af, waarna zijn ogen zoekend richting Dogdance gleden. 'Machtige deputy, blijf maar lekker sneeuw happen,' plaagde ze hem lachend, met het nicknaampje waarin ze hem omgedoopt had. "Wacht maar," grauwde hij uitdagend. De zilvere kater sprong naar voren en snelde in volle vaart op haar af, het ijs glinsterend onder zijn witte poten. Stiekem moest hij toegeven dat hij hier toch wel veel plezier in had.

Onderwerp: Re: [Open] Slippery Slide!